توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل مثقلون ۵۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل مثقلون ۵۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل مثقلون ۵۲ اسلاید در PowerPoint :

ثقل – به کسر ثاء (مفردات‌قرآن)

منبع: ثقل – به کسر ثاء (قاموس قرآن (جلد ۱))

مقالات مرتبط: مُثْقَل (لغات‌قرآن)، ثقل – به کسر ثاء (مفردات‌نهج‌البلاغه)، ثقل.

ثِقَل (به کسر ثاء و فتح قاف) از واژگان قرآن کریم به معنای سنگینی است. این واژه دارای مشتقاتی است که در آیات قرآن به کار رفته است. مانند: ثَقیل (به فتح ثاء و کسر قاف) به معنای سنگین، ثَقال‌ (به فتح ثاء) و ثُقال‌ (به ضم ثاء) به معنی سنگین و جمع آن ثِقال، أَثقال‌ (به فتح همزه و سکون ثاء) جمع ثِقْل به معنی چیزی است که حملش سنگین بوده، مِثقال‌ (به کسر میم و سکون ثاء) به معنی چیزی است که با آن وزن می‌کنند.

فهرست مندرجات

۱ – معنای ثِقَل و ثَقیل
۲ – کاربردها
۲.۱ – ثقال‌
۲.۲ – اثقال‌
۲.۳ – مثقال‌
۲.۴ – بررسی چند آیه
۳ – پانویس
۴ – منبع

۱ – معنای ثِقَل و ثَقیل

ثِقَل

[۱] قرشی بنایی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۱، ص۳۰۷.

[۲] راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۱۷۳.

[۳] طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۵، ص۳۲۹.

به معنی سنگینی است. ثَقیل یعنی سنگین است. اصل آن در اجسام است و در معانی نیز می‌آید.

[۴] راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۱۷۴.

۲ – کاربردها

(وَ الْوَزْنُ یَوْمَئِذٍ الْحَقُّ فَمَنْ‌ ثَقُلَتْ‌ مَوازِینُهُ فَاُولئِکَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ‌)

[۵] اعراف/سوره۷، آیه۸.

(وزن کردن اعمال، و سنجش ارزش آن‌ها در آن روز، حق است. کسانى که کفّه‌هاى عملِ آنها سنگین است، تنها آنان رستگارند.)

[۶] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۱۵۱.

[۷] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۸، ص۱۷.

[۸] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۸، ص۸.

[۹] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۴، ص۶۱۶.

[۱۰] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۹، ص۵۴.

ثقیل که به معنی سنگین است صفت روز قیامت و نیز صفت قول آمده است‌.
(وَ یَذَرُونَ وَراءَهُمْ یَوْماً ثَقِیلًا)

[۱۱] انسان/سوره۷۶، آیه۲۷.

(در حالى که روز سختى را پشت سر خودرها مى‌کنند.)

[۱۲] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۵۸۰.

[۱۳] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲۰، ص۱۴۱.

[۱۴] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۲۰، ص۲۲۷.

[۱۵] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱۰، ص۶۲۸.

[۱۶] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۶، ص۱۸۹.

(اِنَّا سَنُلْقِی عَلَیْکَ قَوْلًا ثَقِیلًا)

[۱۷] مزمل/سوره۷۳، آیه۵.

(چرا که ما به زودى سخنى سنگین به تو القا خواهیم کرد.)

[۱۸] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۵۷۴.

[۱۹] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲۰، ص۶۱.

[۲۰] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۲۰، ص۹۶.

[۲۱] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱۰، ص۵۷۰.

[۲۲] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۶، ص۱۹.

۲.۱ – ثقال‌

ثَقال‌ به فتح اول و ثُقال‌ به ضم اول به معنی ثقیل است و جمع آن ثِقال (بر وزن رجال است) مثل‌: (حَتَّی اِذا اَقَلَّتْ سَحاباً ثِقالًا..)

[۲۳] اعراف/سوره۷، آیه۵۷.

«تا چون باد ابرهای سنگین را برداشت.»

[۲۴] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۸، ص۱۶۰.

[۲۵] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۸، ص۱۹۹.

[۲۶] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۴، ص۶۶۵.

[۲۷] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۹، ص۱۳۷.

سحاب چنان‌که در اقرب الموارد گفته اسم جنس جمعی است صفت آن گاهی بنا بر لفظش مفرد می‌آید.

[۲۸] شرتونی، سعید، اقرب الموارد، ج۲، ص۶۲۹.

مثل‌: (وَ السَّحابِ الْمُسَخَّرِ بَیْنَ السَّماءِ وَ الْاَرْضِ‌)

[۲۹] بقره/سوره۲، آیه۱۶۴.

[۳۰] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱، ص۴۰۵.

[۳۱] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱، ص۶۱۰.

[۳۲] طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، ج۱، ص۴۵۰.

[۳۳] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲، ص۱۴۶.

