توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل نور چهره اجداد پیامبر ۹۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۹۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل نور چهره اجداد پیامبر ۹۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل نور چهره اجداد پیامبر ۹۲ اسلاید در PowerPoint :

پاورپوینت کامل نور چهره اجداد پیامبر ۹۲ اسلاید در PowerPoint

بر اساس روایات اسلامی، خداوند پیش از آفرینش تمامی پدیده‌ها، نور حضرت محمّد (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) را آفرید و نور سایر اهل‌بیت را از آن نور به وجود آورده است؛ این نورهای پاک، پیش از آفرینش سایر مخلوقات آفریده شدند و خداوند به واسطه آنها سایر پدیده‌ها را خلق کرد.
طبق احادیث، نور پیامبر از آدم (علیه‌السّلام) تا عبدالله، در چهره اجداد ایشان نمایان بوده به‌طوری که درخشندگی این نور در پیشانی آنها دیده می‌شد، در این مقاله به بررسی این موضوع پرداخته می‌شود.

فهرست مندرجات

۱ – خلقت نوری پیامبر و اهل‌بیت
۱.۱ – نور پیامبر
۱.۲ – نور اهل‌بیت
۲ – نور پیامبر و اهل‌بیت در صلب آدم
۳ – انتقال نور از پدر به پسر
۴ – ایمان حاملان نور
۵ – تقسیم‌شدن نور
۶ – آگاهی حاملان نور از ماهیت آن
۶.۱ – تعلیم الهی
۶.۲ – عهد و پیمان
۶.۳ – تسبیح نور
۶.۴ – بشارت اجزاء طبیعت
۶.۵ – خواب‌های صادقه‌
۶.۶ – بشارت‌های اهل‌کتاب
۷ – قابل مشاهده‌بودن نور
۸ – پانویس

خلقت نوری پیامبر و اهل‌بیت

بر اساس روایات، خداوند پیش از آفرینش تمامی پدیده‌ها، نور وجود حضرت محمّد (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) را آفریده‌ است، احادیث درباره خلقت نوری پیامبر و اهل‌بیت ایشان، فراوان است که در اینجا به ذکر چند نمونه اکتفا می‌کنیم.

نور پیامبر

امیرالمؤمنین علی (علیه‌السّلام) می‌فرمایند:‌ «حق تعالی بود و هیچ مخلوقی با او نبود، پس اوّلین چیزی که خلق کرد، نور حبیب خود، محمّد بود که او را آفرید پیش از آنکه آب و خاک، عرش و کرسی، آسمان‌ها و زمین، لوح و قلم، بهشت و دوزخ، فرشتگان و آدم و حوّا را بیافریند.‌»

[۱] مجلسی، محمد باقر، جلاء العیون، نشر ملا حسن و محمد صادق خوانساری، تهران، ص۴۰ .

از جابر بن عبدالله انصاری نقل شده که از پیامبر پرسیدم اوّلین چیزی که خداوند بزرگ خلق کرد چه بود؟ فرمود:‌ «ای جابر! نور پیامبرت بود که خداوند آن را آفرید سپس همه خوبی‌ها را از آن خلق کرد.»

[۲] مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، نشر دارالاحیاء التراث العربی، بیروت، ج۲۵، ص۲۱ و ۲۲

نور اهل‌بیت

خداوند پس از آفرینش نور محمّد (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم)، نور سایر اهل‌بیت را از آن آفرید، این نورهای پاک پیش از آفرینش سایر مخلوقات آفریده شدند و خداوند به واسطه آنها سایر پدیده‌ها را خلق کرد. ‌
سلمان فارسی می‌گوید:‌ «پیامبر به من فرمود‌: ای سلمان! همانا خداوند عزّوجلّ پیامبری را مبعوث نکرد مگر اینکه برای او دوازده پیشوا قرار داد. گفتم‌: ای رسول خدا! این مطلب را از تورات و انجیل فهمیده‌ام. فرمود‌: ای سلمان! آیا دوازده پیشوای پس از من را می‌شناسی که خداوند آنها را برای امامت بعد از من برگزیده؟ عرض کردم‌: خدا و رسولش داناترند. فرمود‌: ای سلمان! خداوند مرا از برگزیده نور خود آفرید و مرا فراخواند، پس اطاعت کردم، علی را از نور من آفرید و او را فراخواند و او اطاعت کرد، فاطمه را از نور من و علی آفرید، پس او را فراخواند و او اطاعت کرد، حسن و حسین را از نور من و علی و فاطمه آفرید، پس آنها را فراخواند و آنها اطاعت کردند… سپس از ما، نُه امام از فرزندان حسین را آفرید و آنها را فراخواند، پس او را اطاعت کردند، پیش از آنکه خداوند، آسمان برافراشته، زمین، هوا، آب، فرشتگان یا بشری را بیافریند، ما به علم او، نورهایی بودیم که او را ستایش و اطاعت می‌کردیم.»

