پاورپوینت کامل جعفر طَیّار ۶۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل جعفر طَیّار ۶۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل جعفر طَیّار ۶۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل جعفر طَیّار ۶۶ اسلاید در PowerPoint :

۱
تولد و کودکی۲
لقب۳
اسلام آوردن۴
هجرت به حبشه۴.۱
سرپرستی مهاجران۴.۲
تبیین اسلام برای نجاشی۴.۳
فعالیت‌‌های فرهنگی۵
بازگشت به مدینه۶
روایت حدیث۷
سریه مؤته۷.۱
فرماندهی۷.۲
شهادت۷.۳
گریه پیامبر(ص)۸
فضایل و مناقب۸.۱
در قرآن۸.۲
نزد پیامبر(ص)۸.۳
نزد امامان(ع)۸.۴
نزد اهل سنت و صحابه۹
فرزندان و نوادگان۹.۱
از اصحاب و روایان امامان(ع)۹.۲
از امیران حرمین۱۰
اماکن منسوب به او۱۰.۱
خانه جعفر در مکه۱۰.۲
خانه جعفر در مدینه۱۰.۳
مزار۱۰.۳.۱
مکان۱۰.۳.۲
پیشینه۱۰.۳.۳
بازسازی و توسعه۱۰.۴
مشهد۱۰.۴.۱
مکان۱۰.۴.۲
پیشینه و بنا۱۰.۵
دیگر زیارتگاه‌ها۱۱
پانویس۱۲
منابع

جعفر بن ابی‌طالب (م.۸ق)، ملقّب به طَیّار، پسر عموی حضرت محمد(ص) و برادر امام علی(ع)، سرپرست مهاجران به حبشه و از فرماندهان شهید در سریه مؤته است. او یکی از نخستین کسانی بود که اسلام آورد و نخستین کسی بود که اسلام را بیرون از جزیره‌العرب تبلیغ کرد.

حضرت محمد(ص)، امامان(ع) و صحابه از فضائل او سخن گفته‌اند و شیعه و اهل سنت در ارزش‌های اخلاقی او اتفاق دارند. جعفر، میان فرقه علویان نیز دارای تقدس و محبوبیت بالایی است.

نسل او که به آل جعفر شهرت دارند از فرزند نخستش، عبدالله ادامه یافته است. برخی از افراد نسل او، مانند اسحاق بن محمد بن یوسف و محمد بن حسین بن معاویه امارت حرمین را به عهده داشته‌اند.

مزار جعفر، در کشور اردن، استان کَرک، شهرستان المزار قرار دارد. زیارتگاه دیگری به نام مشهد در همان استان، در روستای مؤته قرار دارد که محل به شهادت رسیدن جعفر است. زیارتگاه‌های پرشمار دیگری در سوریه در کوهستان‌های لاذقیه منسوب به جعفر وجود دارد.

تولد و کودکی

جعفر، مکنّی به ابوعبدالله[۱] و متولد مکه[۲] فرزند ابوطالب و فاطمه بنت اسد است. جد اعلای پدری او و پدربزرگ مادری او «هاشم» است؛ از این رو، از دو طرف هاشمی‌تبار است.[۳] بر پایه قول مشهور، سن جعفر ده سال بزرگ‌تر از برادرش امام علی(ع) است؛[۴] از این رو، زمان تولد او بیست سال پس از عام الفیل، حدود سال ۵۹۰م. بوده است.

جعفر به دلیل شرایط سخت اقتصادی و عیال‌واری پدرش، به پیشنهاد حضرت محمد(ص) بخشی از نوجوانی خود را تا زمان اسلام آوردن، تحت کفالت عمویش عباس[۵] و به نقلی، تحت کفالت عمویش حمزه به سر برد.[۶]

لقب

به جعفر، لقب‌های طَیّار[یادداشت ۱] و ذوالجناحین[یادداشت ۲] داده شده، که برگرفته از سخن حضرت محمد(ص) درباره اوست.[۷] به گفته حضرت محمد(ص)، پس از شهادت و قطع شدن دو دست جعفر در غزوه مؤته، خداوند به جای دو دست دو بال به او داد که با آنها در بهشت هرجا که خواهد پرواز کند.[۸] درباره این لقب وجه تسمیه دیگری نیز ذکر شده است.[۹]

اسلام آوردن

جعفر، هنگام بعثت حضرت محمد(ص) حدود بیست سال داشت و از نخستین کسانی بود که اسلام آورد. برخی وی را سومین مرد مسلمان دانسته‌اند[۱۰] که پس از امام علی(ع) و زید بن حارثه در سال نخست بعثت ایمان آورد.[۱۱] به نقل ابوالفرج، اسلام آوردن جعفر در سال نخست بعثت مورد اتفاق بوده[۱۲] و بر پایه خبری، او اندکی پس از برادرش امام علی(ع) مسلمان شد.[۱۳] بر پایه اخبار دیگری، جعفر در آغاز دعوت علنی و در یوم الانذار[۱۴] مسلمان شد و بیست و ششمین[۱۵]یا سی‌امین[۱۶] یا سی و دومین[۱۷] مسلمان بود.

