پاورپوینت کامل جعفر صادق(ع) ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل جعفر صادق(ع) ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۲۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل جعفر صادق(ع) ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل جعفر صادق(ع) ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint :

۱
نام، نسب و القاب۲
زندگی‌نامه۲.۱
همسران و فرزندان۳
دوران امامت۳.۱
نصوص امامت۳.۲
سازمان وکالت۳.۳
برخورد با غالیان۴
فعالیت علمی۴.۱
مذهب جعفری۴.۲
مناظرات و گفتگوهای علمی۵
سیره سیاسی۵.۱
دوری از قیام مسلحانه۵.۲
رابطه با حاکمان۵.۲.۱
آتش زدن خانه امام صادق(ع)۵.۳
به‌کارگیری شیوه تقیه۶
خصوصیات اخلاقی، کرامات و فضایل۷
سفر به عراق۸
شاگردان و راویان۸.۱
اهل سنت۹
احادیث مشهور۱۰
دیدگاه اهل‌سنت۱۱
شهادت۱۱.۱
وصیت امام صادق۱۱.۲
انشعاب در شیعه۱۱.۳
تعطیلی رسمی سالروز شهادت در ایران۱۲
تألیفات امام صادق(ع)۱۳
کتاب‌شناسی۱۴
پانویس۱۵
یادداشت۱۶
منابع۱۷
پیوند به بیرون

از ویکی شیعه

(تغییرمسیر از جعفر صادق(ع))

ششمین امام شیعیان

قبرستان بقیع

نام

جعفر بن محمد

کنیه

ابوعبدالله

زادروز

۱۷ ربیع‌الاول، ۸۳ق.

زادگاه

مدینه

مدت امامت

۳۴ سال (۱۱۴ تا ۱۴۸ق)

شهادت

۲۵ شوال، ۱۴۸ق.

مدفن

مدینه – بقیع

محل زندگی

مدینه

لقب(ها)

صادق، صابر، طاهر، فاضل

پدر

امام باقر(ع)

مادر

ام فروه

همسر(ان)

حمیده، فاطمه

فرزند(ان)

اسماعیل، عبدالله، ام فروه، موسی(ع)، اسحاق، محمد، عباس، علی، اسماء و فاطمه

طول عمر

۶۵ سال

امامان شیعه

امام علی • امام حسن مجتبی • امام حسین • امام سجاد • امام باقر • امام صادق • امام کاظم • امام رضا • امام جواد • امام هادی • امام حسن عسکری • امام مهدی

جعفر بن محمد معروف به‌ امام جعفر صادق(ع) (۸۳-۱۴۸ق) ششمین امام شیعیان دوازده‌امامی بعد از پدرش امام باقر(ع) است. وی به مدت ۳۴ سال (۱۱۴ تا ۱۴۸ق) امامت شیعیان را بر عهده داشت که با خلافت پنج خلیفه آخر اموی یعنی از هشام بن عبدالملک به بعد و دو خلیفه نخست عباسی سفاح و منصور دوانیقی هم‌زمان بود. امام صادق(ع) به جهت ضعف حکومت اموی، فعالیت علمی بسیار بیشتری نسبت به دیگر امامان شیعه داشت. شمار شاگردان و راویان او را ۴۰۰۰ نفر دانسته‌اند. بیشتر روایات اهل‌بیت(ع)، از امام صادق(ع) است و از این‌رو مذهب شیعه امامیه را مذهب جعفری نیز می‌خوانند.
امام صادق(ع) در میان پیشوایان فقهی اهل‌سنت نیز جایگاه بالایی دارد. ابوحنیفه و مالک بن اَنَس از او روایت کرده‌اند. ابوحنیفه او را عالم‌ترین فرد در میان مسلمانان دانسته است.

