توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل مناظره درباره نام علی در قرآن ۲۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل مناظره درباره نام علی در قرآن ۲۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل مناظره درباره نام علی در قرآن ۲۶ اسلاید در PowerPoint :

پاورپوینت کامل مناظره درباره نام علی در قرآن ۲۶ اسلاید در PowerPoint

مناظره درباره نام حضرت علی (علیه‌السلام) بین یک عالم شیعی و عالم سنی می‌باشدکه آیا ذکر نام حضرت برای تبیین ولایت و خلافت ایشان، در قرآن لازم بوده است یا نه.

فهرست مندرجات

۱ – لزوم ذکر نام علی در قرآن
۱.۱ – جواب و رد لزوم
۲ – جلوگیری از تحریف قرآن
۳ – استدلال بر اساس قرآن و سنت
۴ – پیروی از مذهب جعفری
۵ – فتوای شیخ محمود شلتوت
۶ – دانشمندان سنی و تایید فتوای شلتوت
۷ – پانویس
۸ – منبع

لزوم ذکر نام علی در قرآن

عالم سنی: اگر علی (علیه‌السّلام) خلیفه بلافصل پیغمبر (صلّی‌اللّه‌علیه‌وآله‌وسلم) است لازم بود این مطلب و نام علی (علیه‌السّلام) در قرآن مجید بیان و ذکر گردد، تا مسلمانان در این مورد دچار اختلاف نشوند.

جواب و رد لزوم

عالم شیعی: اولاً، مساله خلافت علی (علیه‌السّلام)، توسط پیامبر (صلّی‌اللّه‌علیه‌وآله‌وسلم) آن قدر تکرار و تاکید شده بود که این مساله امری عادی شده بود و لذا نیازی به حکم الهی در قرآن نیست.
ثانیاً، باید توجه داشت که مساله ولادت و خلافت علی (علیه‌السّلام) معیار شناخته شده مؤمنان واقعی از دیگران بوده است.
ثالثاً، اشکال بر این که چرا نام علی (علیه‌السّلام) در قرآن نیامده وارد نیست، زیرا نام هیچ کدام از خلفاء و اصحاب پیامبر (صلّی‌اللّه‌علیه‌وآله‌وسلم) در قرآن ذکر نشده، جز نام زید بن حارثه که به مناسبت ازدواج پیامبر (صلّی‌اللّه‌علیه‌وآله‌وسلم) با زینب همسر سابق زید، سخن از او به میان آمده است. «فلمّا قضی زید منها وطرا زوّجناکها؛

[۱] احزاب/سوره۳۳، آیه۳۷.

هنگامی که زید از همسرش جدا شد ما او را به همسری تو در آوردیم».

جلوگیری از تحریف قرآن

عالم سنی: همان گونه که نام زید در قرآن به مناسبت یک حکم فرعی ذکر شده، لازم بود نام علی (علیه‌السّلام) نیز به مناسبت بین یک حکم اصلی و مهم (یعنی امامت و خلافت پس از پیامبر (صلّی‌اللّه‌علیه‌وآله‌وسلم) ذکر شود.
عالم شیعی: اگر نام علی (علیه‌السّلام) ذکر می‌شد، نظر به این که دشمنان آن حضرت بسیار و تعداد قرآنها در آن عصر، بسیار‌ اندک بود، ‌قطعاً قرآن را تحریف کرده و نام او را از قرآن، حذف می‌کردند. پس بهتر بود که مقام رهبری آن حضرت با اوصاف ذکر گردد! چنان که شیوه قرآن، پرداختن به کلیات است ولی مصادیق آنها توسط پیامبر (صلّی‌اللّه‌علیه‌وآله‌وسلم) مشخص می‌گردد.

استدلال بر اساس قرآن و سنت

ده‌ها بلکه صدها آیه در قرآن، در وصف علی (علیه‌السّلام) وارد شده است: مانند: آیه ولایت

[۲] مائده/سوره۵، آیه۵۵.

، آیه اطاعت

[۳] نساء/سوره۴، آیه۵۹.

، آیه مباهله

[۴] آل عمران/سوره۳، آیه۱۶۱.

، آیه تطهیر

[۵] احزاب/سوره۳۳، آیه۳۳.

، آیه بلاغ در غدیر خم

[۶] مائده/سوره۵، آیه۶۷.

، آیه اکمال

[۷] مائده/سوره۵، آیه۳.

و…

[۸] مظفر، محمدحسن، دلائل الصدق، ج۴، ص۲۹۷.

که هر کدام از این آیات، با توجه به شان نزول و احادیثی که از طرق شیعه و سنی از پیامبر اکرم (صلّی‌اللّه‌علیه‌وآله‌وسلم) نقل شده در راستای امامت و خلافت بلافصل امام علی (علیه‌السّلام) نازل شده‌اند؛ با توجه به این که قرآن می‌فرماید: «و ما آتاکم الرّسول فخذوه و ما نهاکم عنه فانتهوا؛

[۹] حشر/سوره۵۹، آیه۷.

آن چه را که رسول خدا (صلّی‌اللّه‌علیه‌وآله‌وسلم) برای شما آورد و به شما امر کرد، آن را دریافت کنید و انجام دهید و آن چه را که از آن نهی کرده، در انجام آن باز ایستید، و آن را انجام ندهید». و مطابق حدیث ثقلین، که همه مسلمانان آن را قبول دارند پیامبر (صلّی‌اللّه‌علیه‌وآله‌وسلم) فرمود: «دو چیز گرانقدر در میان شما می‌گذارم: ۱. قرآن؛ ۲. عترت و اهل بیت خود را».

[۱۰] هیثمی، نورالدین، مجمع الزوائد، ‌ج۹، ص۱۶۳.

[۱۱] حاکم، أبو عبدالله، مستدرک صحیحین، ج۳، ص۱۶۰.

و مطابق روایات متعدد شما، فرمود: دو چیز را باقی می‌گذارم: ۱. قرآن؛ ۲. سنّتم را. بنابراین باید به سنت یعنی گفتار پیامبر (صلّی‌اللّه‌علیه‌وآله‌وسلم) گوش فرادهیم و آن را بپذیریم، اینک