توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل نقش طبیعت در اخلاق ۸۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۸۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل نقش طبیعت در اخلاق ۸۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل نقش طبیعت در اخلاق ۸۱ اسلاید در PowerPoint :

پاورپوینت کامل نقش طبیعت در اخلاق ۸۱ اسلاید در PowerPoint

طبیعت رابطه جبری و ناآگاهانه (رابطه غیر اخلاقی) با انسان دارد، ولی انسان با داشتن وابستگی جبری با طبیعت، به لحاظ روش بهره‌برداری و نحوه ارتباطش مختار بوده و رابطه‌ای آگاهانه با آن دارد.

فهرست مندرجات

۱ – جبر و اختیار طبیعت
۲ – طبیعت
۳ – بهره گیری مادی
۳.۱ – انسان و بهره‌گیری از طبیعت
۳.۱.۱ – شکرگزاری صاحب نعمت
۳.۱.۲ – استفاده صحیح و درست
۳.۱.۳ – توجه به حیات انسانی
۳.۱.۴ – تاثیر متقابل روح و بدن
۳.۱.۵ – مقتنم‌شمردن شب و روز
۴ – بهره گیری معنوی
۴.۱ – تفکر در آیات آفاقی
۴.۲ – کشف قوانین طبیعت
۴.۳ – آشنایی با مبدا هستی
۴.۴ – شناخت معاد
۴.۵ – رهایی از بعد مادی
۵ – پانویس
۶ – منبع

جبر و اختیار طبیعت

با نگرش به خلقت انسان و زندگی او، ناگزیر و ناچاربودن او از ارتباط با طبیعت، بلکه عجین بودن زندگی طبیعی با هستی او به گونه‌ای که بدون آن، امکان خلقت و ادامه حیات برای او نیست، روشن می‌شود. وابستگی انسان به این جهان مادّی یک واقعیت غیر قابل انکار بوده و بدیهی است که هیچ نقشی در اصل این وابستگی ندارد. ساختمان وجودی و ادامه حیات و رشد او چنین اقتضایی دارد. بر این اساس، یک بُعد وجودی انسان عبارت از بُعد مادّی و طبیعی است. به لحاظ جبری بودن این پیوند و ارتباط، از آن سخن نمی‌گوییم، زیرا بحث از آن در محدوده علوم طبیعی و تجربی است. آنچه مورد نظر ماست، جنبه اخلاقی مساله می‌باشد، و توجّهمان به رابطه‌ای است که در حوزه آگاهانه و اختیار انسان باشد. هر چند اصلِ این رابطه ضروری بوده و ما قادر به تغییر آن نیستیم، ولی نحوه و چگونگی رابطه در حیطه اختیار ماست. غذا، آب و لباس و… را باید از طبیعت بگیریم و اراده ما دخالتی در این «باید» ندارد. لکن روش بهره‌برداری در حیطه اختیار ما قرار دارد.
آنچه در این بحث مورد نظر می‌باشد، ارتباط اخلاقی انسان با طبیعت، به عنوان رابطه یک‌طرفه است. اگر چه طبیعت رابطه جبری و ناآگاهانه با انسان دارد (رابطه غیر اخلاقی) ولی انسان با داشتن وابستگی جبری با طبیعت، به لحاظ روش بهره‌برداری و نحوه ارتباطش مختار بوده و رابطه‌ای آگاهانه با آن دارد.

طبیعت

«طبیعت» بر جهان ماده اطلاق می‌شود؛ چنان که عالم مجرد «ماوراء الطبیعه» (جهان مافوق طبیعت) است. طبیعت مجموعه‌ای از پدیده‌های مادّی است که با پیوند و ارتباط با یکدیگر، جهان طبیعت را بوجود آورده‌اند. طبیعت، آیه‌ای از آیات حق و زبان گویای علم، قدرت، تدبیر و صحنه مشیت و قضا و قدر الهی است. «انّ فی خلق السّموات و الارض و اختلاف اللّیل و النّهار و لآیات لاولی الالباب؛

[۱] آل عمران/سوره۳، آیه۱۹۰.

