پاورپوینت کامل فتوای مراجع درباره رمی جمره عقبه ۸۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل فتوای مراجع درباره رمی جمره عقبه ۸۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۸۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل فتوای مراجع درباره رمی جمره عقبه ۸۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل فتوای مراجع درباره رمی جمره عقبه ۸۴ اسلاید در PowerPoint :

۱
چگونگی۲
شرط اندازه سنگ رمی۳
سنگ‌ها از حرم باشند۴
سنگ‌ها بکر باشند۵
سنگ‌ها مباح باشند۶
زمان رمی۷
احکام رمی۸
رمی سنگی که دیگری استعمال کرده است۹
عدم اعتنا به سنگی که از خارج حرم آورده‌اند۱۰
شک در مورد خود سنگ۱۱
شک در مورد عدد سنگ۱۲
در صورت عدم اصابت سنگ به جمره۱۳
اگر چند سنگ را باهم بیندازد۱۴
سواره یا پیاده انداختن سنگ۱۵
سنگ را با دست انداختن۱۶
شک در عدد سنگها بعد از انحراف سنگ‌ها۱۷
شک بعد از ذبح۱۸
شک بعد از فراغت۱۹
ظن در مورد رمی۲۰
عدم شرط طهارت در زمان رمی۲۱
نیابت در رمی۲۲
حکم کسانی که عذر دارمد در روز رمی کنند۲۳
مستحبات۲۴
استفتائات۲۵
منبع۲۶
مقالات مرتبط

چگونگی

رمی جمره عقبه

امام خمینی: [یکی از واجبات منا، رمی جمره عقبه] یعنی ریگ انداختن به جمره، که نام محلی است در منا.

شرط اندازه سنگ رمی

مسئله ۹۹۶

امام خمینی: شرط است در سنگی که می‌خواهد بیندازد به آن، «حصی» یعنی ریگ گفته شود، [م۹۹۶ ۱]

مراجع دیگر:

بهجت: باید صدق اسم سنگ و سنگ‌ریزه بر آنها بکند.
سبحانی: مثلاً به اندازه هسته خرما یا فندق باشد.
سیستانی: و مستحب است ریگ‌ها رنگین و نقطه دار و سست و به اندازه سر انگشت باشند.

سنگ‌ها از حرم باشند

مسئله ۹۹۷

امام خمینی: شرط است که سنگ‌ها از حرم باشد [م۹۹۷ ۱]و سنگ خارج حرم کافی نیست و در حرم از هر موضعی که مباح باشد [م۹۹۷ ۲]می‌تواند بردارد مگر مسجدالحرام و مسجد خِیف بلکه سایر مساجد بنا بر احوط [م۹۹۷ ۳] و مستحب است از مشعر بردارد.

مراجع دیگر:

زنجانی: رمی با سنگ‌هایی که در اصل خلقت، در حرم آفریده نشده‌اند، بلکه از بیرون آورده شده و مدتی در حرم باشند و از حرم برداشته شوند صحیح است.

زنجانی: باید استفاده از سنگ‌ها مباح باشد و اگر مباح نباشد بنا بر احتیاط نباید به آن اکتفا کند و در صورت عدم عذر معصیت کرده است؛ مانند رمی با سنگ‌هایی که متعلق به مسجدالحرام و مسجد خیف یا سایر مساجد است.
سیستانی: بنا بر احتیاط واجب نسبت به حکم وضعی.

سیستانی: این احتیاط را در حکم وضعی ذکر نفرموده‌اند ولی برداشتن سنگ از مساجد اگر جزو آنها باشد مطلقاً جایز نیست.

سنگ‌ها بکر باشند

مسئله ۹۹۸

امام خمینی: شرط است که سنگ‌ها بکر باشند؛ [م۹۹۸ ۱]یعنی آنها را خودش یا کس دیگری به وجه صحیح نینداخته باشد، اگرچه در سال‌های قبل.

مراجع دیگر:

تبریزی، خویی و سیستانی: بنا بر احتیاط باید بکر باشد.
زنجانی: رمی جمره با سنگ‌هایی که در پای جمرات، ریخته شده است کافی نیست و اگر از جاهای دیگر حرم بردارد و رمی کند کافی است، هرچند این سنگ‌ها قبلاً برای رمی جمره استفاده شده باشد؛ البته این کار، خلاف احتیاط استحبابی است.
سبحانی، مکارم: باید قبلاً از آن برای رمی استفاده نشده باشد… .

