توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل فضل‌ بن‌ شاذان‌ (دائره‌المعارف‌مؤلفان‌اسلامی) ۳۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل فضل‌ بن‌ شاذان‌ (دائره‌المعارف‌مؤلفان‌اسلامی) ۳۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل فضل‌ بن‌ شاذان‌ (دائره‌المعارف‌مؤلفان‌اسلامی) ۳۰ اسلاید در PowerPoint :

فضل‌ بن‌ شاذان‌ (دائره‌المعارف‌مؤلفان‌اسلامی)

ابومحمد فضل بن شاذان بن خلیل نیشابوری (م ۲۶۰ق)، معروف به ابن شاذان، از فقیهان، محدثان ثقه و متکلمان بزرگ شیعه در قرن سوم هجری قمری بود. وی از اصحاب امام‌ هادی (علیه‌السّلام) و امام حسن عسکری (علیه‌السّلام) است که از امام رضا (علیه‌السّلام) و امام جواد (علیه‌السّلام) نیز روایت نقل کرده است.

فهرست مندرجات

۱ – معرفی اجمالی
۲ – اساتید
۳ – شخصیت روایی
۴ – شخصیت علمی
۵ – وفات
۶ – تالیفات
۷ – اختلاف در شخصیت
۸ – پانویس
۹ – منبع

۱ – معرفی اجمالی

ابومحمد فضل بن شاذان بن خلیل نیشابوری ازدی، معروف به ابن شاذان، از فقیهان، محدثان و متکلمان بزرگ شیعه در قرن سوم است و پدرش شاذان بن خلیل هم از محدثان امامیه و از شاگردان یونس بن عبدالرحمان بود.

[۱] نجاشی، احمد بن علی، رجال النجاشی، ص۳۰۶.

گویا نام پدرش خلیل، و شاذان لقب اوست که به اشتباه بین شاذان و خلیل «ابن» گذاشته‌اند.

[۲] کشی، محمد بن عمر، اختیار معرفه الرجال، ص۴۸۴.

[۳] نیشابوری، فضل بن شاذان، الایضاح، ص۴۵، مقدمه مصحح.

ابومحمد اهل نیشابور بود. از تاریخ ولادتش گزارشی به دست ما نرسیده است، اما از آنجا که از امام رضا (علیه‌السّلام) بسیار روایت کرده و حتی یکی از کتاب‌هایش را بر اساس آموخته‌هایش از آن حضرت فراهم آورده

[۴] شیخ صدوق، من لا یحضره الفقیه، ج۱، ص۴۵۴.

[۵] شیخ صدوق، من لا یحضره الفقیه، ج۱، ص۵۲۲.

که گویای توانایی علمی او در زمان امامت امام هشتم (۱۸۳-۲۰۳ق) است، برمی‌آید که دست‌کم در حدود ۱۸۰ق زاده شده باشد.

۲ – اساتید

آن‌گونه که از گزارشات کشّی برمی‌آید، ابن شاذان در نوجوانی و مدتی پس از مرگ‌ هارون الرشید (م ۱۹۳ق) به همراه پدرش به بغداد آمد و در مسجد زیتونه، محله قطیعه الربیع بغداد نزد اسماعیل بن عباد به آموختن قرآن پرداخت

[۶] کشی، محمد بن عمر، اختیار معرفه الرجال، ص۵۱۵.

[۷] کشی، محمد بن عمر، اختیار معرفه الرجال، ص۵۹۱-۵۹۲.

(گویا استاد قرائت او، اسماعیل بن عباد بصری بوده که در بغداد هم حضور داشته است.

[۸] ابن عساکر، علی بن حسن، تاریخ مدینه دمشق، ج۴۲، ص۴۶۸-۴۷۰.

) و سپس به کوفه رفت و در آنجا از مشایخی چون محمد بن ابی عمیر (م ۲۱۷ق)، عبدالرحمان بن ابی نجران، نصر بن مزاحم منقری، حسن بن علی وشّاء، حسن بن علی بن فضال،

[۹] شیخ طوسی، الغیبه، ص۱۶۲-۱۶۳.

[۱۰] شیخ طوسی، الغیبه، ص۱۷۷.

[۱۱] شیخ طوسی، الغیبه، ص۱۸۵.

[۱۲] شیخ طوسی، الغیبه، ص۴۳۷.

احمد بن محمد بن ابی نصر بزنطی، معمر بن خلاّد،

[۱۳] شیخ مفید، الارشاد، ج۲، ص۳۷۴-۳۷۶.

صفوان بن یحیی، حسن بن محبوب و محمد بن اسماعیل بن بزیع بهره جست.

[۱۴] اردبیلی، محمد بن علی، جامع الرواه، ج۲، ص۵.

۳ – شخصیت روایی

ابن شاذان به واسط نیز سفر کرده است.

[۱۵] کشی، محمد بن عمر، اختیار معرفه الرجال، ص۲۵۵.

شیخ طوسی او را در شمار اصحاب امام‌ هادی (علیه‌السّلام) و امام حسن عسکری (علیه‌السّلام) آورده

[۱۶] شیخ طوسی، رجال الطوسی، ص۴۲۰.

[۱۷] شیخ طوسی، رجال الطوسی، ص۴۳۴.

و نجاشی او را راوی امام جواد (علیه‌السّلام) هم ذکر کرده است.

[۱۸] نجاشی، احمد بن علی، رجال النجاشی، ص۳۰۷.

[۱۹] حلی، حسن بن علی، رجال ابن داوود، ص۱۵۱.

ابن شاذان پس از سال‌ها تحصیل و کسب معارف تشیع و به احتمال زیاد، تدریس و نگارش برخی از کتاب‌هایش از عراق به نیشابور بازگشت. در زمانی که عبدالله بن طاهر (حکومت ۲۱۴-۲۳۰ق) بر خراسان حکومت می‌کرد، فضل را به جهت تشیع مورد تفتیش عقاید قرار داد و تبعید کرد، اما تبعیدگاه او بیان نشده است و شاید بیهق باشد که در پایان عمر از آنجا نیز گریزان شد. وی یکی از عالمان شیعه امامی خراسان به‌شمار می‌رفت و کشّی از ارتباط دورادور او با امام‌ هادی (علیه‌السّلام) خبر داده است.

[۲۰] کشی، محمد بن عمر، اختیار معرفه الرجال، ص۵۳۹ -۵۴۳.

۴ – شخصیت علمی

برجسته‌ترین جنبه علمی شخصیت فضل، تخصص وی در کلام است و از وی به عنوان متکلمی جلیل القدر یاد کرده‌اند.

[۲۱] نجاشی، احمد بن علی، رجال النجاشی، ص۳۰۷.

[۲۲] شیخ طوسی، الفهرست، ص۱۲۴.

محقق حلی نیز او را در شمار فقیهان درجه اول امامیه قرار داده است.

[۲۳] علامه حلی، خلاصه الاقوال، ص۲۲۹.

ابومحمد به عنوان راوی، در سلسله اسناد بسیاری از احادیث امامیه قرار گرفته و نجاشی به توثیق او تصریح کرده است.

[۲۴] نجاشی، احمد بن علی، رجال النجاشی، ص۳۰۷.

[۲۵] خوئی، سید ابوالقاسم، معجم رجال الحدیث، ج۱۴، ص۳۰۹-۳۲۱.

کسانی چون علی بن محمد بن قتیبه نیشابوری، محمد بن اسماعیل و عبدالله بن حمدویه از وی روایت