توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل میانه روی در اسلام ۸۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۸۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل میانه روی در اسلام ۸۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل میانه روی در اسلام ۸۸ اسلاید در PowerPoint :

میانه‌روی در اسلام

اعتدال و میانه‌روی، همان‌گونه که از نامش پیداست، به معنای پیمودن و گزینش راه میانه و وسط و عدم تمایل به دو طرف افراط و تفریط می‌باشد. این معنا در منابع اسلامی، با الفاظی چون «قصد»، «اقتصاد» و «وسط» بیان شده است. قرآن کریم، امت اسلام را امت میانه معرفی کرده، و رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) نیز علاوه بر رعایت اعتدال در تمامی رفتار و اعمالشان همواره مردم را به این مهم می‌خواند.

فهرست مندرجات

۱ – واژه اعتدال در منابع اسلامی
۲ – اعتدال در تشریع احکام
۳ – اعتدال در سیره معصومین
۴ – قلمرو اعتدال و پاورپوینت کامل میانه روی در اسلام ۸۸ اسلاید در PowerPoint
۴.۱ – اعتدال در امور فردی
۴.۱.۱ – اعتدال در عبادت
۴.۱.۲ – اعتدال در راه رفتن
۴.۱.۳ – اعتدال در سخن گفتن
۴.۱.۴ – تعادل در خوراک
۴.۱.۵ – تعادل در دنیاطلبی
۴.۱.۶ – اعتدال در خشم و غضب
۴.۱.۷ – ارضای غریزه جنسی
۴.۱.۸ – میانه‌روی در اقتصاد
۴.۲ – اعتدال در امور اجتماعی
۴.۲.۱ – دوستی و دشمنی
۴.۲.۲ – اعتدال در اعتماد
۴.۲.۳ – دفاع
۴.۲.۴ – معاشرت و برخورد با دیگران
۴.۲.۵ – مدح و ذم دیگران
۵ – ریشه افراط و تفریط
۶ – پانویس
۷ – منبع

واژه اعتدال در منابع اسلامی

این واژه در منابع اسلامی، با الفاظی مانند «قصد»، «المومن سیرته القصد، و سنته الرشد».

[۱] ری‌شهری، محمد، میزان الحکمه، ج۸، ص۳۴۸.

«اقتصاد»، «من اقتصد اغناه الله».

[۲] ری‌شهری، محمد، میزان الحکمه، ج۸، ص۳۴۷.

«وسط»، «و نحن امه الوسط».

[۳] سیره نبوی، ج۱، ص۱۷۴.

استعمال شده است.

اعتدال در تشریع احکام

با پژوهشی ژرف و عمیق می‌توان دریافت، همان‌گونه که اصل توحید در تار و پود احکام و مقررات اسلام و آیات و روایات و سیره ائمه (علیهم‌السّلام) پیچیده شده، اصل اعتدال نیز در تشریع احکام لحاظ گردیده است. قرآن کریم، امت اسلام را امت میانه و وسط می‌نامد و می‌فرماید: «و کذلک جعلناکم امه وسطا لتکونوا شهداء علی الناس و یکون الرسول علیکم شهیدا؛

[۴] بقره/سوره۲، آیه۱۴۳.

و این چنین شما را امتی میانه (معتدل) ساختیم تا بر مردمان گواه باشید و پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) هم بر شما گواه باشد».
معنای آیه بالا این است که در آیین اسلام، هیچ‌گونه افراط و تفریط وجود ندارد و مسلمانان برخلاف سایر فرقه‌ها، از مقرراتی پیروی می‌کنند که قانونگذار آن، به تمام نیازهای فطری بشر آگاه بوده و همه جهات زندگی جسمی و روحی او را در نظر گرفته است.

اعتدال در سیره معصومین

اصل اعتدال، که در قرآن کریم به آن عنایت فراوانی شده است، در زندگی پربرکت پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) و ائمه هدی (علیهم‌السّلام) و در کلیه اعمال و رفتارشان به روشنی دیده می‌شود. آنان هرگز در هیچ امری از اعتدال و میانه‌روی خارج نشدند. سیره رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) در همه وجوه، سیره‌ای معتدل بود. همان طوری که حضرت علی (علیه‌السّلام) در مورد آن حضرت فرموده است: «سیرته القصد»؛

[۵] امام علی علیه‌السلام، نهج البلاغه، کلمات قصار، ص۸۳.

