پاورپوینت کامل عطر گل «مریم» در اردیبهشت ریاضیات ۱۰۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل عطر گل «مریم» در اردیبهشت ریاضیات ۱۰۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۰۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل عطر گل «مریم» در اردیبهشت ریاضیات ۱۰۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل عطر گل «مریم» در اردیبهشت ریاضیات ۱۰۰ اسلاید در PowerPoint :

در چند سال گذشته، هیچ ماهی به اندازه اردیبهشت‌ماه، رنگ‌و‌بوی ریاضی نداشته ‌است. معروف است که می‌گویند در اردیبهشت شیراز، بوی عطر بهار‌نارنج همه‌جا را پر می‌‎کند. چندسالی ا‌ست در اردیبهشت عالم ریاضیات، بوی گلی چون «مریم میرزاخانی»، ستاره پر‌فروغ و بی‌بدیل ریاضیات ایران و جهان، همه‌جا را در برگرفته و حال‌و‌هوای خاصی به این ماه می‌‎دهد.

در چند سال گذشته، هیچ ماهی به اندازه اردیبهشت‌ماه، رنگ‌و‌بوی ریاضی نداشته ‌است. معروف است که می‌گویند در اردیبهشت شیراز، بوی عطر بهار‌نارنج همه‌جا را پر می‌‎کند. چندسالی ا‌ست در اردیبهشت عالم ریاضیات، بوی گلی چون «مریم میرزاخانی»، ستاره پر‌فروغ و بی‌بدیل ریاضیات ایران و جهان، همه‌جا را در برگرفته و حال‌و‌هوای خاصی به این ماه می‌‎دهد. علاوه بر آن، تولد حکیم «عمرخیام نیشابوری»، ریاضی‌دان، منجم، فیلسوف و شاعر پرآوازه قرن پنجم هجری و روز ملی ریاضی نیز، در این ماه قرار دارد. از آن‌سو، چهره‌های ماندگار و سرشناس آموزش و ترویج ریاضی، استاد «پرویز شهریاری» و پروفسور «کریم صدیقی» نیز در این ماه چهره در نقاب خاک کشیده‌اند. برای بزرگداشت هرکدام از این چهره‌ها، هر‌ساله برنامه‌هایی برگزار می‌‎شود که باعث شده است اردیبهشت بیش از هر ماهی، رنگ‌و‌بوی ریاضیات داشته باشد. در این گزارش نیم‌نگاهی به برنامه‌هایی که در این ماه به‌صورت مجازی برگزار شده است، می‌اندازیم. قبل از آن درباره بانوی ریاضیات ایران، زنده‌یاد دکتر «مریم میرزاخانی» مختصری صحبت می‌کنیم. برای جلوگیری از تکلف در نوشتار، ما هم از نام زیبا و پرطنینی که در همه مجامع علمی و ریاضی، بدون ذکر عناوین و القاب علمی مصطلح، گفته می‌شود، استفاده می‌کنیم: «مریم» یا «مریم میرزاخانی».

«مریم میرزاخانی»؛ بانوی ریاضیات

در تاریخ ریاضی، در کنار نام‌های فراوان از ریاضی‌دانان مرد، متأسفانه تعداد ریاضی‌دانان زن انگشت‌شمار است؛ موضوعی که ریشه آن را نه در جنسیت و استعداد زن‌ها بلکه باید در شرایط محیطی، تبعیض و موانع فرهنگی متعدد جوامع جست‌وجو کرد. به علاوه در چند قرن اخیر نیز، کشور عزیزمان ایران، ریاضی‌دان بزرگ و شناخته‌شده‌ای در حدواندازه ریاضی‌دانان بزرگ تاریخ ایران مانند «محمد خوارزمی»، حکیم «عمرخیام نیشابوری»، «غیاث‌الدین جمشید کاشانی» و «ابوریحان بیرونی»، که نام و آوازه جهانی پیدا کرده‌اند، به‌ندرت می‌توان پیدا کرد. نام و کارهای «مریم میرزاخانی» به زیبایی هرچه تمام‌تر، این دو عرصه تاریخ علم را دچار دگرگونی کرد. نام او در تالار مشاهیر بزرگ ریاضیات، به‌عنوان یک ریاضی‌دانِ زن، از جایگاه والایی برخوردار است و همچنین بعد از مدت‌ها، دوباره نام ایران را در مجامع علمی بین‌المللی زنده کرد. «مریم میرزاخانی» در طول عمر علمی خود در حدود ۲۰ سال، همیشه