پاورپوینت کامل بررسی شرایط اقلیمی جغرافیایی و معماری اصفهان ۷۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل بررسی شرایط اقلیمی جغرافیایی و معماری اصفهان ۷۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل بررسی شرایط اقلیمی جغرافیایی و معماری اصفهان ۷۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل بررسی شرایط اقلیمی جغرافیایی و معماری اصفهان ۷۰ اسلاید در PowerPoint :

پاورپوینت کامل بررسی شرایط اقلیمی جغرافیایی و معماری اصفهان ۷۰ اسلاید در PowerPoint

آب و هوای اصفهان معتدل و فصول آن منظم است. دوری از دریا و قرار گرفتن منطقه در شرق زاگرس و غرب کویر مرکزی و عرض جغرافیایی ۳۱ تا ۳۳ درجه معماری و ارتفاع ۱۵۷۵ متر از سطح دریا مهم ترین عوامل تاثیر گذار به اقلیم منطقه هستند و اقلیمی نیمه بیابانی و معتدل را بوجود آورده اند. در تابستان که کمربند بادهای غربی به طرف شمال منتقل می شوند، این منطقه تحت تاثیر بادهای پاسات که از طرف ل شرقی می وزد قرار می گیرد. چون منشأ این بادها آسیای مرکزی است گرم و خشک هستند در حالیکه در زمستان که کمربند بادهای غربی به آن طرف جنوب کشیده می شود، این منطقه تحت تاثیر بادهای غربی و سیکلونهای مدیترانه و اقیانوس اطلس هستند قرار می گیرد. به همین دلیل ریزشهای جوی این منطقه در اواخر پاییز و زمستان و اوایل بهار انجام می پذیرد و در فصل تابستان منطقه کاملاً خشک و بدون بارندگی است. علاوه بر این قرار داشتن در این عرض جغرافیایی باعث می شود در سال ۳۲۵۰ ساعت تابش نور خورشید یعنی ۹ ساعت در روز آفتاب داشته باشد.
در طرح کالبدی ملی، وضعیت اقلیمی اصفهان در منطقه نسبتاً دلپذیر و از نظر شاخص تابستانی نیاز سرمایی در منطقه نسبتاً گرم و از نظر شاخص زمستانی نیاز گرمایی در منطقه نیمه سرد قرار دارد.

