پاورپوینت کامل چهارشنبه‌سوری در سیستان و بلوچستان از فال‌گوشی تا گره‌گشایی ۴۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل چهارشنبه‌سوری در سیستان و بلوچستان از فال‌گوشی تا گره‌گشایی ۴۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل چهارشنبه‌سوری در سیستان و بلوچستان از فال‌گوشی تا گره‌گشایی ۴۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل چهارشنبه‌سوری در سیستان و بلوچستان از فال‌گوشی تا گره‌گشایی ۴۳ اسلاید در PowerPoint :

چهارشنبه سوری یکی از جشن‌های ایرانی است که در شب آخرین چهارشنبه سال، سه شنبه شب برگزار می‌شود و در شاهنامه فردوسی اشاره‌هایی درباره بزم چهارشنبه‌ای در نزدیکی نوروز وجود دارد که نشان‌دهنده کهن بودن این جشن است.

محمدعلی ابراهیمی، کارشناس اداره کل میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی سیستان و بلوچستان در یادداشتی نوشت: از جاذبه‌های مهمّ استان، ویژگی‌های فرهنگی کم نظیر آن است. این ویژگی‌ها بیشتر در عناصر فرهنگی همانند ادبیات شفاهی، دانش بومی، زبان، دین و مذهب، لباس، موسیقی، بازی‌های محلّی، طب سنتی، خوراک و پوشاک محلی، جشن‌ها و آیین‌های مذهبی ملّی، انواع هنرهای سنتی، مجموعه دست بافته‌ها و دست ساخته‌های زیبا با عنوان صنایع‌دستی و… به چشم می‌خورد.

بدون شک آیین‌های نوروزی و پیش درآمد آن یعنی چهارشنبه سوری از سنت‌های زیبا و پسندیده ایران‌باستان است که از همان دوران تاکنون در پهناورترین استان ایران نیز با خصوصیاتی که برگرفته از تمدن کهن وفرهنگ بومی این دیار می‌باشد، پابرجا مانده است. دور زمانی نبود که چهارشنبه سوری با برافروختن آتش، دود کردن اسپند، افشاندن گلاب و مواد خوشبو کننده و نیز سننی چون فال گوشی، قاشق زنی، پخش آجیل مشکل گشا، خواندن شاهنامه فردوسی، آوازها و ترانه‌های شاد محلی همراه بود که اکنون دیگر حتی نامی از آن‌ها برده نمی‌شود.

پیشینه آتش در باورهای ایران باستان

در ایران پیش از زرتشت افسانه‌هایی درباره آتش وجود داشت که برخی از آن‌ها در زامیاد یشت منعکس شده است، بنابراین یشت ستیزی میان آتر (ایزد نگاهبان آتش) و اژی دهاک انجام می‌شود و نیز جایی آمده که آتر دیوی که به‌دنبال بازداشتن باران است را با آتش صاعقه شکست می‌دهد. در میان هند و ایرانیان باستان آتش نمادی از نوعی ذات مینوی بوده که مانند رشته‌ای آسمان و فضا و زمین را بهم متصل می‌کرده است.

این نماد در آسمان به صورت خورشید در فضا به صورت تندر و در زمین از سایش دو چوب خشک ایجاد می‌شده است. اهمیت آتش در عقاید مردم ایران در دوران باستان در برخی آثار به دست آمده نیز به چشم می‌خورد. در یک سنگ نگاره کهن موسوم به دکان داوود که بنظر می‌رسد به دوره مادها مربوط شود، یک ایرانی برابر آتش دیده می‌شود. شاهان هخامنشی نیز در برخی نگاره‌ها در حال احترام برابر آتش ترسیم شده‌اند.

در زمان ساسانیان نیز آتشدان بر روی بیشتر سکه‌های آنان نقش می‌بسته است. به یک عقیده دیگر ایرانیان مراسم آتش افروزی در آستانه سال نو را پس از قبول اسلام، در آخرین چهارشنبه سال قرار داده اند، تا از عقیده اعراب پیروی کرده باشند که روز چهارشنبه یا «یوم الاربعا» را شوم و نحس می‌دانستند.

درمورد وجه تسمیه «چهارشنبه سوری» عقیده دارند، به مناسبت آتش افروزی، آن شب را «سور» (سرخ) نامیده اند. در بعضی کتب نیز جالب‌ترین سر منشایی که برای برگزاری مراسم چهارشنبه سوری گفته شده، قیام مختار ثقفی است که به خون خواهی شهدای کربلا قیام کرده است. مختار، برای آنکه مخالف را از موافق تشخیص دهد، فرمان داد تا شیعیان راستین آن حضرت بر بام خانه‌ها آتش بیفروزند که شب آن فرمان با شب چهار شنبه آخر سال نیز مصادف بوده است.

