پاورپوینت کامل آیت‌الله شیخ محمدحسین نائینی ۳۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل آیت‌الله شیخ محمدحسین نائینی ۳۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل آیت‌الله شیخ محمدحسین نائینی ۳۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل آیت‌الله شیخ محمدحسین نائینی ۳۷ اسلاید در PowerPoint :

نایینی، محمدحسین

نام
نایینی، محمدحسین

نام‌های دیگر

غروی نائینی، محمدحسین

میرزای نائینی

نائینی، حسین

نام پدر

حاج میرزا عبدالرحیم نائینى

متولد

 ۲۶ خرداد ۱۲۳۹ (۲۷ ذیقعده ۱۲۷۶)

محل تولد

نائین

رحلت

 ۲۳ مرداد ۱۳۱۵ (۲۶ جمادی‌الاول ۱۳۵۵) در نجف

اساتید

آیت‌الله میرزاى شیرازى، آیت‌الله سید محمد فشارکى اصفهانى

برخی آثار

رساله الصلاه فی المشکوک (ط – الحدیثه)

أجود التقریرات

تنبیه الأمه و تنزیه المله

کتاب الصلاه (للنائینی)

رساله شریفه مجمع الرسائل

المکاسب و البیع

کد مؤلف

AUTHORCODE00009AUTHORCODE

برای دیگر کاربردها، نائینی (ابهام زدایی) را ببینید.

میرزا محمدحسین غروی نائینى (۱۲۷۶-۱۳۵۵ق/۱۲۳۹-۱۳۱۵ش)، فقیه، اصولی، ازمراجع بزرگ تقلید شیعه، از مهمترین حامیان نهضت مشروطه ایران، کتاب معروف تنبیه الأمه و تنزیه المله او در موافقت با مشروطه مشروعه و نفی استبداد است.

ولادت

میرزای نائینی فرزند حاج میرزا عبدالرحیم نائینى، در ۱۷ ذى قعد سال ۱۲۷۶ هجرى قمرى در شهر نائین و در یک خانواد روحانى چشم به جهان گشود.

تحصیلات

او تحصیلات ابتدایى را در زادگاه خود، نائین اصفهان، در محضر پدرش حاج میرزا عبدالرحیم آغاز کرد.

پس از فراگیرى مقدمات علوم و براى تحصیل سطوح عالیه و خارج، به حوز نجف رهسپار گردید و در ردیف شاگردان نامدار آیت‌الله حاج میرزا محمدحسن شیرازى بزرگ و مرحوم آیت‌الله سید محمد اصفهانى قرار گرفت و در درس آیت‌الله آخوند ملا محمد کاظم خراسانى به عنوان ادب و احترام حضور به هم رساند.

جایگاه علمى و اجتماعى

آیت‌الله نائینى، یکى از بزرگترین و نامورترین مراجع عصر خویش و یکى از محققین نامى در اصول و فقه است. او را مجدّد علم اصول و نوآور آن نامیده‌اند و اغلب مراجع و فضلاى معاصر از افاضات علمى و رشحات فکرى این مرد فضیلت و دانش، به صورت مستقیم یا غیر مستقیم بهره برده‌اند.

میرزاى نائینى در اثر اطلاعات وسیع در علومى همچون ریاضى، حکمت، فلسفه و عرفان و احاطه به کلیات فقه، امتیازات خاصى میان علماى نجف اشرف داشت.

ایشان علم اصول را با دقت و جدیت خاص، طورى منظم کرد و پیچیدگى‌هاى آن را بر طرف نمود و آن را تهذیب و تنقیح کرد که همگان وى را در این امر ستوده و استادى او را در این فن تأیید کرده‌اند.

مقام معنوى

آیت‌الله نائینى، توجه خاصى به تربیت و تهذیب نفس و آراستن آن به انواع فضایل اخلاقى داشت. نماز شب ایشان هیچ‌گاه ترک نشد، و حتى در سفر هم همیشه بر آن مواظبت داشت.

