پاورپوینت کامل آوردگاه حیرت ۴۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل آوردگاه حیرت ۴۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل آوردگاه حیرت ۴۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل آوردگاه حیرت ۴۷ اسلاید در PowerPoint :

پیش‌ترها که آدمی بیشتر با خود و جهان تنها بود، «حیرت» سرآغاز تفکر فلسفی شد. قبل‌تر از آن این حیرت توامان با ترس و آگاهی به ناتوانی بشر در برابر امر بیرونی قاهر و غالب بر او به ترسیم داستان‌های خدایان و اسطوره‌ها انجامید. داستان‌هایی حاصل تجربه واقعی انسان از امر حاکم و غیرقابل پیش‌بینی محاط بر بشر در جهان.

پرسش در شگفتی‌های هستی و پاسخ‌هایی در دین، عرفان و فلسفه
پیش‌ترها که آدمی بیشتر با خود و جهان تنها بود، «حیرت» سرآغاز تفکر فلسفی شد. قبل‌تر از آن این حیرت توامان با ترس و آگاهی به ناتوانی بشر در برابر امر بیرونی قاهر و غالب بر او به ترسیم داستان‌های خدایان و اسطوره‌ها انجامید. داستان‌هایی حاصل تجربه واقعی انسان از امر حاکم و غیرقابل پیش‌بینی محاط بر بشر در جهان. این داستان و افسانه‌ها حاصل برخورد ذهن ابتدایی انسان با امری است که بی‌تردید ایجابی بود. نیرویی وجودی که در ساحت وجودی، جدای از انسان درک و فهم شده بود. نیرویی قوی‌تر، خالقِ مرگ و زندگی، آسمان و زمین و عشق و نفرت. در این وادی ناتوانی، «حیرت» و سرگشتگی انسان منجر به ایجاد حالت مخصوص به او، یعنی «پرسش از چرایی» و «چیستی» عالم و اصل هستی آن شد: کیست آنچه بر من حاکم است و بر جهانم و بر تمام نحوه بودنم در جهان، بر چرایی‌اش، چگونگی‌اش، گذشته، حال و آینده‌اش؟
معجزه‌آسایی هستی
از اسطوره و اساطیر یونان و رومی، تا فلسفه و عقل و کشفِ قوه استدلال راه طولانی در پیش بود. این حیرت عجین با بشر، کمی بعد در فلسفه به تکامل و سازش بیشتر با جهان بیرون و نیز انسان رسید. زیرا فیلسوف به واسطه نیروی عقل در وادی حیرت نمی‌ماند. اما از نخستین فیلسوفان پیشا‌سقراطی و تدابیر فکری‌شان در حل معمای چگونگی و چیستی ماده‌المواد عالم، تا ترسیم راه‌های شکل‌گیری تک‌تک عناصر ماده در عالم هستی، همچنان این «حیرت» بود که نیروی رانش فکر بشر شد. فکری که در ویتگنشتاین و محوریت بحث قدرت نطق و رویکرد دقیق به زبان، حیرت از وجودِ جهان را بنیادی برای علم اخلاق دانست. سخن او در رساله نیز با «جهان» آغاز می‌شود. در نظر او جهان پدید آورنده زبان تفکر است. او به داشتن «تجربه تحیر» از وجود جهان اذعان می‌کند و جایی که زبان برای بیان آن می‌گشاید، حتی به کاربرد درست آن شک کرده است. «وقتی می‌گویم در وجود جهان متحیرم، دارم زبان را نادرست به‌ کار می‌برم» (Wittgenstein, 2000, p.33). در نظر او هستی به معنای مطلق معجزه‌آسا است زیرا بی‌بنیاد است. او وظیفه اصلی فلسفه خود را یافتن حسِ حیرت نسبت به موقعیت عمیقا رازآمیز حیاتِ انسان در جهان می‌دانست.
حیرت، وحی و امر دینی
در نخستین کلمات انجیل می‌خوانیم: «در آغاز کلمه بود و کلمه [با] خدا بود» و در غار حرا، ندایی از آسمان اما نزدیک، به انسانی عامی از جنس گوشت و خون، او را به «خواندن» امر می‌کند. بی‌تردید لحظات سرشار از «حیرت» و ترس بر اذهان دریافت‌کننده این وحی یا پیام مستولی گشته است. حیرتی حاصلِ تجربه امری فراتر از دنیای محسوس آشنای انسان. حیرت در برابر امری فراتر از خود که ایشان را به سوی قدرتی سوای حواس مشترک با حیوانات یعنی به سوی قدرت تعقل و نطق راهنمایی و امر کرده است. هرچند به زعم بسیاری ایمان و پذیرش اولین مرتبه دینداری است اما به واقع، اولین مرتبه دینداری پیش از آن در میان حیرت، عقل و اراده آدمی خانه دارد. ایمان از مصدر باب «افعال» و از ریشه «امن» (فراهیدی، ۴۱۴ق، ج۱، ص۱۵۹) است.
