توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل طایفه بنی سلیم ۸۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۸۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل طایفه بنی سلیم ۸۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل طایفه بنی سلیم ۸۹ اسلاید در PowerPoint :

بنی سلیم

یکی از قبایل عَدنانی ساکن حجاز، قبیله بنی سُلَیم می باشد.

فهرست مندرجات

۱ – نسب
۲ – تیره های بنی سلیم
۳ – موقعیت جغرافیایی و اقتصادی
۴ – برخی آداب بنی سلیم
۵ – برخی عقاید بنی سلیم
۶ – برخی عادات بنی سلیم
۷ – بنی سُلیم در دوره اسلامی
۸ – اولین اعزام به سوی بنی سلیم در شوال
۹ – اعزام در جمادی الاولی
۱۰ – اعزام در محرم
۱۱ – مهیای جنگ خندق
۱۲ – پیروزی به فرماندهی امام علی
۱۳ – حکم محارب به بنی سلیم
۱۴ – مسلمان شدن بنی سلیم
۱۵ – نبرد یوم غمیصاء
۱۶ – پیروزی اسلام بر هوازنی ها
۱۷ – بنی سلیم پس از پیامبر
۱۸ – شخصیتهای بنی سلیم
۱۹ – منابع
۲۰ – پانویس
۲۱ – منبع

۱ – نسب

بنی سُلَیم از قبایل بزرگ و مشهور عدنانی شبه جزیره عربستان و از تبار سُلیم بن منصور بن عِکرمه بن خَصْفَه بن قَیس بن عیلان

[۱] انساب الاشراف، ج۱۳، ص۵۶-۷۵.

[۲] جمهره انساب العرب، ص۲۶۱.

[۳] الطبقات، ابن خیاط، ص۳۰۸.

به شمار می‌آیند. منسوبان به این قبیله را سُلَمی گویند.

[۴] الاکمال، ج۳، ص۳۰۱.

[۵] انساب الاشراف، ج۱، ص۳۹۸.

[۶] الانساب، ج۱، ص۲۸۶.

هَوازِن،

[۷] الانساب، ج۲، ص۲۹۱.

[۸] الطبقات، ابن سعد، ج۱، ص۶۰.

[۹] الطبقات، ابن خیاط، ص۱۰۴.

مازِن

[۱۰] الانساب، ج۵، ص۱۶۵.

[۱۱] الطبقات، ابن سعد، ج۳، ص۵۴.

[۱۲] الطبقات، ابن خیاط، ص۳۱۰.

و سَلامان

[۱۳] نهایه الارب، ج۲، ص۳۳۵.

[۱۴] معجم قبایل العرب، ج۲، ص۵۳۱.

از دیگر فرزندان منصور بن عِکرمه و برادر سلیم بودند که در عرض سلیم سر منشا قبایل دیگر شدند که در آن میان هَوازِن و سپس بنی سلیم از شهرت و کثرت بیشتری برخوردار شدند.

۲ – تیره های بنی سلیم

منابع از بُهْثَه به عنوان فرزند سُلیم و از امرؤالقَیس، عوف، ثَعلبه، معاویه، سُلیم و حارث به عنوان فرزندان بُهثه بن سُلیم یاد کرده‌اند که هر یک به تیره‌ها و بطون متعدد و گاه مهمّی تقسیم شدند. از مشهورترین این تیره‌ها که بسیاری از آنها به امرؤالقیس بن بُهثَه بازمی گردند عبارت‌اند از: بنوعُصَیَّه بن خُفاف، بنومالک بن ثَعلبه، بنی بَهزِ بن امرؤالقیس، بنی عوف بن بُهثه، بنوالشرید، و بنوزغب بن مالک، بنی یَرْبُوع بن سَمّاک، بنی رِعْل بن مالک، بنوذَکْوان بن رِفاعه و بنومالک بن خُفاف.

[۱۵] جمهره انساب العرب، ص۲۶۱-۲۶۴.

[۱۶] انساب الاشراف، ج۱۳، ص۵۶۷۵-۵۶۷۶.

[۱۷] معجم قبایل العرب، ج۲، ص۵۴۳.

اینان همچنین با تیره‌ها وقبایل متعددی همپیمان بودند. بنی کبیر بن غنم بن دودان (از کنانه) ،

[۱۸] السیره النبویه، ج۲، ص۵۰۲.

[۱۹] الطبقات، ابن سعد، ج۴، ص۱۰۴.