هر کس چند روزى ملازم ایشان مى‌گشت، حالات عرفانى و تعبدهاى خاص آن مرحوم را مشاهده مى‌نمود و او را در درج اعلاى وارستگى و تقوا و صلاح و ارشاد و اخلاص مى‌دید.

گویا هم خوبى‌ها در آن وجود جمع شده بود. علم و فضل و شایستگى، و آراستگى به کمال و رشد معنوى و فضایل اخلاقى و معنوى، همه در وجود او نمایان بود.

او هرگز اوقات گران‌بهایش را بیهوده صرف نمى‌کرد. یا مشغول مباحث مسائل علمى بود و یا با شرح صدر و گشاده رویى در میان مردم به گفت و شنود و رسیدگى به نیازها و مشکلات آنان اشتغال داشت. همیشه در مصرف، اقتصاد را رعایت مى‌کرد و در صرف بیت المال مسلمانان، زهد و تقوا و صرفه جویى داشت.

تا آنجا که مقدور بود از سهم مبارک امام عجل‌الله‌تعالى‌فرجه و سایر حقوق شرعیه استفاد خصوصى نمى‌کرد و هزین زندگى شخصى را از درآمدهاى خویش تأمین مى‌نمود.

او نمون بارزى از تقوا و صلاح و رستگارى بود، آن چنان که نمون بارزى از بلند اندیشى در علم نیز، به شمار مى‌آمد.

خدمات سیاسى

در دور قاجار مردم مسلمان ایران زیر پاى شاهزادگان و درباریان قاجار پامال بودند و پادشاهان و فرمانروایان، مالک همه چیز مردم بى‌پناه بودند و مردم بى‌دفاع، از خود اختیارى نداشتند و عین‌الدوله‌ها و شمس الملوکها، شاه ناتوان و بى اراده را آلت دست خودخواهى و هوس بازى خویش قرار داده و ترکتازى را به حد اعلاى خود رسانده بودند.

در چنان شرایط خفقان و خودسرى، تنها علماى بزرگ دین ناله‌هاى مردم را از دور و نزدیک مى‌شنیدند و کمکى به حال آنان می‌کردند. در آن زمان در تهران و تبریز و سایر شهرها، علما به استغاث مردم پاسخ مثبت داده و خواهان اجراى قانون و نظم و عدالت و قسط اسلامى شدند.

در چنان روزگار سیاه و خفقانى بود که آیت‌الله نائینى، آن فقیه دلسوز و آگاه، کتاب شریف «تنبیه الأمه و تنزیه المله» را نوشت و انواع استبداد و خودسرى و حکومت خودکام پادشاهان مستبد را با منطق و حکمت تبیین کرد و وظایف علما و فقها را نسبت به دین و اوضاع جارى بیان نمود و با تبیین فصول مختلف عهدنام مالک اشتر، حدود و اختیارات حاکم و حکومت اسلامى را نشان داد.

این کتاب با حاشیه و تقریظ دو تن از مراجع بزرگ و استوانه‌هاى فقه و فقاهت آن روز، زینت یافت و همانند دستور العمل و بیانی حکومت اسلامى تلقى گردید.

دو مرجع مبارز و مجاهد آن روز، آیت‌الله آخوند خراسانى و آیت‌الله شیخ عبدالله مازندرانى بر آن کتاب تقریظ نوشتند و مأخوذ بودن اصل مشروطیت را از متن شریعت محمدى صلى‌الله‌علیه‌وآله‌و‌سلم مورد تأیید و امضا قرار دادند و به این ترتیب، گامى در راه برانداختن استبداد مطلق برداشته شد.

هر چند دیرى نپایید که با دخالت اجانب و بیگانگان و توطئه و تلاش ستون پنجم و روشنفکر نمایانى مانند تقى زاده و ملکم خان و همدستان آنها، مشروطیت از مسیر انقلاب خارج گردید و به تعبیر خود ایشان، انگورى که انتظار و امید سرکه بودن در آن منظور بود، یک باره شراب گردید و غیر قابل استفاد مؤمنین شد.

در هر صورت و با توجه به آن روزگار سیاه، حرکت مشروطیت گامى به جلو و حرکتى به سوى اسلامى و الهى