رسول خدا، سیره و رفتارش میانه و معتدل بود.
رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) در رفتار فردی، در خانواده و اجتماع، در اداره امور و سیاست، در رویارویی با دشمنان و حتی در میدان نبرد، اعتدال را پاس می‌داشت و از افراط و تفریط در هر کاری پرهیز می‌کرد و تاکید فراوان داشت که امتش از او پیروی کنند و در زندگی میانه‌روی پیشه سازند. از این رو، می‌فرمود: «یا ایها الناس علیکم بالقصد، علیکم بالقصد، علیکم بالقصد»؛

[۶] متقی هندی، علی، کنز العمال، ج۳، ص۲۸.

‌ ای مردم! بر شما باد به میانه‌روی، بر شما باد به میانه‌روی، بر شما باد به میانه‌روی. متاسفانه، بیشتر افراد و بسیاری از جوامع، در حیات خود فاقد این اصل بوده و هستند. از این رو، یا به دامن افراط افتاده، و یا در تفریط غلتیده‌اند و از مسیر صحیح و طریق کمال و هدایت خارج شده‌اند. ریشه بسیاری از انحرافات فردی و اجتماعی را می‌توان در عدم رعایت اصل اعتدال جست.
اصولا شان عقل، اعتدال است و شان جهل، عدم اعتدال، یعنی انسان عاقل انسانی متعادل است و انسان جاهل غیر متعادل. علی (علیه‌السّلام) درباره انسان جاهل همین شان را بیان می‌فرماید: «لاتری الجاهل الا مفرطا او مفرطا»؛ جاهل را نمی‌بینی، مگر این که یا افراط می‌کند و یا تفریط.

[۷] سیره نبوی، ج۱، ص۱۷۱-۱۷۲.

[۸] امام علی علیه‌السلام، نهج البلاغه، حکمت ۷۰.

قلمرو اعتدال و پاورپوینت کامل میانه روی در اسلام ۸۸ اسلاید در PowerPoint

اعتدال و میانه‌روی از دیدگاه اسلام، قلمرو وسیعی دارد و در همه‌جا به عنوان یک اصل خلل‌ناپذیر اسلامی مطرح می‌گردد و ابعاد فردی، اجتماعی، اقتصادی، سیاسی، عقیدتی را از جزئی‌ترین تا مهم‌ترین موضوعات در برمی‌گیرد. ابعاد گوناگون «میانه‌روی» در اسلام که به صورت اشاره بیان می‌شود، عبارت است از:

اعتدال در امور فردی

اسلام به میانه‌روی در امور شخصی تاکید فراوان کرده است، اسلام اعتدال را در زمینه امور فردی و شخصی، اعم از عبادت، گفتار، رفتار و… منظور داشته و بر آن تاکید می‌ورزد که امور ذیل به عنوان نمونه ذکر می‌شود:

اعتدال در عبادت

با این که عبادت از شریف‌ترین مقولات محسوب می‌شود، اسلام اعتدال و میانه‌روی در آن را امری مهم منظور داشته است. رسول اکرم (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) می‌فرماید: «ان هذا الدین متین فاوغلوا فیه برفیق و لاتکرهوا عباده الله الی عباد الله فتکونوا کالراکب المنبت الذی لا سفرا قطع و لاظهرا ابقی»؛

[۹] مجلسی، محمدتقی، بحارالانوار، ج۶۸، ص۲۱۱-۲۱۲، ح۳.

این دین محکم و متین است؛ پس با ملایمت در آن درآیید و عبادت خدا را به بندگان خدا با کراهت تحمیل نکنید تا مانند سوار درمانده‌ای باشید که نه مسافت پیموده و نه مرکبی به جا گذاشته است (به سبب زیادی سرعت، مرکبش در میان راه از رفتن بازمانده و خودش هم به مقصد نرسیده است). آنان که‌ اندازه نمی‌شناسند و در هر امری زیاده‌روی یا کوتاهی می‌کنند، به مقصد نمی‌رسند. دین‌داری نیز اعتدال می‌طلبد و برای سیردادن آدمیان به مقاصدی که دین مشخص کرده است، باید ملاحظه استعداد و مرتبه وجودی آنان را نمود و تدرج را در تربیت رعایت کرد.
بسیاری از والدین و مربیان، این اصل (اعتدال در عبادت) را رعایت نمی‌کنند و نه تنها از تلاش خود نتیجه‌ای نمی‌گیرند، بلکه گاهی رفتارشان سبب واکنش و نتایج منفی می‌شود. در آموزش تعالیم اسلامی به فرزندان، شرط اساسی رعایت اعتدال و ملایمت است؛ زیرا زیاده‌روی در عبادات و تحمیل آن بر دیگران، رویگردانی آنان را از عبادت و دین، در پی خواهد داشت.
این‌گونه افراط‌ها، هم برای افراط کننده و هم برای کسانی که ناظر این‌گونه روش‌ها هستند، زیان‌آور است. برای افراط کننده مضر است، زیرا روش افراطی قابل دوام نیست و دیر یا زود خسته می‌شود و از زیر بار وظایف اصلی هم شانه خالی می‌کند. برای ناظران زیان‌بخش است، زیرا آن‌ها را از گرایش به مذهب و پذیرش تکالیف دینی باز می‌دارد و آن‌ها گمان می‌کنند که اگر کسی بخواهد بنده خدا باشد و به وظایف دینی قیام کند، باید از زندگی خود دست بکشد و خود را از هر نوع کار و لذت و آسایش محروم سازد تا بتواند مسلمان باشد و وظیفه شناس. ولی اگر مردم ببینند که مسلمانان، هم به امور زندگی خود می‌رسند و هم به عبادت و وظایف دینی، بدون تردید به سوی مذهب گرایش پیدا می‌کنند و به سعادت و نیک بختی دنیا و آخرت نائل می‌شوند.
ناگفته روشن است که تندروی در عبادت، کسانی را شامل می‌شود که غیر از انجام عبادات واجب، آن قدر به عبادات استحبابی می‌پردازند که زندگی آنان فلج می‌شود و از کار و زندگی و سایر وظایف باز می‌مانند و این طبقه در جامعه معاصر کمتر دیده می‌شوند و متاسفانه اکثریت مردم (خصوصا اقشار جوان با سرگرمی‌ها و حربه‌هایی که استعمارگران تدارک دیده‌اند)، در امر عبادات، گرفتار واماندگی هستند که حتی به انجام عبادات واجب نیز توجه نمی‌کنند.

