پاورپوینت کامل اهمیت خط عیلامی و رمزگشایی خط «عیلامی خطی» ۴۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل اهمیت خط عیلامی و رمزگشایی خط «عیلامی خطی» ۴۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل اهمیت خط عیلامی و رمزگشایی خط «عیلامی خطی» ۴۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل اهمیت خط عیلامی و رمزگشایی خط «عیلامی خطی» ۴۰ اسلاید در PowerPoint :

نگارش در اواخر هزاره چهارم قبل از میلاد مسیح ابداع شد. باستان‌شناسان این دوره را دوره اوروک ۴ می‌نامند که تقریبا برابر ۳۲۰۰ قبل از میلاد است. اسناد مربوط به آغاز نگارش تقریبا به‌طور هم‌زمان از شوش (خوزستان ایران) و اوروک (در جنوب بین‌النهرین) به دست آمده‌اند و با قاطیت نمی‌توان گفت کدام قدیمی‌‌تر است.

نگارش در اواخر هزاره چهارم قبل از میلاد مسیح ابداع شد. باستان‌شناسان این دوره را دوره اوروک ۴ می‌نامند که تقریبا برابر ۳۲۰۰ قبل از میلاد است. اسناد مربوط به آغاز نگارش تقریبا به‌طور هم‌زمان از شوش (خوزستان ایران) و اوروک (در جنوب بین‌النهرین) به دست آمده‌اند و با قاطیت نمی‌توان گفت کدام قدیمی‌‌تر است. متون شوش را متون ایلانی ابتدایی و متون اوروک را متون خط میخی ابتدایی می‌‌نامند. بیشتر محققان اوروک را مقدم می‌دانند، ولی برخی محققان هم استدلال می‌‌کنند که متون شوش مقدم هستند؛ زیرا شواهد فعالیت‌های آغازین ثبت اطلاعات که منجر به ابداع نگارش شد، در شوش به‌وفور مشاهده می‌‌شود.

خاستگاه نگارش

به احتمال قوی، نگارش ابتدا بر اثر نیازهای اقتصادی و ضرورت حسابداری پدید آمد. قدیمی‌‌ترین مکتوبات موجود، مقدار کالا‌ها و هویت برخی افراد را ثبت می‌‌کند که نشان می‌دهد قدیم‌ترین متون درباره شمارش و حسابداری هستند. پیدایش نگارش را در مراحل زیر مطالعه می‌‌کنیم:

دوره قبل از نگارش (Pre-cuneiform)

دوره ابتدایی خط میخی (Proto-cuneiform)

ابداع خط میخی (cuneiform)

دوره قبل از نگارش

۱- قدیمی‌ترین وسیله ثبت اطلاعات علامت (token) نامیده می‌‌شود که برای شمارش به کار می‌‌رفت. هر علامت یک واحد شمارش بود؛ مثلا یک گوسفند یا یک سبد غله. به این ترتیب مردم می‌‌توانستند تعداد گوسفند‌های یک گله یا مقدار غله یک انبار را اندازه بگیرند. علامت‌ها ابتدا سنگ‌ریزه بودند، ولی از حدود هزاره هفتم ق‌م، اندک‌اندک به‌جای سنگ‌ریزه از قطعات کوچک گلی استفاده شد. امتیاز قطعات گلی این بود که می‌‌شد آن را به شکل دلخواه ساخت و تهیه آن در بین‌النهرین بسیار آسان‌تر از سنگ بود. محققان این اشیای گلی را علامت (token, clay token) می‌‌نامند. برخی دیگر از محققان این اشکال گلی با ابعاد هندسی را شمارشگر (calculi) نامیده‌اند. در ابتدا هر علامت واحد شمارش یک بود؛ یعنی فقط به یک شیء خارجی دلالت می‌کرد. اما در قدم بعدی، علامت‌ها در اشکال گوناگون ساخته شدند و هر علامت می‌‌توانست به عددی خاص دلالت کند؛ مثلا علامت مربع‌شکل نشانه یک گوسفند بود و علامت استوانه‌ای نشانه ۱ گوسفند، پس یک علامت استوانه‌ای و چهار علامت مربع‌شکل به معنی ۱۴ گوسفند بود. علامت‌های گلی در اشکال کروی، لوزی، دایره (مانند قرص نان) و هرمی پیدا شده‌اند. هر‌کدام از این اشکال ممکن است نماینده یک واحد شمارش بوده باشد (‌مثلا واحد یک، ۱۰ یا ۶۰). برای نمونه، اگر کسی به چوپان ۲۰ گوسفند می‌‌سپرد، باید ۲۰ علامت را در کیسه می‌‌گذاشت و در جایی مطمئن نگهداری می‌‌کرد. مالک گله تنها به این صورت می‌‌توانست دریابد که چند گوسفند به چوپان داده است. جنس این کیسه که محل نگهداری علامت‌ها بود، معلوم نیست. برخی می‌‌گویند احتمالا کیسه از جنس پارچه یا چرم بوده؛ چون برجا نمانده است. اما چگونه می‌‌شد مطمئن بود که علامت‌های داخل کیسه کم یا زیاد نمی‌‌شود؟ چگونه چوپان می‌‌توانست مطمئن باشد که مالک گله یک یا دو علامت پنهانی به کیسه اضافه نمی‌‌کند؟ نمی‌‌دانیم آیا کیسه را شخص ثالث نگه می‌‌داشته یا سر کیسه مهر‌و‌موم می‌‌شده است. چون کیسه‌ها به دست ما نرسیده، نمی‌‌توان مطمئن بود. علامت‌ها را به دو نوع عمده می‌‌توان تقسیم کرد: اول علامت‌های ساده (یعنی بدون نقش و نگار)، دوم علامت‌های پیچیده (یعنی دارای نقش و نگار). علامت‌های ساده در حدود ۸۰۰۰ ق‌م ابداع شدند و تا حدود ۳۲۰۰ ق‌‌م رایج بودند. علامت‌های پیچیده برای دوره‌ای کوتاه از ۳۵۰۰ تا ۳۲۰۰ ق‌م رواج داشتند.

