توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل ذِکر (لغات‌قرآن) ۳۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل ذِکر (لغات‌قرآن) ۳۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل ذِکر (لغات‌قرآن) ۳۶ اسلاید در PowerPoint :

پاورپوینت کامل ذِکر (لغات‌قرآن) ۳۶ اسلاید در PowerPoint

مرجع: پاورپوینت کامل ذِکر (لغات‌قرآن) ۳۶ اسلاید در PowerPoint

مقالات مرتبط: ذکر – به کسر ذال (مفردات‌قرآن)، ذکر – به کسر ذال (مفردات‌نهج‌البلاغه)، ذکر.

ذِکر: (قُلُوبُهُم بِذِکْرِ اللَّهِ)

[۱] رعد/سوره۱۳، آیه۲۸.

[۲] انبیاء/سوره۲۱، آیه۲.

[۳] انبیاء/سوره۲۱، آیه۴۸.

[۴] انبیاء/سوره۲۱، آیه۱۰۵.

[۵] فرقان/سوره۲۵، آیه۲۹.

[۶] قلم/سوره۶۸، آیه۵۱-۵۲.

«ذِکر» همان‌گونه که‌ «راغب» در «مفردات» گفته است گاهی به معنای حفظ مطالب و معارف آمده است با این تفاوت که کلمه‌ «حفظ» به مرحله به ذهن سپردن گفته می‌شود و کلمه‌ «ذکر» به معنای یادآوری چیزی به زبان و یا به قلب است، لذا گفته‌اند «ذکر» دوگونه است: «ذکر قلبی» و «ذکر زبانی» و هر یک از آنها نیز بر دوگونه است: یا پس از فراموشی است، یا بدون فراموشی.

[۷] راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۳۲۸.

«ذِکر» به معنای یادآوری و یا چیزی که مایه تذکر و یادآوری است، و در آیات قرآن به همین معنا به کار رفته، گاهی نیز به کتاب آسمانی موسی‌ (علیه‌السّلام) یعنی «تورات» اطلاق شده است؛ مانند آیه ۴۸ سوره انبیاء: (وَ لَقَدْ آتَیْنَا مُوسی‌ وَ‌ هارُونَ الْفُرْقانَ وَ ضِیاءً وَ ذِکْراً لِلْمُتَّقِینَ.) و گاه این عنوان در مورد قرآن استعمال شده، مانند آیه ۲۷ سوره «تکویر:» (اِنْ هُوَ الا ذِکْرٌ لِلْعالَمِین.) لذا بعضی گفته‌اند که منظور از «ذکر» در آیه ۱۰۵ سوره‌ «انبیاء» قرآن است و «زبور» تمام کتب انبیاء پیشین، و کلمه «مِنْ بَعْدِ» تقریباً معادل کلمه «علاوه بر» در فارسی خواهد بود.

[۸] طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۳، ص۳۰۹.

«ذِکر» (بر وزن فکر) در سوره‌ «قلم» به معنای‌ «یادآوری» است، ولی بعضی از مفسران آن را به معنای «شرف» تفسیر کرده‌اند، و گفته‌اند که این قرآن، شرافتی است برای تمام جهانیان.

[۹] مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۱۰، ص۲۳۵.

[۱۰] مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۱۳، ص۳۸۷.

[۱۱] مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۱۳، ص۴۶۱.

[۱۲] مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۱۳، ص۵۶۲.

[۱۳] مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۱۵، ص۸۸.

[۱۴] مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۲۴، ص۴۳۱.

