توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل مقامات پیامبران ۵۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل مقامات پیامبران ۵۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل مقامات پیامبران ۵۰ اسلاید در PowerPoint :

اختیارات پیامبران

در قرآن مجید، مقام معنوی و روحانی و مقام اجتماعی ـ غیر از مقام نبوت و رسالت ـ برای پیامبران الهی شمرده شده است. مقام معنوی، اوصافی است معنوی و روحانی که مربوط به شخص پیامبران است؛ و مقامات اجتماعی از رابطه خاص پیامبران با مردم حکایت می‌کند.

فهرست مندرجات

۱ – مقامات و اوصاف پیامبران
۱.۱ – دسته اول
۱.۲ – دسته دوم
۲ – مقام مخلص
۲.۱ – مخلص بودن موسی
۲.۲ – مخلص بودن یوسف
۳ – مقام صدیق
۳.۱ – صدیق بودن ادریس
۳.۱.۱ – صدیق در روایات
۴ – مقام امامت
۴.۱ – امامت ابراهیم
۴.۱.۱ – امامتْ مقامی اجتماعی
۵ – بیان یک نکته
۵.۱ – مقام‌های صدیقان، شاهدان و صالحان
۶ – مقامات اجتماعی پیامبران
۷ – مقام تبیین و تفسیر وحی
۷.۱ – تفاوت رسالت با تفسیر وحی
۷.۲ – لزوم اطاعت از پیامبران
۸ – قضاوت و داوری
۸.۱ – اعطای مقام قضاوت به پیامبران خاص
۹ – حکومت
۹.۱ – تفاوت قضاوت با حکومت
۹.۱.۱ – بیان یک نمونه
۹.۲ – حکومت برخی پیامبران بر مردم
۹.۲.۱ – بیان یک نمونه
۱۰ – پانویس
۱۱ – منبع

مقامات و اوصاف پیامبران

در قرآن کریم، غیر از مقام نبوت و رسالت، برای پیامبران الهی اوصاف و مقامات دیگری برشمرده شده است. این اوصاف را می‌توان به دو دسته تقسیم کرد:

دسته اول

دسته اول، اوصافی است معنوی و روحانی که مربوط به شخص آنان است و در پی صلاحیت‌ها و ویژگی‌های خاصی که دارند و در اثر عبادت‌هایی که انجام می‌دهند، به آنان اعطا می‌شود.

دسته دوم

دسته دوم، مقامات اجتماعی پیامبران است که از رابطه خاص آنان با مردم حکایت می‌کند.

مقام مخلص

در میان دسته نخست، می‌توان به صفت «مخلص» (کسی که خدا او را برای خود خالص گردانیده است) اشاره کرد؛ برای مثال، قرآن در مورد موسی (علیه‌السلام)‌ می‌فرماید:

«واذکر فی الکتاب موسی انه کان مخلصا وکان رسولا نبیا؛

[۱] مریم/سوره۱۹، آیه۵۱.

و در این کتاب از موسی یاد کن، زیرا که او مخلص و فرستاده‌ای پیامبر بود».

مخلص بودن موسی

در این آیه، افزون بر مقام رسالت و نبوت، موسی (علیه‌السلام)‌ به وصف «مخلص بودن» توصیف شده است و این همان مقامی است که شیطان، از ابتدا، اضلال خود را نسبت به صاحبان آن بی‌ثمر دانست:

«ولاغوینهم اجمعین ـ الا عبادک منهم المخلصین؛

[۲] حجر/سوره۱۵، آیه۴۰-۳۹.

و همه را گمراه خواهم ساخت، مگر بندگان خالص (شده) تو از میان انان را».

مخلص بودن یوسف

گروهی از بندگان شایسته هستند که خدا آنان را برای خویش خالص گردانیده و وجود آنان از هر آنچه غیر خدایی است، پیراسته شده است. قرآن این مقام را برای شماری از پیامبران الهی ذکر کرده است؛ برای مثال، در مورد یوسف (علیه‌السلام)‌ آمده است:

«… انه من عبادنا المخلصین»؛

[۳] یوسف/سوره۱۲، آیه۲۴.

مقام صدیق

یکی دیگر از مقامات معنوی انبیا، «صدیق» بودن است.

صدیق بودن ادریس

درباره ادریس (علیه‌السلام)‌ می‌خوانیم:

«و اذکر فی الکتاب ادریس انه کان صدیقا نبیا؛

[۴] مریم/سوره۱۹، آیه۵۶.

و در این کتاب از ادریس یاد کن که او راست‌گویی پیامبر بود».

صدیق در روایات

«صدیق» که در روایات نیز آمده است، صیغه مبالغه از «صدق» است و به معنای کسی است که رفتار او کاملاً مطابق گفتار اوست و هیچ‌گونه تناقضی بین گفتار و کردار او نیست؛ از یک سوره به همه حقایق معتقد است و از سوی دیگر، به همه آن‌ها عمل می‌کند. این وصف، در مورد ابراهیم (علیه‌السلام)‌ نیز به کار رفته

[۵] مریم/سوره۱۹، آیه۴۱.

و صیغه مؤنث آن (صدیقه) بر مریم (علیهاالسلام)‌ اطلاق شده است.

[۶] مائده/سوره۵، آیه۷۵.