[۳] مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، نشر دارالاحیاء التراث العربی، بیروت، ج۲۵، ص۶.

از این دست روایات، نمونه‌های بسیاری وجود دارد که در برخی از آنها فقط به خلقت نوری پیامبر اشاره شده و در برخی دیگر به خلقت نوری پیامبر و امیرالمؤمنین یا پنج تن یا همگی چهارده معصوم اشاره شده‌ است. هر چند این روایات ظاهراً متفاوت‌اند اما نقض‌کننده یکدیگر نیستند. به احتمال زیاد این تفاوت‌ها به دلیل تفاوت در زمان و مخاطبان هر یک از این روایت‌هاست. از مجموع این روایات برمی‌آید که نور اهل‌بیت پیامبر و امامان معصوم (علیه‌السّلام)، همگی از نور پاک پیامبر و پیش از خلقت سایر موجودات، خلق شده‌اند.

نور پیامبر و اهل‌بیت در صلب آدم

خداوند پس از آفرینش جسمانی حضرت آدم (علیه‌السّلام)، نور وجود پیامبر و اهل‌بیت را در صُلب ایشان به امانت گذاشت به‌طوری که درخشندگی این نور در پیشانی آدم (علیه‌السّلام) دیده می‌شد. (صلب به معنی استخوان‌های ستون مهره‌ها است و در صلب کسی قرار گرفتن، کنایه از قرار گرفتن نطفه در نسل کسی است.)
رسول اکرم (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) فرموده‌اند‌: «خداوند، من و علی و فاطمه و حسن و حسین را هفت هزار سال پیش از آفرینش دنیا، به شکل نورهایی آفرید… هنگامی که خواست صورت ما را خلق کند، ما را به شکل رشته‌ای از نور درآورد و در صُلب آدم قرار داد. پس از آن، ما را در صُلب‌های پدران و رحم‌های مادران منتقل کرد در حالی که ناپاکی شرک و پلیدی کفر به ما نرسید.»

[۴] مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، نشر دارالاحیاء التراث العربی، بیروت، ج۱۵، ص۷.

( در متن عربی روایت از اصطلاح ” عموٍدٌ من النوّر” استفاده شده. با توجه به کاربردهای متفاوت این اصطلاح در روایات و معانی متعدد آن در فارسی، ترجمه ” رشته نور” برای آن برگزیده شده.)
امام صادق (علیه‌السّلام) در حدیثی پس از شرح خلقت آدم (علیه‌السّلام) و قرار گرفتن نور پیامبر در صُلب ایشان، می‌فرمایند:‌ «… و فرشتگان پشت سر آدم ایستاده بودند. آدم گفت‌: پروردگارا! چرا فرشتگان پشت سر من ایستاده‌اند؟ ‌فرمود‌: به نور فرزندت محمّد می‌نگرند. گفت: ‌پروردگارا آن نور را در جلوی من قرار بده تا فرشتگان پیش رویم باشند، پس خداوند آن نور را در پیشانی او قرار داد و فرشتگان صف به صف جلوی او ایستادند.»

[۵] مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، نشر دارالاحیاء التراث العربی، بیروت، ج۱۵، ص۳۳.

همچنین پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) در حدیثی خطاب به امیرالمؤمنین (علیه‌السّلام) می‌فرمایند:‌ «ای علی! همانا خداوند بلند مرتبه بود و هیچ چیز با او نبود، پس من و تو را به صورت دو روح از نور جلال خود خلق کرد، ما مقابل عرش پروردگار، پیش از آفرینش آسمان‌ها و زمین، او را تسبیح و تقدیس و حمد و تهلیل می‌کردیم. هنگامی که خواست آدم را خلق کند، من و تو را از یک خاک، از خاک علیّین، آفرید و گِل ما را با آن نور آمیخت و آن‌را در همه نورها و نهرهای بهشت فرو برد. سپس آدم را آفرید و آن گِل و نور را در صُلب او قرار داد… نور من و تو در میان دو چشمش می‌درخشید و آن نور در میان چشمان پیامبران و برگزیدگان منتقل شد…‌»

[۶] مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، نشر دارالاحیاء التراث العربی، بیروت، ج۲۵، ص۳.

