توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل ابوجعفر عبدالله بن محمد ۷۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل ابوجعفر عبدالله بن محمد ۷۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل ابوجعفر عبدالله بن محمد ۷۸ اسلاید در PowerPoint :

منصور دوانیقی

منصور دوانیقی (حک: ۱۳۶-۱۵۸ق)، با نام کامل پاورپوینت کامل ابوجعفر عبدالله بن محمد ۷۸ اسلاید در PowerPoint بن علی معروف به منصور، دومین خلیفه عباسی و به اعتقاد بسیاری پایه‌گذار و تثبیت کننده اصلی خلافت عباسیان که در سال ۱۳۶ هجری جانشین برادرش سفاح شد و تا سال ۱۵۸ هجری، حکومت جامعه اسلامی را بر عهده داشت.
عبدالله بن علی” عموی خلیفه و ابومسلم خراسانی از رقیبان اصلی خلافت منصور بودند که با زیرکی منصور به قتل رسیدند، اما با قتل ابومسلم قیام‌های بسیاری در خونخواهی او صورت گرفت که پیامدها و مشکلات بسیاری برای حکومت عباسیان بوجود آورد. ترمیم خرابی مرزها و بازسازی ویرانه‌ها، ساختن شهر بغداد و شهر رصافه از اقداماتی بود که در زمان منصور انجام شد.
دوران حکومت او مصادف با امامت امام صادق (علیه‌السّلام) بود که بارها تلاش کرد شخصیت علمی، فقهی و معنوی امام را کم جلوه دهد، اما موفق نشد و طبق گزارش‌های تاریخی سرانجام امام صادق (علیه‌السّلام) به دستور منصور به شهادت رسید. منصور در سال ۱۵۸ق بر اثر بیماری سوء‌ هاضمه درگذشت و در قبرستان معلاه در مکه دفن شد.

فهرست مندرجات

۱ – معرفی اجمالی
۲ – رقیبان منصور بر سر خلافت
۲.۱ – عبدالله بن علی
۲.۲ – ابوملسم خراسانی
۳ – قیام‌های دوران منصور
۳.۱ – قیام سنباد
۳.۲ – نهضت اسحاق ترک
۳.۳ – جنبش راوندیه
۳.۴ – دیگر قیام‌ها
۴ – اقدامات
۴.۱ – بازسازی‌ها
۴.۲ – فعالیت در حرمین
۵ – تعمیر مسجدالبیعه
۵.۱ – ساختن بغداد
۵.۲ – ساختن شهر رصافه
۶ – سیاست امام صادق در قبال حکومت
۷ – نحوه برخورد منصور با امام صادق
۷.۱ – کینه‌ورزی به امام
۷.۲ – تضعیف شخصیت امام
۷.۲.۱ – از طریق ابوحنیفه
۷.۲.۲ – از طریق انس
۷.۳ – احضار امام به مرکز خلافت
۷.۴ – به شهادت رساندن امام
۸ – تعیین ولیعهد
۹ – درگذشت
۱۰ – پانویس
۱۱ – منبع

۱ – معرفی اجمالی

پاورپوینت کامل ابوجعفر عبدالله بن محمد ۷۸ اسلاید در PowerPoint بن علی مشهور به “منصور”، دومین خلیفه عباسی و به اعتقاد بسیاری پایه‌گذار و تثبیت کننده اصلی خلافت عباسیان است. وی چند سالی پیش از شروع دعوت عباسی در “حمیمه” متولد شد و با وجود آنکه از “سفاح” بزرگتر بود “ابراهیم امام” برادرش ابوالعباس سفاح را به جهت اینکه مادر منصور کنیز بود بر او مقدم کرد. منصور به هنگام درگذشت سفاح (سال ۱۳۶ هجری) در سفر حج بود و هنگامی که خبر درگذشت برادرش را شنید خود را به عراق رسانید و چون از مدتی پیش به ولیعهدی معین شده بود زمام امور را بدست گرفت و از مردم برای خود و ولیعهد خود “عیسی بن موسی” بیعت گرفت و تا سال ۱۵۸ هجری، حکومت جامعه اسلامی را بر عهده داشت.

