توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل احمد الحسن و ادعای سفارت و نیابت خاصه ۶۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل احمد الحسن و ادعای سفارت و نیابت خاصه ۶۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل احمد الحسن و ادعای سفارت و نیابت خاصه ۶۵ اسلاید در PowerPoint :

پاورپوینت کامل احمد الحسن و ادعای سفارت و نیابت خاصه ۶۵ اسلاید در PowerPoint

امامان معصوم از دوره امام باقر (علیه‌السّلام) طرحی را پیش گرفتند که می‌توان آن را طرح «آماده سازی جامعه دینی برای پذیرش نظام فقاهتی» دانست. توصیه آنان به تفقه در دین، سفارش به اطاعت و پیروی از فقهای دین، بیان عظمت و جایگاه فقهاء دین، ترغیب مردم برای مراجعه به فقهاء جهت دریافت فتوا، تعیین برخی از فقهاء برای مناظره با مخالفین، تاکید به تربیت طلاب علوم دینی و … حاکی از اجرای «نظام فقاهتی» در ادامه «نظام امامتی» می‌باشد. ایشان با آغاز غیبت صغری، ‌ شیعیان را به طور عملی وارد مسیر «ولایت پذیری» از «نظام فقاهت» (نواب اربعه) نموده و روش هدایت پذیری از فقهاء را به آنان آموزش دادند که این دوره از نیابت، «نیابت خاصه» نام دارد. نیابت خاصه فقیه مختص به نواب اربعه و عصر غیبت صغری بوده و هیچ فردی پس از آن بزرگواران اجازه تصدی این منصب را ندارد و طبق توقیع مبارکی که از امام زمان (عجّل‌الله‌فرجه‌الشریف) صادر شده ادعای مشاهده و نیابت خاصه تا قبل از خروج سفیانی و ندای آسمانی مورد قبول نیست. بعد از دوره نیابت خاصه دوره «نیابت عامه» فقها شروع می‌شود که فقط شامل فقهای «جامع الشرایط» می‌شود. از جمله ادعاهای احمد بصری، «نیابت و سفارت خاصه» از جانب امام دوازدهم (علیه‌السّلام) در دوران غیبت کبری است! صحّت و مشروعیّت این ادّعا در این مقاله مورد بررسی قرار می‌گیرد.

فهرست مندرجات

۱ – زمینه چینی نظام فقاهتی نیابتی
۲ – نیابت خاصه فقیه
۲.۱ – تعیین نایب خاص
۲.۲ – علت انسداد باب نیابت خاص
۲.۳ – پیشگویی ظهور مدعیان دروغین
۲.۴ – ادعای مشاهده تا موعد خاص
۲.۴.۱ – اشکال و پاسخ
۳ – دیدگاه علمای شیعه
۴ – نیابت عامه فقیه
۵ – ادعای احمد بصری
۶ – پانویس
۷ – منبع

۱ – زمینه چینی نظام فقاهتی نیابتی

خبر غیبت امام مهدی (علیه‌السّلام) مساله‌ای است که معصومین (علیهم‌السّلام) آن را به مسلمانان گوشزد کرده و همواره آنان را از کیفیت و چگونگی امر غیبت مطلع ساخته ‌اند.«اِنَّ لِصَاحِبِ هَذَا الْاَمْرِ فِیهِ غَیْبَتَیْنِ‌ وَاحِدَه قَصِیرَه وَ الْاُخْرَی طَوِیلَه».همانا برای صاحب این امر دو غیبت است. یکی از آنها مدتش کوتاه و دیگری طولانی است.

[۱] حر عاملی، محمد بن حسن، اثبات الهداه، ج‌۵، ص۱۱۸.

با این وجود، باید در زمان غیبت امام (علیه‌السّلام) سیستم و نظامی برای هدایت مردم در نظر گرفته شده باشد تا با تمسک به آن، گمراه نشده و سخن دین را دریافت کنند.
آنچه از عمل کرد و گفتار ائمه معصومین (علیهم‌السّلام) مخصوصاً از زمان امام باقر (علیه‌السّلام) مشهود گردیده است، طراحی و پیاده سازی و نهادینه کردن «نظام فقاهتی» در بین مردم است. نظامی که بتواند در صورت عدم دسترسی مردم به معصوم (علیه‌السّلام) کارآیی خاص خود را داشته و ضمن عهده دار شدن امور نیابتی از جانب امام (علیه‌السّلام) احکام الهی را نیز جاری سازد. از این رو، سفارش اکید ائمه معصومین (علیه‌السّلام) به اصحابشان در خصوص تفقّه در دین و انتظار ثمر بخشی و خیر از آنان، این نظریه را تثبیت می‌ کند. چنانچه امام صادق (علیه‌السّلام) به بشیر دهّان می‌فرماید:«لَا خَیْرَ فِیمَنْ‌ لَا یَتَفَقَّهُ مِنْ اَصْحَابِنَا».

[۲] کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، ج‌۱، ص۳۳.

لذا توصیه معصومین (علیهم‌السّلام) به تفقه در دین،

[۳] کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، ج‌۱، ص۳۱.

