پاورپوینت کامل التفسیر الموضوعی للقرآن الکریم ۳۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل التفسیر الموضوعی للقرآن الکریم ۳۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل التفسیر الموضوعی للقرآن الکریم ۳۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل التفسیر الموضوعی للقرآن الکریم ۳۰ اسلاید در PowerPoint :

التفسیر الموضوعی للقرآن الکریم بین الکتاب و السنه و سائر الکتب السماویه اثر آیت‌الله محمد صادقی تهرانی، یکی از تفاسیر قرآن است که بر اساس روش تفسیر «قرآن به قرآن» نگاشته شده و در اصل همان تفسیر «الفرقان فی تفسیر القرآن بالقرآن و السنه» نوشته خود اوست که شامل یک دوره کامل تفسیر ترتیبی قرآن کریم است که از آغاز تا انتهای قرآن، به تفسیر آیه به آیه آن پرداخته و در اثر حاضر، به صورت موضوعی درآمده است.

ساختار

کتاب در ۲۸ جلد عرضه گردیده و در ابتدای هر جلد، مقدمه کوتاهی از مؤلف در اشاره به موضوع همان جلد، آورده شده است.

نویسنده در تفسیر قرآن از روش قرآن به قرآن استفاده کرده و بعد از استاد خود سید محمد حسین طباطبایی، در زمره کسانی است که به طور جدی از این روش استفاده کرده‌اند. وی در تمام ابعاد فقهی، فلسفی، عرفانی و… و حتی ادبیات عرب، به خود قرآن تمسک نموده و مخصوصاً آیات الاحکام را در تفسیر خود مورد بررسی خاصی قرار داده است[۱].

او در برابر فقه پویا و فقه سنتی که عامه علمای معاصر شیعی برمبنای آن‌ها فتوی می‌دهند، برای صدور احکام، برمبنای فقه گویا فتوی می‌دهد. او ارائه دهنده فقه گویا است که در آن تنها قرآن، محور استنباط است بدین صورت که سنت قطعیه از عرضه احادیث بر قرآن به‌دست می‌آید. در روش فقهی وی که آن را فقه گویا نام نهاده‌اند، علم رجال ملاک اصلی حجیت نیست، بلکه تنها قرآن ملاک اصلی است. با این روش، بین دو حدیث که یکی معتبر ولی خلاف قرآن و دیگری ضعیف ولی موافق قرآن باشد، حدیث دوم پذیرفته می‌گردد[۲].

گزارش محتوا

این تفسیر هم از نظر محتوا و هم از جهت سبک، یکی از تفاسیر بدیع امامیه به شمار می‌آید، چه این که از نظر محتوا- بر خلاف بیشتر تفاسیر که غالب محتوای آنها تکرار حرف‌های گذشتگان است- دارای مطالب و نکات تازه‌ای است که خواننده را در فهم قرآن و استدلال به آن، در فضای جدیدی از مفاهیم و معانی قرار می‌دهد. از نظر سبک و شیوه تفسیری نیز، ویژگی‌های قابل توجه و تأملی در آن وجود دارد؛ که تفاسیر موجود، کم‌تر از آن برخوردارند[۳].

شیوه تفسیری وی، تفسیر قرآن به قرآن است، بدین سبک که نظرات و اقوال و عرفان و فلسفه و علوم دیگر را بر قرآن تحمیل نکرده و معتقد بود که قرآن را بایستی با ادبیات و اصول و اول در خود آیه دقت کرد، در مرحله بعد به احادیث و سپس اقوالی را که موافق قرآن است و به اشارات و لطایف قرآن تنبه داده‌اند اقتباس کرد و لیکن اقوال و روایاتی راکه مخالف قرآن و یا نه مخالف و نه موافق قرآن است و علم آور نیست، مردود شمرد[۴].

از دیدگاه وی، کتاب و سنت، برهم تطابق دارند و محور احکام اخلاقی، عقیدتی، فردی، اجتماعی، عبادی، سیاسی و… فقط قرآن است. سنت هم بر محور وحی قرآنی است. به عقیده وی با نگرش عقلی، همان‌گونه که قرآن کلام خداست و خداوند نیازی به دیگران ندارد، کتاب خدا هم نیازی به دیگران ندارد؛ بنابراین اگر نیازی در استفسار آیاتی از قرآن هست، همین نیاز را خود قرآن برطرف می‌کند؛ و با دلیل نقلی‌اش هم که متعدد است. مثلاً در آیه «ولا یأتونک بمثل الاّ جئناک بالحق واحسن تفسیرا» (فرقان/۳۳) جئناک کیست؟ خداست و خدا حق آورده و مخاطبش هم پیامبر است. برای پیامبر در مقابل مثل‌های دیگران که با مثلها می‌خواهند حقایق را وارونه کنند و باطل را درست کنند، می‌گوید که «الاّ جئناک». پس قرآن دو بعدی است. یکی حق است و یکی احسن تفسیراً است. یعنی کل حقایقی را که امکان فهم آنها وجود دارد، برای کل مکلفان در طول و عرض جهان، تا قیام قیامت بیان کرده؛ و احسن تفسیرا، یعنی تفسیر، یا اصح است یا صحیح یا حسن یا احسن، تفسیر احسن، همان‌طوری‌که قرآن حقش احسن الحقایق است، تفسیرش هم احسن تفاسیراست؛ بنابراین به کمک این آیه و آیه‌های دیگر، قرآن، خودش را تفسیر می‌کند و تفکر، تفهم، فکر مطلق بی‌شائبه، تعقل مطلق بی‌شائبه، مقدماتی است که خود قرآن دارد: أفلا تعقلون، أفلا یشعرون، أفلا یتدبرون. بنابراین تفسیر به رأی، رأی غیر مطلق یا رأی باطل است، چون انسان در مثلثی است. یا رأی مطلق است یا رأی غیر مطلق است یا رأی باطل، تحمیل رأی باطل و یا غیر مطلق بر قرآن خیانت است. یعنی یا خدا قرآن را تفسیر می‌کند یا خدایی‌ها، که فطرت و عقل و علم مطلق است. یا غیر خدا. اگر غیر خدایی‌ها که نه قرآن است، نه سنت قطعیه است، نه فکر مطلق است، نه عقل مطلق است، نه علم مطلق است تفسیر کند، این تفسیر به رأی است[۵].

از دیدگاه وی، انتظارات غیر مطلق، تحمیل بر نص قرآن کردن و تحمیل بر آیات