در برخی کتب تاریخی مانند تاریخ بخارا، لزوم برگزاری چنین مراسمی را این گونه آورده اند: منصور بن نوح از شاهان سامانی در نیمه اول سده چهارم هجری جشنی را برگزار می‌کند که موجب آتش سوزی در قصر او نیز می‌شود، بدین ترتیب یقین حاصل می‌شود که این جشن از سال‌ها و بلکه سده‌های پیش در ایران رایج بوده است.

برخی مورخان نیز معتقدند: در ایران باستان، پایان هر ماه جشن و پایکوبی با نام «سور» مرسوم بوده است. از سوی دیگر چهارشنبه نزد اعراب «یوم الارباع»، روز نحس خوانده می‌شد، بدین ترتیب ایرانیان جشن خود را به آخرین چهارشنبه سال موکول کردند و در آن به شادمانی و پایکوبی پرداختند تا هم جشن ملی خود را حفظ کنند و هم بهانه بدست اعراب ندهند.

آرتور کریستین سن در کتاب «ایران در زمان ساسانیان» به نقل از نیبرگ می‌نویسد که در تقویم زردشتیان، گفتار نویسندگان سریانی و ارمنی تأیید شده است، که زروان و هرمزد و خورشید (مهر یا میثرا) و (آذر) را خدایان اعظم عهد ساسانی معرفی کرده‎اند.همچنین منابع تاریخی مناظره‌ی میان یکی از مغان با گیورگیس‏ (Giwargis) مسیحی را ثبت کرده‎اند که در آن موبد زرتشتی می‌گوید: «ما به هیچ وجه آتش را خدا نمی‌دانیم، بلکه به وسیله آن، خدا را می ‏ستاییم، چنانکه شما به وسیله خاج او را عبادت می‏ کنید.»

سعید نفیسی، ادیب و پژوهشگر معاصر (۱۲۷۴ – ۱۳۴۵ خورشیدی) و استاد دانشگاه تهران در شماره ۱۱ سال اول و شماره یک سال دوم مجله مهر درباره «چهارشنبه سوری » مقاله مفصل و محققانه ای نوشته اند که قسمت هایی از آن را در اینجا نقل می‌کنیم: چهارشنبه سوری یعنی چهارشنبه عیش و عشرت و می‌رساند که این شب را برای جشن و سرور بنیاد گذاشته اند. این جشن ملی از قدیم‌ترین زمان‌های تاریخ در میان ایرانیان بوده است.

بنیان چهارشنبه سوری

واژه «چهارشنبه‌سوری» از دو واژه چهارشنبه (نام یکی از روزهای هفته) و سور (به معنای جشن و شادی) ساخته شده‌است. شب چهارشنبه سوری در ایران آیین خاص و تشریفات گوناگون دارد که هر یک از آن‌ها را در ناحیه دیگر می‌توان یافت. آیین چهارشنبه سوری یا شب چهارشنبه آخر سال بر دو قسم است یک قسمت از آن عمومی و مشترک میان تمام مردم ایران است که حتی بعضی از آن‌ها را در ملل دیگر نژاد آریا می‌توان یافت و قسمت دیگر آیین خصوصی است که مردم بعضی مناطق بدعت گذاشته‌اند و کم و بیش به شهرهای دیگر ایران رفته است.

آن قسمت از آیین این شب که در تمام ایران معمول است از کرمان گرفته تا آذربایجان و از خراسان تا خوزستان و سیستان و بلوچستان از گیلان تا فارس یعنی تمام این دشت وسیع که ایران امروز را فراهم ساخته است و زیباترین بقایای ایران باستانی است در هر شب چهارشنبه آخر سال با شور و دلبستگی خاصی آتش آشکار می‌شود.

چهارشنبه سوری یکی از جشن‌های ایرانی است که در شب آخرین چهارشنبه سال (سه شنبه شب) برگزار می‌شود. در شاهنامه فردوسی اشاره‌هایی درباره بزم چهارشنبه‌ای در نزدیکی نوروز وجود دارد که نشان دهنده کهن بودن این جشن است. مراسم سنّتی مربوط به این جشن ملی، از دیرباز در فرهنگ سنتی مردمان ایران زنده نگاه داشته شده است.

مردم زمان غروب آفتاب آتش روشن می‌کنند و از روی آن می‌پرند و می‌خوانند: «زردی من از تو، سرخی تو از من» و این گونه بیماری‌ها و ناراحتی‌ها و نگرانی‌های سال کهنه را به آتش می‌سپارند، تا سال نو را با آسودگی و شادی آغاز کنند. چهارشنبه سوری جشنی نیست که وابسته به دین یا قومیت افراد باشد و در میان عموم ایرانیان رواج دارد.

رسم است که پیش از پریدن آفتاب، هر خانواده بوته‌های خار و گزنی را که از