امام صادق(ع) با وجود ضعف حکومت اموی و درخواست شیعیان، برضد حکومت قیام نکرد. او درخواست‌های ابومسلم خراسانی و ابوسلمه را برای برعهده‌گرفتن خلافت رد کرد. امام صادق(ع) در قیام عمویش زید بن علی شرکت نکرد و شیعیان را نیز از قیام پرهیز می‌داد؛ بااین‌همه روابط حسنه‌ای با حاکمان زمان خود نداشت. وی به جهت فشارهای سیاسی حکومت‌های اموی و عباسی از روش تقیه استفاده می‌کرد و به یارانش نیز چنین توصیه می‌کرد.
امام صادق(ع) به‌منظور ارتباط بیشتر با شیعیان، پاسخ به سؤالات شرعی آنها، دریافت وجوه شرعی و رسیدگی به مشکلات شیعیان، سازمان وکالت را تشکیل داد. فعالیت این سازمان در زمان امامان بعد گسترش پیدا کرد و در غیبت صغرا به اوج رسید. در زمان او فعالیت غالیان گسترش یافت. ایشان با اندیشه غُلُوّ برخورد و غالیان را کافر و مشرک معرفی کرد.
در برخی منابع آمده است امام صادق(ع) به علت احضار حکومت، به عراق سفر کرده و به کربلا، نجف و کوفه رفته است. وی قبر امام علی(ع) را که تا پیش از آن پنهان بود، به یارانش نشان داد. برخی از علمای شیعه معتقدند که امام صادق(ع) به دستور منصور دوانیقی و بر اثر مسمومیت شهید شده است. برطبق منابع روایی شیعه، وی امام کاظم(ع) را به عنوان امام بعد از خود به اصحابش شناسانده بود؛ اما به‌منظور حفظ جان وی، پنج نفر، از جمله منصور عباسی را وصی خود معرفی کرد. پس از شهادت امام صادق(ع) فرقه‌های مختلفی در شیعه شکل گرفت که اسماعیلیه، فَطَحیه و ناووسیه از آن جمله‌اند.
از هشتصد کتاب درباره امام صادق(ع) نام برده‌اند که کتاب‌های اخبار الصادق مع ابی‌حنیفه و اخبار الصادق مع المنصور از محمد بن وهبان دبیلی (قرن ۴ق) از قدیمی‌ترین آنها است. برخی دیگر از کتاب‌ها درباره امام صادق(ع) عبارت است از: زندگانی امام صادق جعفر بن محمد(ع) نوشته سید جعفر شهیدی، الامام الصادق(ع) و المذاهب الاربعه نوشته اسد حیدر، پیشوای صادق از سیدعلی خامنه‌ای و موسوعه الامام الصادق، تألیف باقر شریف قَرَشی.

نام، نسب و القاب

امام جعفر صادق (ع)

پیامبر اکرم

حضرت فاطمه‌

امام علی

امام حسین

امام سجاد

امام محمد باقر

امام جعفر صادق

حمیده

سایر همسران

فاطمه

امام موسی کاظم

اسحاق

محمد

اسماعیل

عبدالله

ام فروه

امام رضا

علی

عباس

اسما

فاطمه

مقاله اصلی: فهرست کنیه‌ها و لقب‌های امام صادق(ع)

جعفر بن محمد بن علی بن حسین بن علی بن ابی‌طالب، ششمین امام شیعیان دوازده‌امامی[۱] است. مذهب اسماعیلیه، ایشان را پنجمین امام خود می‌داند.[۲] پدر او امام محمد باقر(ع) و مادرش ام فروه دختر قاسم بن محمد بن ابی‌بکر پسر محمد بن ابی‌بکر بود.[۳] در کتاب کشف الغمه از عبدالعزیز بن اَخضر جَنابِذی از علمای اهل‌سنت نقل شده، از آنجا که نسب مادر امام صادق(ع) هم از جانب پدر و هم از جانب مادر به ابوبکر می‌رسید، امام صادق(ع) گفته است: «لَقَدْ وَلَدَنِی أَبُوبَکْرٍ مَرَّتَیْن‏»؛ من دو بار از ابوبکر متولد شده‌ام.[۴] اما علامه مجلسی از کتاب احقاق‌الحق شوشتری نقل کرده که این روایت جعلی است.[۵]