بنی حارث بن عبدالمطلب

[۲۰] معجم البلدان، ج۴، ص۱۱۷.

و بنی هاشم (هر دو از قریش )

[۲۱] تاریخ طبری، ج۲، ص۳۴۰.

از جمله این همپیمانان‌اند. شجاعان و جنگ آوران سُلیم در نزد عرب زبانزد بودند.

[۲۲] الانساب، ج۱، ص۴۸.

۳ – موقعیت جغرافیایی و اقتصادی

بنی سلیم عمدتاً در مناطق بالای نجد، نزدیک مدینه و سپس خیبر در همسایگی غطفان (در شمال نجد) و هوازن (در جنوب نجد) و در میان حرّه‌هایی (زمینهای سنگی) با آبهای فراوان و معادن متعدد و زمینهای حاصلخیز زندگی می‌کردند، از این رو مردمانی ثروتمند و در ارتباط کامل با یهودیان مدینه و بزرگان مکه بودند، به ویژه آنکه منازل سُلمیها در مسیر عبور کاروانهای تجاری عرب بود.

[۲۳] المفصل، ج۴، ص۲۵۷.

در منابع از حره سلیم در بالای نَجْد

[۲۴] معجم البلدان، ج۲، ص۲۴۶.

[۲۵] معجم قبایل العرب، ج۲، ص۵۴۳.

و‌ام صَبّار یا حَرَّه النّار در ناحیه خیبر

[۲۶] معجم البلدان، ج۲، ص۲۴۸.

[۲۷] وقعه صفین، ص۳۸۵.

[۲۸] لسان العرب، ج۴، ص۱۸۱. «حرر»

به عنوان حرّه‌های مهم سلیم نام برده شده است؛ همچنین از دونکان،

[۲۹] معجم البلدان، ج۲، ص۴۸۹.

[۳۰] معجم ما استعجم، ج۱، ص۲۷۵.

رولان

[۳۱] معجم البلدان، ج۳، ص۹۷.

[۳۲] القاموس المحیط، ج۳، ص۳۸۷.

[۳۳] تاج العروس، ج۳، ص۱۲۵، «حجر».

(نزدیک مدینه که دارای روستاهای متعدد با درختان خرما بود)؛ سَلْوان،

[۳۴] معجم البلدان، ج۳، ص۲۴۱.

[۳۵] تاج العروس، ج۱۰، ص۱۸۱، «سلو».

ثعل (نزدیک مکه)،

[۳۶] معجم البلدان، ج۲، ص۷۹.

نیز به عنوان آبراهها و وادیهای سلیم نام برده شده است. از آبهای مهم اینان می‌توان به اُثال،

[۳۷] معجم قبایل العرب، ج۲، ص۵۴۴.

[۳۸] معجم البلدان، ج۱، ص۹۰.

کُدر،

[۳۹] معجم ما استعجم، ج۱، ص۳۱۶.

[۴۰] السیره النبویه، ج۲، ص۵۵۸.

قَلَّهی

[۴۱] معجم البلدان، ج۴، ص۳۹۴.

مُریر،

[۴۲] معجم البلدان، ج۵، ص۱۱۷.

چاه معونه (نزدیک حره سلیم) ،

[۴۳] معجم البلدان، ج۱، ص۳۰۲.

[۴۴] معجم ما استعجم، ج۴، ص۱۲۴۵.

غدیر (در پایین حره سلیم)

[۴۵] معجم البلدان، ج۲، ص۴۵۰.

[۴۶] تاج العروس، ج۳، ص۲۰۵. «درر»

و از کوههای آنان باید به ذوبحار

[۴۷] معجم البلدان، ج۱، ص۳۴۰.

(در پشت حره سلیم)؛ برام

[۴۸] معجم البلدان، ج۱، ص۳۶۶.

(در حره سلیم)؛ اُبلی (در راه مکه به مدینه در منطقه بطن نخل) اشاره کرد.

[۴۹] معجم البلدان، ج۱، ص۷۸.

[۵۰] معجم ما استعجم، ج۱، ص۹۸-۹۹.

از دیگر مکانهای متعلق به بنی سلیم می‌توان به موارد زیر اشاره کرد: روستاهای حاصلخیز و زراعی حجر (نزدیک قلّهی و ذی رولان)،

[۵۱] معجم البلدان، ج۲، ص۲۲۳.

