توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل ذبح (فقه) ۳۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل ذبح (فقه) ۳۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل ذبح (فقه) ۳۳ اسلاید در PowerPoint :

ذبح

مقالات مرتبط: ذبح (مقالات مرتبط).

‌ذَبْح بریدن رگهای چهارگانه گردن است. بنابر مشهور، ذبح با بریدن تمامی رگهای چهارگانه (معروف به اوداج اربعه) یعنی مری، حلقوم و دو شاه رگ گردن که بنابر مشهور به حلقوم و بنابر قول برخی به مری احاطه دارد، محقق می‌شود و بریدن بعض رگها در صورت امکان بریدن همه آنها، کفایت نمی‌کند.

فهرست مندرجات

۱ – تعریف ذبح، ذبیحه و ذابح
۲ – شرایط ذابح
۳ – آلت ذبح
۳.۱ – ذبح‌ حیوانات به وسیله دستگاه‌
۴ – کیفیت ذبح
۵ – شرایط ذبح
۵.۱ – روبه قبله بودن ذبیحه
۵.۲ – بردن نام خدا توسط ذابح، هنگام ذبح
۵.۳ – زنده بودن ذبیحه هنگام ذبح
۵.۴ – ذبح کردن حیوان از طرف گلو بنا بر قولی
۵.۵ – پی در پی بریدن اوداج اربعه
۶ – مستحبات ذبح
۷ – مکروهات ذبح
۸ – پانویس
۹ – منبع

۱ – تعریف ذبح، ذبیحه و ذابح

ذَبْح بریدن رگهای چهارگانه گردن است.به حیوان ذبح شده «ذبیحه» و به ذبح کننده «ذابح» گفته می‌شود. از آن در باب صید و ذباحه و حج سخن گفته‌اند.
ذبح، یکی از راههای تذکیه حیوان ات خشکی تذکیه پذیر جز شتر و ملخ است.
حیوان ات دریایی نیز که خون جهنده دارند جز ماهی با ذبح تذکیه می‌شوند.

۲ – شرایط ذابح

ذابح باید مسلمان یا در حکم مسلمان باشد؛ بنابراین، ذبیحه کافر غیر کتابی ( اهل کتاب) حلال نیست.

[۱] جواهر الکلام، ج۳۶، ص۷۹ -۸۰.

در اینکه ذبیحه اهل کتاب مطلقا حرام است یا در صورت بردن نام خداوند هنگام ذبح، حلال می‌باشد، اختلاف است. مشهور قائل به قول اوّل اند.

[۲] جواهر الکلام، جلد ۳۶، ص۸۰ -۸۷.

[۳] فقه الصادق،ج۲۴، ص۱۰.

ایمان (دوازده امامی بودن) بنابر مشهور در ذابح شرط نیست؛ از این رو، ذبیحه تمامی فرقه‌های مسلمان، جز آنان که محکوم به کفرند، مانند ناصبی حلال است.

[۴] جواهر الکلام،ج۳۶، ص۹۳ -۹۵.

از نظر امام خمینی گرچه اسلام در ذابح کافی است و ایمان شرط نیست و بر همین اساس در تحریرالوسیله می‌نویسند: «یشترط فی الذابح: ان یکون مسلماً او بحکمه کالمتولّد منه، فلا تحلّ ذبیحه الکافر مشرکاً کان‌ام غیره؛ حتّی الکتابی علی الاقوی. و لا یشترط فیه الایمان، فتحلّ ذبیحه جمیع فرق الاسلام، عدا الناصب و ان اظهر الاسلام.»

[۵] موسوعه الامام الخمینی، ج۲۳، تحریرالوسیله، ج۲، ص۱۵۶، کتاب الصید و الذباحه، مساله ۱.

لیکن در ذبح قربانی حج و کفارات معتقدند ذابح باید مومن باشد. دراین‌خصوص در کتاب مناسک حج می‌نویسند: «احتیاط واجب آن است که ذابح مؤمن باشد، بلکه خالی از قوّت نیست، و همین‌طور در ذبح کفارات.»