۲- جعبه گلی کروی‌شکل (clay bullae, envelopes)،

در هزاره چهارم ق‌م، مرحله‌ای قبل از نگارش نخسیتن متون، مردم شیوه‌ای بهتر برای تضمین درستی و صحت علامت‌های انبارشده ابداع کردند. علامت‌ها را در جعبه‌های گلی گرد و حباب‌مانند گذاشته و تمام سطح بیرونی را در‌حالی‌که گل هنوز نرم بود، با مهر استوانه‌ای مهر‌و‌موم می‌‌کردند. بدین‌سان محتوای جعبه به سلامت حفظ می‌‌شد تا روزی که در حضور طرفین معامله و شهود باز شود. جعبه گلی شکسته می‌‌شد و علامت‌های داخل شمرده می‌‌شدند. برخی محققان جعبه گلی کروی‌شکل را پاکت (envelope) نامیده‌اند. وقتی علامت‌ها داخل پاکت‌/‌جعبه گذاشته می‌‌شد، بدون شکستن جعبه امکان بررسی تعداد آنها وجود نداشت. به همین دلیل مدت کوتاهی پس از ابداع جعبه گلی، علامت‌ها را پیش از گذاشتن در جعبه روی پاکت گلی فشار می‌‌دادند و روی آن را با مهر استوانه‌ای مهر می‌‌کردند. بدین‌سان نشانه‌های روی جعبه گلی تعداد علامت‌های داخل جعبه را نشان می‌‌داد. این شیوه محافظت در جعبه یا پاکت گلی بعدها در مورد الواح خط میخی نیز استفاده شد. لوح را داخل پاکت گلی گذاشته و محتوای آن را روی پاکت می‌‌نوشتند. بسیاری از الواح خط میخی که در حفاری‌ها به دست آمده، هنوز داخل پاکت هستند؛ پس موزه‌ها که مالک الواح هستند، به محققان اجازه می‌‌دهند که پس از نسخه‌برداری، پاکت آن را شکسته و متن درونی را قرائت کنند. اما درباره جعبه‌های حاوی علامت این‌طور نیست. قسمت عمده علامت‌های حفاری‌شده در جعبه نیستند (شاید در کیسه بودند و کیسه پوسیده و از بین رفته است). تعداد محدودی از علامت‌ها هنوز در جعبه هستند و چون تعداد محدود است، موزه‌ها اجازه شکستن آنها را نمی‌‌دهند. بنابراین علامت‌های داخل جعبه هنوز مطالعه نشده است. جدیدا محققان سی‌تی‌اسکن را به خدمت گرفته‌اند و نتیجه امیدوارکننده است. دو موضوع درباره علامت‌ها هنوز معلوم نیست: اول، نمی‌‌دانیم هر علامت چه شماره‌ای را نشان می‌‌داده است. می‌‌دانیم که علامت‌ها اشکال گوناگونی دارند و مسلما تفاوت شکل