خود را به‌عنوان ریاضی‌دانی با قدرتی چشمگیر در حل سؤال‌های حل‌نشده نشان داد که قادر است شیوه‌هایی کاملا خلاقانه، ابتکاری و بدیع خلق کند. می‌توان او را به خاطر حل مسائلی که مدت‌ها هیچ هماوردی پیدا نکرده بودند، صف‌شکن مرزهای ریاضی لقب داد. همه عناوینی که او در این مدت کسب کرده است، به نوعی پیشوند «اولین» را دارند و شاید همین باشد که او را تبدیل به الگویی دوست‌داشتنی برای جویندگان علم و ریاضی تبدیل کرده است: اولین قهرمان زن در المپیادهای ریاضیات ایران که دو بار متوالی مدال طلای جهانی برد، اولین قهرمان زن در المپیاد جهانی ریاضی که با نمره کامل مدال طلا برد، اولین زن ایرانی که تاکنون به عضویت در آکادمی ملی علوم آمریکا نائل شد، اولین زن و اولین ایرانی برنده مدال فیلدز. درباره مورد آخر شاید بهتر باشد توضیحی مختصر بدهیم تا بزرگی کار «مریم میرزاخانی» بهتر مشخص شود. در عالم ریاضیات، مدال فیلدز جایزه‌ای در حد‌و‌اندازه جایزه معروف و جهانی نوبل است که هر چهار سال یک‌بار به یک ریاضی‌دان اهدا می‌‎شود که کارهای بزرگ و اثرگذار در پیشبرد ریاضیات انجام داده ‌است. «مریم» در بین ۶۰ برنده مدال فیلدز از شروع این جایزه در سال ۱۹۳۶ تاکنون اولین و تنها زنی بود که موفق به دریافت این جایزه بزرگ شده است. در کنار این درخشش‌ها، مرگ «مریم میرزاخانی» بر اثر سرطان در ۴۰سالگی، افسوس و غمی همیشگی برای علاقه‌مندان به علم بر جا گذاشت. همه اینها باعث شد برای بزرگداشت نام و خاطره او، اتفاقات و رویدادهای علمی ترویجی خوبی در سراسر جهان و همچنین در داخل کشور شکل بگیرد. نتیجه آن شد که به خاطر وجوه خاص و مختلف شخصیتی «مریم» و همچنین زن‌بودن او، حکایت‌های دلچسبی از زندگی علمی او و دیگر زنان ریاضی‌دان روایت شد که در نوع خود جزء بهترین و اثرگذارترین حرکت‌های ترویج علم و همچنین ترویج ریاضی به حساب می‌آیند که در چند سال گذشته بعد از درگذشت او، در ایران و کشورهای دیگر صورت گرفته است و به‌ویژه باعث ایجاد انگیزه و تلاش در محققین، دانشجویان، دانش‌آموزان و رهپویان علم و ریاضی مخصوصا زنان و دختران جوان کشور شده است. حرکتی که شاید از عهده هیچ نهاد رسمی و دولتی برنیاید و این فرصت غنیمتی است که زندگی و منش چهره‌های بزرگ و فرهیخته علم همچون «مریم میرزاخانی» در اختیار جامعه قرار می‌‎دهند. آنها به راستی الگویی مناسب برای نسل جوان در راه پیشرفت و مبارزه با موانع و محدودیت‌ها به حساب می‌آیند. رئیس دانشگاه استانفورد در پیامی که بعد از درگذشت او منتشر کرد، نوشت: «مریم خیلی زود از میان ما رفت‌ اما تأثیری که روی هزاران زن گذاشت تا با الهام‌گیری از او به تحصیل در ریاضیات و علوم روی آورند، برای همیشه پایدار خواهد ماند». استعداد و نبوغ «مریم» در ریاضیات غیرقابل انکار است‌ اما آنچه او را به یک الگوی مناسب برای جویندگان علم تبدیل کرده است، چیزهای دیگری است. برای جوانان علاقه‌مند به ریاضیات روشن شده است که موفقیت‌های چشمگیر و بی‌بدیل او فقط ناشی از آن نبوغ مادرزادی نبوده ‌است‌ بلکه شوق و لذت وصف‌ناپذیر او برای آموختن و حلِ سؤالات علمی، تلاش و پیگیری مستمر و جانانه، نظم، اعتماد‌به‌نفس و خودباوری و در‌عین‌حال فروتنی و تواضع بی‌حد‌وحصر او و از همه مهم‌تر، باور عمیق