[۶] موسوعه الامام الخمینی، ج۳۱، مناسک حج، ص۲۲۱، مساله ۱۹.

و «درصورتی‌که قربانی‌ به دست غیر مؤمن‌ انجام گیرد کفایت نمی‌کند و باید دومرتبه قربانی کند هرچند در وقت قربانی متوجه نشود که ذابح‌ مؤمن نیست یا جاهل به مساله باشد.»

[۷] موسوعه الامام الخمینی، ج۳۱، مناسک حج، ص۲۲۱، مساله ۲۰.

ذبیحه کودک ممیز آشنا به چگونگی ذبح حلال است.

[۸] جواهر الکلام، ج۳۶، ص۹۰.

از دیگر شرایط ذابح قصد تذکیه است.
بنابر این، ذبیحه فرد مست، دیوانه یا کودک غیر ممیز حلال نیست.

[۹] مسالک الافهام،ج۱۱، ص۴۶۶.

[۱۰] جواهر الکلام،ج۳۶، ص۹۷.

[۱۱] منهاج الصالحین (خویی)، ج۲،ص۳۳۵.

۳ – آلت ذبح

آلت ذبح باید از جنس آهن برنده، مانند کارد باشد؛ بنابر این، ذبح با آلتی دیگر صحیح نیست، مگر در صورت دسترسی نداشتن به آن و بیم تلف شدن حیوان که در این صورت، ذبح با شی‌ء تیز دیگری مانند سنگ، صحیح است ( آلات تذکیه).

[۱۲] جواهر الکلام، ج۳۶، ص۹۹ -۱۰۰.

۳.۱ – ذبح‌ حیوانات به وسیله دستگاه‌

امام خمینی در پاسخ به استفتاء در خصوص ذبح با دستگاه می‌نویسند: «راجع به «ذبیحه» به‌نحوی‌که مرقوم شده است هیچ اشکالی در حرمت نیست. از وجوهی: یکی آنکه معتبر است در «ذابح» اسلام، و این امر مسلّم است و دلالت بر آن دارد صحیحه محمد بن مسلم در باب پانزده کتاب ذبایح، حدیث دوم. و معلوم است ذابحْ مباشرِ ذبح است، و آن در این مورد تیغه خودکار است به قوه برق، هرچند قتل تسبیباً به او منتسب است. نظیر‌انداختن شخصی را در مسبعه که قاتل ملقی است لکن آکل سبُع است.
دیگر آنکه ذابح مسلم باید در حال ذبح تسمیه بگوید و تسمیه در این مورد که از نوار است نه تسمیه مسلم است و نه ذکراللَّه است، بلکه انعکاس ذکری است که شخص نموده است، و اگر ذکر آن شخص باشد باید در نماز کافی باشد، و به این شرط دلالت دارد جمله‌ای از روایات مثل صحیحه حلبی ششم باب سابق‌ و روایت پنجم‌ بلکه ظاهر آیه شریفه؛ علی‌ تامل.
دیگر آنکه ذبح از قفا موجب حرمت است و دلالت بر آن دارد: صحیحه محمد بن مسلم باب چهار و دیگر روایات، و ظاهر روایات آن است که مبدا شروع به ذبح باید حلق باشد یا سایر اوداج که مذبح هستند، و پشت گردن مذبح نیست.
درهرصورت حرمت آن بی‌اشکال است.»

[۱۳] موسوعه الامام الخمینی، ج۲۰، الرسالات الفقهیه و الاصولیه، ص۱۸۹.

۴ – کیفیت ذبح

بنابر مشهور، ذبح با بریدن تمامی رگهای چهارگانه (معروف به اوداج اربعه) یعنی مری، حلقوم و دو شاه رگ گردن که بنابر مشهور به حلقوم و بنابر قول برخی به مری احاطه دارد، محقق می‌شود و بریدن ب