توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل اناء (فقه) ۴۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل اناء (فقه) ۴۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل اناء (فقه) ۴۷ اسلاید در PowerPoint :

پاورپوینت کامل اناء (فقه) ۴۷ اسلاید در PowerPoint

مقالات مرتبط: اناء (مفردات‌قرآن)، اناء (مفردات‌نهج‌البلاغه)، اناء (مقالات مرتبط).

دیگر کاربردها: اناء (ابهام‌زدایی).

إِناء به معنای ظرف است و جمع آن آنیه می‌باشد. ظرف وسیله‌ای برای نگهداری چیزی می‌باشد.

فهرست مندرجات

۱ – تفاوت آنیه با ظرف
۲ – مراد از آنیه در کلمات فقها
۲.۱ – قول اول
۲.۲ – قول دوم
۲.۳ – قول سوم
۳ – اجکام مرتبط
۴ – دیدگاه امام خمینی
۴.۱ – مراد از ظرف
۴.۲ – حرمت استعمال ظرف طلا و نقره
۴.۲.۱ – قراردادن ظرف طلا و نقره در طاقچه
۴.۲.۲ – تزیین مساجد و مشاهد مشرفه با ظرف طلا و نقره
۴.۲.۳ – استعمال اشیاء طلا و نقره‌کاری شده
۴.۲.۴ – استعمال ظرف ممزوج از طلا و نقره یا ممزوج با آن‌ها
۴.۲.۵ – خالی‌کردن از ظرف طلا و نقره به ظرف دیگر
۴.۳ – وضو از ظرف غصبی با آب مباح
۴.۴ – وضو گرفتن از ظرف‌ طلا و نقره
۴.۵ – اجتناب از ظرف نجس در شبهه محصوره
۴.۶ – تطهیر ظرف نجس شده با ولوغ سگ
۴.۷ – تطهیر ظرفی که موش صحرایی در آن مرده یا خوک از آن آشامیده
۵ – پانویس
۶ – منبع

۱ – تفاوت آنیه با ظرف

در روایات، «آنیه» موضوع احکامی که خواهد آمد قرار گرفته و نه «ظرف»؛ هرچند به تصریح برخی لغویان میان این دو واژه تفاوتی نیست؛

[۱] الفروق اللغویه، ص۷.

لیکن به نظر عرف «آنیه» اخص از ظرف است؛ از این رو، ظرف بر آنچه آنیه صدق می‌کند، اطلاق می‌شود؛ لیکن آنیه بر همه آنچه که ظرف بر آن صدق می‌کند، اطلاق نمی‌شود، مانند کیسه.

[۲] کشف الغطاء، ج۲، ص۳۹۲- ۳۹۳.

[۳] مصباح الهدی، ج۲، ص۴۶۶.

[۴] مهذب الاحکام، ج۲، ص۱۵۵.

۲ – مراد از آنیه در کلمات فقها

مراد از آنیه در کلمات فقها معنای عرفی آن است؛ لیکن در اینکه معنای عرفی آنیه چیست دیدگاهها مختلف است.

۲.۱ – قول اول

برخی گفته‌اند: آنیه چیزی است که این ویژگیها را داشته باشد: ظرف باشد؛ مظروف آن قابل جدا شدن از آن باشد؛ از ظروفی باشد که اعضای خانواده به طور متعارف برای خوردن، نوشیدن، پختن، شستن و مانند آن از آن استفاده می‌کنند؛ ته داشته باشد تا مظروف در آن قرار گیرد و نیز اطراف آن مقداری بالا آمده باشد.

[۵] کشف الغطاء، ج۲، ص۲۹۲- ۲۹۳.

۲.۲ – قول دوم

برخی، بعضی ویژگیهای یاد شده را نپذیرفته و مفهوم آنیه را گسترده‌تر از آن دانسته و گفته‌اند: قدر متیقن از معنای آنیه این است که آنیه به آلاتی گفته می‌شود که به لحاظ شأنی ساخته شده تا از آن، هنگام نیاز به عنوان ظرف نیز استفاده شود؛ هرچند بالفعل برای این جهت ساخته نشده باشد، بلکه برای غرضی دیگر ساخته شده باشد.

[۶] مصباح الفقیه، ج۸، ص۳۶۳.

۲.۳ – قول سوم

برخی دیگر گفته‌اند: مفهوم آنیه از مفاهیم مجمل است؛ از این رو، به قدر متیقن اکتفا می‌شود و قدر متیقن از مفهوم آنیه ظرفی است که برای خوردن یا نوشیدن ساخته شده است. صاحب این دیدگاه در ادامه می‌افزاید: بلکه ممکن است گفته شود: عنوان آنیه به ظرفی اختصاص دارد که قابل استفاده برای نوشیدن باشد.

[۷] التنقیح (الطهاره)، ج۳، ص۳۲۹ -۳۳۰.

با توجه به تعاریف مختلف، بعضی ظرفها طبق بعضی تعریفها خارج از عنوان آنیه و طبق بعضی تعریفهای دیگر داخل در آن خواهد بود؛ از این رو، کلمات فقها مختلف است؛ برخی، ظروفی را از آنیه بر شمرده و برخی دیگر آنها را خارج از آن دانسته‌اند.

[۸] العروه الوثقی، ج۱، ص۲۹۴ -۲۹۵.