کنیه مشهور امام صادق(ع)، اباعبدالله (ناظر به دومین فرزندش عبدالله اَفطَح) است. از او با کنیه‌های ابواسماعیل (ناظر به فرزندش، اسماعیل) و ابوموسی (ناظر به دیگر فرزندش امام موسی کاظم(ع)) نیز نام برده‌اند.[۶]
مشهورترین لقب او «صادق» است.[۷] برطبق روایات، پیامبر اسلام(ص) این لقب را به او داده است تا از جعفر کَذّاب تمایز یابد؛[۸] اما برخی گفته‌اند امام صادق(ع) به جهت پرهیز از شرکت در قیام‌های عصر خود، صادق لقب گرفته است؛ چرا که در آن زمان به کسی که مردم را گرد خود جمع و به قیام بر ضد حکومت تحریک می‌کرد، کذّاب (دروغگو) می‌گفتند.[۹] در همان دوران ائمه این لقب برای امام صادق(ع) به کار می‌رفته است.[۱۰]
براساس گزارش ابن شهرآشوب مازندرانی در مناقب لقب صادق را منصور عباسی زمانی به امام صادق(ع) داد که پیشگویی حضرت درباره آشکار شدن قبر امام علی(ع) تحقق یافت و نیزگفته شده که او صادق لقب یافته چون هیچ لغزش و کجی و ناراستی در او دیده نشده است.[۱۱] به نقل از دایرهالمعارف بزرگ اسلامی، برخی از علمای اهل‌سنت چون مالک بن انس، احمد بن حنبل و جاحظ نیز از او با این لقب نام برده‌اند.[۱۲]

برای اطلاعات بیشتر، اینها را هم ببینید: صادق (لقب)

زندگی‌نامه

امام صادق(ع) در ۱۷ ربیع‌الاول سال ۸۳ق در مدینه به دنیا آمد و در سال ۱۴۸ق در ۶۵ سالگی همان‌جا به شهادت رسید.[۱۳] برخی ولادتش را در سال ۸۰ق نوشته‌اند.[۱۴] همچنین ابن‌قتیبه دینوری وفاتش را در سال ۱۴۶ق ثبت کرده است[۱۵] که آن را خطای در ضبط می‌دانند.[۱۶] درخصوص روز و ماه شهادت امام صادق(ع) اختلاف‌نظر وجود دارد. دیدگاه مشهور علمای متقدم شیعه[۱۷] این است که وی در ماه شوال به شهادت رسیده است؛ اما در منابع متقدم روز شهادت نیامده است.[۱۸]

طبرسی در کتاب تاج الموالید و شیخ عباس قمی در وقایع الایام، و شوشتری در کتاب رساله فی تواریخ النبی و الآل روز شهادت او را ۲۵ شوال دانسته‌اند.[۱۹] در مقابلِ دیدگاه مشهور، طبرسی در اعلام الوری[۲۰] و علامه مجلسی در بحار الانوار به نقل از کتاب مصباح کفعمی شهادت امام صادق(ع) را در ۱۵ رجب گزارش کرده‌اند؛ اما محققانِ کتاب بحار الانوار این مطلب را در کتاب مصباح نیافته‌اند.[۲۱]

همسران و فرزندان

شیخ مفید برای امام صادق(ع) ده فرزند و چند همسر برشمرده است:[۲۲]در پاره ای از منابع به نقل از امام کاظم(ع) به دختر دیگری برای امام صادق(ع) به نام حکیمه یا حلیمه اشاره شده است.[۲۳]

همسر
نسب
فرزندان
توضیحات

حمیده

دختر صاعد یا صالح

امام کاظم(ع)، اسحاق و محمد

امام کاظم(ع) هفتمین امام شیعیان امامیه است.[۲۴]

فاطمه

دختر حسین بن علی بن حسین(ع)

اسماعیل، عبدالله افطح و ام فروه

عبدالله پس از درگذشت پدر ادعای امامت کرد و پیروان او فطحیه نام گرفتند.[۲۵] اسماعیل در زمان حیات امام صادق(ع) درگذشت ولی عده‌ای مرگ او را نپذیرفتند و فرقه اسماعیلیه را تشکیل دادند.[۲۶]

همسران دیگر

–

عباس، علی، اسماء و فاطمه

به گفته شیخ مفید هر یک از این فرزندان از یک کنیز (ام ولد) بوده است.[۲۷]

