پاورپوینت کامل الفکر التربوی عند المتکلمین المسلمین و دوره فی بناء الفرد و المجتمع ۳۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل الفکر التربوی عند المتکلمین المسلمین و دوره فی بناء الفرد و المجتمع ۳۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل الفکر التربوی عند المتکلمین المسلمین و دوره فی بناء الفرد و المجتمع ۳۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل الفکر التربوی عند المتکلمین المسلمین و دوره فی بناء الفرد و المجتمع ۳۵ اسلاید در PowerPoint :

برای دیگر کاربردها، تربیت اسلامی (ابهام زدایی) را ببینید.

الفکر التربوی عند المتکلمین المسلمین و دوره فی بناء الفرد و المجتمع، اثر احمد عرفات قاضی، پایان‌نام دور دکتراى نگارنده در رشت فلسف اسلامى است که در ۱۹۹۴ از آن دفاع شده و اینک جامه طبع پوشیده است. موضوع بحث، کمابیش تازه و نیز مهم و مفید است.

برخلاف انتظار مسبوق به عنوان کتاب، رنگ غالب بحث‌های این نوشتار کلامى است و نه تربیتى؛ با این حال، ارزش تربیتى این اثر در جاى خود محفوظ است. نگارنده از آراى کلامى و تربیتى مرتبط با آن در فرهنگ امامیه یاد نکرده است.

نگارنده در پیشگفتار کتاب نسبت به امامیه اظهارات ناروایى کرده است، مثلا اختلاف میان بنى هاشم و بنى امیه را برخاسته از عصبیت قبیل‌های خوانده است؛ چنانکه، در بحث امامت و وظایف تربیتى دولت، امامت را از فروع دین دانسته و از زبان دیگران به شیعه اعتراض کرده است.

نگارنده در بیان تأثیر نگرش‌های کلامى (فلسفى)، متکلمان در رویکرد‌های تربیتى آنها چندان موفق نیست؛ بمثل، در این اثر حجیم، از تأثیر جهان‌بینى کلامى بر تعیین هدفها و یا اصول تربیتى، اثرى نیست و یا نمى‌توان از متن کتاب دریافت که بالاخره چه فرقى میان نظام تربیتى معتزله با اشاعره و این دو فرقه با دیگر فرق اسلامى وجود دارد. دیگر آنکه نگارنده به آثار منفى احتمالى این نحل کلامى بر تربیت اصیل و ناب اسلامى اشاره نکرده است.

نتیجه‌گیریها و پرداخت مطالب خوب است و از منابع اصیل استفاده شده است؛ اما، لازم بود نگارنده به دلیل چشم‌پوشى از بیان نگرش‌های معتزله و اشاعره به هستى و خدا و جهان اشاره مى‌کرد و معلوم مى‌داشت که چرا تنها به انسان آن هم در سطحى محدود پرداخته است‌؟ آیا نگرش‌های هستى‌شناخت و خداشناخت و جهان‌شناخت آنها در نظام تربیتى مورد نظرشان دخیل نبوده است‌؟

با این همه، این کتاب در نوع خود تازه و خواندنى است و اکثر بحث‌‌هایش در فارسى پیشینه ندارد. نگارنده مطالب کتاب را در پیشگفتار و دو باب چند فصلى و یک خاتمه بسامان کرده است.

پیشگفتار این کتاب کاوشى است در تحولات اجتماعى و فرهنگى جامعه اسلامى در صدر اسلام و تأثیر آن در تفکرات تربیتى و نیز پیدایش علم کلام، و در آن به مطالب زیر اشاره شده است: نیم نگاهى به وقایع عصر راشدین، برخى از عوامل مؤثر در تحولات اجتماعى و فکرى قرن اول اسلام (عصبیت عربى، درگیرى میان فرهنگ اسلامى و دیگر فرهنگها، درگیرى بین اسلام و دیگر دینها و نحله‌ها، اختلاف بر سر امامت و انتقال حکومت به بنى امیه و انتقال مقر حکومت از مدینه به شام)، موضع معتزله در برابر بنى امیه، زمینه‌‌های اجتماعى و فرهنگى و تربیتى فروپاشى حکومت بنى امیه، موضع معتزله در برابر بنى عباس، حمایت ابو حنیفه از عباسیان تا پیش از اقدامات ضدعترتى آنها، تقسیم موضع معتزله به دو مرحله مخالفت و موافقت، افول ستار بخت معتزله، رابط معتزله و شیعه و ماهیت تربیتى آن، رابط اشاعره با صوفیه و ماهیت تربیتى آن.