۳ – اجکام مرتبط

از ظرف به معنای عام در باب تجارت تحت عنوان «اِندار» (کم کردن وزن ظرف) در بیع بحث کرده‌اند. و از ظرف به معنای خاص که به آن «آنیه» گفته می‌شود و موضوع این مقاله است در بابهای طهارت، زکات و اطعمه و اشربه سخن گفته‌اند.

۴ – دیدگاه امام خمینی

فتاوای امام خمینی در خصوص حرمت استعمال ظروف طلا و نقره و استفاده از ظروف غصبی و حکم وضو گرفتن از آن‌ها و دیگر احکام آن در تحریرالوسیله و دیگر کتب ایشان بیان شده است.

۴.۱ – مراد از ظرف

ظاهراً مقصود از ظروف، آن چیزی است که در خوردن و آشامیدن و پختن و شستشو و خمیرگیری به کار گرفته می‌شود مانند کاسه و کوزه و جام‌ها و دیگ‌ها و پاتیل‌ها و آبخوری‌ها و طشت و سماور و قوری و فنجان، بلکه کوزه قلیان و نعلبکی و حتی قاشق بنابر احتیاط (واجب). بنابراین مانند سر قلیان و سر چپق و غلاف شمشیر و خنجر و چاقو و صندوق و جای دعا (حرز) و قاب ساعت و قندیل روشنایی و خلخال پا را اگرچه توخالی باشد، شامل نمی‌شود و شامل شدن آن‌ها به مثل‌هاون و آتشدان و عوددان و ظروف عطریات و داروجات و تریاک و مانند این‌ها، مورد تردید و اشکال است، پس نباید احتیاط ترک شود.

[۹] موسوعه الامام الخمینی، ج۲۲، تحریرالوسیله، ج۱، ص۱۴۰، کتاب الطهاره، القول:فی الاوانی، مساله ۳.

۴.۲ – حرمت استعمال ظرف طلا و نقره

استعمال ظرف‌های طلا و نقره در خوردن و آشامیدن و استفاده‌های دیگر مانند استعمال آن‌ها در تطهیر از حدث و خبث و غیر این‌ها حرام است. و آنچه که حرام است عبارت است از عمل خوردن و یا آشامیدن در آن‌ها و یا از آن‌ها، و برداشتن خوردنی و آشامیدنی از آن‌ها و خود خوردنی و آشامیدنی حرام نمی‌شود. بنابراین اگر در روز ماه رمضان از این ظرف‌ها غذای حلالی را بخورد، افطار به حرام نکرده است؛ اگرچه از جهت اینکه از آن‌ها آشامیده مرتکب حرام شده است. این راجع به خوردن و آشامیدن و اما راجع به‌غیر خوردن و آشامیدن: آنچه حرام است استعمال این ظرف‌ها است، بنابراین اگر با مشت از آن‌ها آب بردارد و وضو بگیرد، برداشتن آب، حرام ولی وضویش حرام نیست. و آیا برداشتن از آن‌ها که مقدمه خوردن و آشامیدن است نیز به جهت حرام بودن هر نوع استعمال، حرام می‌باشد تا در خوردن و آشامیدن دو حرام باشد: یکی خوردن و آشامیدن و دیگری استعمال ظرف‌ به‌واسطه برداشتن؟ مورد تامل و اشکال است؛ اگرچه حرام نبودن عنوان دوم (استعمال به‌واسطه برداشتن از آن‌ها) خالی از قوت نیست.

۴.۲.۱ – قراردادن ظرف طلا و نقره در طاقچه

و بنابر احتیاط (مستحب) قراردادن آن‌ها در رف‌ها (طاقچه‌ها) برای زینت از موارد استعمال حرام است؛ اگرچه حرام نبودن آن خالی از قرب نیست.

۴.۲.۲ – تزیین مساجد و مشاهد مشرفه با ظرف طلا و نقره

و احوط اولی آن است که مساجد و مشاهد مشرفه هم با آن‌ها تزیین نشود. و نگهداری آن‌ها بدون استعمال بنابر اقوی حرام نیست. و بنابر احتیاط (واجب) استعمال چیزی که به‌وسیله یکی از این‌ها روکش شده، به‌طوری که اگر جدا شود ظرف‌ مستقلی خواهد شد حرام است و اگر چنین نباشد حرام نیست.

۴.۲.۳ – استعمال اشیاء طلا و نقره‌کاری شده

و همچنین استعمال چیزی که طلاکاری یا نقره‌کاری شده و یا آب طلا یا نقره داده شده حرام نیست.

۴.۲.۴ – استعمال ظرف ممزوج از طلا و نقره یا ممزوج با آن‌ها

و ظرفی که از طلا و نقره به‌صورت ممزوج، ساخته شده همانند آن‌ها است؛ اگرچه اسم هیچ یک از آن‌ها را نداشته باشد، برخلاف ظرفی که با یکی از این دو و چیز دیگری ممزوج شده است به‌طوری که اسم هیچ یک از آن دو (طلا یا نقره) را نداشته باشد (که استعمال آن حرام نیست).

[۱۰] موسوعه الامام الخمینی، ج۲۲، تحریرالوسیله، ج۱، ص۱۳۹، کتاب الطهاره، القول:فی الاوانی، مساله ۲.

۴.۲.۵ – خالی‌کردن از ظرف طلا و نقره به ظرف دیگر

همان‌طور که خو