توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل سید محسن جبل عاملی ۶۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل سید محسن جبل عاملی ۶۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل سید محسن جبل عاملی ۶۱ اسلاید در PowerPoint :

سید محسن امین

سید محسن امین حسینی عاملی (۱۲۸۴-۱۳۷۱ق)، از فقهاء، ادیبان، شرح‌حال‌نگاران و علمای شیعه جبل عامل در قرن سیزدهم و چهاردهم هجری قمری که نسبش به زید بن علی فرزند امام سجاد (علیه‌السلام) می‌رسد.
او در جبل عامل و نجف علوم دینی را از بزرگانی چون سید جواد مرتضی، سید نجیب فضل‌الله حسنی عیناثی، شیخ موسی شراره، سید احمد کربلائی، محمدباقر نجم‌آبادی، شریعت اصفهانی، آخوند خراسانی، حاج آقا رضا همدانی، شیخ محمد طه نجف و دیگران بهره برده و به درجه اجتهاد رسید. وی بعد از فراگیری علوم در نجف، به دعوت شیعیان دمشق، به آنجا رفته و رهبری و هدایت مسلمانان آن سامان را بر عهده گرفت و در ایجاد وحدت مسلمانان و مقابله با تفرقه‌افکنی اجانب بسیار کوشا بود. کتاب اعیان الشیعه مهم‌ترین اثر او در معرفی علما و بزرگان شیعه است.

فهرست مندرجات

۱ – ولادت و خاندان
۲ – تحصیلات
۲.۱ – موانع در راه تحصیل
۲.۲ – تدریس و پژوهش
۲.۳ – تحصیل در عراق
۳ – زندگی دشوار در نجف
۴ – هجرت و فعالیت‌ها در دمشق
۵ – مرجع وحدت و استقلال
۵.۱ – مقابله با تفرقه
۵.۲ – رد مقام ریاست علما
۵.۳ – حمایت از همه مسلمانان
۶ – سفرها
۷ – اساتید
۸ – شاگردان
۹ – آثار
۱۰ – وفات
۱۱ – منبع

۱ – ولادت و خاندان

آل امین در گذشته‌های دور به قبیله «قشاقش» یا «قشاقیش» شهرت داشتند و در حله زندگی می‌کردند که به جبل عامل کوچ کردند. مدتی پس از مهاجرت، سید محمد امین ریاست قبیله شد و بدین‌ترتیب «امین» زیور این خاندان شد. خاندانی که از وابستگان اهل بیت پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) به شمار می‌آمدند و نسب به امام علی بن حسین (علیه‌السلام) می‌رساند.
عبدالکریم فرزند رئیس سید علی و نوه سید محمد امین بود. از پیوند عبدالکریم با دختر شیخ محمدحسین فلحه – دانشور جبل عامل – سید محسن در روستای «شقرا» سال ۱۲۸۴ق متولد شد.

۲ – تحصیلات

سید محسن قرآن، نوشتن، شنا و اسب‌دوانی را به یاری پدر، مادر و خویشاوندان آموخت. چون به ۶ سالگی گام نهاد، به نحو و خوشنویسی روی آورد و از محضر دانشوران قبیله فرا گرفت. در ۱۲۹۷ق به روستای «عیثاالزط» شتافت و از سید جواد مرتضی دانشمند آن سامان بهره گرفت.
توقف در «عیثاالزط» تا حدود ۱۳۰۰ق به درازا کشید و با هجرت سید جواد به عراق پایان پذیرفت. سید محسن در این روستا با پرهیزگاری به نام شیخ محمد دبوق آشنا شد، مردی هوشمند، پارسا، شیفته‌ دانش و ادیب که سید محسن آشنایی با او را نعمتی الهی می‌دانست. شرح قطر، صرف، شرح ابن ناظم بر الفیه، شرح جاربردی بر کافیه و مغنی از اندوخته‌های فرزند عبدالکریم در «عیثاالزط» بود.
با مهاجرت سید جواد، سید محسن در پی استادی دیگر برآمد، سرانجام در ۱۳۰۱ق به بنت جبیل رفت و همراه شیخ محمد دبوق از محضر سید نجیب فضل‌الله حسنی عیناثی و شیخ موسی شراره بهره برد. در این سال‌ها دوست صمیمی‌اش شیخ محمد دبوق به خدمت نظام فرا خوانده شد و سید محسن دیگر بار تنها ماند. حضور در بنت جبیل تا ۱۳۰۴ ادامه یافت. در این سال شیخ موسی شراره از دنیا رفت و فرزند عبدالکریم که تا بحث استصحاب معالم پیش رفته بود، ناگزیر در جستجوی استادی دیگر برآمد، استادی که هرگز نیافت و چون توان مالی نداشت، هوای جنوب از سر برون کرده به گوشه‌نشینی، تدریس و مطالعه روی آورد. در این زمان سید محسن به خدمت نظام فرا خوانده شد و برای گریز از این امر سفری دراز آغاز کرد.

