پاورپوینت کامل چرخش پژوهشی یا تخریب آموزشی؟ ۳۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل چرخش پژوهشی یا تخریب آموزشی؟ ۳۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل چرخش پژوهشی یا تخریب آموزشی؟ ۳۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل چرخش پژوهشی یا تخریب آموزشی؟ ۳۵ اسلاید در PowerPoint :

حاصل پژوهش گرایی‌این شده است که هر دو بال پژوهش و آموزش دانشگاه شکسته و ناتوان هستند. اکنون حکمرانی و حکمرانان آموزش عالی با‌این پرسش جدی رو به رو شده‌اند که: پژوهش‌گرایی منجر به چرخش پژوهشی دانشگاه‌ها نشد، حال جز تخریب آموزشی دستاوردی داشت؟

نعمت‌الله فاضلی استاد پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی: از سال‌های ۱۳۸۰ به بعد وزارت علوم مجموعه‌ای از خط مشی‌ها و اقدامات گسترده و مستمر برای «پژوهش محور کردن دانشگاه‌ها» را آغاز و تا امروز پی گیری کرده است. گسترش افراطی دوره‌های ارشد و دکتری، افزایش امتیازات مادی و منزلتی هیأت علمی‌ها برای نگارش مقاله‌های پژوهشی، منوط کردن استخدام، تبدیل وضعیت و ارتقاء هیأت علمی‌ها به داشتن مقاله‌های پژوهشی، گسترش جشنواره‌های پژوهشی، توسعه شرکت‌های دانش بنیان، اعطای بودجه و حمایت‌های گوناگون به هیأت علمی‌ها برای فعالیت‌های پژوهشی و اقدامات متعدد دیگر، ارکان سیاست پژوهش محور کردن دانشگاه‌ها هستند. تا پیش از‌این زمان، اگرچه محققان دانشگاهی متناسب با رشته و علایق شان فعالیت‌های پژوهشی می‌کردند و‌این فعالیت‌ها در استخدام و ارتقاء آنها نیز موثر بود، اما سازمان دانشگاه، آموزش و پرورش دانشجویان را فعالیت موظف و اصلی کار اعضای هیأت علمی‌ می‌دانست.

این سیاست را «پژوهش گرایی» (researchism) همچون شکلی از گفتمان‌ایدئولوژیک هم می‌توان نامید. پژوهشگرایی مجموعه‌ای از گزاره‌ها درباره اهمیت پژوهش، معنای خاصی از چیستی و چگونگی پژوهش، معرفت شناسی و روش شناسی پژوهش و سازمان پژوهش است.‌این گفتمان در دو دهه اخیر در فضای دانشگاهی‌ایران تبلیغ و ترویج شده و زبان خاصی را شکل داده است. در‌این گفتمان مفاهیم رشد علمی، کاربردی سازی دانش، کارآفرینی و تولید علم مفاهیم کلیدی هستند.‌این گفتمان بیش از‌این که به امر دانش و پژوهش و توسعه علمی‌همه جانبه مرتبط باشد، با جنبه‌های ابزاری و راهبردی تحقیقات و همچنین منافع گروه‌های خاص پیوند دارد. پژوهش گرایی بیش از‌این که منافع دانشجویان و جامعه و سرزمین‌ایران در کلیت آن را تأمین کند در خدمت منافع اعضای هیأت علمی، سازمان دانشگاه و تحقق هدف‌های سیاسی بود. پژوهش گرایی نتوانست نتایج اصیل و کارآمدی در زمینه توسعه علمی‌ایجاد کند، زیرا پژوهش گرایی نتیجه توسعه افق‌های فکری و تحول شرایط تاریخی جامعه‌ایران برای جهش علمی‌و تحقیقاتی نبود، بلکه محصول اراده نظام حکمرانی برای خلق نمایشی از توسعه علمی‌سریع کشور بود. علاوه بر‌این، پژوهش گرایی بر شاخه نشستن و بُن بریدن بود، چون در عمل‌این گفتمان به تضعیف پایه‌های اصلی دانشگاه یعنی فرایندهای یادگیری و یاددهی یا آموزشی انجامید.

برخی از نمودهای تضعیف آموزش و پرورش نیروی انسانی را می‌توان به وضوح در کلاس‌های درس و روابط میان استاد و دانشجو و در کل فضای دانشگاه و دانش آموختگان دهه‌های اخیر مشاهده کرد. انبوه دانش آموختگان کم توان و فاقد «سواد دانشگاهی موثر» از پیامدهای سست شدن فرایندهای آموزش و پرورش دانشگاهی است. پیدایش و گسترش «دانشمندان دروغین» (به تعبیر آرنولد واژنپ) و «عالمان نادان» (تعبیر خوزه ارتگای گاست) را که صرفا مدارک و مراتب دانشگاهی دارند نه شایستگی‌های لازم را می‌توان از پیامدهای آشکار پژوهشگرایی دانست.

همچنین یکی از‌این پیامدهای مخرب، سست شدن جایگاه دوره کارشناسی است. دوره‌ی کارشناسی مهم‌ترین دوره‌ی «جامعه پذیریِ دانشگاهی» دانشجویان است. بیش تر هیأت علمی‌ها انگیزه ‌ی لازم برای تدریس کلاس‌های کارشناسی را ندارند؛ زیرا می‌خواهند از «مواهب مادی» (حقوق بیش تر) و «امتیازات منزلتی» (استفاده از امتیاز مقاله‌های دانشجویان) تدریس در دوره‌های کارشناسی ارشد و دکتری بهره مند شوند. استادان از ابتدای ورود به دانشگاه، یعنی در سال‌های آغازین استخدام به عنوان عضو هیئت علمی‌در تلاش هستند که در اولین فرصت به تدریس دروس کارشناسی ارشد و دکتری راه یابند. کلاس‌های دوره کارشناسی تقریبا از حضور استادان باسابقه و با تجربه خالی شده است.

اگر جایگاه و ارزش دوره‌ کارشناسی سست شود دوره‌‌های ارشد و دکتری نیز با چالش مواجه می‌شوند، زیرا کارشناسی، دوره‌ی جامعه پذیری دانشگاهی دانشجویان است. دوره‌ کارشناسی چهار سال است و دانشجویان در خوابگاه‌ها و کلاس‌های درس و محیط‌های دانشگاهی فرصت کافی برای تعامل، تجربه اندوزی، جامعه پذیری و روابط عاطفی و اجتماعی گرم دارند. از‌این طریق هویت دانشگاهی دانشجویان پی ریزی می‌شود و با ارزش‌های واقعی دانشگاه آشنا می‌شوند و‌ این ارزش‌ها را درونی می‌سازند. در وضعیت کنونی که دوره کارشناسی ویران شده، امکان جامعه پذیری دانشگاهی سازنده برای دانشجویان محدود شده است.

همچنین پژوهش گرایی به ارزش‌های دانشگاهی و فرهنگ آموزش و آموزش عالی لطمه جدی زد. یکی از جلوه‌های آشکار‌این سیاست، «سیطره‌ ارزش‌های بازاری» و «کالایی شدن» و «سیطره کمی‌گرایی» بر نهاد علم و آموزش عالی است. کالایی شدن آموزش و پژوهش، فرآیندی است که پایان نامه، رساله، مقاله، کتاب و آثار و فعالیت‌های آموزشی و پژوهشی، کالایی می‌شود که ارزش واقعی آن را «ارزش مبادله» تعیین می‌کند. در‌این فرآیند، پول معیار و محک سنجش ارزش آموزش، پژوهش و آثار فکری می‌شود، نه م