توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل حقیقت فلسفی (پژوهشکده‌باقرالعلوم) ۵۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل حقیقت فلسفی (پژوهشکده‌باقرالعلوم) ۵۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل حقیقت فلسفی (پژوهشکده‌باقرالعلوم) ۵۳ اسلاید در PowerPoint :

پاورپوینت کامل حقیقت فلسفی (پژوهشکده‌باقرالعلوم) ۵۳ اسلاید در PowerPoint

مقالات مشابه: حقیقت (علوم دیگر).

مقالات مرتبط: حقیقت فلسفی (مقالات مرتبط).

حقیقت در لغت به معنی چیزی است که به طور قطع و یقین ثابت است یا اسمی است برای چیزی که در محل خویش مستقر است.

[۱] لغت نامه دهخدا، علی اکبر دهخدا، واژه «حقیقت».

فهرست مندرجات

۱ – حقیقت در اصطلاح فلسفی
۲ – اطلاقات حقیقت
۳ – دیدگاه فلاسفه قدیم
۴ – دو ایراد اساسی بر تعریف مشهور
۵ – تعریف‌های واژه حقیقت
۵.۱ – تعریف اول
۵.۲ – تعریف دوم
۵.۳ – تعریف سوم
۵.۴ – تعریف چهارم
۵.۵ – تعریف پنجم
۵.۶ – تعریف ششم
۵.۷ – تعریف هفتم
۶ – مباحث مطرح در بحث حقیقت
۶.۱ – معیار تشخیص حقیقت
۷ – وجود حقیقت فی الجمله
۸ – ویژگی‌های مفاهیم حقیقی
۸.۱ – دائمی بودن
۸.۲ – عدم قابلیت تحول و تکامل
۸.۳ – مطلق بودن حقایق
۹ – پانویس
۱۰ – منبع

۱ – حقیقت در اصطلاح فلسفی

در اصطلاح فلسفی معمولا هم ردیف با صدق یا صحیح است و عبارتست از آن قضیه ذهنی و ادراکی که با واقع و نفس الامری (که از آن حکایت می‌کند) مطابقت دارد؛ یعنی آن ذهنیتی که با عینیت مطابق است.

[۲] اصول فلسفه و روش رئالیسم، مطهری، مرتضی، ج۱، ص۱۵۶، مجموعه آثار، تهران، صدرا، ۱۳۸۷ش، دوازدهم.

[۳] آموزش فلسفه، مصباح یزدی، محمدتقی، ج۱، ص۲۴۷، تهران، امیرکبیر، سوم، ۱۳۸۲ش.

[۴] شرح مبسوط منظومه، مطهری، مرتضی، ج۲، ص۳۶۱، تهران، حکمت، ۱۳۶۹، ششم.

مثلا اعتقاد به اینکه عدد شش مساوی است با سه ضرب در دو، حقیقی و صحیح است اما اعتقاد به اینکه خورشید به دور زمین می‌گردد، خطا و کذب است. پس در نتیجه، حقیقت، وصف ادراکات است به این لحاظ که مطابقت با واقع و نفس الامر را دارا می‌باشد.
در اصطلاحات جدید، معمولا به خود واقع و نفس الامر، واقعیت اطلاق می‌شود ولی حقیقت، همان ادراکی است که با واقع مطابق است.

[۵] اصول فلسفه و روش رئالیسم، مطهری، مرتضی، ج۱، ص۱۵۶.

بحث در مورد واژه حقیقت، قدر مسلم از زمان افلاطون مطرح بوده است. او در باب اخلاق می‌گوید که انسان در جستجوی سه چیز است؛ خیر، حقیقت و سعادت . ولی در کلمات فلاسفه هیچ گاه به صورت مستقل به آن اشاره نشده است و همیشه در لابه لای بحثها پنهان بوده است.

