توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل بهم (مفردات‌قرآن) ۲۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل بهم (مفردات‌قرآن) ۲۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل بهم (مفردات‌قرآن) ۲۶ اسلاید در PowerPoint :

پاورپوینت کامل بهم (مفردات‌قرآن) ۲۶ اسلاید در PowerPoint

منبع: بهم (قاموس قرآن (جلد ۱))

مقالات مرتبط: بهیمه (مفردات‌نهج‌البلاغه)، بَهِیْمَه (لغات‌قرآن)، بهیمه الانعام.

بَهْم (به فتح باء و سکون هاء) از واژگان قرآن کریم به معنای سنگ سخت است و به مرد شجاع به خاطر صلابتش بهمه و به حیوانات از آن جهت که نطق ندارند بهیمه گفته می‌شود.

فهرست مندرجات

۱ – معنای بَهْم
۲ – کاربردها
۲.۱ – بهیمه
۲.۲ – انعام
۲.۳ – بهیمه الانعام
۳ – پانویس
۴ – منبع

۱ – معنای بَهْم

بَهْم

[۱] قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۱، ص۲۴۳.

[۲] راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ج۱، ص۶۳.

[۳] طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۶، ص۱۹.

به معنای سنگ سخت است و به مرد شجاع به خاطر صلابتش بهمه و به حیوانات از آن جهت که نطق ندارند بهیمه گفته می‌شود.

۲ – کاربردها

(اُحِلَّتْ لَکُمْ‌ بَهِیمَهُ الْاَنْعامِ)

[۴] مائده/سوره۵، آیه۱.

راغب گوید: بهمه به معنی سنگ سخت است، به مرد شجاع به جهت صلابتش بهمه گویند و هر چه از محسوسات و معقولات فهمش دشوار باشد مبهم گویند، بهیمه آن است که نطق ندارد و این را از آن سبب گفته‌اند که در صورت آن ابهام است ولی در عرف بغیر درندگان و طیور، گفته می‌شود.

[۵] راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ج۱، ص۶۳.

۲.۱ – بهیمه

در مجمع البیان فرموده: بهیمه اسم هر چهار پاست در دریا باشد یا در خشکی.

[۶] طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، ج۳، ص۲۳۲.

در قاموس گفته بهیمه هر چهار پاست و لو در دریا باشد، یا هر حیوانی‌که تمیز ندارد، جمع آن بهائم است.

[۷] فیروزآبادی، مجدالدین، قاموس المحیط، ج۴، ص۸۲.

از زجاج نقل شده: بهیمه هر حیوانی است که عقل ندارد. ناگفته نماند: این ترکیب‌ (بَهِیمَهُ الْاَنْعامِ) در قرآن سه بار آمده و در هر بار به «انعام» اضافه شده است.

۲.۲ – انعام

درباره انعام گفته‌اند که مراد از آن گوسفند و گاو و شتر است (انعام ثلاثه) این از بعض آیات نیز بدست می‌آید مثل‌ (زُیِّنَ لِلنَّاسِ حُبُّ الشَّهَواتِ‌… مِنَ الذَّهَبِ وَ الْفِضَّهِ وَ الْخَیْلِ الْمُسَوَّمَهِ وَ الْاَنْعامِ وَ الْحَرْثِ…)

[۸] آل عمران/سوره۳، آیه۱۴.

(محبّت امور مادى، از قبیل زنان و فرزندان و اموال فراوان از طلا و نقره و اسب‌هاى ممتاز و چهارپایان و زراعت، در نظر مردم جلوه داده شده است.)

[۹] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۵۱.

که خیل (اسبان) از انعام جدا ذکر شده است و مثل‌ (وَ الْاَنْعامَ خَلَقَها لَکُمْ فِیها دِفْ‌ءٌ وَ مَنافِعُ‌… وَ الْخَیْلَ وَ الْبِغالَ وَ الْحَمِیرَ لِتَرْکَبُوها وَ زِینَهً)

[۱۰] نحل/سوره۱۶، آیه۵- ۸.

(و چهارپایان را براى شما آفرید؛ در حالى که در آنها، وسیله پوشش، و منافع دیگرى است؛)

[۱۱] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۲۶۷.

که اسبان و استران و خران از انعام جدا نقل شده‌اند و مثل‌ (وَ مِنَ النَّاسِ وَ الدَّوَابِّ وَ الْاَنْعامِ)

[۱۲] فاطر/سوره۳۵، آیه۲۸.

و در بعض آیات در اعمّ بکار رفته است نظیر (اُولئِکَ کَالْاَنْعامِ بَلْ هُمْ اَضَلُّ)

[۱۳] اعراف/سوره۷، آیه۱۷۹.

(آنها همچون چهارپایانند؛ بلکه گمراهتر!)

[۱۴] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۱۷۴.

و نظیر (کُلُوا وَ ارْعَوْا اَنْعامَکُمْ)

[۱۵] طه/سوره۲۰، آیه۵۴.

(از آن بخورید؛ و چهارپایانتان را در آن به چرا برید.)

[۱۶] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۳۱۵.

و غیره.
در این صورت آیا مراد از انعام در سوره مائده، اعمّ است و یا خصوص انعام ثلاثه؟ لازم است بدانیم که آیه اوّل مائده در سوره حج بدون ذکر بهیمه تکرار شده است در اینجا هر دو را نقل می‌کنیم‌ (اُحِلَّتْ لَکُمْ‌ بَهِیمَهُ الْاَنْعامِ اِلَّا ما یُتْلی‌ عَلَیْکُمْ)

[۱۷] مائده/سوره۵، آیه۱.

(چهار پایان و جنین آنها براى شما حلال شده است؛ مگر آنچه بر شما خوانده مى‌شود و استثنا خواهد شد)

[۱۸] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۱۰۶.

[۱۹] طباطبایی، سید محمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، ج۵، ص۱۶۱.