۲.۱ – موانع در راه تحصیل

سید محسن پس از مدتی به وطن بازگشت تا رنج سفر ناخواسته، از پیکر برون سازد، ولی با بیماری مرگ مادر روبرو شد.
بی‌تردید مرگ مادر برای سید محسن بسیار دشوار بود ولی هنوز امید به آموختن و پیشرفت داشت، امیدی که با درد دیدگان پدر و نابینایی وی به نومیدی گرایید. سرپرستی دو خواهر و پدر پیر، تنگدستی و ناداری، او را به کارهای مادی، که هیچ تجربه‌ای در آن نداشت کشید. البته در کنار همه این نامرادی‌ها فراخوانی دوباره به خدمت نظام نیز به فشار روانی فرزند عبدالکریم می‌افزود، مشکلی که سرانجام به یاری شیخ ابوالخیر خطیب دمشقی قاضی صور، از میان برداشته شد. او مدرسه‌ حیدریه «عیثاالزط» را به صورت مدرسه‌ای معتبر و رسمی در آورد و دانشجویان شرکت کننده در آزمون سالانه را از گواهی تحصیلی برخوردار ساخت.
از رنج‌های سرپرستی خانواده و دوری از استادان دانشور که بگذریم در این روزگار خبری سید محسن را شادمان ساخت. سرانجام تلاش‌های بزرگان بنت جبیل به بار نشست و سید مهدی حکیم از نجف بدان سامان گام نهاد. شاگردان شیخ موسی شراره دیگر بار به مدرسه‌ آن مرحوم بازگشتند تا از محضر دانشور تازه‌وارد بهره برند. سید محسن نیز همراه همسرش به بنت جبیل روی آورد، ولی دریغ که روش استاد جدید با شیخ موسی تفاوت داشت. او همه توانش را در ارشاد مردم به کار می‌گرفت و اندک اندک سید محسن دریافت که هر چند بنت جبیل فقیهی شایسته یافته، ولی روزگار طلایی درس دیگر تکرار نخواهد شد، پس به «شقرا» بازگشت.

۲.۲ – تدریس و پژوهش

در زمانی که سید به شقرا بازگشت، گروهی از دانش‌آموزان جبل عامل و حمص، که آوازه شهرت سید محسن بدانها رسیده بود، به سوی وی روی آوردند تا از اندوخته‌هایش بهره گیرند. سید محسن در کنار تدریس از مطالعه و پژوهش غافل نبود و در این سال‌ها شرح نهج‌البلاغه ابن ابی‌الحدید را که ارمغان یکی از سفرهای پدرش به شمار می‌آمد، مورد بررسی و مطالعه عمیق قرار داد. او بدین شیوه از زندگی خو گرفته بود که دیدار یک دوست همه چیز را دگرگون ساخت.

