پاورپوینت کامل معرفت‌شناسی اجتماعی تحمیل خواسته‌های جامعه بر دین ۴۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل معرفت‌شناسی اجتماعی تحمیل خواسته‌های جامعه بر دین ۴۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل معرفت‌شناسی اجتماعی تحمیل خواسته‌های جامعه بر دین ۴۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل معرفت‌شناسی اجتماعی تحمیل خواسته‌های جامعه بر دین ۴۹ اسلاید در PowerPoint :

هر جهان بینی، زمانی که امکانات مشخصی را برای فعالیت باز می‌کند، همان فعالیتی را که قادر می‌سازد محدود و جهت‌گیری می‌کند. بدون جهان بینی، هیچ گروه انسانی نمی‌تواند روابط اجتماعی خود را تولید، بازتولید یا تغییر دهد. اما هر جهان بینی معینی امکانات تولید، بازتولید و دگرگونی روابط اجتماعی را که ممکن ساخته است محدود کرده و جهت می‌دهد.

معرفت‌شناسی اجتماعی که هر گروه اجتماعی بر اساس تجربه جمعی طولانی و پیچیده خود اتخاذ می‌کند، به آن اجازه می‌دهد خود را بر اساس آن، جهت‌گیری کرده و در محیط طبیعی و اجتماعی خود عمل کند. منظور از «اجازه» امکان قرار دادن و جهت‌گیری و عمل کردن است. اما هر جهان بینی، در عین حال که احتمالات خاصی را می‌گشاید، دیگران را طرد می‌کند و گروهی را که موضوع این جهان بینی است به سمت امکاناتی که گشوده است، سوق می‌دهد.

هر جهان بینی، زمانی که امکانات مشخصی را برای فعالیت باز می‌کند، همان فعالیتی را که قادر می‌سازد محدود و جهت‌گیری می‌کند. بدون جهان بینی، هیچ گروه انسانی نمی‌تواند روابط اجتماعی خود را تولید، بازتولید یا تغییر دهد. اما هر جهان بینی معینی امکانات تولید، بازتولید و دگرگونی روابط اجتماعی را که ممکن ساخته است محدود کرده و جهت می‌دهد.

بنابراین جهان بینی هر جامعه یا گروه اجتماعی، همزمان با (تا حدی) با اینکه محصول روابط اجتماعی مشخص‌کننده گروه یا جامعه است، به واقعیتی تبدیل می‌شود که تولید، بازتولید و دگرگونی همان روابط اجتماعی را که از آن به وجود آمده ممکن کرده، محدود می‌کند و جهت می‌بخشد. به همین میزان، جهان بینی توسعه یافته توسط یک جامعه یا گروه اجتماعی، از نقطه شروع‌اش در برخی از روابط اجتماعی آن، نقش فعالی در توسعه بیشتر همین روابط اجتماعی ایفا کرده، آنها را تحت تأثیر قرار داده ومشروط می‌کند.

یکی از جنبه‌های اساسی هر دین، کارکرد آن در شکل دادن به جهان بینی معین است. منافع مشترکی که همه انسان‌ها، گروه‌های اجتماعی و جوامع به آن علاقه دارند این است نوعی جهان بینی داشته باشند که به آنها امکان دهد در موقعیت و جهت‌گیری خود قرار گیرند و به رضایت بخش‌ترین شکل ممکن در محیط طبیعی-اجتماعی خود عمل کنند، که البته این از نظر برخی از جوامع و گروه‌های اجتماعی، یک علاقه راستین مذهبی قلمداد می‌گردد. یعنی علاقه به داشتن جهان بینی با ارجاع روشن به نیروهای ماوراء طبیعی و فرااجتماعی می‌شود که این گروه‌ها و جوامع خود را به آنها وابسته می‌دانند و در برابر آن‌ها خود را ملزم به رفتار خاصی در اجتماع می‌دانند.

در این گونه جوامع و گروه‌های اجتماعی – در موضوعات مورد علاقه دینی – دین به‌عنوان عرصه میانجی‌گری فعالیت‌های آن‌ها بر خود و بر محیط طبیعی-اجتماعی‌شان عمل می‌کند. در چنین جوامع و گروه‌های اجتماعی، انسان‌ها – چه بدانند و چه ندانند – روابط اجتماعی خود را با فعالیت‌هایی تولید و بازتولید می‌کنند و تغییر می‌دهند که توسط جهان‌بینی دینی‌شان، یعنی دینشان، ممکن، محدود و جهت‌گیری می‌شود.

کار فکری به طور کلی، و کار دینی از حیث فکری آن، عبارت است از تبدیل زندگی اجتماعی به اندیشه اجتماعی. به عبارت دیگر، شامل ساختار ذهنی تجربه جمعی عینی است. هر دینی، از آنجایی که زندگی اجتماعی را به اندیشه اجتماعی تبدیل می‌کند (و اندیشه با اشاره به نیروهای ماوراء طبیعی و فرااجتماعی)، تجربه عینی گروه‌های اجتماعی مؤمنان را به شیوه‌ای خاص بازسازی می‌کند. با این کار، دین خطوط مرزبندی، شمول‌ها و محرومیت‌ها، انجمن‌ها و مخالفت‌ها را ایجاد می‌کند که سازمان دهی قابل انتقال تجربه گذشته یک مجموعه را ممکن می‌سازد.