انتقال نور از پدر به پسر

رشته نور مبارک پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) و اهل بیت ایشان، از حضرت آدم (علیه‌السّلام) تا جناب عبدالمطلب، پدربزرگ پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم)، از پدر به پسر منتقل شد، این نور از هر شخص، فقط به یکی از پسران او که به علم خداوندی، پاک‌ترین و با ایمان‌ترین آنها بوده‌ است، منتقل می‌شده. با تشکیل نطفه آن فرزند، درخشش نور از چهره پدر محو و تا زمان تولد فرزند، در چهره مادر دیده می‌شد. پس از تولد فرزند، درخشش نور از چهره مادر نیز محو می‌شد.
امام صادق (علیه‌السّلام) در ادامه حدیثی که بخشی از آن، پیش از این آمد، می‌فرمایند: «پیوسته آن نور با آدم بود تا آنکه حوّا به شیث باردار شد، پس آن نور به پیشانی حوّا منتقل شد و فرشتگان به نزد حوّا می‌آمدند و او را تهنیت می‌گفتند، وقتی شیث متولد شد، نور محمّد از پیشانی او مشتعل گردید… پیوسته نور محمّد در پیشانی شیث می‌درخشید تا آنکه با محاوله بیضا ازدواج کرد، وقتی او به انوش باردار شد، منادی ندا کرد‌ای بیضا مبارک باد بر تو که حق تعالی نور سرور پیامبران و بهترین اوّلین و آخرین را به تو سپرد، چون انوش متولد شد و به حد کمال رسید، شیث عهد و پیمان از او گرفت و نور محمّد از او به فرزندش قینان منتقل شد و از او به مهلائیل و از او به ادد، از او به اخنوخ که ادریس است، از ادریس به لمک، از او به نوح، از نوح به سوی سام، … از او به سوی تارخ، از او به سوی ابراهیم، از او به سوی اسماعیل، از او به سوی قیدار، … از او به سوی عدنان، از او به سوی معد، از او به سوی نزار، … از او به سوی عبدمناف و از او به سوی ‌هاشم که او را عمروالعلا می‌گفتند و نور حضرت رسول به حدّی در روی او می‌درخشید که چون داخل خانه کعبه می‌شد، کعبه از روی او روشن می‌گشت و پیوسته از روی درخشانش، روشنایی به سمت آسمان بلند می‌شد.»

[۷] مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، نشر دارالاحیاء التراث العربی، بیروت، ج۱۵، ص۳۴ تا ۳۶.

در این حدیث به‌طور مفصّل سلسله نسب پیامبر از حضرت آدم (علیه‌السّلام) تا‌ هاشم بیان شده‌ است که در اینجا برای اختصار برخی از نام‌ها را ذکر نکردیم.
امام باقر (علیه‌السّلام) ضمن حدیثی درباره خلقت نوری پیامبر و اهل‌بیت ایشان، می‌فرمایند: «… سپس ما را با آن نور، در صُلب آدم قرار داد، آن نور پیوسته در اصلاب و ارحام، از صُلبی به صُلب دیگر منتقل می‌شد. در صُلبی قرار نمی‌گرفت مگر اینکه انتقال آن از شخص قبلی، واضح و مشخص بود و موجب افتخار کسی بود که در او قرار می‌گرفت.»

[۸] مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، نشر دارالاحیاء التراث العربی، ج۲۵، ص۲۰.

چنانچه در این حدیث بیان شده‌ است هنگامی که نور محمّدی از پدر به نطفه فرزندش منتقل می‌شده، این انتقال کاملاً مشخص بوده‌ است. با توجه به سایر احادیث مشخص می‌شود که مهم‌ترین علامت انتقال، همان محو شدن نور از چهره پدر و ظاهر شدن آن به‌صورت ابتدایی در چهره مادر و پس از تولّد، در فرزند، بوده‌.

ایمان حاملان نور

خداوند نور پیامبر خاتم را از زمانی که در آدم (علیه‌السّلام) به امانت گذاشت، فقط به رحم‌های پاک مادران با ایمان و بهترین و با ایمان‌ترین فرزندان آنان منتقل نمود و در اجداد پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم)، بدکار و مشرک و کافر وجود نداشته‌ است.
امیرالمؤمنین (علیه‌السّلام) می‌فرمایند‌: «گواهی می‌دهم که محمّد (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم)، بنده و فرستاده او و سرور بندگانش است، هرگاه خداوند آفریدگان را به دو دسته کرد، او را در بهترین آنها قرار داد، در انتقال نطفه او، نه زناکار سهمی پیدا کرد و نه معصیت‌کار نقشی داشت.»

[۹] امام علی (علیه‌السّلام)، نهج البلاغه، ترجمه محمد دشتی، ص۲۲۳، خطبه ۲۱۴.

همچنین می‌فرمایند‌: «پیامبران را در بهترین جایگاه به ودیعت گذاشت و در بهترین مکان‌ها استقرارشان داد، از صُلب کریمانه پدران به رحم پاک مادران منتقل فرمود.»