[۵۲] معجم ما استعجم، ج۲، ص۴۲۶.

[۵۳] تاج العروس، ج۳، ص۱۲۵. «حجر»

قلّهی

[۵۴] معجم البلدان، ج۳، ص۹۷.

[۵۵] معجم مااستعجم، ج۳، ص۹۰۷.

(در وادی رولان)؛ حاذه، نقیا، القیا

[۵۶] معجم البلدان، ج۱، ص۸۸.

و سوارقیه

[۵۷] معجم البلدان، ج۳، ص۲۷۶.

(از نواحی مدینه) و معادن طلا

[۵۸] جمهره انساب العرب، ص۲۶۲.

و دهنج

[۵۹] معجم البلدان، ج۲، ص۲۴۶.

(سنگهای سبزرنگ) و آهن.

[۶۰] معجم ما استعجم، ج۳، ص۱۰۱۳.

بنی سلیم با توجه به دارا بودن زمینهای حاصلخیز و آبهای فراوان به کشاورزی نیز اشتغال داشتند. خرما، موز، زیتون و انگور و گلابی از محصولات کشاورزی آنان بود.

[۶۱] معجم البلدان، ج۳، ص۲۷۶.

[۶۲] معجم ما استعجم، ج۱، ص۱۰۰.

برخی شهرت کوهستانهای بنی سلیم را به عسلهای آن می‌دانند.

[۶۳] المفصل، ج۷، ص۱۱۹.

مجموعه‌هایی از سلیم در دوره اسلامی و پس از فتوحات به بصره و خراسان، مهاجرت کردند.

[۶۴] جمهره انساب العرب، ص۲۶۲.

۴ – برخی آداب بنی سلیم

سُلمیها همچون بسیاری از قبایل شبه جزیره عربستان بت پرست بودند. در منابع از بت سُواع

[۶۵] اسدالغابه، ج۲، ص۱۴۹.

به عنوان بت بنی سلیم یاد شده است. آنان همچنین مسئولیت سدانت و نگهداری از بت عُزّی را (که بتخانه‌ای در نزدیکی مکه داشت) نیز بر عهده داشتند.

[۶۶] الاصنام، ص۲۲.

[۶۷] معجم البلدان، ج۴، ص۱۱۶-۱۱۷.

[۶۸] تاریخ طبری، ج۲، ص۳۴۰.

ضمن آنکه برخی مردان سلیم در خانه‌های خود نیز بتهایی مخصوص خود داشتند، چنان که از بت ضمار به عنوان بت عباس بن مرداس یاد کرده‌اند.

[۶۹] السیره النبویه، ج۴، ص۸۸۱.

[۷۰] معجم ما استعجم، ج۳، ص۸۸۱.

[۷۱] معجم البلدان، ج۳، ص۴۶۲.

برخی، تیره ذکوان بن رفاعه سُلمی را از گروه حُمْسیها می‌دانند.

[۷۲] اخبار مکه، ج۱، ص۱۷۹۴.

اینان در کنار قریش، کنانه، ثقیف و… برای خود و دیگر زائران کعبه در ایّام حج قوانین خاصی وضع کرده بودند. خداوند این بدعتها را مردود دانسته است.

[۷۳] اعراف/سوره۷، آیه۲۶.

[۷۴] بقره/سوره۲، آیه۱۸۹.

۵ – برخی عقاید بنی سلیم

بنی سلیم همچنین معتقد بودند که فرشتگان دختران خداوند هستند که از ازدواج خدا با جنیان متولد شده‌اند. مفسران آیه ۱۵۸ صافّات

[۷۵] صافات/سوره۳۷، آیه۱۵۸.

را در ردّ این اعتقاد دانسته‌اند:

[۷۶] لباب النقول، ص۱۶۷.

[۷۷] نمونه، ج۱۹، ص۱۷۱.

«و جَعَلوا بَینَهُ و بَینَ الجِنَّهِ نَسَبـًا و لَقَد عَلِمَتِ الجِنَّهُ اِنَّهُم لَمُحضَرون». از دیگر بدعتهای اینان به تاخیر انداختن ماههای حرام بود. چون ترک جنگ در سه ماه متوالی حرام ذیقعده، ذیحجه و محرّم بر آنان سخت بود، سلیم در کنار غطفان و هوازن گاه با جابه جایی دو ماه محرم و صفر، ایام پس از ذیحجه را ماه صفر اعلام می‌کردند و بدین شکل حرمت جنگ را در ماه پس از ذیحجه (محرم) برمی داشتند و این امر را یک سال در میان انجام می‌دادند. خداوند با نزول آیه ۳۷ توبه

[۷۸] توبه/سوره۹، آیه۳۷.

