توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل ادله اثبات اراده الهی ۵۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل ادله اثبات اراده الهی ۵۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل ادله اثبات اراده الهی ۵۵ اسلاید در PowerPoint :

پاورپوینت کامل ادله اثبات اراده الهی ۵۵ اسلاید در PowerPoint

اراده الهی از اصطلاحات علم کلام است. برخی از متکلمین اراده الهی را نفی کرده‌اند، برخی آن را از صفات فعلی و بعضی از صفات ذاتی خداوند می‌دانند. دلیل آنان بر ذاتی و قدیم بودن اراده الهی این است: مخلوقات، اراده دارند و معطی کمال نمی‌تواند فاقد آن باشد پس خالق اشیا باید خودش اراده داشته باشد. اگر اراده زاید بر ذات باشد ترکیب پیش می‌آید. چون در خداوند ترکیب وجود ندارد پس اراده خداوند، ذاتی و قدیم است. شیخ طوسی، ملا‌صدرا، ابن سینا و فارابی اراده خداوند را ذاتی می‌دانند ولی علامه طباطبایی آن را از صفات فعلی می‌داند.

فهرست مندرجات

۱ – اختلاف‌نظرها
۲ – نفی اراده الهی و بطلان آن
۳ – اثبات اراده در مقام فعل و رد آن
۴ – اثبات اراده در مقام ذات و رد آن
۵ – نفی اراده زاید بر ذات و نقد آن
۶ – دیدگاه بزرگان
۶.۱ – خواجه نصیرالدین طوسی
۶.۲ – فارابی، ابن سینا
۶.۳ – شیخ اشراق، ملاصدرا
۶.۴ – علامه طباطبائی
۶.۵ – امام‌ خمینی
۷ – دیدگاه صحیح
۷.۱ – دلیل عقلی
۷.۲ – دلیل نقلی
۸ – پانویس
۹ – منبع

۱ – اختلاف‌نظرها

از دیرباز میان نحله‌های کلامی در باب اراده خداوند اختلاف‌نظر وجود داشته است. بدین صورت که برخی از این نحله‌ها اراده را اگرچه یکی از صفات خداوند تلقی نموده‌اند اما آن را صفتی زاید بر ذات حق دانسته‌اند و در مقابل گروه‌های دیگری نیز “صفات زاید بر ذات” خداوند را به طور کلی و “اراده زاید بر ذات” خداوند را به طور خاص نفی کرده و اقوال گروه اول را باطل شمرده‌اند.
در این مجال به طور مختصر، دیدگاه‌های مختلف تقریر و ادله آنان نقد و بررسی خواهد شد.

۲ – نفی اراده الهی و بطلان آن

واصل‌ بن‌ عطا و پیروانش معتقدند صفات علم، قدرت، اراده و حیات از خداوند نفی می‌شوند.

[۱] شهرستانی، محمد، الملل والنحل، ج۱، ص۴۶، به کوشش محمد سید گیلانی.

یعنی خداوند فاقد این صفات است.
بطلان این دیدگاه بدیهی است زیرا شکی نیست که اراده از صفات کمال موجودات زنده است. همچنین بدیهی است که معطی کمال نمی‌تواند فاقد آن باشد بنابراین از آنجا که خداوند متعال خالق همه موجودات و همه کمالات آنهاست پس نمی‌تواند فاقد صفت اراده باشد.

[۲] بداشتی، علی، اراده خدا، ص۸۲، قم، بوستان کتاب، ۱۳۸۱ ش.

۳ – اثبات اراده در مقام فعل و رد آن

اثبات اراده در مقام فعل اما به نحو حادث و بدون محل: گروهی از معتزله مانند ابوالهذیل علاف،

[۳] معتزلی، عبدالجبار، المغنی فی ابواب التوحید و العدل، جزء ۲/۶، ص۳، تحقیق: ح. ش. قنواتی، مصر، وزارت فرهنگ.

