پاورپوینت کامل نگاه تنگ و فراخ به ویرایش ۶۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل نگاه تنگ و فراخ به ویرایش ۶۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل نگاه تنگ و فراخ به ویرایش ۶۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل نگاه تنگ و فراخ به ویرایش ۶۷ اسلاید در PowerPoint :

حرفه‌ی ویراستاری در شمار حرفه‌های پرتنش است. سروکار داشتن با آثاری که به دیگران تعلق دارد، ورود به حیطه‌ی آنان و دخل و تصرف در اثری که آفریده‌ی دیگری است و حقوق مادی و معنوی آن به او تعلق دارد، نمی‌تواند از تنش و چالش برکنار باشد.

اشاره

در شماره‌ی ۳۸۶ ـ ۳۸۸ جهان کتاب(تیر ـ شهریور ۱۴۰۰) مطلبی از صاحب همین قلم منتشر شد با عنوان «ویرایش ادبی و ریطوریقا» که واکنش‌ها و بازخوردهایی از پی داشت، از جمله چند پرسش به میان آمد که در این نوشته می‌کوشم دوـ سه نکته‌ی اصلی را با توضیح بیش‌تری مطرح کنم. در آن نوشته نظر به ویرایش متن‌های تالیفی بود و به ویرایش ترجمه اشاره‌ای نشده بود. آقای علی خزاعی‌فر، سردبیر فصلنامه‌ی مترجم، در مقاله‌شان در همان نشریه به این جنبه پرداخته‌اند. علاقه‌مندان به موضوع اگر مایل باشند، می‌توانند به آن مقاله مراجعه کنند.

*

حرفه‌ی ویراستاری در شمار حرفه‌های پرتنش است. سروکار داشتن با آثاری که به دیگران تعلق دارد، ورود به حیطه‌ی آنان و دخل و تصرف در اثری که آفریده‌ی دیگری است و حقوق مادی و معنوی آن به او تعلق دارد، نمی‌تواند از تنش و چالش برکنار باشد. ازاین روست که نظریه‌پردازان ویرایش، مولفان آثار برجسته در این حوزه و ویراستاران کارکشته بر آیین اخلاقی و آداب و سلوکی تاکید دارند که ویراستاران آن‌ها را به تمام و کمال، یا تا جای ممکن، مراعات کنند تا آن چالش و تنش به همکاری خوشایند تبدیل شود، یا به آن حد کاهش بیابد که اصطکاک میان قلمروها در فعالیت‌ها اختلال ایجاد نکند. به‌هرحال، همه‌ی حرفه‌هایی که ناگزیرند با هم کار کنند، کم و بیش اصطکاک دارند، اما اصطکاک تا حدی قابل تحمل است که به رویارویی تبدیل نشود، مانند اعتصابی نباشد که کارگران بر ضد کارفرمایان، رانندگان کامیون بر ضد پیمانکاران، یا معلمان بر ضد مقامات و مسئولانی به راه می‌اندازند که مسئولیت تصمیم‌گیری در باره‌ی وظایف، حقوق و گاه حیطه‌ی کار و عمل با آن‌هاست. سرچشمه‌ی اصلی تنش و چالش در ویراستاری چیست و کجاست؟ چگونه می‌توان این دو را از میان برد، یا اگر بخواهیم واقع‌بینانه‌تر به ماجرا نگاه کنیم، آن‌ها را به حد قابل ممکن تحمل کاهش داد؟

طیف ویرایش بسیار گسترده است. این طیف از حداقل دخالت ممکن در اثر دیگری تا حداکثر ممکن مداخله در اثر او پیوستار دامنه‌داری را تشکیل می‌دهد. فراوان دیده می‌شود که به ویراستاران توصیه‌ی اکید می‌کنند از دخل و تصرف در نوشته‌ی دیگران تا جای ممکن بپذیرند. این توصیه در جای خود بجاست، اما در کجا؟ در آثار آفرینش‌گرانه، هنری، شخصی و خصوصی و همه‌ی آثاری که عنصر خلاقیت، اصالت و فردیت تعیین‌کننده‌ترین عنصر است. هیچ ویراستاری در هیچ کجای جهان و تحت هیچ شرایطی مجاز نیست سبک نگارش نویسنده‌ی داستان یا ساختار شعر یا نمایشنامه‌ای را تغییر دهد، اما نمونه‌های پذیرفته‌شده‌ی نقض همین اصل هست. مکس پرکینز [۱](۱۸۸۴ ـ۱۹۴۷م)، از اسطوره‌های ویرایش کتاب، گتسبی بزرگ، نوشته‌ی فیتزجرالد را سه بار بازنگاری کرده و نویسنده هم بازنگاری‌های او را پذیرفته است. [۲]

