توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل عمرو بن خالد واسطی قرشی کوفی همدانی ۱۰۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۰۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل عمرو بن خالد واسطی قرشی کوفی همدانی ۱۰۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل عمرو بن خالد واسطی قرشی کوفی همدانی ۱۰۰ اسلاید در PowerPoint :

عمرو بن خالد واسطی

دیگر کاربردها: ابوخالد واسطی (ابهام‌زدایی).

مقالات مرتبط: عمرو بن خالد واسطی (دائره‌المعارف‌مولفان‌اسلامی).

ابوخالد واسطی، عمرو بن خالد قرشی (د پس از ۱۴۵ ق/۷۶۲ م)، از اصحاب خاص زیدبن علی (علیهماالسلام) و گرد آوردنده کهن ‌ترین مجامع فقهی و حدیثی در مذهب زیدی می باشد.

فهرست مندرجات

۱ – نسب
۲ – تحصیل
۳ – مصاحبت با جناب زید
۴ – نقش ابوخالد در زیدیه
۵ – ابوخالد و قیام نفس زکیه
۶ – اساتید و مشایخ
۷ – شاگردان و راویان
۸ – عقیده رجال اهل سنت
۹ – عقیده رجال شیعه
۱۰ – عقیده زیدیه
۱۰.۱ – نظر زیدیان بتری
۱۱ – مذهب ابوخالد
۱۱.۱ – منابع فرقه شناختی
۱۱.۲ – تبصره العوام
۱۱.۳ – تفسیر فرات کوفی
۱۱.۴ – رد مواضع زیدیه
۱۱.۵ – ابوخالد و ابوالجارود
۱۲ – گرایش فقهی
۱۲.۱ – مسند زیدبن علی
۱۲.۲ – تشکیک در انتساب مسند
۱۲.۳ – نظام فقهی مسند
۱۳ – آثار
۱۳.۱ – مسند زید
۱۳.۲ – مجموعه احادیث
۱۳.۳ – روایات پراکنده
۱۳.۴ – تفسیر غریب القرآن
۱۳.۵ – مناسک الحج
۱۴ – فهرست‌منابع
۱۵ – پانویس
۱۶ – منبع

۱ – نسب

خاندان او از نخستین ساکنان شهر واسط – که تاریخ بنای آن را از ۸۳ ق فراتر نمی‌رود – بودند. او خود در کوفه سکنی گزید و در نزدیکی مسجد سماک منزل داشت.

[۱] کشی محمد، اختیار معرفه الرجال طوسی، ج۱، ص۲۳۲، به کوشش حسن مصطفوی، مشهد، ۱۳۴۸ ق.

نسبت قریشی او از آنجاست که با تیره بنی هاشم از قریش رابطه ولاء داشته است

[۲] یحیی بن معین، التاریخ، ج۳، ص۳۲۸، به کوشش احمد محمود نور سیف، مکه، ۱۳۹۹ق/۱۹۷۹م.

در سند روایاتی منفرد به او نسبت «همدانی» نیز داده شده است

[۳] ابن عدی، الکامل فی ضعفاء الرجال، ج۵، ص۱۷۷۶، بیروت ۱۴۰۵/۱۹۸۵.

که خطا به نظرمی رسد. ولادت ابوخالد را می‌توان در ربع پایانی سده نخست هجری برآورد کرد.

۲ – تحصیل

بر پایه یک سند روایی، او از حسن بصری (د ۱۱۰ ق/۷۲۸ م) حدیث شنیده بود

[۴] کوفی محمد بن سلیمان، مناقب امیر المؤمنین (علیه‌السلام)، ج۱، ص۳۳۰، به کوشش محمد باقر محمودی، قم، ۱۴۱۲ ق.

همچنین مدت زمانی پیش از شهادت امام باقر (علیه‌السلام) در ۱۱۴ قمری، به طور پیوسته یا گسسته در مدینه ملازمت آن امام را داشته و از ایشان دانش آموخته است. رجال شناسان امامی او را در زمره اصحاب امام باقر (علیه‌السلام) آورده اند

[۵] احمد بن محمد برقی، «الرجال»، ج۱، ص۱۱، همراه رجال (ابن داوود).