دوران امامت

خلافت در دوره امام صادق(ع)

خلفای دوران پیش از امامت
(۱۱۴-۸۳ق)

سال

۸۳-۹۶ق

۹۶-۹۹ق

۹۹-۱۰۱ق

۹۹-۱۰۱ق

۱۰۱-۱۰۵ق

۱۰۵-۱۱۴ق

خلیفه

عبدالملک بن مروان

ولید بن عبدالملک

سلیمان بن عبدالملک

عمر بن عبدالعزیز

یزید بن عبدالملک

هشام بن عبدالملک

خلفای دوره امامت
(۱۴۸-۱۱۴ق)

سال

۱۱۴-۱۲۵ق

۱۲۵-۱۲۶ق

۱۲۶-۱۲۶ق

۱۲۶-۱۲۷ق

۱۲۷-۱۳۲ق

۱۳۲-۱۳۶ق

۱۳۶-۱۴۸ق

خلیفه

هشام بن عبدالملک

ولید بن یزید

یزید بن ولید

ابراهیم بن ولید

مروان بن محمد

سفاح

منصور دوانیقی

حیات امام صادق(ع)، با خلافت ده خلیفه آخر بنی‌امیه از جمله عمر بن عبدالعزیز و هشام بن عبدالملک و دو خلیفه نخست عباسی، سَفّاح و منصور دوانیقی هم‌زمان بود.[۲۸] او در سفر امام باقر به شام که به درخواست هشام بن عبد الملک صورت گرفت، همراه پدر بود.[۲۹] در امامت امام صادق(ع)، پنج خلیفه آخر اموی یعنی از هشام بن عبدالملک به بعد [یادداشت ۱] و سفاح و منصور خلفای عباسی حکومت کردند.[۳۰] در این دوران حکومت بنی‌امیه ضعیف و سرانجام سرنگون شد و پس از آن بنی‌عباس روی کار آمدند. ضعف و عدم نظارت حکومت‌ها فرصت مناسبی برای امام صادق(ع) جهت انجام فعالیت‌های علمی فراهم کرد.[۳۱] البته این آزادی تنها در دهه سوم قرن دوم قمری، وجود داشت و پیش از آن در زمان بنی‌امیه و پس از آن به جهت قیام نفس زکیه و برادرش ابراهیم فشارهای سیاسی فراوانی بر ضد امام صادق(ع) و پیروانش وجود داشت.[۳۲]

نصوص امامت

از دیدگاه شیعه، امام از جانب خدا تعیین می‌شود و از راه‌های شناخت او، نَصّ (تصریح پیامبر(ص) یا امام قبلی به امامت امام پس از خود) است.[۳۳] کلینی در کتاب الکافی روایاتی را به منظور اثبات امامت امام صادق(ع) نقل کرده است.[۳۴]

سازمان وکالت

مقاله اصلی: سازمان وکالت

به عللی چون پراکندگی شیعیان در مناطق مختلف اسلامی، دشواربودن ارتباط با شیعیان به علت فشارهای سیاسی و عدم دسترسی شیعیان به امام صادق(ع)، وی مجموعه‌ای از نمایندگان را در مناطق مختلف اسلامی تعیین کرد که از آن با نام سازمان وکالت یاد می‌شود.[۳۵] این سازمان وظایفی چون دریافت وجوه شرعی مانند خمس، زکات، نذر و هدایای شیعیان و تحویل آنها به امام، رسیدگی به مشکلات شیعیان، ایجاد ارتباط میان ائمه و شیعیان و پاسخ به سؤالات شرعی آنها را برعهده داشت.[۳۶] سازمان وکالت در زمان ائمه بعد گسترش یافت و در غیبت صغرا به وسیله چهار نائب امام زمان به اوج رسید و با آغاز دوره غیبت کبرای امام زمان و مرگ وکیل چهارم او علی بن محمد سمری پایان یافت.[۳۷]