ازرا پاوند[۳](۱۸۸۵ ـ ۱۹۷۲م) شاعر نامدار و منتقد ادبی، بخشی از شعر بلند و معروف «سرزمین هرز» را، سروده‌ی تی اس الیت[۴](۱۸۸۸ ـ ۱۹۶۵م)شاعر برجسته و منتقد ادبی انگلیسی ـ آمریکایی، قیچی کرد. فیتزجرالد و الیُت، هردو، این دخل و تصرف‌ها در اثرشان را پذیرفتند. چرا؟ چرا دو نامور بزرگ به ویرایش و ویراستار اعتراض نکردند و دست او را در کارش بازگذاشتند؟

احمد شاملو (۱۳۰۴ ـ ۱۳۷۹ش) شاعر بزرگ معاصر، شعرهای بسیاری، و هوشنگ گلشیری(۱۳۱۶ ـ ۱۳۷۹ش) نویسنده‌ی نوآور معاصر، داستان‌های بسیاری را ویرایش کردند و حتی ساختار بعضی از آن‌ها را به هم ریختند و این دو نه با اعتراض روبه روشدند و نا با واکنش منفی یا نامساعد دیگری، چرا؟ ابوالحسن نجفی(۱۳۰۸ ـ ۱۳۹۴ش)، زبان‌شناس، مترجم، ویراستار و منتقد ادبی، با خواندن دقیق نوشته‌های گلشیری و پیشنهاد برخی تغییرهای ساختاری و اسلوبی، در روند تحول و کمال داستان‌نویسی گلشیری تاثیر داشت.[۵]

شهرت مکس پرکینز فقط ناشی از توانایی‌های چشمگیر او در ویرایش نبود، بلکه در قدرت و جاذبه‌ای در شخصیت او هم بود که اعتماد برجسته‌ترین نویسندگان آن روز آمریکا را جذب می‌کرد و به همکاری خلاقانه میان نویسنده و ویراستار شکل می‌داد. پیشنهادهای او آن قدر سنجیده، حساب شده و از روی دقت‌ورزی، تامل و تفکر، و استدلال‌هایش به حدی متقن و متقاعدکننده بود، و نیز فهم مشترک، اعتدال ذوقی، هنری، شمّ زبانی و تسلطش به جنبه‌های مختلف داستان‌نویسی و ظرایف مربوط به این کار، جای هیچ‌گونه اکراه و تردیدی برای همکاری نویسنده با ویراستار باقی نمی‌گذاشت. پرکینز با مطالعه‌ی دقیق اثر و بررسی جنبه‌های مختلف آن، ویژگی‌های اسلوبی(سبکی) اثر را کشف می‌کرد و بر ظرایف آن مسلط می‌شد. درنتیجه، تغییرات لازمی را با توجه به منطق ساختاری خود اثر اعمال می‌کرد. این‌گونه از ویرایش، که به آن ویرایش اسلوبی[۶] می‌گویند، نویسنده را متوجه می‌کرد که کار ویراستار اثر او را به کمال مطلوب خود او نزدیک‌تر می‌کند و در نتیجه، اعتمادش به ویراستار و ویرایش اوجلب می‌شد.