سفارش به اطاعت و پیروی از فقهای دین،

[۴] کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، ج۱، ص۶۷.

بیان عظمت و جایگاه فقهاء دین،

[۵] ثقفی کوفی، ابراهیم بن محمد، الغارات، ج‌۱، ص۳۱۹.

ترغیب مردم برای مراجعه به فقهاء جهت دریافت فتوا،

[۶] طوسی، محمد بن حسن، اختیار معرفه الرجال (رجال کشی)، ج۱، ص۴۸۳.

تعیین برخی از فقهاء برای مناظره با مخالفین (مانند مناظره مؤمن الطّاق با مرد شامی، مناظره هشام بن حکم با عمرو بن عبید) تاکید به تربیت طلاب علوم دینی

[۷] مجلسی، محمدباقر، بحار الانوار، ج۱، ص۲۲۲.

و … حاکی از اجرای «نظام فقاهتی» در ادامه «نظام امامتی» می‌باشد که می‌توان این دوران را دوره «آماده سازی تئوریک جامعه دینی برای پذیرش نظام فقاهتی» دانست.
پس از پذیرش این باور، نوبت به آماده سازی عملی مردم می‌رسد تا در حضور امام (علیه‌السّلام) امکان وقوعی این نظام جدید را به نظاره بنشینند. بنابراین، با آغاز غیبت صغری، ‌شیعیان را به طور عملی وارد مسیر ولایت پذیری از نظام فقاهت (نواب اربعه؛ عثمان بن سعید عمری، محمد بن عثمان، حسین بن روح نوبختی و علی بن محمد سمری) نموده و روش هدایت پذیری از فقهاء را به آنان آموزش دادند. در این دوره کوتاه، مردم به واسطه چهار فقیه منتخب، به عنوان نواب خاصه، با امام (علیه‌السّلام) ارتباط داشته و پس از وفات نائب چهارم و آغاز غیبت کبری، ارتباط شیعیان به طور کامل با امام (علیه‌السّلام) قطع گردید. اما با توجه به نهادینه شدن نظام فقاهتی و پذیرش امکان «اطاعت نیابتی» از فقهاء، شیعیان بدون درنگ به فقهاء جامع الشرایط مراجعه کرده و در امور دینی و اجتماعی خود کسب تکلیف کردند.

۲ – نیابت خاصه فقیه

نیابت خاصه فقیه مختص به نواب اربعه (عثمان بن سعید عمری، محمد بن عثمان، حسین بن روح نوبختی و علی بن محمد سمری) بوده و هیچ فردی پس از آن بزرگواران اجازه تصدی این منصب را ندارد. وجه تمایز منصب نیابت خاصه با نیابت عامه عبارتند از:الف. نایب خاص نیاز به نص تعیین کننده دارد: بر اساس سیره معصومین (علیهم‌السّلام) واگذاری نیابت خاصه فقیه، نیاز به نص صریح دارد. لذا زمانی که معصوم (علیه‌السّلام) بخواهد فردی را به عنوان نائب خاص خود در یک امر خاص یا در تمامی امور منصوب کند، باید به اسم نائب و همچنین نوع نیابت او تصریح فرماید. به عنوان نمونه در نصب و اعلان وثاقت و نیابت تام جناب عثمان بن سعید و محمد بن عثمان توسط امام حسن عسکری (علیه‌السّلام) آمده است:«الْعَمْرِیُّ وَ ابْنُهُ ثِقَتَانِ فَمَا اَدَّیَا اِلَیْکَ عَنِّی فَعَنِّی یُؤَدِّیَانِ وَ مَا قَالا لَکَ‌ فَعَنِّی‌ یَقُولَانِ فَاسْمَعْ لَهُمَا وَ اَطِعْهُمَا فَاِنَّهُمَا الثِّقَتَانِ الْمَاْمُونَانِ».عَمری و پسرش هر دو ثقه‌اند، هر چه از من به تو رسانند از من رسانده‌اند و هر چه به تو گویند از قول من گفته‌اند از آنها بشنو و از آنها اطاعت کن که هر دو ثقه و امین هستند.

[۸] کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، ج‌۱، ص۳۳۰.