۲ – اطلاقات حقیقت

واژه حقیقت از اصطلاحاتی است که به نحو مشترک لفظی استعمال شده است و دارای اطلاقات چندی است. تعدادی از این موارد عبارتند از:
۱. حقیقت در مقابل اعتبار که مراد از حقیقت ذات شیء و مراد از اعتبار، حیثیات لاحقه است؛
۲. حقیقت به معنای شناخت مطابق با واقع؛
۳. حقیقت به معنای ماهیت ، چنانچه گفته می‌شود دو فرد انسان متفق الحقیقه هستند؛
۴. حقیقت به معنای واقعیت عینی؛ این معنای از حقیقت در مقابل مفهوم قرار دارد که هیچ عینیت خارجی ندارد. چنانچه می‌گویند بینایی داخل در مفهوم «عمی» (عدم بینایی) است نه در حقیقت و مصداق آن، چنانچه اگر کسی بخواهد مفهوم بینایی را بفهمد باید مفهوم عدمی که عدم بینایی است را درک کند؛ یعنی فهم ملکه با عدم ملکه میسر است.
۵. حقیقت به معنای وجود مستقل مطلق که منحصر به خدای متعال است و در اصطلاح عرفا به کار می‌رود و در برابر، وجود مخلوقات مجازی نامیده می‌شود؛
۶. حقیقت به معنای کنه و باطن، چنانکه گفته می‌شود، حقیقت ذات الهی، قابل درک نیست.
۷. حقیقت به معنای استعمال لفظ در معنایی که برای آن وضع شده اشت، در مقابل مجاز که استعمال آن در معنای دیگری است که نوعی مناسبت با معنای حقیقی داشته باشد؛ چنانچه می‌گویند استعمال کلمه شیر در انسان شجاع ، مجاز است.

[۶] فرهنگ علوم عقلی، سجادی، سید جعفر، ج۱، ص۳۳۸، نشر انجمن حکمت و فلسفه ایران، ۱۳۶۱ش، تهران.

[۷] آموزش فلسفه، مصباح یزدی، ص۲۳۰.

۳ – دیدگاه فلاسفه قدیم

فلاسفه از دوره‌های قدیم، حقیقت یا صدق یا صحیح را به معنای شناخت و ادراک مطابق با واقع، تفسیر نموده‌اند. یعنی هر وقت گفته‌اند که فلان مطلب حقیقت است یا صحیح است یا صادق، مرادشان این بوده که مطابق با واقع است و اگر می‌گفتند که خطا یا کذب است، مرادشان عدم مطابقت آن امر با واقع بوده است. در منطق و فلسفه قدیم نیز وقتی صحبت از مناط صدق و کذب قضایا می‌شده است، بحثشان بر همین اساس بوده است. در قرن اخیر به علت ایرادهایی که فلاسفه غرب به بحث شناخت شناسی کلاسیک و سنتی و تعریف مشهور حقیقت وارد کردند، این بحث به عنوان یکی از جنجالی‌ترین مباحث فلسفی درآمده است و به علت اینکه این افراد گمان می‌کردند که ایراداتی که تعریف معروف و مشهور حقیقت مبتلا بدان است، لاینحل است، مناط صدق و حقیقی بودن قضایا را چیزهای دیگری غیر از مطابقت با واقع بیان نموده‌اند و تعریف‌های دیگری برای حقیقت ارائه نموده‌اند.

۴ – دو ایراد اساسی بر تعریف مشهور

ایراد اول: اگرچه این تعریف در برخی موارد صادق است (مثل مسائل طبیعی و تجربی) ولی در مورد مسائلی از قبیل مسائل ریاضی (چون مسائل مطرح در ریاضی ما به ازاء خارجی ندارد)، مسائل ذهنی و مسائل تاریخی (چون این مسائل مربوط به گذشته است و ما به ازاء خارجی بالفعل ندارد) صدق نمی‌کند و تعریف شامل آن مسائل نمی‌شود.

[۸] شرح مبسوط منظومه، مطهری، مرتضی، ج۲، ص۳۶۴.

این ایراد اولین بار از سوی فلیسین شاله مطرح شده است.

[۹] فلسفه علمی، فیلسین شاله، ج۱، ص۱۳۷، فصل ارزش و حدود و علوم نقل از اصول فلسفه و روش رئالیسم.