او به کار جمعی و همکاری با دیگران بوده است که «مریم میرزاخانی» را به چنین چهره ماندگاری در عرصه ریاضیات دنیا و ایران تبدیل کرده است. وجود «مریم میرزاخانی» آرزوهای فروخفته و رهاکرده نسل جوان و بعضا ناامید را برایشان زنده و قابل وصول کرد. دکتر «امیر اصغری»، استاد آموزش ریاضی کشور، درباره او می‌گوید: «مریم اشتراک مجموعه‌هایی بود که [به‌صورت معمول] نباید اشتراکی می‌داشتند: ایرانی باشی، زن هم باشی، به ریاضی هم علاقه‌مند باشی، علاقه‌ات خیالی نباشد اما تفکرت آغشته به خیال باشد. جنگجو هم باشی و برای آنچه می‌توانی و می‌خواهی باشی، بجنگی. مریم میرزاخانی یک حرکت بود». «مریم میرزاخانی» در ۲۲ اردیبهشت سال ۱۳۵۶ در تهران متولد شد و فرزند خانواده‌ای فرهنگ‌دوست و نیکوکار بود. در کودکی دوست داشت نویسنده شود. به گفته خودش شاید اولین‌بار برادرش بود که با نقل هیجان‌انگیز داستان مربوط به حل یک معمای ریاضی او را نسبت به ریاضیات به شوق آورد و باعث علاقه‌مندی او به ریاضیات شد. او می‌گوید: «بعد از آن هرچقدر بیشتر ریاضی مطالعه کردم و به حل مسائل ریاضی پرداختم، بیشتر به شوق و هیجان آمدم». کلاس ششم بود که با «رؤیا بهشتی زواره» آشنا شد. این دو اولین دخترانی بودند که در تیم المپیاد ریاضی دانش‌آموزی ایران در مسابقات جهانی حضور داشتند. در کلاس دوم دبیرستان فرزانگان تهران بود که توجه معلمان را به نبوغ ریاضیاتی خود جلب کرد و با حمایت به موقع مدیر مدرسه و معلم ریاضی‌اش به دوره‌های تابستانی دانشگاه صنعتی شریف معرفی شد. پس از آن، وارد دانشگاه صنعتی شریف شد. استادان ریاضی کشور مانند دکتر «یحیی تابش»، دکتر «امیدعلی شهنی کرم‌زاده»، دکتر «سیاوش شهشهانی» و دکتر «عباداله محمودیان»، در برهه‌های مختلف تأثیر بسزایی در پیشرفت «مریم» در ریاضیات داشتند. «مریم میرزاخانی» ازجمله بازماندگانِ سانحه غم‌انگیز سقوط اتوبوس دانشجویان به دره بود. در اسفندماه سال ۱۳۷۶، اتوبوس حامل دانشجویان ریاضی شرکت‌کننده در بیست‌ودومین دوره مسابقات ریاضی دانشجویی از اهواز، شبانه و بدون رعایت نکات ایمنی راهی تهران می‌‎شود و پس از نیمه‌شب، به یکباره اتوبوس به دره‌ای عمیق سقوط می‌کند و شش دانشجوی نخبه ریاضی دانشگاه صنعتی شریف، که اغلب از برگزیدگان المپیادهای ریاضی ملی و بین‌المللی بودند، در حادثه‌ای غم‌انگیز جان باختند. از میان آنان «رضا صادقی» مانند «مریم میرزاخانی» برنده مدال طلایی مسابقات جهانی ریاضی بود و چه‌بسا اگر زنده می‌بود، الان یک ریاضی‌دان ایرانی دیگر نیز برنده مدال فیلدز می‌شد. این حادثه تأسف‌بار و غم‌انگیز تأثیر عمیقی روی «مریم میرزاخانی» و دیگر دانشجویان گذاشت. پس از دوره کارشناسی «مریم» برای ادامه تحصیل به دانشگاه ‌هاروارد می‌رود و دوره پرباری از تحقیقات ریاضی خود را آغاز می‌‎کند. درباره «مریم میرزاخانی» بیش از اینها باید نوشت و گفت. این وظیفه استادان، دوستان او و مروجان علم و ریاضی کشور است که چهره او را به‌عنوان الگویی مناسب که توانست در راه علم و ریاضی با تلاش و سخت‌کوشی به موفقیت‌های بزرگ دست پیدا کند، برای نسل جوان بیش‌از‌پیش معرفی کنند. در ادامه به معرفی برخی از زنان نامدار تاریخ ریاضیات و سختی‌ها و تلاش‌های آنها در راه آموختن ریاضی می‌پردازیم.

