پاورپوینت کامل فرهنگ کنز اللغات ۲۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل فرهنگ کنز اللغات ۲۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل فرهنگ کنز اللغات ۲۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل فرهنگ کنز اللغات ۲۹ اسلاید در PowerPoint :

برای دیگر کاربردها، فرهنگ (ابهام زدایی) را ببینید.

فرهنگ کنز اللغات، عنوان کتابی است از محمد بن عبدالخالق بن معروف (متوفای ۸۳۳ق/ ۱۴۷۸م)، با موضوع زبانشناسی و فرهنگ لغت. این فرهنگنامه به زبان عربی به فارسی نوشته شده است و به تصحیح سید رضا علوی رسیده است.

نویسنده کتابش را برای محمد بن کیا ناصر کیا، شاه گیلان در قرن نهم هجری تألیف کرد[۱].

ساختار

کتاب ۲ جلد دارد؛ جلد اول حاوی مقدمه محقق و محتوای مطالب است و جلد دوم در ادامه محتوای مطالب جلد اول نگاشته شده است.

محتوای کتاب در ۲۸ «کتاب» به ترتیب حروف آغاز واژه‌ها، سپس هر کتاب در ۲۸ «باب»، این بار به ترتیب حرف پایانی واژه‌ها مرتب شده است. نویسنده نخست در «باب»ها مصدرهای ثلاثی مجرد و سپس مصدر رباعی‌ها و آنگاه غیر مصدرها را آورده است. و در سرآغاز کتاب ۱۷ «قاعده» را یاد کرده است[۲].

گزارش محتوا

محقق پس از حمد الهی با الفاظی مسجع می‌نویسد: «لغت عرب اشرف جمیع لغات باشد و چون لغت کلید خزانه معنى است هرآینه جهت شناختن معانى احادیث شریفه نبوى و الفاظ سرى کریمه قرآنى بر هر فردى از افراد انسانى که بر منهج مستقیم مسلمانى قائم باشد دانستن لغات عربیه واجب و لازم است و کتبى که قبل از این نسخه در ترجمه عربیه تصنیف کرده بودند احسن و اصح آنها «صحاح جوهرى» بود و هرچند که کتاب مذکور بسط و شمولى داشت، اما به‌واسطه عربى بودن آن غیر عربى‌دان را از آن حظى نبود، و نیز لغات آن کتاب مصادرش از غیر مصادر متفرق نبود(جدا از هم نبود)، بنابراین به توفیق الله المعین نسخ در ترجمه اکثر امهات لغات عربیه و تمام لغات قرآنیه به عبارات فارسیه ترتیب نمودم، و انتخاب آن از کتاب صحاح، و مجمل، و دستور، و مصادر، و اختیارات بدیعى، و لغات القران، و شرح نصاب، کردم بر وجهى که پیدا کردن هر لغتى به عنایت الله المنان به‌غایت آسان باشد، بر وجهی که لغات مصادر را از غیر مصادر ممیز ساخته و ترتیب آن به‌عکس ترتیب صحاح به اوائل حروف نهاده، که این طریق به طبع اقرب می‌باشد.»[۳]

در بخشی از مقدمه کتاب درباره محتوای مطالب و ترتیب ارائه مطالب آن می‌خوانیم: «این کتاب مسمى است به کنز اللغات، و به توفیق قادر وهاب مرتب است به ترتیب حروف تهجى بر بیست‌وهشت کتاب و هر کتابى مشتمل بر چندین باب، کتاب اول کتاب الف است و مراد به کتاب الف کتابیست که هر لغتى در او مکتوب شود اول و آخر آن الف باشد و مراد به باب الالف مع الباء بابی است که هر لغتى در او مسطور باشد اول آن الف و آخر آن باء، بنابراین نهج است قیاس دیگر ابواب کتاب….»[۴]

سپس ادامه می‌دهد: اکنون بدان که پیش از شروع در مقصود لابد است از دانستن مقدمات چند و به هفده مورد که در زیر می‌آید، تذکر و سپس وارد محتوای مطالب به ترتیب الفبایی می‌شود:

اول آنکه در این کتاب به قدر الوسع آنچه مسموع و معلوم گشته است از اکثر لغات مصادر و غیر مصادر آورده شده است و غیر مصادر از مشتقات بعضى را ذکر رفته و بعضى را به ذکر مصادر آن اعتماد کرده و هر مصدری که آخر آن حرف اصلى نباشد آن را در سه باب باید جست یا باب آخر الف، و یا باب آخر تاء، و یا باب آخر نون، همچو دعوى و شدت و عرفان و منظور از مصدر آن است که معنى پارسى او را چنان توان ادا کرد که در آخر آن دال و نون یا تا و نون باشد و دلالت بر حدوث کند و فعل از آن مشتق و صادر باشد، و غیر مصدر آن است که چنین نباشد و هر لفظى که باشد منقول است یا مرتجل، منقول آن است که اولاً معنى دیگر داشته و از آن معنى نقل کرده شده به معنی دیگر همچو صلوه، که اولاً به معنی دعا بوده و بعدازآن منقول به معنی نماز شده و مرتجل آن است که از آن معنى اول به معنی دیگر منقول نشده باشد همچو لفظ هیقطان که همیشه به معنی دراج نر باشد و لفظ مصطلح غیرمنقول است، چه مصطلح به عرف خاص باشد چه مصطلح به عرف عام.

دوم آنکه مصدر هر مشتقى لازم نیست که بر حروف اصلیه وى باشد چه گاه باشد که حروف اصلیه خود مشتق باشد همچو مصدر ضارب که ضرب است و مصدر قاتل که قتل است و گاه باشد که با تاى زایده باشد همچو مصدر شدید که شده است و مصدر نصیر که نصرت است و گاه به الف و نون زاید آید، همچو مصدر وهاج که وهجان است و مصدر محروم که حرمان است و گاه بمیم زائد در اول و تاء زائد در آخر، و یا به واو زائد فقط آید، همچو مصدر سَیر یسیرِ که مسرت و سرور است و گاه باشد که به طریق دیگر هم آید.

سیم آنکه در کلام عرب یک لغت شاید که به معنی بسیار آید همچون عین که به معنی چشم و چشمه و زر و غیره آمده است و شاید ک