توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل الشیء ما لم یجب لم یوجد ۲۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل الشیء ما لم یجب لم یوجد ۲۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل الشیء ما لم یجب لم یوجد ۲۸ اسلاید در PowerPoint :

قاعده الشی ما لم یجب لم یوجد

مفاد قاعده ( الشی ما لم یجب لم یوجد) این است که هر چیزی که ممکن بالذات است، برای آنکه به وجود آید باید حتما موجود دیگری، وجود را برایش ضروری کند؛ یعنی به آن وجوب دهد.

فهرست مندرجات

۱ – موجود بودن ممکنات
۲ – نظریه متکلمان
۲.۱ – مقصود از ارائه نظریه اولویت
۳ – مستدلات فیلسوفان
۳.۱ – نتیجه استدلال
۴ – ابطال نظریه متکلمان
۵ – پانویس
۶ – منبع

۱ – موجود بودن ممکنات

هیچ ممکن بالذاتی تا واجب بالغیر نشود، موجود نمی‌شود.

[۱] شیرازی، صدرالدین، اسفار، ج۱، ص۲۲۱، بیروت، دار احیاء التراث العربی، ۱۹۸۱م.

نتیجه طبیعی این قاعده فلسفی در مورد وجود ممکنات آن است که ممکنات برای معدوم بودن نیز باید از سوی شیء مفروض دیگری، عدم برایشان ضروری شود و ممتنع بالغیر شوند ولذا هیچ ممکن بالذاتی تا ممتنع بالغیر نشود، معدوم نمی‌شود.

[۲] شیرازی، صدرالدین، اسفار، ج۱، ص۱۹۹، بیروت، دار احیاء التراث العربی، ۱۹۸۱م.

البته روشن است که شیء مفروضی که به ممکن، ضرورت عدم و امتناع می‌دهد، خود امر معدوم و ممتنعی (یا ممتنع بالذات یا ممتنع بالغیر) است.

۲ – نظریه متکلمان

این نظریه در فلسفه ، در مقابل نظریه گروهی از متکلمان ارائه شده است که عقیده دارند که برای موجود شدن یک ممکن بالذات ـ که نسبتش با وجود و عدم مساوی است (امکان بالذات) ـ لازم نیست وجود برایش ضروری شود؛ بلکه همین که وجود آن شیء بر عدم آن، رجحان و برتری بیابد (ولو آنکه وجود ضروری نشود و تنها قوت و شدت آن نسبت به عدم بیشتر شود) آن شیء به وجود خواهد آمد.

[۳] رازی، فخر الدین، الاربعین فی اصول الدین، ج ۱، ص۱۰۵

( اولویت ) این رجحان و برتری را متکلمان “اولویت” می‌نامند و چون عقیده دارند که این رجحان و برتری وجود، از سوی موجود دیگری صورت می‌گیرد، می‌گویند این اولویت لازم در موجودیت ممکنات، ” اولویت بالغیر ” است.

[۴] سبزواری، ملاهادی، شرح المنظومه، ج۲، ص۲۷۲، تهران، ناب، ۱۳۶۹ش

[۵] لاهیجی، عبد الرزاق، الشوارق الالهام، ج ۱، ص ۳۶۱.

۲.۱ – مقصود از ارائه نظریه اولویت

انگیزه اصلی این متکلمان از ارائه نظریه “اولویت”، آن است که بتوانند علل فاعلی (= علت وجود بخش) (علت فاعلی) را ـ که خداوند نیز در زمره همین نوع از علل و بالاترین علت فاعلی است ـ دارای اختیار بدانند؛

[۶] طباطبایی، سید محمد حسین، نهایه الحکمه، ص۷۵.

زیرا تصور می‌کنند که اعتقاد به اینکه “ممکنات باید از سوی علت، دارای وجوب شوند تا به وجود آیند”، اعتقاد به این است که در وجود دادن به ممکنات، ضرورت و وجوبی بر علت وجود بخش، حاکم است که این همان مجبور بودن علت وجود بخش است که با اختیار و اراده داشتن او منافات دارد. این تصور، نادرست است و فلاسفه به آن پاسخ گفته‌اند. (اولویت) بطور کلی، فلاسفه در ضمن اثبات دیدگاه خود مبنی بر “لزوم وجوب یافتن ممکنات برای موجود شدن”، دیدگاه این گروه از متکلمان را ابطال می‌کنند.

[۷] طباطبایی، سید محمد حسین، نهایه الحکمه، ص۷۴، قم، مؤسسه نشر اسلامی، ۱۴۲۰ق .

۳ – مستدلات فیلسوفان

استدلال فیلسوفان بر اینکه “برای وجود یافتن ممکنات، ضرورت و وجوب بالغیر آنها لازم است”، این است که ذات ممکن که همان ماهیت است، صرف نظر از هر چیز دیگر، نه موجود است نه معدوم و نه وجود برایش ضروری است نه عدم ولذا عقل در هنگام نسبت سنجی میان ماهیت فی نفسه با وجود و عدم، درمی یابد که نسبت ماهیت با وجود و عدم مساوی است. از این رو از نظر عقل ، وجود یافتن ممکن، از سوی خودش محال است؛ چه اینکه ذات ممکن به خودی خود وجود و عدم برایش علی السویه است. پس ذات ممکن برای وجود یافتن، نیازمند چیزی دیگر است که این نسبت مساوی را از بین ببرد و وجودش را بر عدمش رجحان و برتری دهد که این شیء دیگر همان علت است. اما این رجحان وجود، تا به حد وجوب و ضرورت نرسد، باز عدم برای ذات ممکن جائز و روا خواهد بود.

[۸] ابن سینا، حسین بن عبد الله، الشفاء، ص ۲۷۷.

و اگر در این حال (که وجودش رجحان یافته است ولی ضروری نشده است) موجود شود، جای این سؤال باقی است که “چرا ممکن برغم آنکه هر دو طرف (وجود و عدم) برایش جائز بوده است، وجود برایش تعین یافته است؟ ” و تنها با از بین رفتن احتمال ” عدم ” است که می‌توان توضیح مناسبی برای این سؤال یافت که این انقطاع احتمال “عدم” برای ممکن، تنها با ضرورت یافت