مقام امامت

برای ذکر نمونه‌ای از دسته دوم، می‌توان به مقام «امامت» اشاره کرد.

امامت ابراهیم

خداوند درباره حضرت ابراهیم (علیه‌السلام)‌ می‌فرماید:

«و اذ ابتلی ابراهیم ربه بکلمات فاتمهن قال انی جاعلک للناس اماما…»؛

[۷] بقره/سوره۲، آیه۱۲۴.

«و چون ابراهیم را پروردگارش با کلماتی بیاموزد، و وی آن همه را به انجام رسانید، (خدا به او) فرمود: من تو را پیشوای مردم قرار دادم …».

امامتْ مقامی اجتماعی

«امامت» مقامی است که پس از مقام نبوت و رسالت به حضرت ابراهیم (علیه‌السلام)‌ اعطا گردید. این مقام، مقامی است اجتماعی که با مردم در ارتباط است: «للناس اماما» و ازاین‌رو این مقام حقوقی را بر مردم ایجاب می‌کند؛ مانند آن‌که به رفتار ابراهیم (علیه‌السلام)‌ اقتدا کنند و به دستورات او عمل نمایند.

بیان یک نکته

شایان ذکر است که اوصاف مورد بحث الزاماً از ویژگی‌های اختصاصی انبیا نیست؛ بلکه بسیاری از این اوصاف در غیر پیامبران نیز یافت می‌شود. مؤید این مطلب آیه ذیل است:

«و من یطع الله و الرسول فاولئک مع الذین انعم الله علیهم من النبیین و الصدیقین و الشهداء و الصالحین و حسن اولئک رفیقا؛

[۸] نساء/سوره۴، آیه۶۹.

و کسانی که از خدا و پیامبر اطاعت کنند، در زمره کسانی خواهند بود که خدا ایشان را گرامی داشته (یعنی) با پیامبران و راستان و شهیدان و شایستگان‌اند و آنان چه نیکو همدمان‌اند».

مقام‌های صدیقان، شاهدان و صالحان

در این آیه، صدیقان، شاهدان و صالحان در کنار انبیا قرار گرفته‌اند. بنابراین مقصود از سه گروه اخیر، غیر پیامبران‌اند و از این‌جا روشن می‌شود که این سه مقام اختصاص به پیامبران ندارد (مقصود از شهدا در این آیه، کسانی‌اند که شاهد اعمال مردم‌اند). در برخی آیات، وصف صالحان بر مؤمنان اهل کتاب اطلاق شده است:

«… و یسارعون فی الخیرات و اولئک من الصالحین؛

[۹] آل عمران/سوره۳، آیه۱۱۴.

… و در کارهای نیک شتاب می‌کنند، و آنان از شایستگان‌اند».
و همان‌گونه که اشاره کردیم، قرآن وصف «صدیقه» را درباره مریم (علیه‌السلام)‌ به کار برده است. به هر تقدیر، بحث اصلی ما در این‌جا بر سر اوصاف شخصی (غیر اجتماعی) پیامبران، که برخی در غیر جماعت انبیا نیز یافت می‌شوند، نیست؛ بلکه بیش‌تر درصدد بررسی مقامات اجتماعی پیامبرانیم.

مقامات اجتماعی پیامبران

اینک به بررسی مقامات اجتماعی پیامبران از دیدگاه قرآن می‌پردازیم:

مقام تبیین و تفسیر وحی

مقتضای نبوت و رسالت انبیا بیش از این نیست که پیام الهی را به مردم برساند و نقش واسطه‌ای امین را در میان خلق و خالق ایفا کنند. نتیجه برهان عقلی بر لزوم بعثت پیامبران نیز اسلام است که باید کسانی باشند که پیام خدا (وحی) را دریافت کنند و به مردم منتقل سازند. پس اصل نبوت و رسالت اقتضایی بیش از این ندارد. مردم نیز موظف‌اند پیام الهی را از انبیا بگیرند و آن را بپذیرند و به دستورات خدا عمل کنند. درواقع، پیروی از انبیا در این پیام‌ها، همان اطاعت از خداست؛ چون آنان در این میان نقشی جز پیام‌رسانی ندارند:

«ما علی الرسول الا البلاغ…؛

[۱۰] مائده/سوره۵، آیه۹۹.

بر پیامبر (خدا، وظیفه‌ای) جز ابلاغ (رسالت نیست…».

تفاوت رسالت با تفسیر وحی

با این حال از آیات قرآن به دست می‌آید که به دنبال مقام نبوت و رسالت، پیامبران، مقام دیگری نیز دارند که عبارت است از تبیین و تفسیر وحی. تفاوت است بین این‌که کسی پیامی را دریافت، و عیناً به شخص گیرنده ابلاغ کند و این‌که اسلام پیام را برای مخاطب آن تفسیر نماید. اصل نبوت بیش از این اقتضا ندارد که پیامبر، پیام خداوند را دریافت کند و آن را به امت خویش برساند؛ برای مثال، پیامبر اسلام (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلم) آیات قرآن را از طریق وحی دریافت می‌کرد و سپس آن‌ها را برای مردم تلاوت می‌نمود. تا این‌جا، کار ایشان ابلاغ پیام بود؛ ولی مردم به بیش از این نیاز داشتند؛ یعنی در بسیاری از موارد لازم بود که مفاد وحی برای آنان تفسیر و