ابوعلی و ابوهاشم جبائی و قاضی عبدالجبار چنین اعتقادی دارند چنانکه عبدالجبار در توضیح این نظریه می‌نویسد:

[۴] معتزلی، عبدالجبار، المغنی فی ابواب التوحید و العدل، جزء ۲/۶، ص۳، تحقیق: ح. ش. قنواتی، مصر، وزارت فرهنگ.

«خدای تعالی حقیقتا مرید است و این صفت برای او حاصل می‌شود بعد از آنکه نبوده و حادث است و اینکه او به اراده‌ای محدَث و تازه اراده می‌کند و درست نیست که گفته شود او در ذاتش یا به اراده‌ای قدیم مرید است. و اینکه اراده‌ی او در محل نیست.» شیخ طوسی از متکلمان امامیه نیز حدوث اراده الهی را پذیرفته و در اثبات آن می‌نویسد:

[۵] شیخ طوسی، تمهید الاصول فی علم الکلام، ص۱۱۹-۱۱۸، به کوشش عبدالمحسن مشکوه الدینی، تهران، ۱۳۵۸ ش.

«اکنون که ثابت شد خدای تعالی اراده کننده است از این بیرون نیست که یا بالذات اراده کننده است یا به صفت اراده. اگر به صفت حقیقی، اراده‌کننده باشد از آن بیرون نیست که یا صفتی معدوم است و یا صفتی موجود. اگر صفتی موجود باشد از این بیرون نیست که یا در ازل موجود بوده است یا حادث. اگر حادث باشد از این بیرون نیست که یا خود او موصوف به آن است یا در چیز دیگر موجود است یا مستقل و لافی‌المحل موجود است.» وی پس از ابطال شقوق، شق اخیر را ثابت می‌کند و می‌نویسد:

[۶] معتزلی، عبدالجبار، المغنی فی ابواب التوحید و العدل، جزء ۲/۶، ص۳، تحقیق: ح. ش. قنواتی، مصر، وزارت فرهنگ.

«پس از آنکه همه اینها بیهوده گشت بجای نمی‌ماند جز آنکه خداوند به صفت اراده‌ای، اراده‌کننده باشد که آن صفت حادث و مستقل و لافی‌المحل باشد.»
این استدلال باطل است چون حدوث اراده در خداوند متعال مستلزم آن است که ذات او را محل حوادث بدانیم و این امر با وجوب وجود او ناسازگار است.

[۷] بداشتی، علی، اراده خدا، ص۸۲، قم، بوستان کتاب، ۱۳۸۱ ش.

۴ – اثبات اراده در مقام ذات و رد آن

اثبات اراده در مقام ذات به عنوان صفتی قدیم و زاید بر ذات: ابوالحسن اشعری و پیروانش خداوند را مرید می‌دانند و این صفت الهی را صفتی موجود، قدیم و قائم به ذات زائد بر ذات می‌دانند. وی می‌نویسد:

[۸] شهرستانی، محمد، الملل والنحل، ج۱، ص۹۵، به کوشش محمد سید گیلانی.

«افعال حق دلالت می‌کند که حق تعالی مرید است… و مرید را صفت، ارادت… پس به[ سبب] اراده آنچه مراد است به همان شکل مخصوص و قدر خاص در وقتی معین ظاهر شود… اراده او یکی است و ازلی که همه مرادها از فعل‌های خاص او به آن وابسته است.»
این دیدگاه در حقیقت دلیلی عقلی بر مدعای وی را در ضمن خود دارد. البته همچنین از دیگر ادله عقلی این نظریه می‌توان به دلیلی که سیف‌الدین آمدی آورده است اشاره نمود چنانکه می‌گوید:

[۹] آمدی، سیف الدین، غایه المرام فی علم الکلام، ج۱، ص۵۴، تحقیق:عبداللطیف حسن محمود.