سنگ‌ها مباح باشند

مسئله ۹۹۹

امام خمینی: شرط است که مباح باشد، پس با سنگ غصبی یا آنچه که دیگری برای خودش حیازت کرده کافی نیست. [م۹۹۹ ۱]

مراجع دیگر:

تبریزى، خویی: اگر اعتقاد داشت سنگ‌ها غصبی نیست و یا غصبی بودن آنها را فراموش کرد و خودش غاصب نبود رمی صحیح است و در غیر آن باید اعاده شود.
زنجانی: رمی با ریگ‌هایی که متعلق به دیگری است بدون رضایت او حرام است و بنا بر احتیاط نباید به آن اکتفا کند و در صورت عدم عذر معصیت کرده است.
سیستانی: مشکل است اکتفا به آن مگر آنکه نداند غصبی است یا فراموش کرده باشد و خود غاصب نباشد یا حرمت را فراموش کرده باشد یا جاهل قاصر باشد.

زمان رمی

مسئله ۱۰۰۰

امام خمینی: وقت انداختن سنگ از طلوع آفتاب روز عید است تا غروب آن و اگر فراموش کرد ،[م۱۰۰۰ ۱] تا روز سیزدهم می‌تواند به جا آورد و اگر تا آن وقت متذکر نشد احتیاطاً در سال دیگر خودش یا نایبش بیندازد. [م۱۰۰۰ ۲]

مراجع دیگر:

تبریزی، خویی، صافی و گلپایگانی: یا مسئله را نمی‌دانست.

بهجت: وقت رمی بعد از طلوع آفتاب روز عید است تا غروب آن، و اگر فراموش کرد یا ترک کرد عمداً علی الأحوط، تا روز سیزدهم، در روزی که متذکر شود به جا آورد با تقدیم قضا بر ادا، و احتیاط در رعایت طلوع آفتاب است در قضاء ایضاً با عدم عذر مسوّغ رمی در شب در ادا مانند خوف و مرض، و اگر متذکر نشد یا متذکر شد بعد از انقضای ایام تشریق یا ترک کرد عمداً تا آن وقت علی الأحوط، در سال آینده خود یا نایب او، با ترتب نیابت بر عدم حج در سال آینده یا عدم امکان مباشرت، به جا آورند.
تبریزى، خویی: احتیاط این است که به منا رفته و رمی نموده و در سال بعد رمی را شخصاً خودش و یا نایبش به جا آورد، و اگر بعد از خروج از مکه یادش آمد واجب نیست برگردد بلکه سال دیگر خودش یا نایبش بنا بر احتیاط رمی می‌کنند.
خامنه‌ای: اگر از مکه بیرون نرفته احتیاط واجب آن است که به منا رفته رمی نماید و در سال دیگر نیز خودش یا نایبش قضا کند و اگر از مکه خارج شده احتیاط واجب آن است که در سال بعد خود یا نایبش رمی کند.
زنجانی: ولی اگر کسی از گروه‌هایی باشد که در ذیل مسئله ۱۰۱۸ ذکر خواهد شد می‌تواند در شب عید، جمره عقبه را رمی کنند و اگر روز عید رمی را از روی علم و عمد ـ اختیاراً یا اضطراراً ـ ترک نماید باید قبل از رمی روز یازدهم آن را قضا کند و اگر قضا نکند، رجائاً در طول ذی‌حجه و همچنین روز عید سال آینده، قضای آن را به جا آورد و اگر سال آینده به مکه نمی‌رود برای رمی، نایب بگیرد و اگر رمی روز عید را از روی فراموشی یا جهل ترک نماید چنانچه تا روز سیزدهم متوجه شود قبل از رمی ادایی، آن را قضا می‌کند و اگر بعد از آن در مکه یادش بیاید در ذی‌حجه امسال و روز عید سال بعد رجائاً قضای آن را به جا آورد و اگر پس از خروج از مکه متوجه شود قضای رمی واجب نیست؛ هرچند مطابق احتیاط استحبابی است.
سبحانی: هرگاه به خاطر فراموشی یا جهل در روز عید رمی نکرد تا روز سیزدهم قبل از رمی آن روز انجام دهد و اگر پس از روز سیزدهم متوجه شود، اگر از مکه خارج نشده خود تدارک کند و در سال دیگر نیز خود یا نایبش رمی کنند و اگر از مکه خارج شده، احتیاطاً در سال دیگر قضا کنند.
سیستانی: اگر در روز عید رمی نکرد از روی جهل یا فراموشی یا هر عذر دیگر هرگاه رفع مانع شد باید جبران کند در منا باشد و یا در مکه حتی اگر بعد از روز سیزدهم ماه باشد، ولی در شب رمی نکند و اگر پس از خروج از مکه مانع برطرف شود لازم نیست برگردد و احتیاط مستحب است که در سال بعد خود یا نایبش رمی کنند.
فاضل: تا روز سیزدهم می‌تواند به نیت قضا به جا آورد و واجب است قضا را قبل از رمی آن روز انجام دهد.
گلپایگانی: در سال بعد خودش یا نایبش باید رمی نماید.
مکارم: اگر بتواند باید خودش در سال آینده در همان موقع قضا کند و اگر نمی‌تواند نایب بگیرد.

