توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل یقاتلوکم ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۲۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل یقاتلوکم ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل یقاتلوکم ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint :

قتال (مفردات‌قرآن)

مقالات مرتبط: قتال (مقالات مرتبط)، عناوین قاموس قرآن (جلد ۵).

قِتال (به کسر قاف) از واژگان قرآن کریم به معنای جنگیدن با همدیگر و کشتن همدیگر است. این واژه دارای مشتقاتی است که در آیات قرآن به کار رفته است؛ مانند: مُقاتَله (به ضم میم و فتح تاء) به معنای جنگیدن با همدیگر و کشتن همدیگر، و اِقْتِتال‌ (به کسر الف و تاء و سکون قاف) به معنای مقاتله کردن است. قتال دو گونه است، یکى جنگ تعرّضى، که قومى به فکر جنگ با ما نباشند و بخواهند در صلح و مسالمت زندگى کنند ولى ما به آنها حمله کنیم، دوم جنگ دفاعى که گروهى بر ما حمله کنند و ما از خود دفاع کنیم و یا قومى پیمان‌شکنى کنند و یا در فکر حمله به بلاد اسلامی باشند و مسلمین بر آنها پیش‌دستى کنند.

فهرست مندرجات

۱ – مفهوم‌شناسی
۲ – کاربردها
۲.۱ – مقاتله
۲.۲ – اقتتال
۲.۳ – قتال
۳ – اسلام و جنگ دفاعی
۳.۱ – بررسی آیات قرآن
۴ – اسلام و جنگ ابتدائی
۵ – جنگ‌های رسول خدا
۵.۱ – جنگ بدر
۵.۲ – جنگ احد و احزاب و حنین
۵.۳ – بنی قینقاع‌
۵.۴ – بنی نضیر و بنی قریظه‌
۵.۵ – بنی مصطلق‌
۵.۶ – خیبر
۵.۷ – فتح مکّه‌
۵.۸ – طائف‌
۵.۹ – مؤته و تبوک‌
۶ – نتیجه‌
۷ – جهاد محبوب‌
۸ – پانویس
۹ – منبع

۱ – مفهوم‌شناسی

قِتال:

[۱] قرشی بنابی، علی اکبر، قاموس قرآن، ج۵، ص۲۳۱.

[۲] راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۶۵۵.

[۳] طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۵، ص۴۵۲.

جنگیدن با همدیگر و کشتن همدیگر است.

۲ – کاربردها

این واژه دارای مشتقاتی است که در آیات قرآن به کار رفته است؛ مانند:

۲.۱ – مقاتله

مُقاتَله: گاهى به معنى لعنت آید: (قاتَلَهُمُ‌ اللَّهُ أَنَّى یُؤْفَکُونَ‌)

[۴] توبه/سوره۹، آیه۳۰.

«خدا لعنتشان کند کجا برمی‌گردند».
طبرسی ذیل آیه بعد از قبول این معنى فرموده: ابن انباری گفته مقاتله از قتل است و چون از طرف خدا گفته شود مراد لعن است که ملعون از جانب خدا به منزله مقتول هالک است.

[۵] طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، ج۵، ص۳۷.

[۶] طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۱، ص۷۱.

[۷] علامه طباطبایی، سیدمحمدحسین، المیزان، ج۹، ص۲۴۴.

[۸] علامه طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه سیدمحمدباقر موسوی، ج۹، ص۳۲۵.

راغب اصرار دارد که آن را بین الاثنین گرداند و گوید: (کافر یا منافق) به وضعى رسیده که به جنگ با خدا مباشرت کرده و هر که با خدا مقاتله کند مقتول است. لیکن این توجیه چندان دلچسب نیست.

[۹] راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۶۵۶.

۲.۲ – اقتتال

اِقْتِتال‌: مقاتله کردن است، «اقْتَتَلَ‌ القوم: تقاتلوا».
(فَوَجَدَ فِیها رَجُلَیْنِ‌ یَقْتَتِلانِ‌)

[۱۰] قصص/سوره۲۸، آیه۱۵.

«در آن شهر دو نفر یافت که با هم می‌جنگیدند».

[۱۱] علامه طباطبایی، سیدمحمدحسین، المیزان، ج۱۶، ص۱۷.

[۱۲] علامه طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه سیدمحمدباقر موسوی، ج۱۶، ص۲۲.