به حق، در آفرینش آسمانها و زمین و رفت و آمد شب و روز آیات و نشانه‌هایی (بر وجود، وحدت، علم، قدرت و حکمت خالق و صانع متعال) برای صاحبان عقل است».
انسان در رابطه با طبیعت دو نوع بهره‌گیری می‌تواند داشته باشد: ۱-بهره گیری مادّی ۲-بهره گیری معنوی. شرط صحیح بهره‌گیری‌ها در پرتو اخلاق حسنه امکان‌پذیر است، که به توضیح آنها می‌پردازیم.

بهره گیری مادی

انسان نیاز‌هایی دارد که جز به وسیله طبیعت برطرف نمی‌گردد؛ برخی از نیاز‌های انسان به پدیده‌های مادّی به گونه‌ای است که با چشم‌پوشی از آنها قادر به ادامه حیات نیست؛ مانند: هوا، آب، غذا، و احیانا‌ً لباس و مسکن. قرآن راجع به این رابطه مادّی سخن گفته و در برخی از آیات به صورت کلّی و در بعضی دیگر به منافع جزیی ـ که انسان از زمین و آسمان می‌برد ـ اشاره فرموده است، مثلاً: «هو الّذی خلق لکم ما فی الارض جمیعا…؛

[۲] بقره/سوره۲، آیه۲۹.

او خدایی است که آنچه در زمین است (از موجودات) همه را برای شما آفرید‌ (تا آنها را به خدمت بگیرید و نیازهایتان را برطرف سازید)»، «والانعام خلقها لکم فیها دفء و منافع و منها تاکلون و لکم فیها جمال حین تریحون و حین تسرحون…؛

[۳] نحل/سوره۱۶، آیه۸-۵.

(خداوند) چهارپایان را برایتان بیافرید. در آنها برایتان چیزهایی است (پشم، کرک، پوست) که شما را گرم و از سرما حفظ می‌کند. (و نیز) منافع دیگری در آنهاست (از گوشت، شیر و… می‌خورید). و در آنها زینت و منظره نیکویی است؛ به هنگام برگشتن از چراگاه (در شب) و هنگام خروج آنها به چراگاه (در صبح)».
انسان همان‌گونه که در چگونه ‌اندیشیدن و داشتن ‌اندیشه‌ای سالم باید تابع خدای متعالی باشد، در رفتار باید مطیع باشد. به همین جهت، این اصل اخلاقی در رابطه با پدیده‌های طبیعت، باید مورد توجّه هر فردی باشد که تنها بهره مادّی در مواردی خواهد بود که شارع مقدّس، آنها را تحت عنوان «حلال» قرار داده است. «و کلوا ممّا رزقکم الله حلالا طیبا و اتّقوا الله الّذی انتم به مؤمنون؛

[۴] مائده/سوره۵، آیه۸۸.

از آنچه خدای متعال روزی شما کرده و حلال و طیّب است. بخورید و از خدایی که به او گرویده‌اید، بترسید».

انسان و بهره‌گیری از طبیعت

فقیه دین ـ که بیانگر رفتار مکلّفین است ـ تمام موارد حلال و حرام را بیان فرموده و این، وظیفه هر مسلمانی است که با آموختن آنها از حرام اجتناب کند و از حلال خدا در جهت رضای خدا استفاده نماید. انسان در هر زمان و در حدّ توانایی‌اش از نعمتهای زمین و آسمانِ بهره‌مند می‌گردد. چه آن روزی که ابزار دستی‌اش سنگ نوک تیز بود و چه امروز که وسایل عظیم صنعتی به دست او ساخته می‌شود. انسان در بهره‌گیری از موجودات در طبیعت ـ در هر حدّی که باشد ـ لازم است نکاتی را در رابطه با آنها رعایت کند:

شکرگزاری صاحب نعمت

استفاده و بهره‌برداری از نعمتهای زمینی باید همراه با شکرگزاری صاحب نعمت (خداوند متعال) باشد. و شکرگزاری به این است که از او غافل نباشیم و از اطاعتش خارج نشویم؛ همه نعمتها را از او بدانیم و آنها را در رضای او صرف کنیم. «یاایّها الّذین امنوا کلوا من طیّبات ما رزقناکم و اشکرو الله ان کنتم ایّاه تعبدون؛

[۵] بقره/سوره۲، آیه۱۷۲.