پرکینز درعین‌حال، مناسبات با نویسنده را مودبانه و صمیمانه برقرار می‌کرد و نگاه می‌داشت. یکی دیگر از شگردهای کاری او این بود که صورتی تهیه می‌کرد از مواردی که تغییر یا اصلاح نیاز داشت و این صورت را در اختیار نویسنده قرار می‌داد تا خود او تغییرها را شخصاً اعمال کند و مداخله‌ی ویراستار در نوشته تا جایی که امکان دارد، کم و کم‌تر شود یا به حداقل ممکن برسد. همین ترکیب بود که از پرکینز اسطوره‌ای در ویرایش ساخت. رفتار او را با رفتار ویراستاران بی‌نزاکت و آداب ندان مقایسه می‌کردند. برای مثال، یکی از نویسندگان بنام آمریکایی قیچی برداشته بود که برود و در عوض قسمت‌هایی حذف شده از نوشته‌اش گوش ویراستار را ببُرد. همین مقایسه‌ها بود که جایگاه پرکینز را فرا و فراتر می‌برد و نویسندگان بیش‌تری مایل می‌شدند نوشته‌هایشان زیر دست پرکینز برود و او ویراستار آثارشان باشد؛ البته جنبه‌های دیگری هم در کار پرکینز بود که پرداختن به آن‌ها به تفصیل خواهد انجامید. امیدوارم ویراستاران جوان، با انگیزه و پژوهش‌گر ما شگردهای ویرایشی ویراستاران بنام را شناسایی و معرفی کنند که به طور قطع شناخت ما را از ظرایف فن و هنر ویرایش افزایش خواهد داد.

تی. اس. الیت هم اگر به تسلط و اشراف ادبی و هنری پاوند اعتماد نمی‌کرد، هیچ دلیلی وجود نداشت که شعر «سرزمین هرز» را با ویرایش سنگین او منتشر کند؛ همین طور شاعران و نویسندگان جوانی که شعرها و داستان‌هایشان با ویرایش‌های سنگین و سبک شاملو و گلشیری منتشر شد.

به هرحال، این گونه ویرایش‌ها هم، که به آن‌ها اشاره شد، دخل و تصرف است، اما دخل و تصرف پذیرفته شده یا کم و بیش مطلوب. بنابراین، حکم کلی کسانی که تاکید دارند«هیچ گونه دخل و تصرفی مجاز نیست»، حکم درستی نیست. اگر تغییری ضرورت دارد، یا بر پایه‌ی موازین معتبر و شناخته‌شده مستحسن است، دلیلی ندارد که اعمال نشود. برای مثال، مولفی کتابش را با موضوع و عنوان «جراحی شبکیه و قرنیه‌ی چشم با فناوری جدید لیزری» برای نشر به ناشر سپرده است. آیا این کتاب را برپایه‌ی اصل یا پیشنهاد « حد اقل مداخله‌ی ویراستار» باید منتشر کرد، یا بر پایه‌ی اصل و «حداکثر مداخله‌ی ویراستار»؟ ناشران معتبر و بین‌المللی گاه ممکن است اثری پیشنهادی را برای نشر به رویت بیش از یک متخصص برسانند تا از دقت و صحت متن مطمئن شوند. در همه‌ی آثار حساس، هر خطا، لغزش، بی‌دقتی و نظایر آن، ممکن است آسیب‌های جانی، زیان‌های مالی، تهدیدهای فرهنگی و نظایر آن از پی داشته باشد. یک خطای کوچک در تعبیر و تفسیر، ممکن است مناسبات سیاسی دو کشور را با بحران روبه‌رو کند. کدام ناشر معتبری حاضر است مسئولیت ناشری خود را نادیده بگیرد و فاجعه یا بحران به بار بیاورد؟ ممکن است مشاوران متخصص اثر دست به قلم نبرند و حتی یک واژه‌ی اثر پیشنهادی را تغییر ندهند، اما همان نگاه تخصصی آن‌ها به نوشته بخشی از روند ویرایش است. ویراستاران ناشر پس از آن‌که از صحت علمی نوشته اطمینان می‌یابند، به ویرایش‌های لازم، مانند ویرایش ساختاری، استنادی، صوری، زبانی، تصویری و جزآن می‌پردازند. همه‌ی آثار علمی و فنی که ناشران معتبر بین‌المللی منتشر می‌کنند و ما آن‌ها را خوش‌ساخت، چشم‌نواز، خوش‌نثر و از لحاظ محتوا درخور اعتماد می‌یابیم، اغلب یا معمولاً همین روند ویرایشی را سپری کرده‌اند.

