پاورپوینت کامل تکبر و تواضع در روایات ۳۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل تکبر و تواضع در روایات ۳۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل تکبر و تواضع در روایات ۳۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل تکبر و تواضع در روایات ۳۰ اسلاید در PowerPoint :

تکبر و تواضع در روایات

کلیدواژه: حضرت موسی (علیه‌السّلام)، تواضع، تکبر، خودبرتر‌بینی.

پرسش: در حدیث هشام (در جلد اول کافی کلام شریفی) از امام علی (علیه‌السّلام) چنین آمده است: «وَ یَرَی النّاسَ کُلّهُمْ خَیْراً مِنْهُ وَ اَنّهُ شَرّهُمْ فِی نَفْسِهِ». تفسیر این سخن چیست؟ با توجه به این‌که فرد عاقل چون عاقل است، خوبی و بدی را تشخیص می‌دهد و بدی دیگران و خوبی خود را میابد. از طرفی چون در همین حدیث فرد عاقل را شکرگزار معرفی کرده و فرد عاقل لااقل می‌داند که عاقل است، پس هم می‌داند و هم شکر عاقل بودنش را می‌کند و طبق همین حدیث جزء افراد بسیار قلیل اجتماع بشری است. حال چطور این فرد خود را از همه پایین‌تر می‌بیند؟!

پاسخ: یکی از ویژگی‌های اخلاقی مثبت هر انسانی آن است که در مقایس خویشتن با افرادی که (حتی با درصد کوچکی از احتمال) ممکن است از او برتر باشند، خود را برتر از آنان نبیند؛ اما آنچه از بررسی و جمع‌بندی منابع اسلامی به دست می‌آید، ما را به این نتیجه نمی‌رساند که یک انسان عاقل و‌ اندیشمند لازم است خود را پست‌تر از تمام دیگر انسان‌ها و موجودات بپندارد، حتی اگر یقین به خلاف هم داشته باشد!

فهرست مندرجات

۱ – نگاه سطحی به روایات
۲ – عات پیدایش باور نادرست
۳ – روایت امام علی
۴ – معنای روایت امام علی
۵ – پانویس
۶ – منبع

نگاه سطحی به روایات

چه‌بسا با مراجعه به منابع اسلامی و مشاهده برخی از آنها (بدون توجه به دیگر منابع) این باور در ذهن برخی به وجود ‌آید که یکی از ویژگی‌های نیک اخلاقی توصیه شده در دین اسلام؛ آن است که انسان خود را از تمام دیگر افراد (چه از انسان‌ها و چه از سایر موجودات) پست‌تر و فرومایه‌تر بداند و چه بسیار دیده و شنیده‌ایم که گروهی از گویندگان و نویسندگان نیز در قالب شعر و نثر، در صدد آن هستند که هرچه بیشتر به این باور نسبتاً نادرست دامن بزنند؛ اما آیا تمام واقعیت همین است؟!
اگر این باور را بدون قید و شرط بپذیریم، معنایش آن است که پیامبر اسلام (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم)، امام علی و امام حسین (علیهما السّلام)، زمانی به مدارج بالای اخلاقی دست خواهند یافت که خویشتن را (نعوذ بالله) کم‌ارزش‌تر از ابوسفیان، معاویه و یزید بپندارند!
پیامبران (علیهم‌السّلام) نیز باید دشمنان مشرک خویش را با ارزش‌تر از خود دانسته و هرگز برای خود، مقام و منزلتی برتر از آنان در نظر نگیرند! اما آیا این بزرگواران همین روش و منش را داشتند؟!
پاسخ این پرسش را می‌توانیم در سخن پروردگار در قرآن کریم مشاهده کنیم: «وَ لَقَدْ آتَیْنا داوُدَ وَ سُلَیْمانَ عِلْماً وَ قالاَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذی فَضَّلَنا عَلی‌ کَثیرٍ مِنْ عِبادِهِ الْمُؤْمِنین؛ و ما به داوود و سلیمان دانشی هدیه کردیم و آن دو عرضه داشتند که ستایش، شایست پروردگاری است که ما را بر بسیاری از بندگان با باایمان خود برتری داده است!»
همان‌گونه که مشاهده می‌شود، این دو پیامبر بزرگوار، برتری خود را نه تنها بر مردم عادی و بی‌ایمان، بلکه بر بسیاری از مؤمنان اعلام داشته و به همین دلیل، شکرگزار پیشگاه پروردگار شدند؛ اما خداوند هرگز آنان را مؤاخذه نکرد که چرا حس خودبرتربینی شما را فرا گرفته و چرا این رذیلت اخلاقی را ترک نمی‌کنید؟! بلکه گویا پروردگار با سکوت خود مهر تاییدی بر این گفتارشان زده است!
امام علی (علیه‌السّلام) در چندین مورد، برتری خود را نسبت به دیگران اعلام کرده است.
در دعاها و مناجات بر‌جای مانده از پیشوایان دینی نیز بسیار می‌بینیم که آنان به دلیل برتری خود بر دیگر موجودات به درگاه خدا سپاس آورده‌اند.
امام سجاد (علیه‌السّلام) هرگاه سفره طعام برچیده می‌شد، چنین دعایی می‌خواند: «الحمد لله الذی حملنا فی البر و البحر و رزقنا من الطیبات و فضلنا علی کثیر من خلقه تفضیلا؛ ستایش، پروردگاری را روا است که وسایل حرکت ما را در خشکی و دریا فراهم کرد و غذاهای پاکیزه‌ای روزی ما نمود و ما را بر بسیاری از آفریدگانش برتری‌های چشم‌گیری بخشید.»

عات پیدایش باور نادرست

اما چرا چنین باور نادرستی در میان گروهی خواص و عوام شکل گرفت که ما باید خود را از همگان پست‌تر بدانیم؟ باوری افراطی که علی‌رغم تصریح قرآن به کرامت بنی‌آدم، داستانی برای حضرت موسی (علیه‌السّلام) نقل می‌کند که اگر او در پیشگاه پروردگارش (جسارتا) سگی را برتر از خود معرفی می‌کرد، از پیامبری خلع می‌شد!
دلیل این باور را می‌توان روایاتی دانست که نگاه ظاهری و اولیه به آنها نشانگر آن است که تنها انسانی از اخلاق نیک برخوردار است که تمام دیگران را از خود بهت