‌ای کسانی که گرویدید! از طیّبات آنچه به شما روزی دادیم بهره گیرید. و شکرگزار خدا باشید، اگر فقط او را می‌پرستید».
آیه فوق بیانگر آن است که بهره‌برداری مادّی صرف از طبیعت، امری مذموم است. هر ذرّه‌ای از ذرّات این جهان در حال تسبیح خدای متعال است. و گویا چنین است که طبیعت با زبان حال می‌گوید: «مرا وسیله جهت سپاس حق قرار داده و آن چنان که من غافل از خالق و رب خود نیستیم، تو نیز غافل مباش، تا همگام من باشی؛ رابطه تو با من باید چنین باشد. و الاّ رابطه‌ای منفی و انحرافی خواهی داشت و آنچه در این رابطه نصیب تو شود، احیاناً همان لذّات زودگذر و عمری هدر رفته و حیاتی بیهوده و پوچ خواهد بود و من چنین حیات و حرکتی را نمی‌پذیرم. و اگر خواسته خدای بزرگ نبود که به تو مهلت داده است تا ادامه حیات دهی شاید روزی بر سر عقل آیی و توبه کنی…، یک لحظه تو را تحمّل نمی‌کردم و به حیات شهوی تو پایان می‌دادم.»
آیا دقّت کرده‌ایم چند نفر از مردم جهان شکرگزار این همه نعمت خدادی هستند و از آنانی که شکرگزارند چند نفر مخلصند. راستی چه کم هستند آنان که سر بر آستان قدس او بسایند و سپاس او را بجای آورند. «و لقد مکّنّاکم فی الارض و جعلنا لکم فیها معایش قلیلا ما تشکرون؛

[۶] اعراف/سوره۷، آیه۱۰.

شما را در زمین محکم و استوار گردانیدیم (و به شما اقتدار دادیم) و در آن برای شما وسایل گذران زندگی قرار دادیم و چقدر کم شکرگزاری می‌کنید».

استفاده صحیح و درست

خداوند متعال معیشت ما را در زمین قرار داده که در واقع، زمین، جایگاهی جهت پرورش ما بوده و وظیفه اخلاقی انسانی ماست که از آن به خوبی استفاده می‌کنیم. استفاده صحیح و درست، بستگی به اطلاعات و آگاهی لازم از پدیده‌ها و نیز به نحوه توجیه زندگی دارد. بر اساس بینش توحیدی برای ما مسلّم است که باید زندگی عبادی در روی زمین داشته باشیم؛ به عبارت دیگر، زندگی می‌کنیم تا انسانیت را در خود، شکوفا سازیم؛ مانند گلی که در طبیعت می‌شکفد و فضای اطراف خود را عطرآگین کرده و سبب خرّمی و شادی دیگران می‌شود و با شکفتن خود، آیه علم، حکمت و قدرت خدا ـ در حدّ ظرفیّتش ـ می‌گردد. چنین برداشتی از زندگی، ما را بر آن خواهد داشت که تا از طبیعت به مقدار لازم جهت شکوفا شدن استفاده کنیم و بهره ببریم و با تمام وجود آیه قدرت، حکمت، تدبیر و علم او باشیم. بنابراین، هر چه اطلاعات ما از طبیعت بیشتر و آگهی ما به حیات انسانی و رابطه این حیات با طبیعت عالی‌تر باشد، نحوه بهره‌برداری ما از نعمتهای مادّی سالم‌تر و بهتر خواهد بود.
فرهنگ احساس‌گرایی غرب و شرق، اطلاعات جالب و در سطح عالی از پدیده‌های طبیعت دارد و لذا غربیها در به استخدام گرفتن آنها جهت احتیاجات مادّی و نیازهای غریزی بسیار موفّق بوده‌اند؛ امّا عدم آگهی آنها از رابطه حیات انسانی با طبیعت و محصور ساختن زندگی در جهات مادّی موجب شده که استفاده درست و صحیح ـ که عقل و دین بیانگر آن است ـ نکنند. نمونه بارز بهره‌برداری غلط، بهره گیری‌هایی است که محرّک شهوات و به افراط کشاندن خواسته‌های حیوانی و نیز ساختن طعامها و مشروباتی که تخدیرکننده افکار و فعالیّتهای علمی و حقیقت‌یابی بشر است، می‌باشد. علاوه بر این، نحوه استفاده آنها از طبیعت به گونه‌ای است که اگر ادامه یابد زمانی نخواهد گذشت که بشر، شاهد نابودی جنگلها، زمینهای زراعی، آلوده شدن بیش از حدّ محیطهای زیست، بیماریهای ناشی از هوای آلوده و مشروبات شیمایی و… خواهد بود. و اینک زمان چندانی از ظهور صنعت جدید نگذشته است که انسان، نگران آینده این کره خاکی است.