[۶] محمد بن حسن طوسی، رجال الطوسی، ج۱، ص۱۲۸.

[۷] محمد بن حسن طوسی، رجال الطوسی، ج۱، ص۱۳۱.

و احادیث بسیاری به روایات ابوخالد از آن امام در کتب امامیه ، زیدیه و اهل سنت دیده می‌شود.

[۸] محمد بن حسن طوسی، تهذیب الاحکام، ج۴، ص۱۶۱.

[۹] احمد بن عیسی بن زید، کتاب رأبُ الصَّدْع، ج۱، ص۱۶۸.

[۱۰] ابوطالب هارونی، یحیی، الافاده اخبار ائمه الزیدیه، ج۱، ص۲۷۵.

[۱۱] بحشل اسلم بن سهل، تاریخ واسط، ج۱، ص۲۱۶.

۳ – مصاحبت با جناب زید

همچنین به تصریح یحیی بن مساور از شاگردان ابوخالد، او پیش از آمدن زید بن علی به کوفه ، مدت ۵ سال (ح ۱۱۵-۱۲۰ق/۷۳۳-۷۳۸ م) همه ساله پس از گذراندن حج ، چند ماهی در مدینه مجاورت می‌گزید و از صحبت زید بهره مند می‌شد. او پس از آمدن زید به کوفه نیز تا هنگام شهادت وی، از یاران خاص او بود.

[۱۲] مسند زید، به کوشش عبدالواسع بن یحیی واسعی، ج۱، ص۳۸۱-۳۸۲، بیروت، ۱۹۶۶ م.

در اثنای مسند زید

[۱۳] مسند زید، به کوشش عبدالواسع بن یحیی واسعی، ج۱، ص۱۸۶، بیروت، ۱۹۶۶ م.

[۱۴] مسند زید، به کوشش عبدالواسع بن یحیی واسعی، ج۱، ص۲۱۹، بیروت، ۱۹۶۶ م.

تعبییراتی از ابوخالد وجود دارد که نشان می‌دهد وی مدت زیادی صحبت زید را درک کرده است و بخشی از استنادات او از زید در سال های پایانی زندگانی وی در کوفه بوده است.

[۱۵] مسند زید، به کوشش عبدالواسع بن یحیی واسعی، ج۱، ص۱۰۳، بیروت، ۱۹۶۶ م.

[۱۶] مسند زید، به کوشش عبدالواسع بن یحیی واسعی، ج۱، ص۴۲۷، بیروت، ۱۹۶۶ م.

طولانی بودن مدت همراهی او با زید در منابع دیگر تایید شده است.

[۱۷] اجازات الائمه لزید، نسخه اصلی کتابخانه قاضی محمد علی اکوع، ج۱، گ ۹۶ الف به نقل از قاسم بن عبد العزیز بغدادی، تعزیمن، شم ۲۳۹.

۴ – نقش ابوخالد در زیدیه

در جریان قیام زیدبن علی در ۱۲۲ ق/۷۴۰ م که زید به همراه بسیاری از یاران خود به شهادت رسید، ابوخالد جان به سلامت برد و از آن پس به عنوان تنها میراث بر تعلیمات زید شناخته شد.

[۱۸] مسند زید، به کوشش عبدالواسع بن یحیی واسعی، ج۱، ص۳۸۰، بیروت، ۱۹۶۶ م.

به روایتی، در همین اوان امام صادق (علیه‌السلام) ابوخالد را به عنوان نماینده خود برای رسانیدن کمک مالی به بازماندگان اصحاب زید برگزید،

[۱۹] مفید محمد بن محمد، الارشاد، ج۱، ص۲۶۹، نجف، ۱۳۸۲ ق.

ولی در دیگر گزارش ها، به جای ابوخالد از « عبد الرحمن بن سیابه » نام برده شده است.

[۲۰] کشی محمد، اختیار معرفه الرجال طوسی، ج۱، ص۳۳۸، به کوشش حسن مصطفوی، مشهد، ۱۳۴۸ ق.

[۲۱] ابن بابویه محمد، امالی‌الصدوق، ج۱، ص۲۷۶.