[۱۳] طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، ج۷، ص۳۸۱.

[۱۴] طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۸، ص۱۷۰.

۲.۳ – قتال

قِتال: جنگیدن است. (یا أَیُّهَا النَّبِیُّ حَرِّضِ الْمُؤْمِنِینَ عَلَى‌ الْقِتالِ‌)

[۱۵] انفال/سوره۸، آیه۶۵.

«اى پیامبر مؤمنان را به جنگ تشویق کن».

[۱۶] علامه طباطبایی، سیدمحمدحسین، المیزان، ج۹، ص۱۲۲.

[۱۷] علامه طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه سیدمحمدباقر موسوی، ج۹، ص۱۶۱.

[۱۸] طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، ج۴، ص۸۵۶.

[۱۹] طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۰، ص۲۵۷.

(حَصِرَتْ صُدُورُهُمْ أَنْ‌ یُقاتِلُوکُمْ‌ أَوْ یُقاتِلُوا قَوْمَهُمْ‌)

[۲۰] نساء/سوره۴، آیه۹۰.

«سینه‌شان تنگ شد از اینکه با شما یا با قوم خویش بجنگند.

[۲۱] علامه طباطبایی، سیدمحمدحسین، المیزان، ج۵، ص۳۶.

[۲۲] علامه طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه سیدمحمدباقر موسوی، ج۵، ص۵۴.

[۲۳] طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، ج۳، ص۱۳۵.

[۲۴] طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۵، ص۲۸۵.

۳ – اسلام و جنگ دفاعی

جنگ دو گونه است یکى جنگ تعرّضى و آن این است که قومى به فکر جنگ با ما نباشند و بخواهند در صلح و مسالمت زندگى کنند ولى ما به آنها حمله کنیم.
دوم جنگ دفاعى و آن اینکه گروهى بر ما حمله کنند و ما از خود دفاع کنیم و یا قومى پیمان‌شکنى کنند و یا در فکر حمله به بلاد اسلامی باشند و مسلمین بر آنها پیش‌دستى کنند.
در اینکه آیا در اسلام جنگ تعرّضى هست یا نه، به عبارت دیگر اگر مردمى غیر مسلمان با مسلمانان جنگ نکنند و بخواهند با مسالمت زندگى کنند آیا مسلمین حق دارند براى اشاعه اسلام به بلاد آنها حمله کنند یا نه؟

۳.۱ – بررسى آیات قرآن

لازم‌ است ابتدا آیات قرآن را بررسى کرده سپس به سنت و تاریخ برگردیم:
۱- (وَ قاتِلُوا فِی سَبِیلِ اللَّهِ الَّذِینَ‌ یُقاتِلُونَکُمْ‌ وَ لا تَعْتَدُوا إِنَّ اللَّهَ لا یُحِبُّ الْمُعْتَدِینَ‌)

[۲۵] بقره/سوره۲، آیه۱۹۰.

(و در راه خدا، با کسانى که با شما مى‌جنگند، نبرد کنید؛ و از حدّ تجاوز نکنید، که خدا متجاوزان را دوست ندارد)

[۲۶] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۲۹.

از این آیه روشن میشود که جنگ در اسلام براى جهانگشائى نیست بلکه براى اشاعه دین است، به عبارت اخرى جنگ باید در راه خدا و براى خدا باشد نه براى گرفتن خاک دیگران و توسعه ممالک. و نیز فقط با کسانى می‌شود جنگید که با ما می‌جنگند «الَّذِینَ یُقاتِلُونَکُمْ» و تجاوز به دیگران هر چند کفّار باشند جایز نیست‌ «وَ لا تَعْتَدُوا» یعنى: مطلقا تعدّى نکنید، خواه قتال ابتدائى باشد و خواه کشتن اطفال و زنان باشد یا غیر آن.
على هذا «الَّذِینَ یُقاتِلُونَکُمْ‌» شرط «قاتِلُوا» است، یعنى: اگر آنها به جنگ شما آمدند شما هم با آنها بجنگید».
المنار در شرط بودن آن تردید ندارد. ولى به قول بعضى، آن شرط نیست بلکه بیان مصداق است یعنى: «با مردان که با شما می‌جنگند، بجنگید نه با زنان و اطفال که نمی‌جنگند».

[۲۷] رشید رضا، محمد، تفسیر المنار، ج۲، ص۱۶۸.