توجه به حیات انسانی

اخلاق انسانی حکم می‌کند که انسان در استفاده از طبیعت، توجّه به حیات انسانی داشته باشد. حیاتی که مادّی محض نیست و آرمانهای او محصور در مادّیت نمی‌شود و راحتی و لذت و رفاه در استفاده بی‌رویّه از پدیده‌های طبیعت و ایجاد تغییر در آنها جهت بهره‌برداری نیست. با توجّه به داشتن حیات پاکیزه و معقول، باید به صنعت و بکارگیری آن در فراورده‌های مادّی روی آورد وگرنه تنها حیات پاک انسانی را از انسان خواهد گرفت که زندگی مادّی را ناامن خواهد ساخت. چنانکه تجربه نشان می‌دهد و در حال حاضر شاهد آن هستیم، وجود صفا و سلامت و امنیت و رشد کمال معنوی تا حدودی بستگی به نحوه رابطه با طبیعت دارد. زیرا امکانات طبیعی و مادّی شرط لازم و زمینه ساز وصول به مقام انسانی است. این وابستگی ایجاب می‌کند که بهره‌گیری از طبیعت به وسیله دین و عقل، کنترل شود. این تنها ما نیستیم که باید از مادیّت جهت رشد معنویت استفاده کنیم و نیاز‌های مادّی را مرتفع سازیم بلکه نسلهای آینده نیز باید بهره لازم را از نعمتهای الهی در روی زمین ببرند. و شکی نیست که افراط در بهره‌برداری از منابع و معادن و جنگلها وضع را بر نسل آینده بسیار سخت خواهد کرد و طبیعتی آلوده از موادّ زاید اتمی و شیمیایی به آنها تحویل خواهد داد.

تاثیر متقابل روح و بدن

شکیّ نیست که روح و بدن تاثیر متقابل در یکدیگر دارند؛ همان گونه که معنویّت روح یا شقاوت آن بر اعمال و نحوه استفاده از طعامها و آشامدنیها اثر مثبت یا منفی می‌گذارند؛ برخی از غذاها در شکل و زیبایی، و برخی در ذکاوت و خوشخویی و بعضی در جهات دیگر اثرات مثبت دارند. امام علی (علیه‌السّلام) فرمود: «علیکم بالهریسه فانّها تنشّط للعباده…؛

[۷] مجلسی، محمدباقر، بحار الانوار، ج۶۳، ص۸۶.

بر شما باد به غذایی که از گوشت و حبوبات ترتیب داده می‌شود. زیرا موجب نشاط در عبادت است». رسول خدا (صلّی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم) فرمود: «اسقوا نساءکم الحوامل الالبان فانّها تزید فی عقل الصّبیّ؛

[۸] مجلسی، محمدباقر، بحار الانوار، ج۵۹، ص۲۹۴.

به زنان حامله خودتان شیر بخورانید، زیرا باعث زیادی عقل در کودک می‌شود». علی (علیه‌السّلام) فرمود: «اطعموا المراه فی شهرها الّذی تلد فیه التّمر فان ولدها یکون حلیما نقیّا؛

[۹] مجلسی، محمدباقر، بحار الانوار، ج۶۳، ص۱۴۱.

در ماهی که زن در آن وضع حمل می‌کند، به او خرما بخورانید زیرا فرزند او بردبار و پرهیزکار خواهد شد».
این سه مورد، نمونه‌هایی از روایاتی است که در مورد اثرات مثبت برخی خوراکیها و آشامیدنیها وارد شده است. و احیاناً علم پزشکی جدید نیز به ‌اندکی از آن آثار پی برده است. بعضی دیگر از خوردنیها و آشامیدنی‌ها هستند که احیاناً بر اخلاق و معنویت انسان اثر منفی می‌گذارند. از امام باقر (علیه‌السّلام): « خون بدان جهت حرام شده که سبب قساوت قلب، کمی مهربانی، رحمت و بخشش می‌شود».

[۱۰] مجلسی، محمدباقر، بحا