زنان نامدار تاریخ ریاضیات

بررسی نامداران علم و ریاضیات در طول تاریخ، نشان از حضور کم زنان در این عرصه دارد. نگاهی به آمار و ارقام جوایز مختلف علمی ازجمله نوبل نیز این مطلب را اثبات می‌کند که درصد پایینی از برندگان جوایز علمی به زنان اختصاص داشته است. دلایل متعددی برای این موضوع بیان می‌‎شود که نه به جنسیت بلکه به عوامل و موانع فرهنگی و اجتماعی دیگری ارتباط دارد. تا همین صد سال پیش زنان اجازه تحصیل در دانشگاه‌ها را نداشتند و برای مثال نمی‌توانستند ریاضی بخوانند، زیرا باور عمومی و غالب این بود که ریاضی برای مغز زن خوب نیست و روی زنانگی او تأثیر بد دارد. با مرور تاریخ علم به سرگذشت غم‌انگیز زنان دانشمند و ریاضی‌دان متعددی برمی‌خوریم که فعالیت‌های علمی آنها با چالش‌های زیادی روبه‌رو بوده ‌است اما آنان با سخت‌کوشی و استقامت، توانسته‌اند به موفقیت دست پیدا کنند. در ادامه به چند مورد از این زنان ریاضی‌دان اشاره کوتاهی می‌کنیم. این قسمت برگرفته از مقاله «مریم میرزاخانی، طرد کلیشه‌های جنسیتی در پرتو علم» نوشته خانم «نیره توحیدی» است. «هیپاتیا»، اولین زن ریاضی‌دان و فیلسوف مهمی است که در تاریخ بشر می‌شناسیم. او در اسکندریه مصر در قرون چهارم و پنجم میلادی می‌زیست و علاوه بر ریاضیات، درباره نجوم و فلسفه نیز در ملأ عام سخنرانی می‌کرد و از پیروان نوافلاطونی‌ها بود. او اما قربانی جهل و تعصب عده‌ای از اوباشان اسقف اعظم شهر شده و به شکل فجیعی در ملأ عام به قتل می‌رسد. «سوفی ژرمن»، ریاضی‌دان فرانسوی قرن هجدهم و نوزدهم بود که در زمینه نظریه اعداد، هندسه دیفرانسیل و نظریه کشسانی فعالیت‌های چشمگیری داشت. او ریاضی را به سختی و در کتابخانه پدرش با کتاب‌های اویلر به‌صورت خودآموز یاد می‌گیرد اما حق ورود به دانشگاه پلی‌تکنیک فرانسه را به خاطر زن‌بودن پیدا نمی‌‎کند. «ژرمن» با نام مستعار مردانه به مکاتبه با ریاضی‌دان بزرگ و مشهور آن دوران مانند «گاوس»، «لژاندر» و «لاگرانژ» می‌پردازد. او با وجود عدم دسترسی به منابع و امکانات موجود که مختص مردان بود، توانست اولین زنی شود که جایزه آکادمی علوم فرانسه را دریافت کند. «سوفی ژرمن» در ۲۷ ژوئن ۱۸۳۱، پس از نبرد با سرطان درگذشت. اندکی پیش از آن، «گاوس»، ریاضی‌دان و از اولین معلمان «ژرمن»، دانشگاه گوتینگن را متقاعد کرده بود به او مدرک دکترای افتخاری اعطا کند. «ژرمن» قبل از اینکه بتواند مدرکش را دریافت کند، درگذشت. «آدا لاولس» در قرن نوزدهم در انگلستان متولد شد و دختر شاعر معروف «لرد بایرون» بود. او به تشویق مادرش به مطالعه علوم و ریاضی روی آورد و در ادامه با ریاضی‌دان و مخترع معروف زمان خود، «چارلز ببیج»، شروع به مکاتبه کرد. «ببیج »از «آدا» خواست که کتاب خاطرات یک ریاضی‌دان ایتالیایی را که «موتور تحلیلگر» عنوانش بود، به انگلیسی ترجمه کند. کتاب از ساختن ماشینی خبر می‌داد که از اولین کامپیوتر یا حسابگرها محسوب می‌شد؛ ماشینی که می‌توانست جمع و تفریق