در این دوره ابوخالد به سان یکی از رهبران زیدیه

[۲۲] ناشی اکبر عبدالله بن محمد، مسائل الامامه، به کو شش یوزف فان اس، بیروت، ۱۹۷۱م.

[۲۳] کشی محمد، اختیار معرفه الرجال طوسی، ج۱، ص۲۳۱، به کوشش حسن مصطفوی، مشهد، ۱۳۴۸ ق.

می توانست نقش به سزایی در شکل گیری فرهنگی زیدی دیده می‌شود.
وکیع بن جراح (زنده در ۱۲۷ قمری) می گوید :
ابوخالد چندی در همسایگی ما در کوفه می‌زیست و سپس به سبب نامناسب بودن اوضاع آن‌جا به واسط کوچ کرد.

[۲۴] ابن عدی، الکامل فی ضعفاء الرجال، ج۴، ص۱۷۷۴، بیروت ۱۴۰۵/۱۹۸۵.

در صورت اعتماد بر این گزارش می‌توان تخمین زد که ابوخالد در دهه ۴ سده ۲ هجری قمری، کوفه را به مقصد واسط ترک گقته است.

۵ – ابوخالد و قیام نفس زکیه

دست یافتن عباسیان به خلافت، هواداران اهل بیت (علیهم‌السلام) را خوشایند نبود و ابوخالد در دیداری که چندی پیش از ۱۴۵ ق/۷۶۲ م با محمد بن عبدالله نفس زکیه – احتمالا در مدینه – داشته، از فشار روز افزون بر هم کیشان خود شکایت کرده است.

[۲۵] ابوطالب هارونی، یحیی الافاده اخبار ائمه الزیدیه، ج۱، ص۲۰۶.

در این دیدار، نفس زکیه، ابوخالد را به مهاجرت از عراق به محیطی آزادتر فراخوانده است

[۲۶] ابوطالب هارونی، یحیی الافاده اخبار ائمه الزیدیه، ج۱، ص۲۰۶.

و شاید برای اجابت دعوت او بود که ابوخالد راهی حجاز شد، چه در جریان قیام نفس زکیه در مدینه (۱۴۵ ق)، از ابوخالد واسطی در زمره همراهان وی یاد شده است.
حضور او در این قیام که یکی از بازماندگان قیام زید و از یاران نزدیک او بود، از نظر معنوی می‌توانست بسیار حائز اهمیت باشد.

[۲۷] ابوالفرج اصفهانی، مقاتل الطالبین، ج۱، ص۱۹۷، نجف، ۱۳۸۵ ق/۱۹۶۵ م.

در منابع به کشته شدن یا زنده ماندن ابوخالد در جریان این قیام اشاره ای نشده، ولی گویا وی پس از آن مدت درازی نزیسته است.
اینکه بخاری در یکی از آثار خود نام ابوخالد را در ردیف درگذشتگان ۱۱۰-۱۲۰ ق آورده است، پایه ای ندارد.

۶ – اساتید و مشایخ

در میان شیوخ ابوخالد، بجز شخصیت های یاد شده، می توان از «محمد بن عمر بن علی بن ابی طالب، حبیب بن ابی ثابت، ابو هاشم رمانی و عاصم بن ابی النجود» نام برد، حتی در پاره ای اسانید روایت او، مشایخ متأخرتر کوفه چون « فطر بن خلیفه » و « سفیان ثوری » نیز دیده می‌شوند.

[۲۸] مزی یوسف بن عبد الرحمن، تهذیب الکمال، ج۱۴، ص۱۰۸، نسخه خطی کتابخانه احمد ثالث استانبول، شم۲۸۴۸.

[۲۹] کوفی محمد بن سلیمان، مناقب امیر المؤمنین (علیه‌السلام)، ج۱، ص۳۳۰ برای تکمیل فهرست او، به کوشش محمد باقر محمودی، قم، ۱۴۱۲ ق.

[۳۰] ابن بابویه محمد، ثواب الاعمال، ص۶۸ .