برخورد با غالیان

مقاله اصلی: غالیان

در زمان امام باقر(ع) و امام صادق(ع) فعالیت غُلات، افزایش یافت.[۳۸] آنها مقامی رُبوبی برای ائمه قائل بودند یا آنها را پیامبر می‌دانستند. امام صادق(ع) اندیشه غُلُوّ را به شدت رد و مردم را از همنشینی با غالیان نهی می‌کردند.[۳۹] و آنان را فاسق و کافر و مشرک می‌دانستند.[۴۰]

در حدیثی از وی در خصوص غالیان به شیعیان توصیه شده است: «با آنها همنشینی نکنید، غذا نخورید، نیاشامید و مصافحه نکنید.»[۴۱] امام صادق(ع) درخصوص جوانان به شیعیان چنین هشدار داد: «مراقب باشید غُلات (غالیان)، جوانانتان را فاسد نکنند. آنها بدترین دشمنان خدا هستند؛ خدا را کوچک می‌کنند و برای بندگان خدا رُبوبیّت قائل می‌شوند.»[۴۲]

فعالیت علمی

در دوران امامت امام صادق(ع)، به علت ضعف حکومت اموی، آزادی بیشتری برای ابراز عقیده به وجود آمد و بحث‌های علمی بسیاری در موضوعات مختلف درگرفت.[۴۳] این آزادی علمی و دینی که برای کمتر امامی از ائمه دوازده‌گانه وجود داشت، سبب شد تا شاگردان امام آزادانه در مباحث علمی شرکت کنند.[۴۴] فضای باز علمی سبب شد از امام صادق(ع) روایات فراوانی در زمینه‌های گوناگونِ فقه، کلام و… نقل شود.[۴۵] به گفته ابن‌حَجَر هیتمی از علمای اهل‌سنت، مردم از او دانش‌های فراوان نقل می‌کردند و آوازه او به همه جا رسیده بود.[۴۶] ابوبحر جاحظ هم نوشته است دانش و فقه او دنیا را پر کرده بود.[۴۷] حسن بن علی وَشّاء هم گفته است که نهصد نفر را در مسجد کوفه دیده است که از امام صادق(ع) حدیث نقل می‌کردند.[۴۸] سید محمدحسین تهرانی معتقد است که پس از رحلت پیامبر(ص) و حوادث تلخی که در رابطه با تحریف حقیقت اسلام و انحراف آن از مکتب اهل‌بیت(ع) رخ داد جامعه مسلمانان نیاز به دو شوک و نهضت داشت یک شوک عملی به منظور بیدار ساختن امت که توسط امام حسین(ع) و نهضت او صورت گرفت و دیگری شوک علمی برای احیای معارف قرآن و دین که توسط امام صادق(ع) انجام شد.[۴۹]

مذهب جعفری

مقاله اصلی: مذهب جعفری

در میان امامان شیعه، بیشترین روایت از امام صادق(ع) نقل شده است.[۵۰] وی همچنین بیشترین شمار راویان را داشته است. اِربِلی شمار روایت‌کنندگان از او را ۴۰۰۰ تن دانسته است.[۵۱] به گفته ابان بن تغلب شیعیان هرگاه در سخن پیامبر(ص) اختلاف‌نظر پیدا می‌کردند، به سخن حضرت علی(ع) تمسک می‌کردند و آنگاه که در سخن علی اختلاف‌نظر داشتند، به سخن امام صادق(ع) رجوع می‌کردند.[۵۲] به جهت نقل بیشترین روایات فقهی و کلامی از امام صادق(ع)، مذهب شیعه امامی را مذهب جعفری نیز می‌خوانند.[۵۳] امروزه امام صادق(ع) به نام رئیس مذهب جعفری مشهور است.[۵۴]
در سال ۱۳۷۸ق، شیخ شَلتوت رئیس دانشگاه الأزهر در مصر، در پی مکاتباتی با آیت الله بروجردی، مذهب جعفری را به رسمیت شناخت و عمل به آن را به لحاظ شرعی جایز شمرد.[۵۵]

مناظرات و گفتگوهای علمی

در متون حدیثی شیعه، مناظرات و گفتگوهایی میان امام صادق(ع) و متکلمان مذاهب دیگر و نیز برخی از منکران وجود خدا گزارش شده است.[۵۶] در برخی از مناظرات، شاگردان امام صادق(ع) در حضور وی در زمینه‌ای که ت