و گاهی بنا بر معنایش جمع می‌آید نظیر آیه فوق.
در مجمع ذیل آیه ۱۲ سوره رعد

[۳۴] رعد/سوره۱۳، آیه۱۲.

فرموده: سحاب جمع سحابه است.

[۳۵] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱، ص۴۴۹.

ولی قول اقرب الموارد درست‌تر است زیرا در آن صورت صفت آن همواره جمع می‌آمد حال آنکه در وَ السَّحابِ الْمُسَخَّرِ مفرد آمده است.

[۳۶] شرتونی، سعید، اقرب الموارد، ج۲، ص۶۲۹.

۲.۲ – اثقال‌

اَثقال‌ جمع ثِقل (بر وزن علم) است و آن چیزی است که حملش سنگین است بنابراین معنای‌ (وَ تَحْمِلُ‌ اَثْقالَکُمْ‌..)

[۳۷] نحل/سوره۱۶، آیه۷.

«این است که چهارپایان بارهای شما را حمل می‌کنند.»

[۳۸] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۲، ص۲۱۱.

[۳۹] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۲، ص۳۱۰.

[۴۰] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۶، ص۵۳۹.

[۴۱] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۳، ص۲۲۹.

۲.۳ – مثقال‌

مِثقال‌ به معنی چیزی است که با آن وزن می‌کنند (سنگ).

[۴۲] راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۱۷۴.

[۴۳] شرتونی، سعید، اقرب الموارد، ج۱، ص۳۵۲.

در اوّلی گوید: مثقال نام هر سنگ است. و مثقال الشی‌ء وزن آن است. «مِثْقالَ‌ ذَرَّهٍ» یعنی هم وزن مورچه.

۲.۴ – بررسی چند آیه

در اینجا لازم است چند آیه را بررسی کنیم:
الف: (یَسْئَلُونَکَ عَنِ السَّاعَهِ اَیَّانَ مُرْساها قُلْ اِنَّما عِلْمُها عِنْدَ رَبِّی لا یُجَلِّیها لِوَقْتِها اِلَّا هُوَ ثَقُلَتْ‌ فِی السَّماواتِ وَ الْاَرْضِ لا تَاْتِیکُمْ اِلَّا بَغْتَهً..)

[۴۴] اعراف/سوره۷، آیه۱۸۷.

(از تو درباره زمان رستاخیز سؤال مى‌کنند، کى فرا مى‌رسد؟ بگو: علمش فقط نزد پروردگار من است؛ و جز او نمى‌تواند وقت آن را آشکار سازد؛ و آن، حتّى در آسمان‌ها و زمین، سنگین و بسیار پر اهمیّت است؛ و جز به طور ناگهانى، به سراغ شما نمى‌آید…)

[۴۵] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۱۸۷.

[۴۶] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۸، ص۳۷۰.

[۴۷] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۸، ص۴۸۲.

[۴۸] طبرسی، فضل بن حسن، تقسیر مجمع البیان، ج۴، ص۷۷۷.

[۴۹] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۰، ص۱۲۹.

مراد از این‌ ثَقُلَتْ‌ فِی السَّماواتِ وَ الْاَرْضِ‌ چیست و چرا قیامت در آسمان‌ها و زمین سنگین شده است؟
در المیزان آمده: مراد آن است که دانستن آن سنگین است و آن به عینه سنگینی وجود قیامت است یا مراد سنگینی وضع آن بر اهل آسمان‌ها و زمین است زیرا در آن شدائد و عقبات و غیره هست! یا اینکه وقوع آن بر مردم سنگین است چون توام با از بین رفتن نظام کنونی است… و بالاخره ثبوت آن و علم بآن و صفات آن، همه سنگین است.

[۵۰] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۸، ص۳۷۰.

المنار گوید: وقوع آن سنگین و امر آن در آسمان‌ها و زمین بر اهل آن دو بزرگ است. از قتاده نقل شده که علم آن بر اهل آسمان‌ها و زمین سنگین است.

[۵۱] رشید رضا، محمد، تفسیر المنار، ج۹، ص۳۹۰.

نا گفته نماند: فاعل‌ «ثَقُلَتْ» ساعه و قیامت است نباید چیزی مانند علم و غیره بر آن اضافه کنیم بلکه خود قیامت، سنگین و واقعه مهمّی است و چنان سنگین است که آسمان‌ها و زمین از سنگینی آن خورد می‌شوند و از بین می‌روند و این نظام هستی تاب تحمل آن را ندارد. کوبنده خطرناکی است که کوه‌ها را مثل پشم رنگارنگ حلّاجی شده، ریز ریز می‌کند و زمین و کوه‌ها را یک‌جا می‌کوبد.
(وَ حُمِلَتِ الْاَرْضُ وَ الْجِبالُ فَدُکَّتا دَکَّهً واحِدَهً)

[۵۲] حاقه/سوره۶۹، آیه۱۴.

«آسمان را می‌شکافد، کواکب‌ را پراکنده می‌کند و…»

[۵۳] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۹، ص۳۹۷.

[۵۴] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۹، ص۶۶۳. <