المیزان این را مى‌پسندد، مجمع آن را به‌صورت قول نقل می‌کند.

[۲۸] علامه طباطبایی، سیدمحمدحسین، المیزان، ج۲، ص۶۰.

[۲۹] علامه طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه سیدمحمدباقر موسوی، ج۲، ص۸۷.

[۳۰] طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، ج۲، ص۵۱۰.

[۳۱] طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲، ص۲۳۰.

ناگفته نماند: ظهور «الَّذِینَ یُقاتِلُونَکُمْ» در شرطیّت است مخصوصا با ملاحظه تعمیم‌ «وَ لا تَعْتَدُوا».
باید دانست: آیه ما نحن فیه، به قرینه آیات ما بعد قطعا درباره جهاد با مشرکین مکّه است ولى اختصاص به مشرکین مکّه چنانکه مفهوم کلام بعضى از بزرگان است ظاهرا مورد ندارد، مشرکین مکّه نباید خصوصیتى داشته باشند، خاصّه راجع به آیه اول که عمومیت آن قابل انکار نیست لذا در مجمع فرموده: … به قولى مأمور به قتال اهل مکّه شدند ولى حمل آیه بر عموم بهتر است مگر آنچه با دلیل خارج شده است.

[۳۲] طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، ج۲، ص۵۱۰.

۲- در سوره انفال آیه ۶۰

[۳۳] انفال/سوره۸، آیه۶۰.

فرموده: «براى مقابله با کفّار آنچه بتوانید از نیرو و از اسبان آماده کنید …» و در آیه ۶۱ آمده‌: (وَ إِنْ جَنَحُوا لِلسَّلْمِ فَاجْنَحْ لَها وَ تَوَکَّلْ عَلَى اللَّهِ إِنَّهُ هُوَ السَّمِیعُ الْعَلِیمُ‌)

[۳۴] انفال/سوره۸، آیه۶۱.

یعنى: «اگر کفّار مایل به مسالمت شدند تو هم مایل باش و بر خدا توکل کن که او شنوا و دانا است».

[۳۵] علامه طباطبایی، سیدمحمدحسین، المیزان، ج۹، ص۱۱۷.

[۳۶] علامه طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه سیدمحمدباقر موسوی، ج۹، ص۱۵۴.

[۳۷] طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، ج۴، ص۸۵۲.

[۳۸] طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۰، ص۲۴۹.

در این آیه امر به مسالمت شده در صورتی‌که کفّار بدان میل کنند و صریح است در اینکه اگر کافران خواستار مسالمت باشند، نمی‌شود با آنها جنگید آیات ما قبل، قابل انطباق به اهل کتاب است که با رسول خدا (صلّی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلّم) پیمان عدم تعرّض بسته و آن را مى‌شکستند.
۳- (الشَّهْرُ الْحَرامُ بِالشَّهْرِ الْحَرامِ وَ الْحُرُماتُ قِصاصٌ فَمَنِ اعْتَدى‌ عَلَیْکُمْ فَاعْتَدُوا عَلَیْهِ بِمِثْلِ مَا اعْتَدى‌ عَلَیْکُمْ وَ اتَّقُوا اللَّهَ …)

[۳۹] بقره/سوره۲، آیه۱۹۴.

از کلیت‌ (فَمَنِ اعْتَدى‌ عَلَیْکُمْ فَاعْتَدُوا عَلَیْهِ‌) نیز می‌شود مطلب مورد نظر را استفاده کرد که اعتداء و حمله در صورت اعتداء طرف دیگر است.

[۴۰] علامه طباطبایی، سیدمحمدحسین، المیزان، ج۲، ص۶۳.

[۴۱] علامه طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه سیدمحمدباقر موسوی، ج۲، ص۹۲.

[۴۲] طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، ج۲، ص۵۱۴.

[۴۳] طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲، ص۲۳۷.

۴- (لا یَنْهاکُمُ اللَّهُ عَنِ الَّذِینَ لَمْ‌ یُقاتِلُوکُمْ‌ فِی الدِّینِ وَ لَمْ یُخْرِجُوکُمْ مِنْ دِیارِکُمْ أَنْ تَبَرُّوهُمْ وَ تُقْسِطُوا إِلَیْهِمْ إِنَّ اللَّهَ یُحِبُّ الْمُقْسِطِینَ‌)

[۴۴] ممتحنه/سوره۶۰، آیه۸.