[۱] مسکویه، ابوعلی، تجارب الامم، ج۳، ص۳۴۹.

منصور در زمان حیات برادرش سفاح نیز استاندار جزیره (شمال عراق)، ارمنستان و آذربایجان بود.

[۲] یعقوبی، احمد بن اسحاق، تایخ یعقوبی، ج۲، ص۳۵۸، تهران، اساطیر.

۲ – رقیبان منصور بر سر خلافت

عبدالله بن علی” عموی خلیفه و ابومسلم خراسانی از رقیبان اصلی خلافت منصور بودند.

۲.۱ – عبدالله بن علی

همزمان با روی کار آمدن منصور، “عبدالله بن علی” عموی خلیفه در صدد رسیدن به خلافت بود. وی که نقش به سزایی در استواری یاپه‌های قدرت آل عباس ایفا کرده بود، انتظار داشت که پس از سفاح به خلافت برسد. وی در هنگام فوت سفاح در شام بود و با لشکری بزرگ به فرمان سفاح آماده جنگ با مردم این منطقه بود. عبدالله پس از شنیدن خبر فوت سفاح بی‌درنگ گروهی از نزدیکان و فرماندهان سپاه خویش را مجبور کرد که گواهی دهند که سفاح وی را به ولیعهدی برگزیده است،

[۳] طبری، محمد بن جریر، تاریخ طبری، ج۷، ص۴۷۴.

لذا مردم شام با او بیعت کردند. منصور در برابر این خطر جدی، ابومسلم خراسانی را با وجود کینه‌ای که از او داشت به جنگ عبدالله فرستاد تا به این وسیله از هر دو دشمن (عبدالله بن علی و ابومسلم) یا حداقل یکی از این دو نجات یابد. منصور با این کار خود نشان داد که دارای نوعی مهارت سیاسی است و قادر است دشمنانش را بوسیله یکدیگر سرکوب کند.

[۴] طقوش، محمد سهیل، دولت عباسیان، ص۴۱، قم، پژوهشکده حوزه و دانشگاه، ۱۳۸۳.

ابومسلم با زیرکی سیاسی و نظامی بر عبدالله پیروز شد و عبدالله به سمت بصره فرار کرد و بعدها در زندان منصور کشته شد.

۲.۲ – ابوملسم خراسانی

ابوملسم از دیگر رقیبان منصور بود که از زمان سفاح بین آن دو به خاطر مسائلی کدورت ایجاد شده بود و از جمله این موارد سپردن مقام «امیر الحاج» از طرف سفاح به منصور بود و از طرفی قدرت فراوان ابومسلم مایه نگرانی دستگاه خلافت شده بود. منصور پس از شکست عبدالله بن علی پیشنهاد امارت مصر و شام را به ابومسلم داد تا بتواند او را از خراسانیان که طرفداران اصلی او محسوب می‌شدند دور کند. منصور همچنین گروهی را فرستاد تا اموال و غنایم جنگ با عبدالله بن علی را از ابومسلم بگیرند و این دو امر موجبات ناراحتی ابومسلم را فراهم کرد چرا که وی می‌دانست هدف منصور از فرستادن او به مصر و شام دور کردن او از بین خراسانیان و ضعیف کردن سلطه نفوذی اوست بعلاوه ابومسلم در پاسخ به نمایندگان منصور که برای تحویل گرفتن غنایم جنگ آمده بودند ‌برآشفت و با عصبانیت گفت:
«آیا در خون مسلمانان امینم و در مال آنها امین نیستم؟»
آنگاه به منصور و فرستادگانش ناسزا گفت و فرمان امارت را رد کرد و با خشم و ناراحتی راه خراسان را در پیش گرفت.

[۵] یعقوبی، احمد بن اسحاق، تایخ یعقوبی، ج۲، ص۳۶۶.

خلیفه سپس با فرستادن پیک و ارسال پیغام سعی در جلب اعتماد ابومسلم کرد

[۶] ابن اثیر، ‌ عزالدین، الکامل فی التاریخ، تجمه ابوالقاسم حالت تهران، انتشارات علمی، ج۵، ص۴۷۱.