پرسشی دیگر. با کتاب‌های درسی فرزندانمان در سطوح مختلف تحصیلی، از پیش‌دبستانی تا پسادکتری، چه کنیم؟ آیا این آثار بدون دخل و تصرف، عیناً همان طور که مولفان آن‌ها تحویل داده‌اند، باید منتشر شوند؟ آیا آمار، ارقام، داده‌ها، روش‌ها و نتیجه‌گیری‌های این‌ها بدون بررسی علمی، روشی و مطابقت دادن با منابع مرجع موثق، و بدون هیچ تغییر و اصلاح، افزایش و کاهش، همان طور که تحویل داده شده است، عیناً منتشر شوند؟ کدام سامانه‌ی آموزشی مسئول در جهان متن درسی خام را در دسترس فرزندان قرار می‌دهد؟ همه‌ی درسنامه‌ها در همه‌ی سطوح، بدون استثنا، و نیز همه‌ی منابع مرجع، اعم از دانشنامه‌ها، فرهنگ‌ها، راه‌نماها، فهرست‌ها، اطلس‌ها، دستنامه‌ها، نقشه‌ها، و نظایر آن به ویرایش از نوع دقیق‌ترین، سنگین‌ترین، سخت‌گیرانه‌ترین و بی‌اغماض و گذشت‌ترین آن نیاز دارند تا آثاری قابل اعتماد و مراجعه در اختیار جویندگان اطلاع درست و موثق قرار بگیرد.

در آثاری که اصل آن‌ها بر آفرینش‌گری، اصالت، جنبه‌های شخصی و خصوصی و نظایر آن است، به عکس موارد بالا، ویراستار در خدمت متن استو او با پدیدآورنده کاملاً همسوست و همچون همکاری صمیمی و وفادار، دانش فنی، تجربه، اطلاعات و پیشنهادهایش را در اختیار او می‌گذارد تا او آن طور که می‌خواهد پیامش را به مخاطبان واقعی یا فرضی و احتمالی‌اش منتقل کند. هیچ ویراستاری مجاز نیست به جمله‌های بدون فعل جلال آل‌احمد فعل بیافزاید. اگر احیاناً از زیر چشم او در رفته باشد و جمله‌ای را با فعل نوشته باشد، ویراستار باید به او یادآوری کند که این خلاف سبک نوشته‌ی اوست و بهتر است فعل حذف شود؛ ولو آن‌که خود ویراستار به مبانی دستور زبان چنان پای‌بند باشد که جمله‌ی بدون فعل را خلاف ناموس و مصلحت زبان بداند. بنابراین، ویراش میان دو قطب «حداکثر دخالت» و «حداقل دخالت» نوسان دارد. این‌که در این طیف گسترده چگونه باید عمل کرد، همان مرزی است که ویرایش‌های بجا و نابجا، ویرایش‌های وارد و ناوارد، را از هم جدا می‌کند.

*

نوسان دیگر تعیین کنده در ویرایش، نوسان میان کلی‌نگری و جزءنگری است، یا به تعبیر دیگر، نوسان میان نگاه تمام‌نما( پانوراما) و نگاه از میان سوراخ کلید. ویراستار ناگزیر است در همه‌ی موارد لازم میان این دو قطب نوسان کند. شناختن مرز میان این دو هم از دیگر هنرهای تعیین کننده‌ی ویراستاری است. تصمیم‌گیری در این باره که کجا جزءنگری لازم است و کجا نگاه تمام‌نما و دیدن حداکثر آن‌چه در میدان دید باید قرار بگیرد، از تصمیم‌های خطیر در حوزه‌ی ویراستاری است. از جمله‌ی دشواری‌هایی که اکنون با آن روبه‌رو هستیم، تعمیم دادن گونه یا روشی از ویرایش از سوی شماری از ویراستاران است. ممکن است آن‌چه خود از درون سوراخ کلید می‌بینند، تعمیم داده شود. خود من بارها و بارها چه در دوره‌های آموزشی، چه در نشست‌ها و دیدارها و گفت‌وگوها با این مشکل روبه‌رو شده‌ام که یک جزء از ویرایش کل ویرایش قلمداد شده است و