توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل معرضون ۴۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل معرضون ۴۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل معرضون ۴۷ اسلاید در PowerPoint :

عرض (مفردات‌قرآن)

منبع: عرض (قاموس قرآن (جلد ۴))

مقالات مرتبط: عرض (مفردات‌نهج‌البلاغه)، تُعْرَضون (لغات‌قرآن)، عرض، عرض (مقالات مرتبط).

عَرْض (به فتح عین و سکون راء) از واژگان قرآن کریم به معنای ظهور و اظهار و به معنای وسعت نیز به کار رفته است و عَرَض (به فتح عین و راء) در قرآن به متاع دنیا اطلاق شده است. این واژه دارای مشتقاتی است که در آیات قرآن به کار رفته است؛ مانند: اِعراض (به کسر الف) به معنای روگردانی، تَعریض (به فتح تاء) به معنای ضد تصریح و آن به کنایه سخن گفتن، عَریض (به فتح عین) به معنای وسیع و کثیر و عُرْضَه (به ضم عین و فتح ضاد) به معنای در معرض واقع شدن است.

فهرست مندرجات

۱ – معنای عَرْض
۲ – کاربردها
۲.۱ – اعراض
۲.۲ – تعریض
۲.۳ – عریض
۲.۴ – عرضه
۳ – پانویس
۴ – منبع

۱ – معنای عَرْض

عَرْض

[۱] قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۴، ص۳۲۳-۳۲۶.

[۲] راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ج۱، ص۵۵۹.

به معنای ظهور و اظهار است، چنانکه در الصحاح و اقرب الموارد بیان شده.

[۳] شرتونی، سعید، اقرب الوارد، ج۳، ص۵۱۶.

[۴] جوهری، الصحاح‌ تاج اللغه و صحاح العربیه، ج۳، ص۱۰۸۲.

در مجمع البیان از زجّاج نقل شده که اصل آن به معنی ناحیه شی‌ء است و عرض خلاف طول از آن می‌باشد.

[۵] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱، ص۱۷۹.

عَرَض در قرآن به متاع دنیا اطلاق شده است، مثل‌ (تُرِیدُونَ‌ عَرَضَ‌ الدُّنْیا وَ اللَّهُ یُرِیدُ الْآخِرَهَ)

[۶] انفال/سوره۸، آیه۶۷.

(…شما متاع ناپایدار دنیا را مى‌خواهید؛ ولى خداوند، سراى دیگر را براى‌ شما مى‌خواهد…)

[۷] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۱۸۵.

[۸] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۹، ص۱۳۶.

[۹] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۹، ص۱۸۰.

در مجمع البیان فرموده: بر هر چیز ناپایدار عرض گویند و گفته‌اند: «الدُّنْیَا عَرَضٌ‌ حَاضِرٌ»

[۱۰] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۴، ص۷۶۲.

[۱۱] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۵، ص۳۰۶.

قول راغب اصفهانی نیز چنین است.

[۱۲] راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ج۱، ص۵۶۰.

گوئی از این جهت متکلمون به عرض در مقابل جوهر عرض گفته‌اند که ثبات ندارد. به نظر می‌آید متاع دنیا را از آن‌جهت عرض گفته‌اند که خودنمائی می‌کند.

۲ – کاربردها

عَرْض به معنای اظهار و آشکار کردن:
(وَ عَرَضْنا جَهَنَّمَ یَوْمَئِذٍ لِلْکافِرِینَ‌ عَرْضاً)

[۱۳] کهف/سوره۱۸، آیه۱۰۰.

«آن روز جهنّم را بر کفّار به طرز مخصوصی آشکار می‌کنیم.»

[۱۴] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۳، ص۳۶۶.

[۱۵] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۳، ص۵۰۷.

[۱۶] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۶، ص۷۶۶.

[۱۷] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۵، ص۱۳۱.

(وَ عَلَّمَ آدَمَ الْاَسْماءَ کُلَّها ثُمَ‌ عَرَضَهُمْ‌ عَلَی الْمَلائِکَهِ)

[۱۸] بقره/سوره۲، آیه۳۱.

(سپس، تمامى علم اسماء (علم اسرار آفرینش و نام‌گذارى موجودات‌) را به آدم آموخت. آنگاه آنها را به فرشتگان عرضه داشت…)

[۱۹] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۶.

[۲۰] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱، ص۱۱۷.

[۲۱] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱، ص۱۸۰.

[۲۲] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱، ص۱۸۱.