(خدا شما را از نیکى کردن و رعایت عدالت نسبت به کسانى که در امر دین با شما پیکار نکردند و از خانه و دیارتان بیرون نراندند نهى نمى‌کند؛ چرا که خداوند عدالت‌پیشگان را دوست دارد)

[۴۵] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۵۵۰.

به حکم این آیه کفّاری که با ما درباره از بین بردن دین جنگ نکرده و از دیارمان بیرون ننموده‌اند، می‌توانند مورد احسان و عدالت ما واقع شوند، می‌توان فهمید که لازم است با آنها به عدالت رفتار کرد، در این صورت جنگ با آنها و حمله به آنها چطور خواهد بود؟

[۴۶] علامه طباطبایی، سیدمحمدحسین، المیزان، ج۱۹، ص۲۳۴.

[۴۷] علامه طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه سیدمحمدباقر موسوی، ج۱۹، ص۳۹۹.

[۴۸] طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، ج۹، ص۴۰۸.

[۴۹] طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۴، ص۳۶۹.

ایضا آیه ۹۲ و ۹۳ سوره نساء.

[۵۰] نساء/سوره۴، آیه۹۲-۹۳.

۵- آیات سوره توبه درباره جنگ با مشرکین است و در اینکه مشرکین متجاوز و معتدى بودند شکى نیست و آیات نیز به آن تصریح دارند، مثلا فرموده: (کَیْفَ وَ إِنْ یَظْهَرُوا عَلَیْکُمْ لا یَرْقُبُوا فِیکُمْ إِلًّا وَ لا ذِمَّهً …)

[۵۱] توبه/سوره۹، آیه۸.

(در حالى که اگر بر شما غالب شوند، نه رعایت خویشاوندى با شما را مى‌کنند، و نه پیمان را)

[۵۲] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۱۸۸.

[۵۳] علامه طباطبایی، سیدمحمدحسین، المیزان، ج۹، ص۱۵۷.

[۵۴] علامه طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه سیدمحمدباقر موسوی، ج۹، ص۲۰۹.

[۵۵] طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، ج۵، ص۱۵.

[۵۶] طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۱، ص۲۵-۲۶.

و (أَ لا تُقاتِلُونَ‌ قَوْماً نَکَثُوا أَیْمانَهُمْ وَ هَمُّوا بِإِخْراجِ الرَّسُولِ وَ هُمْ بَدَؤُکُمْ أَوَّلَ مَرَّهٍ …)

[۵۷] توبه/سوره۹، آیه۱۳.

(آیا با گروهى‌که پیمان‌هاى خود را شکستند، و تصمیم به اخراج پیامبر گرفتند، پیکار نمى‌کنید؟! در حالى که نخستین بار، آنها پیکار با شما را آغاز کردند).

[۵۸] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۱۸۸.

آیات سوره آل عمران درباره «جنگ احد» نازل شده که لشکرکشى از طرف کفار بود و آیات سوره انفال درباره جنگ معروف «بدر» است که اعتداء و تجاوز مدت‌ها از طرف مشرکین بود.
با ملاحظه این آیات می‌توان به‌دست آورد که قرآن نظرى به جنگ ابتدائى و تعرّضى ندارد بلکه متوجه دفاع است.

[۵۹] علامه طباطبایی، سیدمحمدحسین، المیزان، ج۹، ص۱۵۹.

[۶۰] علامه طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه سیدمحمدباقر موسوی، ج۹، ص۲۱۲.

[۶۱] طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، ج۵، ص۱۸.

[۶۲] طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۱، ص۳۲.

۴ – اسلام و جنگ ابتدائى

آیات دیگرى هست که درباره جنگ اطلاق دارند و شرطى در آنها دیده نمی‌شود و ظهور آنها در جنگ ابتدائى و تعرّضى است البته براى اشاعه اسلام و گسترش سبیل اللّه.
۱- (قاتِلُوا الَّذِینَ لا یُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَ لا بِالْیَوْمِ الْآخِرِ وَ لا یُحَرِّمُونَ ما حَرَّمَ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ وَ لا یَدِینُونَ دِینَ الْحَقِّ مِنَ الَّذِینَ أُوتُوا الْکِتابَ حَتَّى یُعْطُوا الْجِزْیَهَ عَنْ یَدٍ وَ هُمْ صاغِرُونَ‌)

[۶۳] توبه/سوره۹، آیه۲۹.