بر پایه گزارشی، جعفر به همراه علی(ع) و با اقتدای به حضرت محمد(ص) نخستین نماز جماعت در اسلام را اقامه کرده و در این اقدام، پدرش ابوطالب مشوق وی بود.[۱۸]

هجرت به حبشه

سرپرستی مهاجران

جعفر در هجرت دومِ[۱۹]مسلمانان به حبشه[یادداشت ۳] سرپرستی مسلمانان مهاجر را بر عهده داشت.[۲۰] بعدها حضرت محمد(ص) طی نامه‌ای که برای نجاشی پادشاه حبشه فرستاد، از وی خواسته بود تا به اوضاع جعفر و دیگر مسلمانان مهاجر رسیدگی کند.[۲۱] در این هجرت، همسر او اسماء بنت عمیس خثعمی نیز حضور داشت.[۲۲] برخی مفسران، نزول آیه دهم سوره زمر را[یادداشت ۴] در شأن جعفر و مهاجران حبشه دانسته‌اند.[۲۳]

تبیین اسلام برای نجاشی

نمایندگان قریش، با دادن هدایایی به نجاشی پادشاه حبشه، از او خواستند مسلمانان را به مکه بازگرداند.[۲۴] به نقل ابن‌عباس، نجاشی از مهاجران مسلمان خواست که آیاتی از قرآن را برای او بخوانند، جعفر[۲۵] آیاتی از سوره مریم درباره حضرت عیسی(ع) و مادرش را خواند که موجب گریه نجاشی، کشیشان و راهبان شد. قرآن[۲۶] نیز به این جریان اشاره کرده است.[۲۷] بر پایه نقلی، نجاشی مسلمانان را حزب ابراهیم خطاب کرد و با بی‌اعتنایی به اعتراض فرستادگان قریش که خود را حزب ابراهیم دانستند، آنان را با هدایایشان بازگرداند. قرآن[یادداشت ۵][۲۸] پس از بیان این جریان، بر ایمان جعفر و دیگر مهاجران گواهی داده است.[۲۹]

فعالیت‌‌های فرهنگی

بر پایه اخباری، با فعالیت جعفر شماری از حبشیان اسلام آوردند و بعدها به همراه او به مدینه آمدند.[۳۰] به باور برخی مفسران، قرآن[یادداشت ۶][۳۱] به این تازه‌مسلمانان اشاره کرده است.[۳۲] برخی از مفسران، شمار آنها را ۴۰ نفر دانسته و آیه ۱۲۱ سوره بقره را[یادداشت ۷] در شأن آنها دانسته‌اند.[۳۳] برخی نیز آیه‌های ۵۲ تا ۵۵ سوره قصص را در شأن آنها معرفی کرده‌اند.[۳۴]

بازگشت به مدینه

جعفر در سال هفتم هجرت از حبشه به مدینه بازگشت.[۳۵] با رسیدن جعفر، حضرت محمد(ص) پیشانی او را بوسید و چون آمدن جعفر با فتح خیبر همزمان شده بود، فرمود نمی‌دانم به کدامیک از این دو: «آمدن جعفر» یا «پیروزی در خیبر» مسرور شوم.[۳۶] پیامبر(ص) نماز جعفر طیار را به او آموزش داد[۳۷] و ضمن اختصاص بخشی از غنایم خیبر به جعفر،[۳۸] خانه‌ای نزدیک مسجد نبوی(ع) در اختیارش قرار داد. او جعفر را همانند دیگر مهاجران به حبشه، «صاحب الهجرتین» نامید.[۳۹]

جعفر در همین سال در عمره القضا، از سوی حضرت محمد(ص) مأمور شد تا میمونه دختر حارث بن حزن را برای وی خواستگاری کند.[۴۰]

روایت حدیث

جعفر، راوی حدیث نبوی(ص) بود و از وی فرزندش عبدالله، ابوموسی اشعری و عمرو عاص روایت نقل کرده‌اند.[۴۱]