اعتدال در راه رفتن

با این که به حسب ظاهر، راه رفتن، مساله جزئی و پیش افتاده‌ای است، اما قرآن اعتدال را در همین مورد، مورد توجه قرار داده و می‌فرماید: «و اقصد فی مشیک؛

[۱۰] لقمان/سوره۳۱، آیه۱۹.

در راه رفتن میانه رو باش».
در جای دیگر اولین نشانه عبادالرحمن (بندگان خاص الهی) را تواضع در راه رفتن می‌داند و می‌فرماید: «و عباد الرحمن الذین یمشون علی الارض هونا؛

[۱۱] فرقان/سوره۲۵، آیه۶۳.

بندگان شایسته خدا کسانی هستند که روی زمین با تواضع راه می‌روند».

اعتدال در سخن گفتن

سخن و بیان از نعمت‌های بزرگ الهی و مهم‌ترین عامل نقل و انتقال مکنونات ضمیر آدمی است که خداوند آن را مایه امتیاز انسان از موجودات دیگر قرار داده است، و می‌فرماید: «الرحمن علم القرآن خلق الانسان علمه البیان؛

[۱۲] رحمن/سوره۵۵، آیه۴ – ۱.

خداوند رحمان، قرآن را تعلیم فرمود. انسان را آفرید و به او بیان را آموخت».
با این حال، اگر حرف‌زدن از حد اعتدال خارج شد و به پرگویی مبدل گشت، به جای نعمت، نقمت خواهد شد. از این رو، دانشمندان علم اخلاق در غیر موارد ضروری، سکوت را اولی از کلام می‌دانند. حضرت علی (علیه‌السّلام) می‌فرماید: «الکلام کالدواء قلیله ینفع و کثیره قاتل»؛

[۱۳] تمیمی آمدی، عبدالواحد، غررالحکم، ج۱، ص۱۲۶.

سخن گفتن مانند داروست؛ کم آن نفع می‌رساند و زیاده‌روی در آن کشنده و مهلک است. باز آن حضرت در جای دیگر می‌فرماید: «من کثر کلامه کثر خطاؤه»؛

[۱۴] امام علی علیه‌السلام، نهج البلاغه، حکمت ۳۴۹.

کسی که بسیار سخن می‌گوید، خطا و اشتباهش بسیار خواهد بود.
کم گوی و گزیده گوی چون در کز‌ اندک تو جهان شود پر

[۱۵] نظامی گنجوی، لیلی و مجنون، در نصیحت فرزند.

بنابراین، سخن باید عاقلانه، حکیمانه، سنجیده و دور از افراط و تفریط باشد تا انسان در گرداب زیان‌های اخلاقی و اجتماعی گفتار فرو نیفتد.