(با کسانى از اهل کتاب که نه به خدا، و نه به روز بازپسین ایمان دارند، و نه آنچه را خدا و پیامبرش تحریم کرده حرام مى‌شمرند، و نه آیین حق را مى‌پذیرند، پیکار کنید تا زمانى که با خضوع و تسلیم، جزیه را به دست خود بپردازند)

[۶۴] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۱۹۱.

این آیه که درباره کفّار از اهل کتاب است به‌طور اطلاق می‌رساند که باید با آنها بجنگید. تا وقتی که با خضوع به دولت اسلامی، جزیه بدهند.

[۶۵] علامه طباطبایی، سیدمحمدحسین، المیزان، ج۹، ص۲۳۷.

[۶۶] علامه طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه سیدمحمدباقر موسوی، ج۹، ص۳۱۵.

[۶۷] طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، ج۵، ص۳۴.

[۶۸] طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۱، ص۶۶.

۲- (وَ قاتِلُوهُمْ‌ حَتَّى لا تَکُونَ فِتْنَهٌ وَ یَکُونَ الدِّینُ کُلُّهُ لِلَّهِ فَإِنِ انْتَهَوْا فَإِنَّ اللَّهَ بِما یَعْمَلُونَ بَصِیرٌ)

[۶۹] انفال/سوره۸، آیه۳۹.

(و با آنها پیکار کنید، تا فتنه و بت پرستى و سلب آزادی برچیده شود، و دین و پرستش همه مخصوص خدا گردد)

[۷۰] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۱۸۱.

[۷۱] علامه طباطبایی، سیدمحمدحسین، المیزان، ج۹، ص۷۵.

[۷۲] علامه طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه سیدمحمدباقر موسوی، ج۹، ص۸۹.

[۷۳] طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، ج۲، ص۵۱۳.

[۷۴] طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۰، ص۲۱۸.

به قرینه آیه ۲۱ توبه

[۷۵] توبه/سوره۹، آیه۲۱.

می‌شود گفت مراد از «فَإِنِ انْتَهَوْا» ایمان آوردن است این آیه تا از بین رفتن فتنه و برقرارى دین خدا، جهاد را واجب می‌کند.
۳- (وَ قاتِلُوا فِی سَبِیلِ اللَّهِ وَ اعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ سَمِیعٌ عَلِیمٌ‌)

[۷۶] بقره/سوره۲، آیه۲۴۴.

(و در راه خدا، پیکار کنید؛ و بدانید که خداوند، شنوا و داناست)

[۷۷] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۳۹.

[۷۸] علامه طباطبایی، سیدمحمدحسین، المیزان، ج۲، ص۲۸۳.

[۷۹] علامه طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه سیدمحمدباقر موسوی، ج۲، ص۴۳۱.

[۸۰] طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، ج۲، ص۶۰۶.

[۸۱] طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۳، ص۷۱.

این آیه نیز مطلق است ولى در آیات ما بعد جریان بنی اسرائیل مثل آمده که به پیامبرشان گفتند: (وَ ما لَنا أَلَّا نُقاتِلَ‌ فِی سَبِیلِ اللَّهِ وَ قَدْ أُخْرِجْنا مِنْ دِیارِنا وَ أَبْنائِنا)

[۸۲] بقره/سوره۲، آیه۲۴۶

(چگونه ممکن است در راه خدا پیکار نکنیم، در حالى که از خانه‌ها و فرزندانمان رانده شده‌ایم، و شهرهاى ما بوسیله دشمن اشغال، و فرزندان ما اسیر شده‌اند)

[۸۳] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۲۴۶.

که از آن دفاع و استرداد حق استفاده می‌شود.

[۸۴] علامه طباطبایی، سیدمحمدحسین، المیزان، ج۲، ص۲۸۵.

[۸۵] علامه طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه سیدمحمدباقر موسوی، ج۲، ص۴۳۳.

[۸۶] طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، ج۲، ص۶۱۱.

[۸۷] طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۳، ص۷۷.

۴- (یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا قاتِلُوا الَّذِینَ یَلُونَکُمْ مِنَ الْکُفَّارِ وَ لْیَجِدُوا فِیکُمْ غِلْظَهً وَ اعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ مَعَ الْمُتَّقِینَ‌)

[۸۸] توبه/سوره۹، آیه۱۲۳ .