هواشناسی
تغییرات دما
بر اساس آماری که سازمان برنامه و بودجه در سال ۱۳۸۱ منتشر کرده است فصل یخبندان از آبان شروع می شود و اوایل فروردین به پایان می رسد. در یک دوره ۳۰ ساله تعداد متوسط روزهای یخبندان ۶۹ روز در سال بوده است. بیشترین درجه حرارت در اصفهان ۴/۴۱ درجه سانتیگراد و کمترین درجه حرارت ۱۵- درجه سانتیگراد بوده است. اصفهان در طول سال ۳۲۵۰ ساعت تابش نور خورشید یعنی ۹ ساعت در روز آفتاب دارد. از این دو میزان رطوبت بسیار کم و میزان تبخیر بسیار بالاست. مهم ترین عوامل مؤثر در دمای ناحیه، عرض جغرافیایی و نزدیک به کویر مرکزی است. ارتفاع نیز نقش تعیین کننده ای در میزان متوسط دمای نقاط مختلف منطقه دارد. ایستگاه هواشناسی اصفهان متوسط حرارت روزانه در طول سال ۳/۱۶ درجه سانتیگراد، معدل حداکثر مطلق را ۲۳ و حداقل مطلق را ۵/۹ درجه سانتیگراد اعلام کرده است. نمودارهای میزان کمترین- بیشترین دما را در طی دوره ۳۰ ساله در طول ماه، فصل و سال نشان می دهد.
جریان هوا (باد)
تاثیرات مستقیم وزش باد عمدتا در ارتباط نامتعادل سیکلونها و بطور جنبی در انتقال آلودگیهای محیطی است. بادهای غالب اصفهان از سمت غرب و جنوب غربی، یعنی در جهت بادهای غربی و عمدتاً در زمستان و اوایل بهار می وزند. بادهای غربی و جنوب غربی ناشی از بادهای عمومی کره زمین و بادهای شرقی و شمال شرقی دارای منشأ منطقه ای هستند. ولی در هر حال، بادهای غالب ناحیه بادهای غربی و جنوب غربی هستند. وجود مناطق آلوده آب و هوایی در غرب و جنوب غربی می تواند ناحیه مرکزی و مناطق شهری و روستایی را نیز آلوده کند.
نمودار زیر حداکثر سرعت وزش باد در ماههای مختلف را نشان می دهد. 
میزان تبخیر آب و نم نسبی
آب و هوای اصفهان خشک با قدرت تبخیر شدید است بطوری که قدرت تبخیر آن حداقل ۱۵ برابر بارندگی است. بعلت پایین بودن میزان نم نسبی، میزان تبخیر آب در اصفهان بالاست و بعلت خشکی هوا، پتانسیل تبخیر یعنی میزان آبی که می تواند سالانه بر اثر حرارت تبخیر شود اهمیت ویژه ای دارد. این میزان تبخیر در مناطق غربی و جنوب غربی و در کوهستانها کمتر است و هر چه به سمت شرق و شمال شرقی حرکت می کنیم بیشتر می شود، در ارتفاعات این میزان به ۱۲۰۰ و در قسمت های شرقی به ۳۲۰۰ میلیمتر در سال میرسد. ایستگاه اصفهان بیشترین میزان تبخیرماهانه را در تیرماه به میزان ۲۰۷ میلیمتر و کمترین آن را در دی ماه به میزان ۶۴ میلیمتر گزارش کرده است. میزان کم بارندگی- تبخیر زیاد و همچنین فاصله زیاد بین ریزشهای جوی عامل اصلی شوری زمین است. بعبارت دیگر، میزان دما و ریزشهای جوی و تبخیر علاوه بر تاثیرات مستقیم در ناحیه، بطور غیر مستقیم باعث شوری خاک و منابع آب زیرزمینی می شوند. تاثیرات تبخیر شدید آب در اصفهان به نحوی است که در تابستان و پاییز که میزان تبخیر به حداکثر می رسد. در حواشی زاینده رود شاهد کاهش محسوسی در درجه حرارت و افزایش نم نسبی هستیم. از این رو از دیرباز، برای خنک کردن محیط در فضاهای شهری و ساختمانهای عمومی و خصوصی، از آب استفاده شده است. وجود شهرها و مادی ها در سطح شهر و ایجاد حوض آب و آب نما در محیط های زندگی و کار، به کاهش دما و افزایش نم نسبی کمک می کند. کولرهای آبی نیز در حال حاضر نقش مهمی در تلطیف هوا دارند. فضای سه مخصوصاً درختان پر سایه در سایه اندازی و کم کردن تابش نور و میزان تبخیر و افزایش نم نسبی تاثیر زیادی دارد.
در یک دوره ۳۰ ساله بیشترین نم نسبی در اصفهان در ماههای بهمن و اسفند به میزان ۵۴درصد و کمترین نم نسبی در ماههای مرداد و شهریور به میزان ۲۹درصد گزارش شده است. همان طور که گفته شد قرار داشتن منطقه اصفهان در عرض جغرافیایی ۳۱ تا ۳۳ درجه باعث می شود که منطقه در سال ۳۲۵۰ ساعت تابش نور خورشید، یعنی ۹ ساعت در روز آفتاب داشته باشد. از این رو، میزان تبخیر به بیشترین حد خود می رسد.
بارندگی و آب
بارندگی
شهر اصفهان از نظر بارندگی سالیانه فقیر است. بر اساس آماری که سازمان برنامه و بودجه در سال ۱۳۸۱ منتشر کرد. میزان نزولات آسمانی در ۳۰ سال گذشته ۱۲۳ میلیمتر بوده است. همان گونه که ذکر شد دوری از دریا و قرار گرفتن منطقه در شرق زاگرس و غرب منطقه کویر مرکزی و عرض جغرافیایی ۳۱ تا ۳۳ درجه مهمترین عوامل تاثیرگذار به اقلیم منطقه هستند که اقلیمی نیمه بیابانی و معتدل را به وجود آورده اند. در تابستان که کمربند بادهای غربی به طرف شمال منتقل می شود. این منطقه تحت تاثیر بادهای پاسات که از طرف شمال شرقی می وزد قرار می گیرد و چون منشأ این بادها آسیای مرکزی است، گرم و خشک هستند. در حالیکه در زمستان که کمربند بادهای غربی به طرف جنوب کشیده می شود. این منطقه تحت تاثیر بادهای غربی و سیکلونهای مدیترانه ای که دارای رطوبت زیاد از دریای مدیترانه و اقیانوس اطلس هستند قرار می گیرد. به همین دلیل ریزشهای جوی این منطقه در اواخر پاییز و زمستان و اوایل بهار انجام می پذیرد و در فصل تابستان منطقه کاملاً خشک و بدون بارندگی است. میزان ریزشهای جوی در ناحیه اصفهان بین سالهای ۱۳۴۳ تا ۱۳۶۴ حداکثر ۵۰۰ میلیمتر در داران و کمتر از ۸۰ میلیمتر در اطراف تالاب گاوخونی بوده است. در ایستگاه اصفهان میانگین بارندگی ۱۲۰ میلیمتر، حداکثر ۱۹۰ و حداقل ۵۰ میلیمتر، گزارش شده است. حداکثر بارندگی در یک روز طی ۳۰ سال گذشته ۴۸ میلیمتر گزارش شده است. جدول و نمودار زیر میزان بارندگی را طی دوره ۳۰ ساله در طول ماه، فصل و سال نشان می دهد.
و نوع بارندگی
میزان بارش سالانه ۶۱ میلیمتر و روزهای بارشی سالانه بطور متوسط ۲۳ روز در سال. روزهای یخبندان سال ۵۵ روز پایین ترین دماس سال مال ۷- و بالاترین ۳/۴۳ درجه است.
نوع بارندگی عمدتاً در فصل زمستان و در ارتفاعات بصورت برف، بارش برف در سطح دشت ها و نقاط پست به ندرت اتفاق می افتد. اندک بارش سالانه کفایت رطوبت حداقل پوشش گیاهی را نیز نمی دهد. به همین علت مراتع استان خشک و کم تراکم و چشم انداز غالب محیط نشانگر سرزمینی برهنه با اقلیمی خشک می باشد.