ایراد دوم: ویلیامز جیمز

[۱۰] اصول فلسفه و روش رئالیسم، مطهری، مرتضی، ج۱، ص۱۳۷.

در مورد این تعریف می‌گوید: این تعریف مربوط به کسانی است که جهان را ثابت و بی تغییر می‌دانند، در حالی که بر اساس نظریات علمی ثابت شده، جهان همواره در حال تغییر است، و همیشه ما به ازاء موجودات ذهنی، تغییر کرده و چیزی ثابت نمی‌ماند تا این درک ذهنی بخواهد با آن مطابقت نماید.

[۱۱] مساله شناخت، مطهری، مرتضی، ص۱۷۵، تهران، نشر صدرا، ششم، ۱۳۷۱ش.

[۱۲] شرح مبسوط منظومه، مطهری، مرتضی، ج۲، ص۳۶۴.

۵ – تعریف‌های واژه حقیقت

بر اساس همین ایرادات بود که هر یک از فلاسفه غرب تعریف دیگری از «حقیقت» ارائه نموده است:

۵.۱ – تعریف اول

آگوست کنت دانشمند معروف فرانسوی و موسس پوزیتیویسم و سایر پوزیتویستها معتقدند حقیقت عبارتست از اندیشه‌ای که تمام فکرهای دانشمندان یک زمان بر آن مطابق باشد و به همین جهت یک امر ممکن است در یک زمان حقیقت باشد و در زمان دیگر مخالف حقیقت.

[۱۳] شرح مبسوط منظومه، مطهری، مرتضی، ج۲، ص۳۶۸.

[۱۴] اصول فلسفه و روش رئالیسم، مطهری، مرتضی، ج۱، ص۹۸.

[۱۵] اصول فلسفه و روش رئالیسم، مطهری، مرتضی، ج۱، ص۱۳۷.

[۱۶] مساله شناخت، مطهری، مرتضی، ص۱۷۶.

او معتقد است که توافق تمام ذهن‌ها در یک زمان بر یک امر، علامت حقیقت نیست بلکه خود حقیقت است. فیلیسین شاله نیز همین عقیده را اختیار نموده است و در این زمینه می‌گوید وصف بارز حقیقت این است که وفاق افکار را در ذهن فرد و توافق تمام افراد جامعه انسانی را در یک زمان، حاصل می‌کند و وحدت معنوی ایجاد می‌نماید.

۵.۲ – تعریف دوم

ویلیام جیمز روان شناس و فیلسوف معروف امریکایی و یکی از موسسین فلسفه پراگماتیسم و سایر پراگمایتسمها عقیده دارند که حقیقت عبارتست از شناخت و فکری که به حال بشر، اثر نیکو داشته و در عمل به نحو نیکو موثر باشد.

[۱۷] شرح مبسوط منظومه، مطهری، مرتضی، ج۲، ص۳۶۷_ ۳۶۸.

[۱۸] اصول فلسفه و روش رئالیسم، مطهری، مرتضی، ج۱، ص۱۳۷.

[۱۹] مساله شناخت، مطهری، مرتضی، ص۱۷۸.

[۲۰] آموزش فلسفه، مصباح یزدی، ج۱، ص۲۴۷.

به اعتقاد این شخص، مفید بودن و حقیقی بودن، مرادف با یکدیگر است و مفید بودن در عمل، علامت حقیقت نیست بلکه معنای حقیقت است. خود وی در این زمینه می‌گوید:
حق رونوشت امر واقع است، یعنی قولی که مطابق با واقع باشد، حق است. تا اینجا واضح است، اما آیا واقعی که حق رونوشتی از آن است، امری ثابت است؟ جواب منفی است و قول صحیح در این زمینه آن است که قول حق آن است که برآنچه فعلا هست، تاثیر نیکو بگذارد، بنابراین، قول به این دلیل که نتیجه صحیحی دارد حق است نه آنکه چون حق است نتیجه اش صحیح است.

[۲۱] اصول فلسفه و روش رئالیسم، مطهری، مرتضی، ج۱، ص۲۴۸.

ایراد این تعرف این است که در این تعریف میان حق و نافع بودن خلط شده است.

[۲۲] مساله شناخت،