(اى کسانى که ایمان آورده‌اید! نخست با کافرانى که به شما نزدیکترند، پیکار کنید؛ و دشمن دورتر، شما را از دشمنان نزدیک غافل نسازد. آنها باید در شما شدّت و قدرت، احساس کنند؛ و بدانید خداوند با پرهیزگاران است)

[۸۹] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۲۰۷.

مراد از «یَلُونَکُمْ» کفّارى است که در اطراف مسلمین‌اند و ظهور آیه در آنست که عموم مسلمانان جهان مأموراند با کفاری که در اطراف آنها هستند (براى گسترش اسلام) بجنگند.

[۹۰] علامه طباطبایی، سیدمحمدحسین، المیزان، ج۹، ص۴۰۴.

[۹۱] علامه طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه سیدمحمدباقر موسوی، ج۹، ص۵۵۱.

[۹۲] طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، ج۵، ص۱۲۷.

[۹۳] طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۱، ص۲۴۲.

۵- (فَلْیُقاتِلْ‌ فِی سَبِیلِ اللَّهِ الَّذِینَ یَشْرُونَ الْحَیاهَ الدُّنْیا بِالْآخِرَهِ وَ مَنْ‌ یُقاتِلْ‌ فِی سَبِیلِ اللَّهِ‌ فَیُقْتَلْ‌ أَوْ یَغْلِبْ فَسَوْفَ نُؤْتِیهِ أَجْراً عَظِیماً • وَ ما لَکُمْ لا تُقاتِلُونَ‌ فِی سَبِیلِ اللَّهِ وَ الْمُسْتَضْعَفِینَ مِنَ الرِّجالِ وَ النِّساءِ وَ الْوِلْدانِ الَّذِینَ یَقُولُونَ رَبَّنا أَخْرِجْنا مِنْ هذِهِ الْقَرْیَهِ الظَّالِمِ أَهْلُها …)

[۹۴] نساء/سوره۴، آیه۷۴- ۷۵.

(کسانى که زندگى دنیا را به آخرت فروخته‌اند، باید در راه خدا پیکار کنند. و هر کس که در راه خدا پیکار کند، و کشته شود یا پیروز گردد، به زودى پاداش بزرگى به او خواهیم داد. چرا در راه خدا، و براى رهایى مردان و زنان و کودکانى که به دست ستمگران تضعیف شده‌اند، پیکار نمى‌کنید؟! همان افراد ستمدیده‌اى که‌مى‌گویند: «پروردگارا! ما را از این شهر مکّه)، که اهلش ستمگرند، بیرون ببر و رهایى ببخش…)

[۹۵] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۸۹-۹۰.

آیه اول مطلق و شامل قتال ابتدائى است، آیه دوم بیان دو حکم است، جهاد در راه خدا و جهاد براى نجات مظلومان از چنگ ستمکاران.

[۹۶] علامه طباطبایی، سیدمحمدحسین، المیزان، ج۴، ص۴۱۸.

[۹۷] علامه طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه سیدمحمدباقر موسوی، ج۴، ص۶۷۰.

[۹۸] طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، ج۳، ص۱۱۵.

[۹۹] طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۵، ص۲۳۶.

این آیات گرچه مطلق‌اند ولى لازم است با آیاتی که مقیداند یکجا حساب گردند، مثلا آیه‌ای‌که می‌گوید: (وَ إِنْ جَنَحُوا لِلسَّلْمِ فَاجْنَحْ لَها) آیا درباره این آیات جارى نیست؟ با آنکه آیات ما قبل این آیه قابل انطباق به اهل کتاب است و اگر کفّار گفتند: ما می‌خواهیم با مسلمانان در حال مسالمت زندگى کنیم، کارى با آنها نداشته باشیم آنها نیز با ما کارى نداشته باشند آیا باید به این آیه تمسک کرد یا به آیاتی که مبیّن مطلق قتال‌اند؟ و اللّه العالم و این مستلزم آن نیست که کفّار پیوسته در کفر بمانند زیرا می‌شود باب رفت و آمد را با آنها باز کرد و با وسائل دیگرى نفوذ یافت و اسلام را گسترش داد.