تابش آفتاب
به دلیل صافی هوا و تابش مستقیم خورشید در بیشتر ایام سال تشعشع شبانه بالا و تفاوت دمای شبانه روز محسوس است. دوره گرمای سال دوام بیشتری دارد بطوریکه در بسیاری از روزهای تابستان دما به مرز ۴۰درجه می رسد. در زمستان ها دمای هوا نسبتاً معتدل و شبها سرد می شود.
میزان وزش باد
وزش باد در کلیه فصول سال و بصورت متناوب و از سمت جنوب شرق بطرف شمال غرب است. موقعیت بارپناهی آن گرم و خشک و بیابانی است و عامل مسلط اقلیمی در کنترل آب و هوا و خشکی تابستان نقش مهمی دارد. سرعت فشار باد تا ۱۱۰ کیلومتر در ساعت ثبت و ثابت گردیده است.
آبهای سطحی
میزان بارندگی در حوضه آبریز زاینده رود نشان دهنده این واقعیت است که عملاً وجود هیچ گونه رودخانه دائمی ممکن نیست. رودخانه زاینده رود از آب شدن برفهای زردکوه به وجود آمده است. آب اضافه شده از تونلهای یک و دو سه این رودخانه که از طریق سدهای ساخته شده بر روی سرچشمه های کارون ذخیره می شود. تداوم و حجم بیشتری به ذخایر آبی رودخانه داده است. اکثر محققان و پژوهشگران وجود رودخانه زاینده رود را از دلایل بارز و روشن پیشرفت و ترقی شهر اصفهان ذکر کرده اند. اهمیت و تاثیر این رودخانه در آبادی و آبادانی اصفهان به حدی است که نام اصفهان و زاینده رود پیوسته در کنار هم آمده است.
با مراجعه به منابع و مأخذ این نکته روشن می شود که رودخانه زاینده رود در طول دوره های زمین شناسی بارها تغییر مسیر داده و رسوبات بسیاری را بر جای گذارده است. این رودخانه از گذشته های دور تا به امروز به اسامی مختلفی نامیده شده است. زنده رود، زنده رود، زندک رود، زرن رود، زرین رود، زاینده رود و رودخانه اصفهان
خواجا حافظ شیراز در یکی از غزلیات خود از باغ کاران و زاینده رود اصفهان چنین یاد می کند:
گر چه صد رود است در چشمم مدام                   زنده رود و باغ کاران یاد باد
جغرافی نویسان قدیم از جمله (ابن رسته) در قرن سوم هجری در کتاب (الاعلاق النفیسه) و ابن حوقل در قرن چهارم و در کتاب صورره الارض و حمزه اصفهانی باز هم در قرن چهارم در کتاب محاسن اصفهان راجع به این رودخانه مطالب زیادی نوشته و شاعران و سرایندگان نیز در طول تاریخ اشعار زیبایی درباره آن سروده اند. دلیل نامگذاری این رودخانه به زاینده رود این است که بستر رودخانه از سرچشمه تا مصب از خود زایش می کند. در عصر صفوی، فضاها و بناهای بسیار زیبا و با شکوهی در ساحل آن ساخته و مورد بهره برداری قرار داشته که امروز اثری از آن کاخها بر جای نیست. اما در سفرنامه ها و منابع، مشخصات و حتی تصاویر برخی از آنها آمده است.
تالاب گاوخونی از تالابهای با ارزش و نادری است که در فلات مرکزی ایران و در آستانه ورودی کویر قرار دارد. ظاهراً وجه تسمیه گاوخونی وجود گورخرهایی در این تالاب بوده است. با آغاز فصل سرما هزاران پرنده مهاجر به این محل کوچ می کنند.