تعادل در خوراک

مساله خوردن و آشامیدن نیز از مسائلی است که بسیاری از مردم درباره آن دو، گرفتار افراط و تفریط می‌شوند، و البته بیشتر در جانب افراط. تردیدی نیست که انسان، برای زنده ماندن، احتیاج به غذا دارد و باید به سلول‌های بدن، غذا برسد تا بتوانند به حیات خود ادامه دهند. ولی مطلب مهم این است که مقدار غذای مورد احتیاج یک انسان چقدر است و آیا زیاده‌روی در غذا به سود او است یا به زیان او؟
امام رضا (علیه‌السّلام) می‌فرمایند: بدان که بدن انسان همانند زمین پاکیزه‌ای است که برای آباد کردن آن، اگر اعتدال در آن رعایت شود و آب به مقدار لازم به آن داده شود، نه آن‌ اندازه که زمین زیر آب غرق شود و نه آن‌ اندازه کم که تشنه بماند، چنان زمین، آباد می‌شود و محصول فراوانی می‌دهد. ولی اگر از رسیدگی صحیح غفلت شود، آن زمین فاسد و تباه می‌گردد. بدن انسان نیز چنین است. با توجه و مراقبت در خوردنی‌ها و نوشیدنی‌ها، بدن سلامت و صحت می‌یابد و نعمت و عافیت را به دست می‌آورد.

[۱۶] مجلسی، محمدتقی، بحارالانوار، ج۶۲، ص۳۱۰.

[۱۷] امام ضا علیه‌السلام، رساله ذهبیه حضرت رضا (علیه‌السّلام)، ص۱۳.

در زمان‌ هارون الرشید، خلیفه عباسی، یک پزشک نامدار مسیحی در بغداد زندگی می‌کرد که او را بختیشوع می‌نامیدند. روزی این پزشک از دانشمند معاصر خود، به نام واقدی، پرسید: آیا در قرآن شما، درباره طب هم چیزی هست؟ واقدی گفت: آری، یک جمله کوتاه «کلوا و اشربوا و لاتسرفوا.

[۱۸] اعراف/سوره۷، آیه۳۱.

» که خداوند در این آیه به مسلمانان دستور می‌دهد: از خوردنی‌ها و آشامیدنی‌ها استفاده کنند، ولی در خوردن و نوشیدن زیاده‌روی و اسراف ننمایند.
پزشک مسیحی پرسید: آیا پیامبر شما درباره طب چیزی گفته است؟
واقدی گفت: آری، پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) فرمود: «المعده بیت کل داء و الحمیه راس کل دواء»؛

[۱۹] مجلسی، محمدتقی، بحارالانوار، ج‌۶۲، ص۲۹۰.

معده جایگاه و خانه تمام دردها و امساک و خوردن، سرآمد همه درمان‌هاست. پزشک مسیحی گفت: قرآن و پیامبر اسلام، چیزی برای جالینوس در طب باقی نگذاشته‌اند و اساسی‌ترین پیشگیری و درمان بیماری‌ها را با کوتاه‌ترین عبارات بیان نموده‌اند.

[۲۰] نامه زندگی، ص۴۱.

سعدی فرمود:
نه چندان بخور کز دهانت درآید نه چندان که از ضعف جانت برآید

تعادل در دنیاطلبی

اسلام نه دنیاگرایی صرف را سفارش می‌کند و نه آخرت‌گرایی مطلق را؛ بلکه پیروان خویش را به اعتدال و بهره‌برداری متوازن فرمان داده است. امام صادق (علیه‌السّلام) می‌فرماید: «راس کل خطیئه حب الدنیا»؛

[۲۱] کلینی، محمد بن یعقوب، اصول کافی، ج۲، ص۳۱۵، ح ۱.

[۲۲] طبرسی، فضل بن حسن، مشکاه الانوار، ص۴۶۶.

محبت شدید به دنیا منشا همه گناهان است.
قرآن مجید برای پیش‌گیری از تفریط می‌فرماید: «لاتنس نصیبک من الدنیا»؛

[۲۳] قصص/سوره۲۸، آیه۷۷.

بهره خویش را از دنیا فراموش نکن.
همچنین امام صادق (علیه‌السّلام) می‌فرماید: «لیس منا من ترک دنیاه لآخرته و لاآخرته لدنیاه»؛

[۲۴] حرعاملی، محمد بن حسن، وسایل الشیعه، ج۱۲، ص۴۹.

کسی که دنیای خود را به خاطر آخرت ترک کند، از ما نیست و آن که آخرت خویش را برای دنیا نادیده بگیرد، با ما وابستگی ندارد.

اعتدال در خشم و غضب

بدون تردید از جمله قوایی که خداوند در وجود انسان قرار داده تا او را در برابر عوامل تهدید کننده حفظ کند و مانع از آسیب پذیری او شود، خشم و غضب است. قرآن کریم در توصیف پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) و یارانش می‌فرماید: «محمد رسول الله و الذین معه اشداء علی الکفار؛

[۲۵] فتح/سوره۴۸، آیه۲۹.

».
علی (علیه‌السّلام) «مالک اشتر» را چنین توصیف می‌کند: «اشد علی الفجار من حریق النار»؛

[۲۶] امام علی علیه‌ا