«اگر صدق نکند که خداوند دارای اراده است لازم می‌آید که از موجودات مرید ناقص‌تر باشد و این محال است. چگونه متصور است که مخلوق کامل‌تر از خالق باشد و خالق ناقص‌تر از مخلوق. بداهت عقل بر رد و بطلان این مطلب حکم می‌کند.»
البته اشاعره برای اثبات ادعای خود از ادله نقلی همچون آیه‌ی ۳۰ سوره‌ انسان نیز استفاده کرده‌اند. اشعری می‌گوید:

[۱۰] اشعری، ابوالحسن، اللمع فی الرد علی اهل الزیغ و البدع، ص۵۷، تصحیح: دکتر حموده غرابه، مصر، مطبعه مصر، ۱۹۵۵ میلادی.

دلیل دیگری که بیانگر مرید بودن خدا بر همه چیزهایی است که اراده کردن آن جایز است قول خدای تعالی است که می‌فرماید:«وَ ما تَشاؤُنَ اِلاَّ اَنْ یَشاءَ اللَّه‌؛

[۱۱] انسان/سوره۷۶، آیه۳۰.

و شما هیچ چیز را نمی‌خواهید مگر اینکه خدا بخواهد.»
لازم به ذکر است که بر مبنای دیدگاه اشاعره قائم به ذات بودن اراده خداوند همچون دیگر صفات او به معنای زاید بودن آن بر ذات است یعنی اشاعره به اراده زاید بر ذات خداوند اعتقاد دارند چنانکه سیف‌الدین آمدی می‌گوید:

[۱۲] آمدی، سیف الدین، غایه المرام فی علم الکلام، ج۱، ص۳۸، تحقیق:عبداللطیف حسن محمود.

« واجب الوجود به اراده، مرید و به علم عالم است و… اینها همه معانی وجودی ازلی زاید بر ذات هستند.»
این دیدگاه باطل است زیرا مستلزم ترکیب در ذات خداوند است. در حالی که بنابر ادله قطعی عقلی خداوند واجب‌ الوجود و بسیط است و ترکیب در او راه ندارد. همچنین این نظریه مستلزم آن است که خداوند در مرتبه ذات از این صفت کمالی خالی باشد و بر این اساس ذات او مرکب از وجدان و فقدان خواهد بود و جهت امکانی در او راه خواهد یافت در حالیکه خداوند واجب‌ الوجود من جمیع الجهات است و هیچ جهت امکانی در او راه ندارد.

[۱۳] بداشتی، علی، اراده خدا، ص۸۴، قم، بوستان کتاب، ۱۳۸۱ ش.

۵ – نفی اراده زاید بر ذات و نقد آن

متکلمین و فلاسفه امامیه اراده زاید بر ذات الهی را نفی نموده‌اند اما در اینکه آیا اراده خداوند تنها از مقام فعل انتزاع می‌شود یا در مقام ذات نیز می‌توان آن را اثبات نمود اختلاف نظر دارند که دیدگاه‌های آنان را می‌توان به صورت زیر عنوان نمود:
الف) برخی متکلمان امامیه مانند شیخ مفید و شیخ طوسی اراده را از صفات فعل می‌دانند. البته شیخ مفید اراده خدا را نسبت به افعالش، عین فعلش و اراده او را نسبت به افعال بندگان، امر او به فعل می‌داند اما شیخ طوسی اراده خدا را امری حادث و بدون محل می‌داند. همچنین شیخ مفید معتقد است مرید بودن خدا تنها با ادله نقلی قابل اثبات است اما شیخ طوسی بر آن دلیل عقلی اقامه می‌نماید.

[۱۴] شیخ مفید، اوائل المقالات فی المذاهب و المختارات، ج۱، ص۲۹۹، تصحیح:عباسقلی وجدی.

[۱۵] شیخ طوسی، تمهید الاصول، ص۱۱۹-۱۱۸.

چنان‌که در نقد دیدگاه دوم گذشت حدوث اراده الهی، امری پذیرفتنی نیست.

۶ – دیدگاه بزرگان

متکلمین بزرگ اسلامی در این بحث نظرات خود را بیان کرده اند به چند نظر مهم اشاره میکنیم

۶.۱ – خواجه نصیرالدین طوسی

ایشان و تابعان او پس از پذیرش دیدگاه مذکور در اثبات آن دو دلیل آورده‌اند:
۱. تخصیص بعض الممکنات فی الایجاد