توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل موجهات ۳۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل موجهات ۳۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل موجهات ۳۰ اسلاید در PowerPoint :

قضیه موجهه

قضیه موجهه، به‌معنای قضیه مشتمل بر لفظ دالّ بر کیفیت نسبت میان موضوع و محمول، یا مقدّم و تالی است.

فهرست مندرجات

۱ – اقسام قضیه
۱.۱ – قضیه حملیه موجهه
۱.۲ – قضیه شرطیه موجهه
۲ – اقسام قضیه موجهه
۲.۱ – موجهه بسیطه
۲.۲ – موجهه مرکبه
۳ – مهم‌ترین قضایای موجهه بسیطه
۴ – مهم‌ترین قضایای موجهه مرکبه
۵ – مستندات مقاله
۶ – پانویس
۷ – منبع

۱ – اقسام قضیه

قضیه، بر دو قسم است: حملیه و شرطیه. هر یک از این دو قسم می‌توانند موجّهه یا مطلقه (غیرموجهه) باشند.

[۱] خواجه نصیرالدین طوسی، محمد بن محمد، اساس الاقتباس، ص۱۲۹-۱۵۳.

۱.۱ – قضیه حملیه موجهه

قضیه حملیه موجهه، قضیه‌ای است که در آن به کیفیت نسبت بین موضوع و محمول (اعم از ضرورت، امکان، دوام و امتناع) تصریح شود، یعنی صریحاً ذکر شود که آیا محمول برای موضوع امری ضروری است یا ممتنع یا ممکن. قضیه موجهه را “منوّعه” یا “رباعیه” (دارای چهار جزء: موضوع، محمول، رابطه و جهت) هم می‌گویند. و لفظی را که دالّ بر آن کیفیت باشد، “جهت” یا “نوع” می‌نامند، مانند: “مجموع زوایای مثلث مساوی ۱۸۰ درجه است بالضروره”، و “ممتنع است که مجموع زوایای مثلث ۲۰۰ درجه باشد”.
لفظ “بالضروره” و “بالامکان” و مانند آن، “جهت قضیه” نامیده می‌شود، که البته ممکن است مطابق نفس الامر باشد یا نباشد؛ اگر مطابق باشد، قضیه صادق است و اگر نباشد کاذب است.

[۲] مشکوهالدینی، عبدالمحسن، منطق نوین مشتمل بر اللمعات المشرقیه فی الفنون المنطقیه، ص۳۰۵-۳۲۴.

[۳] سبزواری، ملاهادی، شرح المنظومه، ص۲۵۳.

۱.۲ – قضیه شرطیه موجهه

قضیه شرطیه موجهه، قضیه‌ای است که در آن جهت قضیه، یعنی ضرورت یا امکان یا دوام یا امتناع تالی برای مقدم، به طور صریح ذکر شود مانند: “اگر باران ببارد، هوا لطیف می‌شود بالضروره”.
قضایای شرطیه نیز همچون قضایای حملیه می‌توانند به یکی از جهات مذکور در قضایای حملیه متصف شوند، اما از آنجا که فایده قابل توجهی برای این جهات در قضایای شرطیه نیست، غالب منطق دانان بحث در این مورد را ترک کرده‌اند. با این حال، چون به تشخیص قضیه از حیث ضرورت، امکان و اطلاق احساس نیاز می‌شد، لزوم و عناد را در حکم جهت “ضرورت”، و اتفاق را به منزله جهت “امکان”، و صِرف اتصال و انفصال را به منزله جهت “اطلاق” اعتبار کرده‌اند.
و این دسته‌ اندک که به این موضوع توجه کرده‌اند، تنها در شرطیه منفصله این جهات را لحاظ کرده‌اند زیرا شرطیه متصله از جهت تمایز اجزای قضیه از همدیگر، و شایستگی اعتبار خصوص و عموم در اجزا، و اشتمال تعلق یک قضیه بر قضیه دیگر به انواع نسب مختلف در جانب ایجاب و سلب، شبیه حمل محمول بر موضوع در قضیه حملیه است. اما شرطیه منفصله چنین نیست زیرا تعیین مقدم و تالی، و تقدم یا تاخر هر جزء، امری اعتباری است نه طبعی، و حصر اجزای قضیه در عدد معیّن لازم نیست، و معنای عناد در منفصله، چیزی زاید بر منع جمع و منع خلوّ نیست.

۲ – اقسام قضیه موجهه

قضیه موجهه، در یک تقسیم بندی اصلی به “قضیه موجهه بسیطه” و “قضیه موجهه مرکبه” منقسم می‌شود. هر کدام از پاورپوینت کامل موجهات ۳۰ اسلاید در PowerPoint بسیطه و مرکبه، یا موجبه است یا سالبه. قضیه موجهه موجبه مانند: “کلّ انسان حیوان بالضروره”، و موجهه سالبه مانند: “لاشیئ من الانسان بحَجَرٍ بالضروره”.

۲.۱ – موجهه بسیطه

“قضیه موجهه بسیطه” آن است که ظاهرا و باطنا یک قضیه بیش‌تر نبوده و دارای یک نسبت (یا ایجابی و یا سلبی) بیشتر نیست و با تجزیه و تحلیل هم نخواهیم توانست آن را به دو قضیه و دو نسبت منحل کنیم بلکه یک قضیه است و یک نسبت.

[۴] تفتازانی، عبدالله بن شهاب‌الدین، الحاشیه علی تهذیب المنطق، ص۵۹-۶۴.

[۵] ابوالبرکات ابن‌ملکا، هبه‌الله بن علی، الکتاب المعتبر فی الحکمه، ص۷۰.

۲.۲ – موجهه مرکبه

“قضیه موجهه مرکبه” از دو قضیه ترکیب شده است که یکی از آن‌ها در جزء اول، با عبارت صریح بیان شده است (که به اعتبار موجبه یا سالبه بودنِ همان جزء مصرَّح، کل قضیه، موجبه یا سالبه نامیده می‌شود)، و دومی در کیف مخالف قضیه اول و در کم موافق آن است و با عبارت صریح در قضیه ذکر نشده است، بلکه با الفاظی مثل: “غیر دائمی” و “غیر ضروری” به آن اشاره شده است.
فقط هنگامی به قضیه مرکبه نیاز می‌شود، که قضیه موجبه عامه‌ای به کار برده شود که محتمل ضرورت و لا ضرورت، و یا دوام و لا دوام باشد. در این حالت برای بیان عدم ضرورت و عدم دوام آن، یکی از الفاظ “غیر ضروری” و “غیر دائمی” به قضیه افزوده می‌شود. مثلاً وقتی کسی بگوید: “هر نمازگزاری عملاً از فحشاء پرهیز می‌کند”، ممکن است این قضیه ضروری و یا غیر ضروری باشد. و برای دفع احتمال، و یقین به غیر ضروری بودن آن، قید: “ب