توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل ملا علی رضا تجلی شیرازی ۲۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل ملا علی رضا تجلی شیرازی ۲۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل ملا علی رضا تجلی شیرازی ۲۸ اسلاید در PowerPoint :

علیرضا تجلی اردکانی اصفهانی

علیرضا بن حسین اردکانی اصفهانی، از فضلاء و شعرای پارسی‌سرای قرن یازدهم هجری بوده است.

فهرست مندرجات

۱ – معرفی اجمالی
۲ – تحصیل و تدریس
۳ – فعالیت‌های علمی و ادبی
۴ – وفات
۵ – آثار و تالیفات
۶ – پانویس
۷ – منبع

معرفی اجمالی

علیرضا اردکانی شیرازی متخلّص به «تجلّی»، از ادبا و شاعران نیمه دوم سده ۱۱ق، فرزند ملاّ کمال‌الدّین حسین، از کدخدایان اردکان فارس، عالم فاضل زاهد و شاعر ادیب دانشمند، قرن یازدهم هجری در اصفهان بوده است.

تحصیل و تدریس

وی در اردکان فارس متولّد شده و در جوانی جهت تحصیل به اصفهان آمد و از درس جمعی از دانشمندان آنجا خصوصا آقا حسین خوانساری بهره گرفت.

[۱] نصرآبادی، محمدطاهر، تذکره نصرآبادی، ج۱، ص۲۴۲-۲۴۴.

[۲] شاملو، ولی‌قلی ‌بن‌ داودقلی، قصص الخاقانی، ج۲، ص۹۴-۹۵.

[۳] اصفهانی افندی، میرزاعبدالله، ریاض العلماء، ج۴، ص۹۵-۹۶.

[۴] موسوی خوانساری، محمدباقر، روضات الجنّات، ج۲، ص۳۵۳.

[۵] بیگی حبیب‌آبادی، پرویز، تاملی در تذکره روز روشن، ص۱۴۷.

آنگاه به هندوستان رفته و به تعلیم ابراهیم خان فرزند علیمردان خان مشغول شد. تجلی در دوره شاه‌جهان (۱۰۳۷- ۱۰۶۸ق/ ۱۶۲۸- ۱۶۵۸م) به هند رفت. با وجود آن‌که در هند مورد احترام علی‌مردان‌ خان بود، اما پس از چندی، تدریس را رها کرد و به اصفهان بازگشت.

[۶] نصرآبادی، محمدطاهر، تذکره نصرآبادی، ج۱، ص۱۶۸- ۱۶۹.

[۷] آزاد‌ بلگرامی، غلامعلی، مآثر الکلام، ج۱، ص۱۱۵.

[۸] سرخوش لاهوری، محمدافضل، کلمات الشعرا، ج۱، ص۱۹.

فعالیت‌های علمی و ادبی

او پس از مراجعت به اصفهان، به تدریس و تالیف مشغول شد و مورد توجّه شاه عباس ثانی واقع شده و تدریس مدرسه والده و سیورغال محلّی از محال اردکان در سال ۱۰۷۲ق به او واگذار شد.

[۹] ایمان، رحم‌علی‌خان، منتخب اللطایف، ص۱۸۶-۱۸۷.

[۱۰] بهادر، حسن‌خان و سیدمحمد صدیق، تذکره شمع انجمن، ص۱۵۴-۱۵۵.

[۱۱] داور شیرازی، مفید، تذکره مرآه الفصاحه، ص۱۱۴.

[۱۲] آذربیگدلی، لطفعلی‌ بن‌ آقاخان، تذکره آتشکده، (نیمه دوم)، ص۱۲۵.

[۱۳] فسایی، حسن، فارسنامه ناصری، ج۲، ص۱۲۴۹.

وی مقرب و منشی شاه عباس دوم گردید و سلطان صفوی در ۱۰۷۲ق/۱۶۶۲م، روستایی را در زادگاه تجلی به وی واگذار کرد. بدین‌سبب تجلی مدتی در این روستا به سر برد. به هنگام وفات شاه عباس دوم، در اصفهان اقامت داشت و به تألیف و تدریس مشغول بود.

[۱۴] نصرآبادی، محمدطاهر، تذکره، ج۱، ص ۱۶۹.

[۱۵] صبا، محمدمظفر ، تذکره روز روشن، ج۱، ص۱۴۷.

او در ۱۰۸۳ق به دربار شاه سلیمان راه یافت.

[۱۶] نصرآبادی، محمدطاهر، تذکره، ج۱، ص۱۶۸، به کوشش وحید دستگردی، تهران، ۱۳۶۱ش.

در نظم و نثر دستی توانا داشته و منشآتی از خود به جا گذاشته و قصیده و غزل و رباعی را نیکو می‌گفته و به قول برخی از تراجم‌نویسان شاعری، فضائل و کمالات علمی او را تحت الشّعاع قرار داده بود. او در علوم عقلی و نقلی خصوصا حکمت، منطق، فقه و اصول، کلام و ادبیات فارسی و عربی مهارت داشته و با دانشمندان و ادبای عهد مراوده و مباحثه داشته است. این رباعی از اوست:

“آن را که منزّه نبود ذات و صفات ••• از درس کلام و حکمتش نیست نجات”
“در طبع بَدان به جهل بر می‌گردد علم ••• در طینت مار سم شود آب حیات”.

[۱۷] گوپاموی، محمد قدرت‌الله، تذکره نتایج الافکار، ص۱۲۶-۱۲۸.

[۱۸] خاضع، اردشیر، تذکره سخنوران یزد، ص۶۳-۶۵.

[۱۹] قمی، شیخ عباس، الکنی و الالقاب، ج۲، ص۱۱۸.

[۲۰] مدرس تبریزی، محمدعلی، ریحانه الادب، ج۱، ص۳۲۸.

[۲۱] آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الرّوضه النّضره، ص۳۹۹.

[۲۲] دهخدا، علی‌اکبر، لغت نامه دهخدا: ذیل «تجلی»، ص۳۹۷.

وفات

تاریخ دقیق وفات او معلوم نیست؛ برخی تذکره‌ها سال ۱۰۸۳ را ذکر کرده‌اند،

[۲۳] راشدی، حسام‌الدین، تذکره شعرای کشمیر، ج۱، ص۱۵۶.

اما به گفته صاحب روضات الجنّات در اواخر عمر از تدریس کناره گرفته و عازم سفر حج شد و سپس به شیراز رفته و در سال ۱۰۸۵ق در آنجا وفات یافت. برخی هم تاریخ درگذشت وی را در ۱۰۸۸ق، بیان نمودند.

[۲۴] شفیق لچهمی، نراین، شام غریبان، ج۱، ص۶۰.

[۲۵] آرزو، علی‌خان، مجمع النفایس، ج۱، ص۳۴.

[۲۶] آزاد‌ بلگرامی، غل