سریه مؤته

فرماندهی

جعفر در سال هشتم هجرت، از سوی حضرت محمد(ص) به عنوان یکی از فرماندهان لشکر سه هزار نفری مسلمانان[۴۲] و یا نخستین فرمانده[۴۳] در سریه‌ای که به مؤته شهرت یافت، انتخاب شد تا به انتقام خون سفیر پیامبر(ص)،[یادداشت ۸] با سپاه روم بجنگد.[۴۲] وی را نخستین کسی دانسته‌اند که پس از اسلام، مرکب خویش را پی کرد و سپس به نبرد با دشمن پرداخت.[۴۴]

شهادت

جعفر پس از شهادت زید بن حارثه،[۴۲] پرچم را به دست گرفت و پس از رشادت‌هایی، در حالی که دو دستش قطع شده و زخم‌های بسیاری برداشته بود، به شهادت رسید.[۴۵] سن او هنگام شهادت حدود ۴۱ سال دانسته‌ شده[۴۶] که با زمان تولد وی در بیست عام الفیل همخوانی دارد. البته در برخی منابع، سن وی را ۳۳، ۳۴[۴۷] و۳۹[۴۸] سال نیز ثبت کرده و برخی مورد اخیر را تقویت کرده‌اند.[۴۹] جعفر را نخستین شهید از خاندان ابوطالب دانسته‌اند.[۴۶]

گریه پیامبر(ص)

حضرت محمد(ص)، با آگاه شدن از شهادت جعفر، گریست و ضمن اعلام خبر شهادت او و دیگر شهیدان به دل‌جویی از همسر و فرزندان جعفر پرداخت و برای آنان دعا کرد.[۵۰] به گفته حضرت محمد(ص)، خداوند به جای دو دست جعفر که در این نبرد مؤته قطع شد، به او دو بال عطا کرد که با آنها در بهشت هرجا که خواهد پرواز کند.[۸] وی مسلمانان را به گریه بر جعفر سفارش کرد[۵۱] و از اطرافیان خود خواست تا غذای خانواده داغ‌دیده جعفر را تهیه کنند که به مدت سه روز تهیه شد.[۵۲] بر پایه نقلی، پیامبر(ص) سر فرزندان جعفر را تراشید.[۵۳]

حضرت فاطمه(س)، برای شهادت جعفر شیون و زاری کرد.[۵۴] و حسان بن ثابت و دیگران نیز در رثای جعفر اشعاری سرودند.[۵۵]

فضایل و مناقب

در قرآن

برخی مفسران ذیل بعضی آیه‌های قرآن، جعفر بن ابی‌طالب را مصداق ویژگی‌های ذکر شده در آن آیات دانسته‌اند. برخی از آن ویژگی‌ها و آیات چنین‌اند:‌

نام جعفر، هم‌ردیف مؤمنانی مانند حمزه و امام علی(ع) و الگویی برای اهل ایمان؛ در آیه‌های ۱۳ بقره،[۵۶] ۵۴ انعام،[۵۷] ۱۹ توبه و ۴۷ حجر[۵۸] دانسته شده است.
جعفر مصداق مؤمنان راستین، در آیه ۱۵ حجرات[۵۹] دانسته شده است.
او یکی از یاوران [دین] خدا، در آیه ۱۴ صف[۶۰] معرفی شده است.
وی مصداق پرهیزکاران، در آیه ۳۴ انفال، دانسته شده که مانند امام علی(ع) و حمزه،[۶۱] برخلاف مشرکان، شایستگی سرپرستی و اداره مسجدالحرام و کعبه را دارند.[۶۲]
جعفر بر پایه روایتی ذیل آیه ۳۳ احزاب، با امام علی(ع)، حمزه و عبیده بن حارث هم‌پیمان شده که در راه خدا و فرستاده‌اش وفادار بماند و به عهد خود وفا کرده است.[۶۳]
مراد از اهل ایمان و عمل نیک در آیه ۲۱ جاثیه، حضرت محمد(ص) و اهل بیت او و جعفر دانسته شده است.[۶۴]
بر پایه روایتی، مراد از «شهدا» در آیه ۶۹ نساء، جعفر و حمزه‌اند که در کنار پیامبران، صدیقان و صالحان از نعمت الهی برخوردارند.[۶۵]
بر پایه روایتی از امام باقر(ع)، آیه ۴۰ حج درباره جعفر، امام علی(ع) و حمزه نازل شده[۶۶] که تنها به جرم استواری در ایمان از خانه و کاشانه خود رانده شدند.
بر پایه روایتی از ابن عباس، جعفر یکی از مصداق‌های «رجال» در آیه ۴۶ اعراف است که در روز جزا بر جایگاه‌های اهل بهشت اشراف دارند.[۶۷]
بر پایه روایتی از ابوهریره، جعفر یکی از مصداق‌های «اولیاء الله» در آیه ۶۲ یونس است که نام او در ردیف حضرت محمد(ص)، امام علی(ع)، حمزه و ع