ساده را انجام دهد؛ اما «آدا لاولس» فراتر از ترجمه آن کتاب پیش رفت و با خلاقیت و دانش ریاضی خودش، روش‌های بدیع جدیدی معرفی کرد. امروزه کار «آدا لاولس» را شروع‌کننده اولین برنامه‌های کامپیوتری جهان می‌دانند. «سوفیا کوالسکایا» در اواخر قرن ۱۹ در روسیه متولد شد. در آن زمان در روسیه هنوز زنان حق ورود به دانشگاه‌ها را نداشتند. او با دانشمند جوانی ازدواج و به آلمان مهاجرت کرد. در آلمان هم زنان هنوز حق نشستن سر کلاس‌ها و گوش‌دادن به درس استادان را نداشتند. «سوفیا» به ناچار به ‌طور خصوصی معلم گرفت و در پایان توانست دکترای خود را در ریاضیات دریافت کند. پس از مرگ شوهرش، او را به‌عنوان مربی ریاضی در دانشگاه استکهلم سوئد استخدام کردند. بعدها، او اولین زنی شد که در آن منطقه اروپا به درجه استادتمام نائل شد. او همچنین به دنبال دستاوردهای درخشانش در علم ریاضی اولین زنی بود که در ۱۸۸۸ جایزه پریکس بوردین را از آکادمی علوم فرانسه به دست آورد و یک سال بعد هم جایزه مهمی از آکادمی سوئد دریافت کرد. «اِمی نوتر» ریاضی‌دان آلمانی بود که در اواخر قرن ۱۹ و اوایل قرن بیستم زندگی می‌کرد که در زمینه‌های جبر مجرد، هندسه دیفرانسیل، توپولوژی و همچنین فیزیک نظری به دستاوردهای چشمگیری رسید. «نوتر» به خاطر زن‌بودنش باید از موانع زیادی که در جامعه آلمان آن زمان برای زنان وجود داشت، عبور می‌کرد تا یک ریاضی‌دان به حساب آید. پس از اتمام پایان‌نامه دکترای خود در سال ۱۹۰۷ زیر نظر «پل گردان»، برای مدت هفت سال بدون دریافت حقوق در مؤسسه ریاضی ارلانگن به کار و تدریس پرداخت. در آن سال‌ها در آلمان، زنان به صورت گسترده‌ای از مشاغل دانشگاهی کنار گذاشته می‌شدند. در سال ۱۹۱۵، «داوید هیلبرت» و «فلیکس کلاین»، «امی نوتر» را برای پیوستن به مرکز ریاضیات دانشگاه گوتینگن، که مرکزی شناخته‌شده در تحقیقات ریاضی در جهان به ‌شمار می‌آمد، دعوت کردند. با‌این‌حال به دلیل اعتراض اعضای دانشکده فلسفه این دانشگاه، «نوتر» ناچار شد برای مدت چهار سال تحت نام همکارش «هیلبرت» به فعالیت و تدریس در این دانشگاه ادامه دهد. مدرک علمی او سرانجام در سال ۱۹۱۹ پذیرفته شد و به او اجازه تدریس در دانشگاه و پذیرفتن دانشجوی دکترا داده شد. سال‌ها بعد از آن به دلیل خلع یهودیان از مشاغل دانشگاهی توسط دولت نازی آلمان نوتر ناچار به نقل مکان به ایالات متحده شد. در آنجا توانست به‌عنوان یک مربی و پژوهشگر در کالج «برین مایر» و انستیتو مطالعات پیشرفته در پرینستون استخدام شود. پس از مرگش در سال ۱۹۳۵، «آلبرت اینشتین» در نامه‌ای در نیویورک تایمز درباره او نوشت: «امی نوتر مهم‌ترین محقق زن در ریاضیات بود، بزرگ‌ترین دستاوردی که از زمان ورود زنان به آموزش عالی تا به امروز حاصل شده است». مقاله‌ای خواندنی‌ با عنوان «امی نوتر و شکوه ریاضیات» نوشته دوست خوبم، «حسن فتاحی» پیش از این در روزنامه «شرق» چاپ شده است که خواندن آن را به علاقه‌مندان علم و ریاضی، توصیه می‌کنم.

زادروز