آبهای زیرزمینی
میزان معروف آب از منابع زیرزمینی در اصفهان از چاههای عمیق و نیمه عمیق و چشمه ها قنوات جمعاً به مقدار ۳۱۱۱ میلیون متر مکعب است. تقریباً نیمی از مصارف آب سطحی و زیرزمینی در شهرستان اصفهان مصرف می شود. به طور کلی، میزان برداشت و مصرف آب در شهرستان اصفهان  ۲۰۲۷ متر مکعب است که ۲۵درصد آن از رودخانه زاینده رود و ۲۶درصد از طریق چاههای عمیق و ۴۵درصد از چاههای نیمه عمیق و ۴درصد از قنات ها تامین می شود. این آمار نشان دهنده میزان بالای وابستگی به منابع آبهای زیرزمینی است که ۷۵درصد کل مصرف آب را تشکیل می دهد و میزان آن ۱۵۲۷ میلیون متر مکعب در سال است. میزان افت آبهای زیرزمینی سالانه ۵۵ سانتیمتر است.
مادی ها
بر اساس طوماری که به طومار شیخ بهایی دانشمند بنام زمان شاه عباس بزرگ معروف است، آب این رودخانه به ۳۳ سهم اصلی تقسیم شده تا قراء و روستاها و شهر اصفهان از آب آن بطور عادلانه بهره مند شوند.
مادی ها شعباتی از زاینده رودند که در قدیم سراسر شهر اصفهان و مزارع و باغات را مشروب می ساختند. از این مادی ها برای آبیاری باغها و مزارع و مصارف خانگی استفاده می شد ولی اکنون مصرف خانگی ندارد و صرفاَ به زیبایی شهر کمک می کند.
برخی از مورخان تاریخ ساخت مادی ها را به دوره مادها می دانند و شاید نامگذاری آن نیز همین باشد. ولی آنچه مسلم است مادی ها را شیخ بهایی توسعه و تکمیل کرده است.

مادی های اصفهان عبارتند از:
۱-    تیاحرم (بزرگ ترین مادی اصفهان که از کنار پل مارنان از رودخانه جدا می شود و به سمت شرق اصفهان می رود).
۲-    مادی فرشادی
۳-    مادی شاه   ۴- فدین   ۵- مادی تیران   ۶- مادی قمش
پوشش طبیعی و گونه های جانوری
بره و مرغ و زیره بای عراق                گرده ها و گلبچه ها و رفاق
چند حلوا که آن نبودش نام               برخی از پسته برخی از بادام
میوه هایی لطیف طبع فریب             از ری انگور و از سپاهان سیب

گونه های گیاهی
اصفهان شهری است چهار فصل و از دامنه کوه تا دشت کویر وسعت دارد. بنابراین، گونه های گیاهی و محصولات کشاورزی آن بسیار متنوع است. انواع گونه های نواحی معتدل و سردسیری در استان و ناحیه اصفهان رشد می کند.