[۳۱] المنصور بالله قاسم بن محمد، الاعتصام، ج۵، ص۳۱۳، صنعا، ۱۴۰۸ ق/۱۹۸۷ م.

۷ – شاگردان و راویان

در میان کسانی که از او بهره گرفته و حدیث شنیده اند، به ویژه باید از « ابراهیم ابن زبرقان ، نصر بن مزاحم ، حسین بن علوان و یحیی بن هاشم سمسار » یاد کرد که در انتقال آثار وی به آیندگان نقش اساسی ایفا کرده اند.

[۳۲] نصر بن مزاحم متقری، وقعه صفین، ج۱، ص۱۳۴، به کوشش عبدالاسلام محمد هارون، قاهره، ۱۳۸۲ق.

علاوه بر آنان، در اسانید روایات نام کسانی چون «یحیی بن مساور حناط، حصین بن مخارق، درست بن ابی منصور، محمد بن سنان، اسرائیل بن یونس، حسن بن ذکوان، ابو حفض ابار، عطاء بن سائب و سعید بن زید» به عنوان راوی ابوخالد دیده می‌شود.

[۳۳] مزی یوسف بن عبد الرحمن، تهذیب الکمال، ج۱۴، ص۱۰۸-۱۰۹ برای فهرستی از راویان، نسخه خطی کتابخانه احمد ثالث استانبول، شم۲۸۴۸.

[۳۴] فرات‌کوفی، تفسیر، ج۱، ص۱۵۲، نجف، ۱۳۵۴ق.

[۳۵] کلینی محمد بن یعقوب، الکافی، ج۲، ص۷۵، به کوشش علی اکبر غفاری، تهران، ۱۳۹۱ ق.

[۳۶] کلینی محمد بن یعقوب، الکافی، ج۶، ص۵۲۸، به کوشش علی اکبر غفاری، تهران، ۱۳۹۱ ق.

[۳۷] ابن بابویه محمد، امالی‌الصدوق، ج۱، ص۴۳۶-۴۳۷.

[۳۸] ابن بابویه محمد، عقاب الاعمال، ج۱، ص۲۶۲.

[۳۹] ابن بابویه محمد، کتاب مَن لایحضُرُه الفقیه، ج۴، ص۲۹۴.

[۴۰] خزاز علی، کفایه الاثر، ج۱، ص۲۹۹.

[۴۱] مسلم بن حجاج نیشابوری، صحیح، ج۱، ص۴۱، به کوشش محمد فؤاد عبدالباقی، قاهره، ۱۹۵۵ م.

[۴۲] ابوطالب هارونی، یحیی الافاده اخبارائمه الزیدیه، ج۱، ص۶۵.

[۴۳] ابوطالب هارونی، یحیی الافاده اخبارائمه الزیدیه، ج۱، ص۷۰.

[۴۴] المرشد بالله یحیی بن حسین، الامالی، ج۱، ص۱۳۷، بیروت، ۱۴۰۳ ق/۱۹۸۴ م.

[۴۵] المرشد بالله یحیی بن حسین، الامالی، ج۲، ص۱۰۳، بیروت، ۱۴۰۳ ق/۱۹۸۴ م.

۸ – عقیده رجال اهل سنت

رجال شناسان اهل سنت ‌ به‌طور کلی در برابر ابوخالد موضعی سخت اتخاذ کرده و با الفاظ گوناگون به تضعیف او در حدیث پرداخته اند :
رجالیان بغداد چون احمد بن حنبل ، یحیی بن معین و در پی آنان ابو خالد را کذاب خوانده و کسانی چون ابن راهویه و ابوزرعه رازی او را به جعل حدیث متهم ساخته اند، ولی گروهی دیگر همچون بخاری ، مسلم ، نسائی ، ابو حاتم رازی و ابو عورانه ، تنها با الفاظی چون «متهم» و «متروک الحدیث» از او یاد کرده و از نسبت مستقیم کذب یا جعل به وی پرهیز کرده اند.

[۴۶] یحیی بن معین، التاریخ، ج۳، ص۳۱۵، به کوشش احمد محمود نور سیف، مکه، ۱۳۹۹ق/۱۹۷۹م.