احکام رمی

مسئله ۱۰۰۱

امام خمینی: واجب است در انداختن سنگ‌ها چند امر:
اول ـ نیت، با قصد خالص، بدون ریا و نمایش دادنِ عمل به غیر، که موجب بطلان می‌شود.
دوم ـ آنکه آنها را بیندازد، پس اگر برود نزدیک و با دست بگذارد به جمره، کافی نیست.
سوم ـ آنکه به انداختن، به جمره برسد. پس اگر سنگ را انداخت و سنگ دیگران به آن خورد و به واسطه آن یا کمک آن به جمره رسید کافی نیست، لکن اگر سنگ به جایی بخورد و کمانه کند و به جمره برسد کافی است ظاهراً. [م۱۰۰۱ ۱]
چهارم ـ عدد سنگ‌ریزه‌ها باید هفت باشد.
پنجم ـ باید به تدریج یکی یکی عقب هم بیندازد و در این صورت، اگر با هم به جمره بخورد مانع ندارد ولی اگر همه را یا چند عدد را با هم بیندازد کافی نیست. [م۱۰۰۱ ۲]اگرچه با هم به جمره نرسد و دنبال هم برسد. [م۱۰۰۱ ۳]

مراجع دیگر:

بهجت: ظاهر این است که اگر سنگ‌ریزه در راه به چیزی برخورد نموده و سپس به جمره برسد کافی باشد با بقای صدق رمی در ابتدا و انتهای آن.
تبریزی، خویی، صافی و گلپایگانی: اگر سنگ‌ریزه در راه به چیز بسیار سفتی مانند سنگ بخورد و در اثر آن جَسته و به جمره برسد کافی نخواهد بود.
خامنه‌ای: چهارم آنکه ریگ‌ها به جمره برخورد کند، بنابراین اگر برخورد نکند یا گمان کند که اصابت کرده، کافی نیست و باید ریگ دیگری را به جای آن بزند، و رسیدن ریگ‌ها به دایره پیرامون جمره، بدون برخورد با آن، کافی نیست.
سبحانی: اصابت کردن به دیوار شرط نمی‌باشد بلکه باید آن فضا را که حضرت ابراهیم رمی کرده و در سابق به وسیله ستونی که قسمت پایین آن را حوض کوچکی احاطه کرده بود مورد هدف قرار دهد و رمی کند چه اصابت بکند چه نکند و اگر محل ستون‌های قبلی معلوم نیست هر نقطه از دیوار را مورد هدف قرار دهد و به سوی آن پرتاب کند، کافی است. و البته مقداری از دیوار که خارج حدود منا واقع شده رمی نشود و در تمام موارد رمی باید با هدف گیری آن فضا توأم باشد و رمی بی‌هدف بی‌معنی است ولی اصابت شرط نیست.
فاضل: محل اشکال است.
مکارم: در مورد رمی جمرات فتوای اخیر ما این است که اصابت به ستون‌ها لازم نیست بلکه کافی است سنگ را به دایره اطراف جمرات پرتاب کنند و در مسائل آینده نیز به همین صورت عمل شود.

زنجانی، سبحانی، فاضل و مکارم: یعنی مجموعاً یک رمی حساب می‌شود.

زنجانی: رعایت موالات، در زدن شش سنگ اول لازم است.

رمی سنگی که دیگری استعمال کرده است

مسئله ۱۰۰۲

امام خمینی: اگر شک کند که سنگ را دیگری استعمال کرده یا نه جایز است به آن بیندازد. [م۱۰۰۲ ۱]

مراجع دیگر:

زنجانی: گذشت که بکر بودن سنگ‌ها شرط نیست.
سبحانی: مثلاً شک کند که با آن رمی شده یا نه و یا شک کند که قبلاً در خارج حرم بوده سپس وارد حرم شده است در هر دو صورت به شک خود اعتنا نکند اما با ریگ‌هایی که در اطراف جمرات ریخته شده رمی کفایت نمی‌کند.
سیستانی: مگر اینکه در جایی باشد که علم داشته باشد بعضی از سنگ‌های آنجا استعمال شده است و احتمال بدهد که سنگ مورد نظر هم یکی از آنها باشد که در این صورت باید احتیاط کند.