[۲۳] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱، ص۱۲۰.

(وَ عُرِضُوا عَلی‌ رَبِّکَ صَفًّا)

[۲۴] کهف/سوره۱۸، آیه۴۸.

«در حال صف بر پروردگار آشکار می‌شوند یا نشان داده می‌شوند.»

[۲۵] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۳، ص۳۲۲.

[۲۶] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۳، ص۴۴۷.

[۲۷] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۶، ص۷۳۲.

[۲۸] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۵، ص۷۵.

(فَلَمَّا رَاَوْهُ‌ عارِضاً مُسْتَقْبِلَ اَوْدِیَتِهِمْ قالُوا هذا عارِضٌ‌ مُمْطِرُنا بَلْ هُوَ مَا اسْتَعْجَلْتُمْ بِهِ رِیحٌ فِیها عَذابٌ اَلِیمٌ)

[۲۹] احقاف/سوره۴۶، آیه۲۴.

«چون آنرا آشکارا دیدند که به سوی وادیشان می‌آید گفتند. این باد یا ابری است که به ما باران خواهد باراند، نه بلکه آن بادی است دارای عذاب دردناک.»

[۳۰] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۸، ص۲۱۲.

[۳۱] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۸، ص۳۲۲.

[۳۲] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۹، ص۱۳۶.

[۳۳] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۳، ص۱۲.

ضمیر. «رَاَوْهُ» شاید به عذاب موعود راجع باشد که از «بِما تَعِدُنا» در آیه قبل به نظر می‌آید و شاید ضمیر مبهم باشد که‌ «عارِضاً» آنرا توضیح می ‌دهد. عارض به معنی ظاهر شونده است. از آیه روشن می‌شود که آن عارض باد بود «رِیحٌ فِیها عَذابٌ» گفته‌اند آن تکه‌ی ابری بود که در افق نمایان شد و باد به وسیله آن شروع به وزیدن گرفت.
عَرْض به معنای وسعت:
(سابِقُوا اِلی‌ مَغْفِرَهٍ مِنْ رَبِّکُمْ وَ جَنَّهٍ عَرْضُها کَعَرْضِ السَّماءِ وَ الْاَرْضِ)

[۳۴] حدید/سوره۵۷، آیه۲۱.

(به پیش تازید براى رسیدن به آمرزش پروردگارتان و بهشتى که پهنه آن مانند پهنه آسمان و زمین است…)

[۳۵] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۵۴۰.

[۳۶] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۹، ص۱۶۶.

[۳۷] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۹، ص۲۹۱.

[۳۸] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۹، ص۳۶۱.

[۳۹] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۴، ص۲۳۷.

(وَ سارِعُوا اِلی‌ مَغْفِرَهٍ مِنْ رَبِّکُمْ وَ جَنَّهٍ عَرْضُهَا السَّماواتُ وَ الْاَرْضُ)

[۴۰] آل عمران/سوره۳، آیه۱۳۳.

(و شتاب کنید براى رسیدن به آمرزش پروردگارتان؛ و بهشتى که وسعت آن، آسمان‌ها و زمین است…)

[۴۱] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۶۷.

مراد از عرض در این دو آیه ظاهرا وسعت است و آن یکی از معانی شایع عرض است چنانکه در مجمع البیان و قاموس المحیط و اقرب الموارد بیان شده است.

[۴۲] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۲، ص۸۳۶.

[۴۳] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۴، ص۲۵۲.

[۴۴] فیروزآبادی، مجدالدین، قاموس المحیط، ج۱، ص۶۴۵.

[۴۵] شرتونی، سعید، اقرب الوارد، ج۳، ص۵۱۹.

در تفسیر المیزان فرموده: مراد از عرض وسعت و آن استعمال شایع است.

[۴۶] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۴، ص۱۹.

[۴۷] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۹، ص۲۹۱.

ظاهرا «السَّماءِ» در آیه اول برای جنس است، علی هذا آن مطابق با «السَّماواتُ» در آیه دوم می‌باشد، و چون در آیه اول‌ «کَعَرْضِ» با کاف تشبیه آمده ظاهرا آن در آیه دوم نیز در نظر است یعنی «عَرْضُهَا کَعَرْضِ‌ السَّمَاوَاتِ وَ الْاَرْضِ.»
آیا مراد از این تشبیه نشان دادن وسعت بهشت است و یا حقیقتا همه جا در قیامت بهشت خواهد بود؟ آیا مراد از