[۱۰] امام علی (علیه‌السّلام)، نهج البلاغه، ترجمه محمد دشتی، ص۸۲، خطبه ۹۴.

و می‌فرمایند‌: «قسم به خدا، پدرم و پدربزرگم عبدالمطلب و‌ هاشم و عبدمناف، هیچ بتی را نپرستیدند. آنها به سمت کعبه عبادت می‌کردند و پیرو دین ابراهیم (علیه‌السّلام) بودند.»

[۱۱] مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، نشر دارالاحیاء التراث العربی، بیروت، ج۱۵، ص۱۴۴.

تقسیم‌شدن نور

چنانچه بیان شد، خداوند نور پیامبر و اهل‌بیت را به‌صورت رشته‌ای از نور درآورد و آن‌ را در صُلب آدم قرار داد و به واسطه او در میان فرزندان پاکش منتقل کرد تا زمانی که نوبت به عبدالمطلب، پدربزرگ پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) رسید، این رشته نور مبارک در وجود ایشان به دو نیم شد، نیمی از آن به عبدالله، پدر پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) و نیم دیگر به ابوطالب، پدر امیرالمؤمنین (علیه‌السّلام) رسید.
رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) می‌فرمایند‌: «خداوند، من و علی و فاطمه و حسن و حسین را هفت هزار سال پیش از آفرینش دنیا آفرید… هنگامی که خواست صورت‌های ما را خلق کند، ما را به شکل رشته‌ای از نور درآورد و در صُلب آدم قرار داد، سپس ما را در صُلب‌های پدران و رحم‌های مادران انتقال داد در حالی که پلیدی شرک و ناپاکی کفر به ما نرسید… وقتی به صُلب عبدالمطلب رسیدیم، آن رشته نور به دو نیم شد، نیم آن در عبدالله و نیم دیگر در ابوطالب قرار گرفت، سپس نور من به سوی آمنه و نیم دیگر به سوی فاطمه بنت اسد رفت، پس آمنه مرا و فاطمه، علی را به دنیا آورد.»

[۱۲] مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، نشر دارالاحیاء التراث العربی، بیروت، ج۱۵، ص۷.

همچنین فرموده‌اند‌: «من و علی از نور واحدی هستیم، یکی به عبدالمطلب رسیده و نور من در پیشانی عبدالله ظاهر شد که من بودم، نور ولایت نیز در پیشانی ابوطالب ظاهر شد که علی است، پس من و علی در نبوت و ولایت یکی هستیم.»

[۱۳] هندی، میر حامد حسین، خلاصه عبقات الانوار: حدیث نور، ص۸۸، ترجمه حسن افتخار زاده، انتشارات نبا، تهران‌.

متاسفانه در دوره منحوس اموی، به دلایل سیاسی و برای تخریب مقام و موقعیت امیرالمومنین و فرزندان ایشان، درباره شخصیت جناب ابوطالب سیاه‌نمایی‌ها و شبهه افکنی‌های بسیاری انجام شد که آثار آن تا زمان ما نیز در کتاب‌ها و بحث‌ها تا حدودی باقی است، با این وجود برای معتقدان به ولایت امیرالمؤمنین و امامان معصوم که جانشینان بر حق پیامبر هستند، جایی برای این شبهه‌ها نیست و علاوه بر دلایل بسیار دیگری که وجود دارد، فقط توجه به همین جنبه از شخصیت جناب ابوطالب که ایشان از حاملان نور ائمه بوده‌اند، برای اثبات ایمان و یکتاپرستی و عظمت مقام ایشان کافی است.
نکته دیگری که بیان آن در اینجا خالی از لطف نیست، این است که فرزندان عبدالمطلب از چند مادر بودند ولی عبدالله و ابوطالب و چند فرزند دیگر، از یک مادر به نام فاطمه بنت عمرو هستند، یعنی نور عبدالله و ابوطالب هر دو به رحم پاک یک مادر منتقل شده‌اند.

آگاهی حاملان نور از ماهیت آن

پدران و مادران پاک پیامبر، همگی به نسبت مقام معنوی و درک روحانی که داشته‌اند، از ماهیت و ارزش نوری که حامل آن بوده‌اند، خبر داشته‌اند. آنها به خوبی می‌دانسته‌اند که آخرین پیامبر و برترین بنده خدا، از نسل آنان است. آگاه بودن حاملان نور پاک پیامبر از ماهیت آن نور را از چند جهت می‌توان اثبات کرد.

تعلیم الهی

هنگامی که خداوند، آدم (علیه‌السّلام) را خلق کرد و نور پیامبر و اهل‌بی