عدم اعتنا به سنگی که از خارج حرم آورده‌اند

مسئله ۱۰۰۳

امام خمینی: اگر سنگی را که در حرم است احتمال بدهد از خارج آورده‌اند، اعتنا نکند. [م۱۰۰۳ ۱]

مراجع دیگر:

زنجانی:” گذشت که اگر یقین هم دارد که سابقاً از خارج حرم آورده‌اند مانعی ندارد.
فاضل: احتیاط آن است که با آن رمی نکند.

شک در مورد خود سنگ

مسئله ۱۰۰۴

امام خمینی: اگر شک کند به سنگی که می‌خواهد بیندازد «حصی»؛ یعنی ریگ گفته می‌شود، باید به آن اکتفا نکند.

شک در مورد عدد سنگ

مسئله ۱۰۰۵

امام خمینی: اگر شک کند در عدد انداختن، در وقتی که مشغول عمل است، باید چندان بیندازد تا علم به عدد پیدا کند و همچنین اگر شک کند که سنگی که انداخت خورد به جمره یا نه، باید بیندازد تا علم به رسیدن پیدا کند. [م۱۰۰۵ ۱]

مراجع دیگر:

زنجانی: لکن اگر اطمینان پیدا کند که هفت سنگ زده، یا به حدی بزند که اگر متعارف مردم این مقدار می‌زدند اطمینان پیدا می‌کردند، کافی است.
سبحانی: اصابت شرط نیست.
مکارم: همان‌گونه که گفتیم کافی است سنگ به دایره اطراف جمره بیفتد.

در صورت عدم اصابت سنگ به جمره

مسئله ۱۰۰۶

امام خمینی: اگر سنگی را که انداخت به جمره نرسید، باید دو مرتبه بیندازد، اگرچه در وقت رمی گمانش آن بود که رسیده است. پس اگر پهلوی جمره چیزهای دیگری نصب شده و اشتباهاً به آنها رمی کرده، کافی نیست و باید اعاده کند، اگرچه در سال دیگر به وسیله نایبش. [م۱۰۰۶ ۱]

مراجع دیگر:

سبحانی: چنانچه فضای مذکور را رمی کند کافی است و اصابت شرط نیست.
سیستانی: اگر پس از خروج از مکه متوجه شود اعاده لازم نیست گرچه احوط است.
آیت‌الله مکارم: همان‌گونه که گفتیم کافی است سنگ به دایره اطراف جمره بیفتد.

اگر چند سنگ را باهم بیندازد

مسئله ۱۰۰۷

امام خمینی: اگر چند سنگ را با هم بیندازد مانع ندارد لکن یکی حساب می‌شود؛ چه یکی از آنها به محل بخورد یا همه.

سواره یا پیاده انداختن سنگ

مسئله ۱۰۰۸

امام خمینی: جایز است سواره و پیاده سنگ بیندازد. [م۱۰۰۸ ۱]

مراجع دیگر:

بهجت، تبریزی و سیستانی: مستحب است در حال پرتاب پیاده باشد.
فاضل: اما پیاده افضل است.

سنگ را با دست انداختن

مسئله ۱۰۰۹

امام خمینی: باید سنگ را با دست بیندازد، اگر با پا یا دهان بیندازد کافی نیست، ولی بعید نیست با «فلاخن» کافی باشد. [م۱۰۰۹ ۱]

مراجع دیگر:

بهجت: خلاف احتیاط است.
خویی ، گلپایگانی: متعرض این مسئله نشده‌اند.
زنجانی: رمی با فلاخن، صحیح است و رمی با پا و دهان، خلاف احتیاط استحبابی است.
سبحانی: سنگ‌ها باید با دست پرتاب شوند و با اعضای دیگر بدن و یا به وسیله دیگر کافی نیست و کسانی ‌که دست ندارند و یا هر دو دست آنها فلج است می‌توانند نایب بگیرند و رمی با دهن یا پاها کافی نیست.
سیستانی، صافی، فاضل و مکارم: بنا بر احتیاط واجب کافی نیست.

شک در عدد سنگها بعد از انحراف سنگ‌ها

مسئله ۱۰۱۰

امام خمینی: اگر بعد از آنکه سن