[۴۷] المجموع فی الضعفاء و المتروکین، به کوشش عبدالعزیز عزالدین سیروان، ج۱، ص۱۶۸، بیروت، ۱۴۰۵ق/۱۹۸۵م.

[۴۸] مسلم بن حجاج نیشابوری، صحیح، ج۱، ص۷، به کوشش محمد فؤاد عبدالباقی، قاهره، ۱۹۵۵ م.

[۴۹] نسائی احمد، سنن نسائی، ج۱، ص۱۷۵.

[۵۰] عقیلی محمدبن عمرو، الضعفاء الکبرا، ج۳، ص۲۶۸-۲۶۹، به کوشش عبد المطعی، بیروت، ۱۴۰۴ ق/۱۹۸۴ م.

[۵۱] ابن ابی حاتم سعبد الرحمن بن صالح، مطلع البدور، ج۳، ص۲۳۰، نسخه عکسی موجود در کتابخانه مرکز.

ابن ماجه قزوینی از صاحبان صحاح سته در برخی آثار خود به نقل احادیث ابوخالد واسطی پرداخته است

[۵۲] مزی یوسف بن عبد الرحمن، تهذیب الکمال، ج۱۴، ص۱۱۰، نسخه خطی کتابخانه احمد ثالث استانبول، شم۲۸۴۸.

که خود به گونه ای از خوش بینی او نسبت به ابوخالد حکایت دارد.

۹ – عقیده رجال شیعه

در میان امامیه ، ابن فضال کوفی او را ثقه شمرده

[۵۳] کشی محمد، اختیار معرفه الرجال طوسی، ج۱، ص۲۳۲، به کوشش حسن مصطفوی، مشهد، ۱۳۴۸ ق.

و احادیث فراوانی از طریق وی در کتب اربعه امامی نقل شده است، با این حال رجال شناسان امامی در دوره میانه صرفا بر پایه مذهب، او را در شمار «ضعفا» جای داده اند

[۵۴] علامه حلی حسن بن یوسف، رجال، ج۱، ص۲۴۱، نجف، ۱۳۸۱ق/۱۹۶۱ م.

[۵۵] ابن داود الحلی حسن بن علی، کتاب الرجال، ص۴۸۸.

.

۱۰ – عقیده زیدیه

اما زیدیه خود، ابوخالد را موثق ‌ترین راوی به شمار آورده‌اند و بر پایه اظهار نظری کهن از یحیی بن مساور ، زیدیان هرگز در ثقه بودن ابوخالد تردید روا نداشته‌اند و بر آنند که هرکس وثاقت او را خدشه دار سازد « ناصبی » یا « رافضی » است.

[۵۶] مسند زید، به کوشش عبدالواسع بن یحیی واسعی، ج۱، ص۳۸۱، بیروت، ۱۹۶۶ م.

[۵۷] اجازات الائمه لزید، نسخه اصلی کتابخانه قاضی محمد علی اکوع، ج۱، گ ۹۶ الف، تعزیمن، شم ۲۳۹.

[۵۸] المجموع فی الضعفاء و المتروکین، به کوشش عبدالعزیز عزالدین سیروان، ص۱۷۷، بیروت، ۱۴۰۵ق/۱۹۸۵م.

سیاغی یادآور شده که امامان زیدیه در طی قرون، بر جمعیت روایت ابوخالد و فضیلت او متفق بوده‌اند و در این باره برخی از سخنان آنان را نقل کرده است.

[۵۹] سیاغی حسین، الروض النضیر، ج۱، ص۴۴، طائف، ۱۳۸۸ق/۱۹۶۸م.

[۶۰] سیاغی حسین، الروض النضیر، ج۱، ص۴۷-۴۸، طائف، ۱۳۸۸ق/۱۹۶۸م.