بنابراین، هر دینی – به عنوان اثری برای تبدیل زندگی اجتماعی به اندیشه اجتماعی – برای گروه‌های اجتماعی خاص، اندیشیدن وامورغیرقابل تصور، مطلوب و نامطلوب، ممکن و ناممکن، مفید و مضر، مهم و ثانویه، فوری و غیر فوری، حرام، حلال و واجب، بدیهی و مشکوک و مطلق و نسبی را تعریف می‌کند.

در جریان تأثیرگذاری این ساختار تجربه جمعی، هر دینی این امکان را برای پیروان خود فراهم می‌کند که بر اساس محیط اجتماعی-طبیعی خود عمل کنند. به آنها تظاهری قابل فهم و قابل انتقال از آن محیط ارائه می‌دهد، که شرط لازم همه فعالیت‌های انسانی، فردی یا جمعی است. و در ایجاد این فعالیت، هر جهان بینی دینی، فعالیت بیشتر این گروه از مؤمنان را محدود و جهت می‌دهد.

یک دین می‌تواند در توسعه جامعه تأثیر داشته باشد – می‌تواند کارکردهای اجتماعی را انجام دهد – دقیقاً به این دلیل که در وهله اول هر دینی رفتار گروه‌های معتقد درون خود را محدود کرده و جهت می‌دهد. به آنها تظاهری قابل فهم و قابل ارتباط از جهان ارائه می‌دهد. در عین حال که این تظاهر تجربه زیسته این گروه را سازماندهی می‌کند، آن را در محیط طبیعی-اجتماعی خود قرار داده و هدایت می‌کند.

هر دینی، از آنجایی که تجربه جمعی یک گروه اجتماعی را به شیوه‌ای قابل فهم و قابل انتقال سازمان می‌دهد (یعنی آن گونه که به آن معنا می‌بخشد)، بنابراین عنصر اساسی (و در برخی موارد هسته اصلی) آگاهی و هویت گروه معتقد را تشکیل می‌دهد؛ مؤمنان جهان را از طریق جهان بینی دینی خود می‌شناند – آن را درک می‌کنند و به آن می‌اندیشند. با این واقعیت، فعالیت آنها در آن جهان توسط این درک از جهان هدایت می‌شود که دین آنها را ممکن و محدودکرده و جهت می‌دهد.

به همین ترتیب، مؤمنان خود را از طریق دیدگاه دینی‌شان به جهان (که مرکز آن را تشکیل می‌دهند) می‌شناسند، را درک می‌کنند و می‌اندیشند. آنها با این تصور از خود که توسط دین‌شان امکان‌پذیر، محدود و جهت‌گیری شده است، در کنار هم نگه داشته می‌شوند و در فعالیتشان بازشناخته می‌شوند. به همین دلیل است که یک دین می‌تواند بر توسعه یک جامعه تأثیر بگذارد – چرا که می‌تواند کارکردهای اجتماعی را انجام دهد.

در جوامع طبقاتی با تخصص کار مذهبی، تولید جهان بینی دینی برای ارضای منافع دینی گروه‌های اجتماعی خاص (یا همه اعضای جامعه) فعالیتی است که توسط مجموعه‌ای از کارگزارانی که به طور خاص این وظیفه را بر عهده دارند انجام می‌شود. در چنین جوامعی، عرصه تشکیل شده توسط روابط متقابل این کارگزاران و نهادهایی که در آن سازماندهی شده‌اند – یعنی همان حوزه دینی – عنصر یا یکی از عناصرمتضمن اثرگذاری بر تبدیل زندگی اجتماعی بر امور قابل تفکر و قابل درک اجتماعی را در برمی گیرد. در چنین جوامعی، حوزه دینی عنصری (یا حداقل یک عنصر) است که وظیفه اجتماعی بازسازی تجربه جمعی موضوعات مورد علاقه دینی را به شیوه‌ای قابل انتقال و رضایت بخش دارد.

با توجه به آنچه بیان کردیم، می‌توان گفت که حوزه دینی وسیله‌ای برای فعالیت است که در آن جامعه بر اساس خود عمل می‌کند. برای اینکه انسان‌ها روابط خود را تولید، بازتولید و دگرگون کنند – یعنی جامعه بر اساس خود عمل کند – لازم است که محیط طبیعی اجتماعی خود را به گونه‌ای قابل درک و قابل انتقال درک کند.

این امر مستلزم بازنمایی قابل درک و قابل انتقال از تجربه جمعی در قالب یک جهان بینی است که توسط مجموعه مورد نظر مشترک است، که به این انسان‌ها اجازه می‌دهد تا موقعیت خود را تنظیم کرده و جهت دهی کنند و بنابراین بتوانند بر اساس محیط اجتماعی-طبیعی خود عمل کنند.

از آنجا که در جوامع طبقاتی با تخصص در کار دینی، حوزه دینی یک عنصر اجتماعی است که وظیفه آن ایجاد جهان بینی مانند آنچه توصیف شد، است، بنابراین حوزه دینی کار میانجیگری فعالیت جامعه را بر خود انجام داده و تجربه جمعی را قابل تامل می‌کند تا ادامه آن تجربه را ممکن سازد.

 اشتراک گذاری در شبکه های اجتماعی، به دوستانتان معرفی کنید.