باب اول. تربیت و طبیعت انسان:

در فصل‌های چهارگان این باب، از انسان از آن روى که موضوع تربیت است، بحث مى‌شود و به نگرش‌های انسان‌شناختى معتزله و اشاعره اشاره مى‌شود.

فصل اول. ماهیت تربیت و پیوندش با فلسفه: این فصل حاوى کاوشى در تعریف تربیت در لغت و اصطلاح در میراث و متون اسلامى و بویژه متون کلامى است و در آن به واژگان مترادف تربیت در متون اسلامى هم اشاره مى‌شود تا معلوم آید که متکلمان، تربیت را در معنایى جز آنچه صوفیان و فیلسوفان به کار مى‌برند، به کار برده‌اند؛ از این گذشته، در این فصل با معناى تربیت در غرب امروز و سهم آن در تفکرات تربیتى جدید عرب آشنا مى‌شویم. موضوع دیگر این فصل، انسان به اعتبار موضوع تربیت است و در آن به رابط تربیت با فلسفه و تحول مفهوم تربیت از دیرباز تا پیدایش اسلام اشاره مى‌شود و از چگونگى ارتباط موضوع تربیت در هرجامعه با مشکلات آن جامعه یاد مى‌شود و از تربیت یونانى، اسپارتى و عرب جاهلى سخن به میان مى‌آید و اشار‌های مى‌شود به اینکه اسلام مى‌آید و تربیت، معنایى تازه مى‌یابد که اندکى با آن در این فصل آشنا مى‌شویم.

فصل دوم. طبیعت انسان در نگاه معتزله و اشاعره: نوع نگرش هرمکتب تربیتى به انسان (موضوع تربیت)، خشت اول آن مکتب تربیتى است؛ لذا، در این فصل کوشش مى‌شود نگرش معتزله و اشاعره به انسان، از لابه‌لاى رویکرد‌های آنها به ماهیت انسان، تحلیل‌های روان‌شناختى آنها از انسان، و نظر آنان دربار فطرت انسان کشف و معرفى شود. نگارنده براى تحقق این مهم به نکات زیر مى‌پردازد: انسان از نگاه معتزله، بررسى سه دیدگاه در میان معتزله نسبت به انسان، معرفى دیدگاه اکثریت، انسان در منظر اشاعره، دو نگرش دراین‌باره: یکى پیش از غزالى و دیگرى مذهب غزالى و پس از او؛ نگرش غزالى به انسان کامل، انسان در نگاه فخر رازى؛ فطرت انسان در تفکر اسلامى، مفهوم فطرت از زبان معتزله، مفهوم فطرت در میان اشاعره، فطرت و ابن تیمیه، نظر رازى و غزالى، انسان و تکلیف و مسؤولیت، تعریف تکلیف، شروط تکلیف در مکتب اعتزال و اشعرى.

فصل سوم. اراده و فعل انسان و رابط آن با تربیت: اراده مدخل طبیعى کاوش در رفتار آدمى است. از سویى تربیت اراده از عوامل مهم رشد و تحقق انسانیت است؛ گذشته از اینها، اراده در حوز روان‌شناسى قرار دارد و متکلمان اشعرى و معتزله ضمن بحث از اراده، به انگیزه‌ها و امیال آدمى نیز پرداخته‌اند و از ارتباط اراد انسان با اراد خداوند نیز یاد کرده‌اند که هریک دارا