عقل، اراده و ایمان در قرآن کریم
ایمان امری اختیاری بوده، چراکه اگر خارج از حوزه اختیار انسان بود درخواست انجام آن با حکمت خداوند تنافی داشت. همچنین ذم و نکوهش کفار نشان دهنده اختیاری بودن کفر و در نتیجه ایمان است (وحیدی‌مهرجردی، ص۴۳۸). حتی در قرآن بدترین جنبندگان، انسان‌هایی هستند که از عقل استفاده نکرده‌اند (انفال، ۲۲)؛ درنتیجه دارای گوشی شنوا و چشمی بینا نیستند. بنابراین در مرتبه حیوانی به سر می‌برند. نیز با توجه به آیات بسیاری، قرآن مخاطبان حقیقی خود را خردمندان و اهل تعقل و اندیشه خوانده است (یوسف، ۲۰) و ارادی بودن ایمان نیز در آیات زیادی تایید شده است.
عقل و وحی؛ دو روی یک سکه
آگوستین که تفکر او در عصر سنتِ فکر مسیحی مغرب زمین قرار دارد، عقل و وحی را دو روی یک واقعیت می‌دانست. در تفکر او و همفکرانش هرگز عقل در معنای مستقل امروزی مطرح نبود. به این مطرح نبودن باید توجه ویژه مبذول داشت. چراکه بسیار به تجربه فیلسوف یونانی در مواجهه با عالم و سوال از چرایی و نحوه تبیین‌های او، شبیه است. در این دوره از تفکر مسیحی، در نظر او، خداوند نیز بیرون از عقل قرار داشت و تنها راه به سوی او عقل بود (مجتهدی شبستری، ص۲۱۱). این تفسیر از وحی مسیحی، وحی را عینِ آشکارشدن خدا می‌داند و این کاملا مخالف معنایی است که در اسلام وجود دارد. بیرون بودن خدا از مرزهای عقل و فهم بشری موهبتی برای شناخت خود و جهان و خدا شد.
حیرت‌زدایی و زاییدن حیرت
این تفسیر از مارتین لوتر و تاکید او برکاربرد تعبیر «کلمه خدا» آغاز شد، راه عقل بشر را در برابر حیرت او از مواجهه با امر فرا حسی و مابعدالطبیعی هموار کرد. چراکه اگر این خدا خارج از عقل بود، «امکان» درک و صحبت و تفسیر او نبود. اما عقل بشری در قالب و زمینه دین تلاش خود را برای فرار از حیرت و سکون و سکوت آن باز می‌کند. با مرور مراحل فهمِ عقل از خودش در سیر تفکر دینی و فلسفی، رشد عقل در فهم بیشتر و عمیق‌تر از خود را شاهدیم. رشدی که هرچه بیشتر در بیرون آمدن از مرزهای حیرت در برابر نادانسته‌های عقل و دریافت خود دست و پا می‌زند، صفحات بیشتری از حیرت را کشف می‌کند. صفحاتی که هرچند در یکی حیرت را می‌زداید، در بعدی حیرتی نو می‌زاید. یعنی گذر از این مرحله هرگز نمی‌تواند به معنای نفی وجود آن تفسیر شود. بلکه نشان از طبیعی بودن و ایجابی بودن وجود چنین حس و دریافتی در ذهن و اندیشه بشری است.
درک اسپینوزا از وحی
اسپینوزا فیلسوف مشهور در رساله الهی ـ سیاسی با تحلیل دقیق عقلانی از فرآیند وحی به این نتیجه می‌رسد که پیامبران از قدرت تخیل قوی‌تری نسبت به سایر مردم برخوردار بودند و از این نظر آنها توان دریافت وحی را داشتند (اسپینوزا، ۱۴۰۱، ص۱۲۲). چه بسا توان پذیرش و تعقل آن را نیز بیشتر از سایر مردمان داشته‌اند. بنابراین آنچه به پیامبر وحی شد در قالب زبان و اندیشه بود. حال در مقام انسان ذی‌عقل آیا واقعا می‌توان فرد دیندار را فاقد «تجربه حیرت» در برابر هستی دانست!؟
دکتر عبدالکریم سروش نیز در مقاله «ایمان و حیرت» به مساله حیرت و امردینی پرداخته‌ است: «باید افزود نه تنها خدا، خود حیرت‌آفرین است و نه تنها کلام او چنین است، بلکه عمده معارف دینی از این جنسند. آنها هم هیچگاه عبارت‌بندی و تعریف و تحلیل دقیق فلسفی را بر نمی‌تا‌بند و همواره عنصری از «بی‌چونی» در آنها هست که از قبضه خرد می‌گریزد و تن به تصرف ذهن قالب‌ساز فیلسوف نمی‌دهد» (سروش، ص۱۴). یعنی جایگاه و مقامِ عنصر اصیل انسانی «حیرت» یا شگفتی در بطنِ امر دینی و پیش از آن خالق و آفریدگار جهان قرار دارد.
بنابراین متن مقدس ـ انجیل یا قرآن و هر متن دیگری، بی‌شک احساسی از عظمت حاصل از درک امری وجودی در سوژه خود برمی‌انگیزد. به دنبال آن، عقل یا دل (در رویکرد دینی ـ فلسفی)، پاسخ‌هایی برای آرام کردن روح و عقل ناآرام در جهان و