توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل عبد (مفردات‌قرآن) ۲۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل عبد (مفردات‌قرآن) ۲۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل عبد (مفردات‌قرآن) ۲۶ اسلاید در PowerPoint :

پاورپوینت کامل عبد (مفردات‌قرآن) ۲۶ اسلاید در PowerPoint

عبد از اصطلاحات بکار رفته در قرآن کریم به معنای مطیع و بنده است. این کلمه در آیات قرآن به دو معنا آمده است: یکی به معنای بنده مملوک و دیگری به معنای عابد و مطیع خداوند.

فهرست مندرجات

۱ – واژه‌شناسی
۲ – معانی عبد در قرآن
۳ – جمع عبد در قرآن
۴ – عابد و عابدون
۵ – عبادت خدا
۶ – پانویس
۷ – منبع

۱ – واژه‌شناسی

از مجمع نقل شده که او را در اثر ذلّت و انقیادش عبد گویند، پس معنای تذلّل و طاعت در آن ملحوظ است.

[۱] طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، ج۱، ص۱۰۰.

در اقرب الموارد گوید: آن در اصل وصف است گویند:
«رجلٌ‌ عَبِدٌ» یعنی مرد مطیع است ولی بعدا مانند اسم استعمال شده.

۲ – معانی عبد در قرآن

عبد در قرآن به دو معنی آمده یکی به معنی بنده مملوک مثل: «الْحُرُّ بِالْحُرِّ وَ الْعَبْدُ بِالْعَبْدِ وَ الْاُنْثی‌ بِالْاُنْثی‌»

[۲] بقره/سوره۲، آیه۱۷۸.

، «ضَرَبَ اللَّهُ مَثَلًا عَبْداً مَمْلُوکاً لا یَقْدِرُ عَلی‌ شَیْ‌ءٍ».

[۳] نحل/سوره۱۶، آیه۷۵.

آیه‌ «اِنْ کُلُّ مَنْ فِی السَّماواتِ وَ الْاَرْضِ اِلَّا آتِی الرَّحْمنِ‌ عَبْداً»

[۴] مریم/سوره۱۹، آیه۹۳.

روشن می‌کند که همه انس و جنّ و ملک بنده و مملوک خدایند، شاید بدین علت است که در قاموس و اقرب گفته: عبد به معنی انسان است اعمّ از حرّ و رقّ.

[۵] فیروزآبادی، مجدالدین، قاموس المحیط، ج۱، ص.۳۱۱

راغب گوید: این عبودیت به وسیله ایجاد است.

[۶] راغب اصفهانی، حسین بن محمد، المفردات فی غریب القرآن، ج۱، ص۳۱۹.

«آتی» در آیه راجع به اتیان در قیامت نیست بلکه مبیّن نسبت بین خدا و خلق است یعنی هر آنکه در آسمان‌ها و زمین‌اند متوجّه خدایند در حال بندگی و عبودیت که خدا خالق و رازق و مدبّر آنهاست. و هر چه دارند از خدا دارند.
دیگری: عبد به معنی عابد و مطیع خدا در اخلاص و عبادت و اطاعت، مثل‌ «وَ اَنَّهُ لَمَّا قامَ‌ عَبْدُ اللَّهِ یَدْعُوهُ»،

[۷] جن/سوره۷۲، آیه۱۹.

«ذُرِّیَّهَ مَنْ حَمَلْنا مَعَ نُوحٍ اِنَّهُ کانَ‌ عَبْداً شَکُوراً»

[۸] اسراء/سوره۱۷، آیه۳.

، «وَ اذْکُرْ عَبْدَنا اَیُّوبَ اِذْ نادی‌ رَبَّهُ»

[۹] ص/سوره۳۸، آیه۴۱.

، «سُبْحانَ الَّذِی اَسْری‌ بِعَبْدِهِ‌»

[۱۰] اسراء/سوره۱۷، آیه۱.

، «الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی اَنْزَلَ عَلی‌ عَبْدِهِ‌ الْکِتابَ»

[۱۱] کهف/سوره۱۸، آیه۱.

.
ولی عبد بمعنی عابد وثن در قرآن نیامده بر خلاف افعال آن مثل‌ «وَ یَعْبُدُونَ‌ مِنْ دُونِ اللَّهِ ما لا یَضُرُّهُمْ وَ لا یَنْفَعُهُمْ»

[۱۲] یونس/سوره۱۰، آیه۱۸.

.

۳ – جمع عبد در قرآن

عبد را در قرآن دو جمع هست: عباد، عبید «وَ اللَّهُ رَؤُفٌ‌ بِالْعِبادِ»

[۱۳] بقره/سوره۲، آیه۲۰۷.

، «وَ ما اَنَا بِظَلَّامٍ‌ لِلْعَبِیدِ»

[۱۴] ق/سوره۵۰، آیه۲۹.

.
عباد در همه جای قرآن در بنده خدا بکار رفته اعمّ از مملوک و مطیع مگر در آیه‌ «وَ اَنْکِحُوا الْاَیامی‌ مِنْکُمْ وَ الصَّالِحِینَ مِنْ‌ عِبادِکُمْ‌ وَ اِمائِکُمْ».

[۱۵] نور/سوره۲۴، آیه۳۲.

در کشّاف گوید: بعضی آن را «عبیدکم» خوانده است

[۱۶] زمخشری، جارالله، الکشاف عن حقائق غوامض التنزیل، ج۳، ص۲۳۴.

و نیز در آیه‌ «کُونُوا عِباداً لِی مِنْ دُونِ اللَّهِ».

[۱۷] آل عمران/سوره۳، آیه۷۹.

این کلمه گاهی بر جمادات نیز اطلاق شده مثل: «اِنَّ الَّذِینَ تَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ‌ عِبادٌ اَمْثالُکُمْ».

[۱۸] اعراف/سوره۷، آیه۱۹۴.

شاید مراد از آن مملوکیّت باشد و آیه‌ «قالَ الَّذِینَ اسْتَکْبَرُوا اِنَّا کُلٌّ فِیها اِنَّ اللَّهَ قَدْ حَکَمَ بَیْنَ‌ الْعِبادِ».

[۱۹] غافر/سوره۴۰، آیه۴۸.

شامل همه است اعمّ از بنده طاعتی و تسخیری.
راغب مدّعی است که عباد جمع عبد بمعنی عابد است

[۲۰] راغب اصفهانی، حسین بن محمد، المفردات فی غریب القرآن، ج۱، ص۳۱۹.

ولی چنان که دیدیم قرآن آن را تصدیق نمی‌کند. در اقرب الموارد گفته: عبدی که مضاف به خداست گاهی مخصوص است به جمع بلفظ عباد و عبد مضاف بغیر خدا بلفظ عبید و غالب استعمال چنین است.
امّا ع