چنین بدعتی را کفری افزون بر دیگر کفرهای آنان دانسته است:

[۷۹] جامع البیان، مج ۶، ج۱۰، ص۱۶۹.

[۸۰] التبیان، ج۵، ص۲۱۷.

«اِنَّمَاالنَّسِیءُ زیادَهٌ فِی الکُفرِ یُضَلُّ بِهِ الَّذینَ کَفَروا یُحِلّونَهُ عامـًا ویُحَرِّمونَهُ عامـًا لِیواطِـوا عِدَّهَ ما حَرَّمَ اللّهُ فَیُحِلّوا ما حَرَّمَ اللّهُ زُیِّنَ لَهُم سوءُ اَعمــلِهِم واللّهُ لا یَهدِی القَومَ الکـفِرین» همانا تاخیر تغییر ماه حرام به ماهی دیگر (نسیء) افزایش در کفر است که کسانی که کافر شده‌اند بدان گمراه می‌شوند. آن را در سالی حرام می‌شمارند و سالی دیگر حلال تا با شمار آنچه خدای حرام کرده است همسان و برابر سازند، پس سبب آنچه را خدا حرام کرده حلال می‌کنند. کارهای بد و ناپسندشان در نظرشان آراسته شده و خدا گروه کافران را راه ننماید».

۶ – برخی عادات بنی سلیم

همچنین برخی از محققان با تمسک به اشعار فرزدق و نجاشی معتقدند که بنی سلیم مانند برخی دیگر از اعراب همچون اشجع با برخی حیوانات روابط ناپسند جنسی داشتند.

[۸۱] المفصل، ج۵، ص۱۴۴.

در منابع از جنگهای متعدد و مشهور بنی سلیم بسیار یاد شده است؛ از جمله «یوم شمطه» (از جنگهای فجار) که در این جنگ سلمیها در کنار هوازن و ثقیف در برابر قریش و کنانه قرار گرفتند،

[۸۲] المنمق، ص۱۷۲.

[۸۳] ایام العرب، ص۳۳۱.

«یوم کدید»؛ «یوم بُرزه» و «یوم فیفاء» که در این سه جنگ بنی سلیم با بنی فراس از تیره‌های کنانه جنگیدند،

[۸۴] الاغانی، ج۱۶، ص۶۴.

[۸۵] ایام العرب، ص۳۱۵؛ ۳۱۹.

[۸۶] العقد الفرید، ج۶، ص۳۴-۳۵.

«یوم رَمْرَم»

[۸۷] معجم قبایل العرب، ج۲، ص۵۴۴.

[۸۸] مجمع الامثال، ج۲، ص۲۶۷.

و «یوم دفینه»

[۸۹] معجم البلدان، ج۲، ص۴۵۸.

که در این دو جنگ نیز سُلمیان رو در روی بنی مازن بن عمرو بن تمیم قرار گرفتند، «یوم تَثْلیث،

[۹۰] معجم البلدان، ج۲، ص۱۵.

«یوم الحوزه الاوّل»

[۹۱] الاغانی، ج۲، ص۳۲۹.

[۹۲] العقد الفرید، ج۶، ص۲۴.

[۹۳] المفصل، ج۵، ص۳۶۳.

و «یوم الحوزه الثانی»

[۹۴] المفصل، ج۵، ص۳۶۳.

از دیگر روزهای جنگی بنی سلیم است.

۷ – بنی سُلیم در دوره اسلامی

با توجه به ارتباط بنی سلیم با مکّیان، آشنایی آنان با پیامبر صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم و دین جدید را می‌توان در همان سالهای آغازین بعثت دانست. با حضور پیامبر در مدینه، منابع از اسلام برخی از مردان بنی سلیم و حضور آنان در غزوات پیامبر یاد کرده‌اند که در آن میان می‌توان به حضور ثقف بن عمرو و برادرانش از تیره بنی حجر در غزوه بدر (سال دوم)

[۹۵] السیره النبویه، ج۲، ص۵۰۲.

و همچنین حضور عروه بن اسماءبن الصلت سُلمی از مبلّغان پیامبر در غزوه بئرمعونه (سال چهارم)

[۹۶] السیره النبویه، ج۳، ص۶۷۸.