ب. امکان مشاهده برای نواب خاص: نواب اربعه قادر به ارتباط و مشاهده حضرت حجت (علیه‌السّلام) بوده و امورات مهم مردم را به طور مستقیم با حضرت در میان گذاشته و در سایر موارد، شخصاً اقدام به صدور فتوا می‌کردند. با وفات آخرین نائب امام (علیه‌السّلام) امکان ارتباط مستقیم با آن حضرت غیر ممکن شده و مدعیان مشاهده تکذیب شدند.چنانچه در توقیع مبارک سمری (رحمه الله علیه) آمده است:«حَدَّثَنَا اَبُو مُحَمَّدٍ الْحَسَنُ بْنُ اَحْمَدَ الْمُکَتِّبُ قَالَ: کُنْتُ بِمَدِینَه السَّلَامِ فِی السَّنَه الَّتِی تُوُفِّیَ فِیهَا الشَّیْخُ عَلِیُّ بْنُ مُحَمَّدٍ السَّمُرِیُّ قَدَّسَ اللَّهُ رُوحَهُ فَحَضَرْتُهُ قَبْلَ وَفَاتِهِ بِاَیَّامٍ فَاَخْرَجَ اِلَی النَّاسِ تَوْقِیعاً نُسْخَتُهُ: بسم الله الرحمن الرحیم‌- یَا عَلِیَّ بْنَ مُحَمَّدٍ السَّمُرِیَّ اَعْظَمَ اللَّهُ اَجْرَ اِخْوَانِکَ فِیکَ فَاِنَّکَ مَیِّتٌ مَا بَیْنَکَ وَ بَیْنَ سِتَّه اَیَّامٍ فَاجْمَعْ اَمْرَکَ وَ لَا تُوصِ اِلَی اَحَدٍ یَقُومُ مَقَامَکَ بَعْدَ وَفَاتِکَ فَقَدْ وَقَعَتِ الْغَیْبَه الثَّانِیَه فَلَا ظُهُورَ اِلَّا بَعْدَ اِذْنِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ ذَلِکَ بَعْدَ طُولِ الْاَمَدِ وَ قَسْوَه الْقُلُوبِ وَ امْتِلَاءِ الْاَرْضِ جَوْراً وَ سَیَاْتِی شِیعَتِی مَنْ‌ یَدَّعِی‌ الْمُشَاهَدَه اَلَا فَمَنِ ادَّعَی الْمُشَاهَدَه قَبْلَ خُرُوجِ السُّفْیَانِیِّ وَ الصَّیْحَه فَهُوَ کَاذِبٌ مُفْتَرٍ وَ لَا حَوْلَ وَ لَا قُوَّه اِلَّا بِاللَّهِ الْعَلِیِّ الْعَظِیمِ- قَالَ فَنَسَخْنَا هَذَا التَّوْقِیعَ وَ خَرَجْنَا مِنْ عِنْدِهِ فَلَمَّا کَانَ الْیَوْمُ السَّادِسُ عُدْنَا اِلَیْهِ وَ هُوَ یَجُودُ بِنَفْسِهِ فَقِیلَ لَهُ مَنْ وَصِیُّکَ مِنْ بَعْدِکَ فَقَالَ لِلَّهِ اَمْرٌ هُوَ بَالِغُهُ وَ مَضَی رَضِیَ اللَّهُ عَنْهُ فَهَذَا آخِرُ کَلَامٍ سُمِعَ مِنْهُ».ای علیّ بن محمّد سمریّ! خداوند اجر برادرانت را در عزای تو عظیم گرداند که تو ظرف شش روز آینده خواهی مرد، پس خود را برای مرگ مهیّا کن و به احدی وصیّت مکن که پس از وفاتت قائم مقام تو شود زیرا غیبت تامّه واقع شده و ظهوری نیست مگر پس از اذن خدای تعالی و آن پس از مّدتی طولانی و قساوت دلها و پر شدن زمین از ستم واقع خواهد شد و به زودی کسانی نزد شیعیان من آیند و ادعای مشاهده کنند، بدانید هر که پیش از خروج سفیانی و صیحه آسمانی اّدعای مشاهده کند دروغگوی افترا بند است و لا حول و لا قوه الا بالله العلی العظیم. پس؛ حاضرین از آن توقیع استنساخ کردند و از نزد او خارج شدند و چون روز ششم فرا رسید نزد او بازگشته و او را در حال احتضار بود، یکی از مردمان پرسید: وصیّ پس از شما کیست؟ گفت: خداوند را امری است که خود او رساننده آن است و فوت کرد و این آخرین کلامی بود که از او شنیده شد.

[۹] صدوق، محمد بن علی‌، کمال الدّین وتمام النّعمه، ج۲، ص۵۱۶.

[۱۰] طوسی، محمد بن الحسن، الغیبه، ص۳۹۳.

[۱۱] طوسی، محمد بن علی، الثاقب فی المناقب، ص۶۰۳.

[۱۲] طبرسی، احمد بن علی، الاحتجاج علی اهل اللجاج، ج۲، ص۴۷۸.

[۱۳] ابن طاووس، علی بن موسی، الطرائف فی معرفه مذاهب الطوائف، ص۱۸۴.

[۱۴] ابوالحسن اربلی، علی بن عیسی، کشف الغمه عن معرفه الائمه، ج۳، ص۳۳۸.

[۱۵] عاملی، علی بن یونس، الصراط المستقیم، ج۲، ص۲۳۶.

[۱۶] طبری، حسن بن علی، اسرار الامامه، ص۸۹.

[۱۷] مقدس اردبیلی، احمد بن محمد، حدیقه الشیعه، ج۲، ص۹۹۰.

[۱۸] حر عاملی، محمد بن حسن، اثبات الهداه، ج۵، ص۳۲۱.

[۱۹] قمی، شیخ عباس، منتهی الامال، ج۲، ص۸۴۲.

[۲۰] مجلسی، محمدباقر، بحار الانوار، ج