فهرست مندرجات

۱ – ترجمه و تفسیر آیات
۱.۱ – آیه ۲۸ سوره رعد
۱.۲ – آیه ۲ سوره انبیاء
۱.۳ – آیه ۴۸ سوره انبیاء
۱.۴ – آیه ۱۰۵ سوره انبیاء
۱.۵ – آیه ۲۲۹ سوره فرقان
۱.۶ – آیه ۵۱ سوره قلم
۲ – پانویس
۳ – منبع

۱ – ترجمه و تفسیر آیات

ترجمه و تفاسیر آیات مرتبط با ذِکر:

۱.۱ – آیه ۲۸ سوره رعد

(لَّذِینَ ءَامَنُواْ وَ تَطمَئِنُّ قُلُوبُهُم بِذِکرِ للَّهِ أَلَا بِذِکرِ للَّهِ تَطمَئِنُّ لقُلُوبُ)

[۱۵] رعد/سوره۱۳، آیه۲۸.

(همان کسانى که ایمان آورده‌اند، و دلهایشان به یاد خدا مطمئن و آرام است؛ آگاه باشید، تنها با یاد خدا دلها آرام مى‌گیرد.)

[۱۶] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۲۵۲.

علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: ظاهر این است که مقصود از ذکر، اعم از ذکر لفظی است و بلکه مقصود از آن مطلق انتقال ذهن و خطور قلب است، چه اینکه به مشاهده آیتی و برخوردن به حجتی باشد، و یا به شنیدن کلمه‌ای صورت گیرد. شاهدش این است که بعد از آنکه می‌فرماید: (الَّذِینَ آمَنُوا وَ تَطْمَئِنُّ قُلُوبُهُمْ بِذِکْرِ اللَّهِ) بعنوان قاعده کلی می‌فرماید: (اَلا بِذِکْرِ اللَّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ‌) با یاد خدا دلها آرام می‌گیرد و این خود قاعده‌ای عمومی است که شامل همه انحاء ذکر می‌باشد، چه اینکه لفظی باشد، و چه غیر آن، و چه اینکه قرآن باشد و یا غیر قرآن.

[۱۷] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۱، ص۴۸۶.

[۱۸] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۱، ص۳۵۵.

(دیدگاه شیخ طبرسی در مجمع البیان:

[۱۹] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۳، ص۶۰.

[۲۰] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۶، ص۳۶.

)

۱.۲ – آیه ۲ سوره انبیاء

(مَا یَأتِیهِم مِّن ذِکر مِّن رَّبِّهِم مُّحدَثٍ إِلَّا ستَمَعُوهُ وَ هُم یَلعَبُونَ)

[۲۱] انبیاء/سوره۲۱، آیه۲.

(هیچ یادآورى تازه‌اى از سوى پروردگارشان براى آنها نمى‌آید، مگر آن‌که آن را مى‌شنوند در حالى که سرگرم بازى‌اند!)

[۲۲] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۳۲۲.

علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: مراد از کلمه ذکر هر چیزی از قبیل وحی‌های الهی، مانند کتب آسمانی است که خدا را به یاد آدمی بیندازد، که یکی از آنها قرآن کریم است، و مراد از آمدن ذکر، نازل شدن آن برای ایشان است، به اینکه بر پیغمبر نازل شود و او به گوش ایشان برساند، و کلمه محدث به معنای جدید و نو است، و این معنا معنایی است نسبی، که صفت ذکر است، پس اگر قرآن مثلا ذکری نو است، برای این است که بعد از انجیل نازل شده، هم چنان که انجیل نیز به خاطر اینکه بعد از تورات نازل شده نسبت به آن ذکری است جدید، و همچنین بعضی از سوره‌های قرآن به خاطر اینکه بعد از بعضی دیگر نازل شده نسبت به آنها جدید و نو است.

[۲۳] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۴، ص۳۴۵.

[۲۴] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۴، ص۲۴۶.

(دیدگاه شیخ طبرسی در مجمع البیان:

[۲۵] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۶، ص۹۷.

[۲۶] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۷، ص۷۱.

)

۱.۳ – آیه ۴۸ سوره انبیاء

(وَ لَقَد ءَاتَینَا مُوسَى وَ هَرُونَ لفُرقَانَ وَ ضِیَاء وَ ذِکرا لِّلمُتَّقِینَ)

[۲۷] انبیاء/سوره۲۱، آیه