اشاره کرد؛ اما در سوی دیگر از غزوات حضرت و اعزام سرایا به سوی بنی سلیم گزارشهای متعددی آمده است.

۸ – اولین اعزام به سوی بنی سلیم در شوال

سال دوم (ماه ۲۰ هجرت) در قالب سریّه غالب بن عبداللّه لیثی صورت گرفت که سپاه بدون هیچ گونه برخوردی بازگشتند.

[۹۷] المحبر، ص۱۱۷.

پس از غزوه بدر پیامبر به دنبال آگاه شدن از تجمع بنی سلیم و غطفان در کُدر (از آبهای بنی سلیم) با ۲۰۰ تن از اصحاب در حالی که پرچم سپاه به دست علی علیه‌السّلام بود به سوی آنان رهسپار شد؛ ولی در آن منطقه هیچ یک از آنان را نیافت و فقط ۵۰۰ شتر به غنیمت آوردند. ابن هشام این غزوه را، که به غزوه «قرقره الکدر» یا «قراره الکدر» مشهور شد، ۷ شب پس از بدر در شوال سال دوم

[۹۸] السیره النبویه، ج۲، ص۵۵۸.

[۹۹] البدایه والنهایه، ج۳، ص۴۱۵.

[۱۰۰] الطبقات، ابن سعد، ج۲، ص۳۱.

و واقدی و ابن سعد آن را در نیمه محرم

[۱۰۱] المغازی، ج۱، ص۱۸۲-۱۸۴.

[۱۰۲] الطبقات، ابن سعد، ج۲، ص۳۱.

[۱۰۳] المنتظم، ج۳، ص۱۵۹.

(ماه ۲۳ هجرت) می‌داند.

۹ – اعزام در جمادی الاولی

چند ماه پس از این غزوه بود که حضرت اعزام دیگری را به سوی بنی سلیم در قالب غزوه بُحران انجام داد. در این غزوه نیز که در ششم جمادی الاولی سال سوم (ماه ۲۷ هجری) با حرکت ۳۰۰ تن از مسلمانان به بُحران در ناحیه فُرُع از سرزمینهای بنی سلیم آغاز شد مانند دو غزوه پیشین هیچ برخوردی صورت نگرفت و حضرت پس از ۱۰ شب به مدینه بازگشت.

[۱۰۴] المغازی، ج۱، ص۱۹۶.

[۱۰۵] الطبقات، ابن سعد، ج۲، ص۳۵.

[۱۰۶] المنتظم، ج۳، ص۱۵۹.

۱۰ – اعزام در محرم

در محرم سال چهارم (۴ ماه پس از غزوه احد) هنگامی که شماری از مسلمانان مدینه با هدف تبلیغ اسلام در میان بنی عامر بن صعصعه به دعوت ابوبراء عامر بن مالک بزرگ بنی کلاب از تیره‌های بنی عامر به نزدیکی چاه معونه، از آبهای مشترک بین بنی عامر و بنی سلیم در منطقه نجد و در چند منزلی مدینه

[۱۰۷] معجم البلدان، ج۱، ص۷۸.

[۱۰۸] معجم ما استعجم، ج۱، ص۹۸.

رسیدند، اعضایی از بنی سلیم به تحریک عامربن طفیل عامری و بدون توجه به آنکه این مسلمانان در حمایت ابوبراء عامری هستند به کشتار آنان پرداختند. منابع از حضور سه تیره سُلمیِ بنوذکوان، بنورعل و بنوعصیّه در این درگیری که به «سریه بئر معونه» مشهور گردید یاد کرده‌اند.

[۱۰۹] المغازی، ج۱، ص۳۴۹.

[۱۱۰] السیره النبویه، ج۳، ص۶۷۷.

[۱۱۱] السیره النبویه، ج۳، ص۶۸۲.

پیامبر پس از این حادثه تا ۳۰

[۱۱۲] دلائل النبوه، ج۳، ص۳۵۰.

[۱۱۳] السنن الکبری، ج۲، ص۱۹۹.

یا ۴۰

[۱۱۴] مسند احمد، ج۳، ص۲۱۰.

[۱۱۵] الاستیعاب، ج۲، ص۷۹۷.

روز در قنوت نماز خود قاتلان شهدای معونه، از جمله تیره‌های بنی سلیم را نفرین می‌کرد. برخی مفسّران