۱۰.۱ – نظر زیدیان بتری

بر خلاف غالب زیدیان به نظر نمی‌رسد زیدیان بتری کوفه در سده دوم قمری که نزدیکی زیادی با مکتب غیر شیعی اصحاب حدیث داشتند، نسبت به روایات ابوخالد از زید خوش بین بوده باشند، شاید از همین روست که یحیی بن آدم ، از پروردگان مکتب حسن بن صالح بن حی ، با وجود نقل روایات متعدد از امامان باقر و صادق (علیهما السلام) و نقل روایتی از طریق حسین پسر زید بن علی در الاخراج ،

[۶۱] ابن آدم یحیی، الاخراج، ج۱، ص۳۱، به کوشش احمد محمد شاکر، قاهره، ۱۳۴۷ق/۱۹۲۸م.

[۶۲] ابن آدم یحیی، الاخراج، ج۱، ص۷۸، به کوشش احمد محمد شاکر، قاهره، ۱۳۴۷ق/۱۹۲۸م.

به فقه زید بن علی که از طریق ابوخالد روایت می‌شد، بی اعتنا بود و به رغم زیدی بودن، روایتی از زید در کتاب خود نیاورده است.

۱۱ – مذهب ابوخالد

درباره مذهب ابوخالد در منابع رجالی اهل سنت سکوتی فراگیر دیده می‌شود، ولی در منابع رجالی – حدیثی امامیه گاه‌ به‌طور مجمل از زیدی بودن ابوخالد سخن به میان آمده

[۶۳] کشی محمد، اختیار معرفه الرجال طوسی، ج۱، ص۲۳۱، به کوشش حسن مصطفوی، مشهد، ۱۳۴۸ ق.

و گاه با بی دقتی از وی به عنوان یک رجل عامی (اهل سنت) دارای گرایش به اهل بیت (علیهم‌السلام)

[۶۴] کشی محمد، اختیار معرفه الرجال طوسی، ج۱، ص۳۹۰، به کوشش حسن مصطفوی، مشهد، ۱۳۴۸ ق.

یا یک زیدی بتری

[۶۵] محمد بن حسن طوسی، رجال الطوسی، ج۱، ص۱۳۱.

یاد شده است.

۱۱.۱ – منابع فرقه شناختی

در منابع فرقه شناختی نام ابوخالد در عرض کسانی چون فضیل بن زبیر رسان ، ابو الجارود و منصور بن ابی الاسود به عنوان رهبران زیدی قائل به نص و نزدیک به امامیه آمده است.

[۶۶] ناشی اکبر عبدالله بن محمد، مسائل الامامه، ج۱، ص۴۲، به کو شش یوزف فان اس، بیروت، ۱۹۷۱م.

[۶۷] نوبختی حسن بن موسی، فرق الشیعه، ج۱، ص۵۴-۵۵، نجف، ۱۳۵۵ق/۱۹۳۶م.

[۶۸] نوبختی حسن بن موسی، فرق الشیعه، نجف، ۱۳۵۵ق/۱۹۳۶م.

[۶۹] سعدبن عبداللّه اشعری، کتاب المقالات و الفرق، ج۱، ص۷۱.

[۷۰] سعدبن عبداللّه اشعری، کتاب المقالات و الفرق، ج۱، ص۷۴.

[۷۱] ابن ندیم، کتاب الفهرست، ج۱، ص۲۲۷.

۱۱.۲ – تبصره العوام

در تبصره العوام

[۷۲] تبصره العوام فی معرفه مقالات الانام، منسوب به سیدمرتضی بن داعی حسنی رازی، ج۱، ص۱۸۶.

در شرح این مطلب چنین آمده است که در دیدگاه ابوخالد هر کس بر علی (علیه‌السلام) تقدم کرد، کافر شد و هر کس از فرزندان حسن و حسین (علیهماالسلام) باشد (ظاهرا منحصراً به امامان )، علم او حتی در کودکی و بدون آموزش همچون علم پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم) است.

۱۱.۳ – تفسیر فرات کوفی

بر اساس روایتی در تفسیر فرات کوفی ،

[۷۳] فرات‌کوفی، تفسیر، ج۱، ص۱۵۲، نجف، ۱۳۵۴ق.

ابوخالد از زید اینگونه روایت کرده که پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم)، علی، فاطمه ، حسن و حسین (علیهم‌السلام) تنها معصومان در میان اهل بیت هستند و دیگر اهل بیت از عصمت برخوردار نیستند.
در جای دیگر به روایت ابوخ