۲.۳ – تحصیل در عراق

در یکی از روزهای سال ۱۲۰۸ق شیخ حسین مغنیه به دیدار سید محسن شتافته، تصمیم گروهی از دانشجویان جبل عامل را با وی میان نهاد. او گفت: ما برآنیم که سمت عراق رویم، تو نیز بیا!
سید محسن که سال‌ها در انتظار چنین فرصتی بود، نومیدانه پاسخ داد: بدین سفر شوقی شگفت دارم، ولی حال پدرم را مشاهده می‌کنی، با او در این‌باره گفتگو کن!
پدر که بیش از هر چیز به نیکبختی فرزند می‌اندیشید، پسر را به استخاره فرا خواند. استخاره سفر را نیک نمایاند و بدین‌ترتیب سید محسن در واپسین روزهای رمضان ۱۳۰۸، بی‌هیچ درهمی، رهسپار عراق شد.
کاروان عاملیان پس از چند ماه به نجف رسید. سید محسن در نخستین فرصت خانه‌ای در محل «حویش» اجاره کرد و در درس بزرگان حوزه حضور یافت. سید علی بن سید محمود عاملی، سید احمد کربلایی، شیخ محمدباقر نجم‌آبادی، شیخ الشریعه اصفهانی گروهی از استادان نجف عنوان پیوند شمرده می‌شدند که سید محسن را در آموختن کتاب‌های شرح لمعه، قوانین و رسائل یاری دادند. سید محسن سپس در درس خارج اصول شیخ محمدکاظم خراسانی شرکت جسته، یک دروه اصول فقه از او بهره برد و در کنار آن از درس فقه حاج آقا رضا همدانی و شیخ محمد طه نجف نیز بهرمند شد.
هر چند سید محسن دانشجویی تهیدست بود و حتی نان خویش را از مردی به نام حاج احمد نسیه می‌خرید ولی اخلاص در دانش‌اندوزی را با هیچ ثروتی عوض نمی‌کرد. بنابراین هنگامی که برخی از آشنایان از وی خواستند تا در درس استادی که توانایی مادی بسیار داشت حضور یابد، بی‌درنگ گفت: هر چند آن استاد دانشوری گرانقدر است ولی نمی‌توانم خود را راضی کرده، در درسی حاضر شوم که بهره‌مندی از ثروت استاد می‌تواند یکی از انگیزه‌های آن شمرده شود.

۳ – زندگی دشوار در نجف

سال‌های زندگی سید محسن در نجف، سال‌هایی دشوار بود. تنگدستی، درگیری دو قبیله‌ مهم شهر با یکدیگر و از همه مهم‌تر انتشار بیماری واگیر و در پی آن خشکسالی، هر یک به گونه‌ای خاص، دانش‌پژوهان را آزرده ساخته، آنها را از دانش‌اندوزی باز می‌داشت. بیماری واگیر که با تب شدید همراه بود،‌ بسیاری از ساکنان شهر را گرفتار ساخت.
در این شرایط سید محسن، شیخ موسی قبلان را به یاری خواند و رسیدگی به اوضاع دانشجویان بیمار جبل عامل را وظیفه خود قرار داد. این کار بسیار دشوار و توانفرسا بود. سید محسن، برای آنکه شیخ موسی خسته نگردد و در نتیجه از ادامه این امر مهم چشم نپوشد، کارهای دشواری چون شستن ظرف‌ها، پاکیزه ساختن اتاق بیمار، آماده‌سازی و خوراندن دارو را خود به عهده می‌گرفت و مردگان را به یاری شیخ موسی در گورستان رساخره دفن می‌کرد. در این ایام بسیاری از ساکنان حریم امیرمؤمنان وفات کردند. سید جواد عاملی از نوادگان صاحب مفتاح الکرامه و خویشاوندان نزدیک سید محسن، نیز در شمار آنها جای داشت. او در سوگ سید جواد بسیار اندوهگین شده مرثیه‌ای غمبار سرود.
چون تب بیماری واگیر فرو نشست، رنجوری همسر، سید را در نگرانی فرو برد. او اینک علاوه بر کارهای روزانه‌ خویش باید به تیمار نوزاد و همسر بیمارش نیز می‌پرداخت. هر چند سرانجام توفان دردها و ناتوانی‌ها فرو نشست، ولی نگرانی و اندوه دانشور شقرا پایان نیافت. نامه سید عبدالکریم کهنسال که در آن سید محسن را به گزینش یکی از دو کار، زندگی در شقرا و یا انتقال پدر به نجف ناگزیر ساخته بود، پژوهشگر تهیدست جبل عامل را در غمی جانکاه فرو برد.
او نه یارای دل بریدن از نجف داشت و نه توان مالی انتقال پدر، ناگزیر به حرم امیرمؤمنان علی (علیه‌السلام) پناه برد و به امام متوسل شد. این توسل سرانجام مؤثر افتاد، نامه دیگری از شقرا رسید و عبدالکریم، فرزند را به تلاش در دانش‌اندوزی و فراموش کردن دشواری‌های زندگی پدر فرا خواند. البته کرامت علوی بدین‌نامه محدود نبود، چند سال بعد سید عبدالکریم بی‌آنکه هزینه‌ای بر فرزند تحمیل کند، همراه گروهی از نیکان سمت نجف رهسپار شد. مسافران جبل عامل چنان عبدال