۵ – جنگ‌هاى رسول خدا

بررسى تاریخ نشان می‌دهد که جنگ‌هاى رسول خدا (صلّی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلّم) جنبه تدافعى داشته و تجاوز و پیمان شکنى ابتداء از جانب کفّار بوده است:

۵.۱ – جنگ بدر

در جنگ بدر تجاوز از ناحیه مشرکین بود. آنها دارائى مسلمانان را در مکّه مصادره می‌کردند، آنها را بانواع شکنجه می‌آزردند، خانه‌هایشان را می‌کوبیدند، از مهاجرتشان به مدینه ممانعت می‌کردند، کار را به جائى رساندند که رسول خدا (صلّی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلّم) به هجرت مجبور گردید. بنا به تصریح تاریخ نظر آن حضرت قافله قریش بود و می‌خواست با گرفتن آن و مصادره اموال، قریش را وادار کند که از ایذاء مسلمانان در مکّه خوددارى کنند و آنچه را که از مسلمانان گرفته‌اند تلافى نماید و تا آنها بواسطه ناامن بودن راه تجارتشان‌ در مضیقه واقع شده و راه بر اهل اسلام نبندند. چنانکه محققین گفته‌اند و از طرفى روشن نیست که آن حضرت در صورت گرفتن کاروان قریش با آن اموال چه رفتار می‌کرد.
قریش براى نجات کاروان خویش از مکّه بیرون شدند، در راه دریافتند که کاروان از حدود خطر گذشته است ولى دست از کار نکشیدند و حتى بعضى، بعضى را از جنگ بر حذر داشتند، بالاخره بر نگشته به جنگ آن حضرت آمدند و خورد شدند. روی‌هم رفته نمی‌شود؛ جنگ بدر را جنگ تعرّضى نامید ولى آیات سوره انفال با صراحت تمام می‌رساند که: خدا می‌خواسته چنین جریانى پیش آید و موجب سر فرازى مسلمین و شکست کفّار باشد و خلاصه در «بدر» جنگ با کفّارى واقع شده که پیوسته با مسلمانان در حال جنگ بوده‌اند نه در حال سلم.

[۱۰۰] علامه طباطبایی، سیدمحمدحسین، المیزان، ج۹، ص۲۴.

[۱۰۱] علامه طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه سیدمحمدباقر موسوی، ج۹، ص۲۷-۴۱.

[۱۰۲] طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، ج۴، ص۸۰۲.

[۱۰۳] طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۰، ص۱۶۶.

[۱۰۴] حلبی، ابوالفرج، السیره الحلبیه، ج۲، ص۱۹۷.

۵.۲ – جنگ احد و احزاب و حنین

حساب «جنگ احد» کاملا روشن است، کفّار به مدینه لشکر کشى کردند تا قتال «احد» پیش آمد.

[۱۰۵] علامه طباطبایی، سیدمحمدحسین، المیزان، ج۴، ص۱۰-۱۶.

[۱۰۶] علامه طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه سیدمحمدباقر موسوی، ج۴، ص۱۳-۲۲.

[۱۰۷] طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، ج۲، ص۸۲۴.

[۱۰۸] طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۴، ص۲۲۸.

[۱۰۹] حلبی، ابوالفرج، السیره الحلبیه، ج۲، ص۲۹۴.

همچنین جنگ احزاب (خندق) که کفّار مکّه و اهل کتاب به مدینه حمله کردند.

[۱۱۰] علامه طباطبایی، سیدمحمدحسین، المیزان، ج۱۶، ص۲۹۱.

[۱۱۱] علامه طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه سیدمحمدباقر موسوی، ج۱۶، ص۴۳۷.

[۱۱۲] طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، ج۸، ص۵۳۳.

[۱۱۳] طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۰، ص۳۱.

[۱۱۴] حلبی، ابوالفرج، السیره الحلبیه، ج۲، ص۴۱۵.

ایضا جنگ حنین که قبیله ثقیف و هوازن سر راه رسول خدا را در حنین گرفتند.

[۱۱۵] علامه طباطبایی، سیدمحمدحسین، المیزان، ج۹، ص۲۳۰.

[۱۱۶] علامه طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه سیدمحمدباقر موسوی، ج۹، ص۳۰۵.

[۱۱۷] طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، ج۵، ص۲۸.

[۱۱۸] طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۱، ص۵۴.

[۱۱۹] حلبی، ابوالفرج، السی