مراتع و جنگلها
در حاشیه زاینده رود بیشه ها و مراتع بصورت نوار باریکی امتداد دارد و درختان چنار، بید و تبریزی بصورت انبوه و بیشه ای کاشته می شود. از تنه و شاخه این درختان در پوشش سقف ساختمانها و کارهای تجاری استفاده می شود.
مراتع و جنگلهای اصفهان بیشتر در نقاط حوزه نفوذ آن در چهارمحال و بختیاری، گندمان، فریدن، کرون و شهرضا واقع است. مراتع مهم فریدن مرتع میدانک، مرتع چهل چشمه و مرتع شاه نشین و مراتع شهرضا مرتع قصرچمن، امین آباد، آب دزد و مهیار است. در فریدن جنگلهای متعددی با درختان کبوده صنوبر، تبریزی و محصولات نظیر سماق، زرشک، بادام کوهی و گردوی کوهی وجود دارد.
انواع درختان زینتی
درخت چنار در اصفهان فراوان است و بسیار قطور و بلند می شود طوری که چنارهای نقاط دیگر ایران به از نظر استقامت و استحکام به پای آن نمی رسد. از زمانهای گذشته اصفهان مخصوصاً بلوک ماربین منطقه چنارها بوده است.ستونهای بلند و قطور قصرهای تاریخی عالی قاپو و چهلستون از چنارهای محلی اصفهان است. انواع درخت کبوده اصفهان عبارتند از : سمرقندی، شیرازی، تبریزی، سفیددال که هر چهار نوع صاف و مستقیم و بلند و قطور می شوند. درخت کاج و سرو در اصفهان صاف، خوشرنگ، رعنا و زیبا می شود. درخت نارون در اصفهان فراوان است. درخت زبان گنجشک از لحاظ قامت و ترکیب شبیه چنار است ولی ارتفاع و قطر آن به پای چنار نمی رسد و در کنار نهرهای آب می روید و برای سایه اندازی مفید است.
انواع درخت بید اصفهان عبارتند از : زردبید که برگ و ساقه اش به کار عرق گیران بیماران می خورد و چوبش به کار خراطان می آید، و بید موله یا بید معلق که در اصفهان بسیار بزرگ و بلند می شود و در زیبا سازی محیطی و پوشش سبز گیاهی بسیار مؤثر است.

گونه های جانوری
انواع پرندگان و چرندگان و حیوانات وحشی و اهلی اقلیم صحرایی و نیمه صحرایی و کوهستانی در اصفهان دیده می شود.
پرندگان
شاهباز، شاهین، قوش، قرقی، انواع جغد، کبوتر خانگی و صحرایی در اصفهان فراوان است. فاخته و قمری از انواع کبوتر بر سر درخت های کهن آشیانه دارند. کبک، تیهو، زاغ، کلاغ و کلاغ زنگی در کوهها و دره های اصفهان زیاد است. لاشخور در صحرا دیده می شود. انواع مرغان آبی مانند اردک، غاز، حواصیل و بوتیمار در اطراف زاینده رود وجود دارد، اردک، غاز،بوقلمون و مرغ و خروس در قدیم در خانه های اصفهان نگهداری می شدند و هنوز هم در روستاهای حاشیه زاینده رود به صورت خانگی پرورش داده می شود.
سهره و طرقه که از خانواده بلبل است در اصفهان زیاد وجود دارد. سقاچی نامی است که اصفهانی ها به پرنده ای که از ابابیل کوچکتر و پشتش خاکستری و سینه اش سفید است داده اند.
علاوه بر پرندگان نام برده کلاغ جارک، بلدرچین، سار و گنجشک، لک لک در اصفهان یافت می شود.
حیوانات وحشی
در اطراف تالاب گاوخونی- خوک و گراز وجود دارد.
    گربه و نوع یراق آن، گرگ، روباه، سگ و شغال در اطراف باغات و صحراهای اصفهان زیاد دیده می شود. خرگوش و موش صحرایی در اصفهان بسیار زیاد است. موسوره حیوانی شبیه روباه که پوست آن مانند خر و جثه اش کمی از گربه بزرگ تر است. گورکن حیوانی است مابین موسوره و روباه که دم بلند و پوزه باریک دارد و هر دو در اصفهان وجود دارند.
اسبهای عربی و لری از قدیم در خوزستان و چهارمحال به اصفهان آورده شد. قاطر، خر و الاغ برای سواری و باربری در اصفهان بسیار است و اکنون از اسب در ورزش سوارکاری استفاده می شود.
شتر در روستاها و صحراهای حاشیه کویر یافت می شود و از آن در قدیم در آسیابانی، عطاری و عصاری استفاده می شد. ولی اکنون در حاشیه کویر بصورت گله ای وجود دارد و از گوشت آن استفاده می شود. انواع گاوهای کاری- پرواری و شیرده در اصفهان وجود دارد و جثه نژاد اصفهانی آنها متوسط است. گاوهای سیستانی در قدیم از راه یزد و شهر بابک به اصفهان آورده می شد و از آنها برای آب کشی از چاههای آب استفاده می شد. میش و قوچ در اغلب روستاهای اصفهان نگهداری و از آنها شیر گرفته می شد. بز کوهی، پازن و قوچ کوهی در کوهپایه ها و گورخر صحرایی در صحرای ورطون کوه پایه و اطراف گاوخونی وجود داشته است.

و…..