و هنگامی که ابومسلم فریب وعده‌های دروغین خلیفه و یارانش را خورد با توطئه منصور در سال ۱۳۷ق به قتل رسید.

[۷] یعقوبی، احمد بن اسحاق، تایخ یعقوبی، ج۲، ص۳۶۸- ۳۶۷.

۳ – قیام‌های دوران منصور

قتل ابومسلم برای منصور بسیار گران تمام شد چرا که وی رهبر سیاسی نظامی و حتی پیشوای دینی خراسانیان محسوب می‌شد و در زمان منصور و بعدها قیام‌های بسیاری در خونخواهی او صورت گرفت که پیامدها و مشکلات بسیاری برای عباسیان بوجود آورد.

[۸] طقوش، محمد سهیل، دولت عباسیان، ص۴۶.

۳.۱ – قیام سنباد

قیام سنباد از جمله اولین حرکت‌هایی بود که در پی قتل ابومسلم شکل گرفت. البته خونخواهی ابومسلم برای سنباد بهانه‌ای بیش نبود. وی در پی آن بود که با استفاده از شور و احساسات ملی و مذهبی گروه‌های مختلف، سیادت عرب و اسلام را از میان بردارد و خلافت عباسی را به انتقام خون ابومسلم نابود کند. که به هدفش نرسید. وی در جنگ با عاملان خلیفه شکست خورد و سرش را برای خلیفه به هدیه بردند.

۳.۲ – نهضت اسحاق ترک

اسحاق ترک از دیگر مدعیان خونخواهی ابومسلم است که در خصوص اصل و نسب او تردید وجود دارد. به نظر می‌رسد او نیز مانند سنباد طرفدار گرایش‌های مانوی و زرتشتی و اهل تناسخ بود، نهضت اسحاق ترک دوام نداشت ولی زمینه مناسبی برای قیام سپید جامگان که بزرگ‌ترین مدعیان خون ابومسلم بودند فراهم کرد.

۳.۳ – جنبش راوندیه

جنبش راوندیه از مهم‌ترین جنبش‌هایی است که در انتقام از ابومسلم شکل گرفت. راوندیان دارای اعتقادات مذهبی التقاطی عجیبی بودند. آنان در حالی‌که ظاهراً از علاقه به منصور عباسی دم می‌زدند در صدد هلاک کردن او بودند. آنان بیشتر از اهالی خراسان بودند و می‌خواستند همانطور که منصور ابومسلم را غافلگیر و فریب داد، آنان نیز با ادعای علاقه به منصور او را به قتل برسانند.

۳.۴ – دیگر قیام‌ها

در دوران خلافت منصور، قیام نفس زکیه محمد بن عبدالله در مدینه به سال ۱۴۵ق، و او مدتی بر مکه و مدینه چیره شد و حسن بن معاویه را به کارگزاری مکه برگزید. حسن بن معاویه با سپاهی وارد مکه شد و حکمران عباسی مکه، سری بن عبدالله، را از آن شهر راند و در مسجدالحرام به نفع محمد نفس زکیه خطبه خواند و نیروهایی را از آن شهر برای کمک به نفس زکیه گرد آورد. اولین قیام علویان در روزگار عباسیان، شورش استاذیس از مجوسان خراسان که خود را موعود زرتشت می‌دانست و ادعای پیامبری داشت و شورش‌های خوارج از جمله “ملبر بن حرمله الشیبانی” از جمله دیگر قیام‌های دوران منصور است که با سرکوبی توسط سپاه خلیفه پایان یافت.

[۹] طبری، محمد بن جریر، تاریخ طبری، ج۷، ص۵۷۴-۵۷۵.

۴ – اقدامات

چندین اقدام در زمان حکومت منصور عباسی صورت گرفت.

۴.۱ – بازسازی‌ها

جنگ‌های میان مسلمانان و رومی‌ها در دوران منصور با آتش‌بس همراه بود. در این دوران منصور با استفاده از آرامش نسبی ایجاد شده به ترمیم خرابی مرزها و بازسازی ویرانه‌ها و سازماندهی وسایل دفاع پرداخت.

[۱۰] طقوش، محمد سهیل، دولت عباسیان، ص۵۶.

۴.۲ – فعالیت در حرمین

منصور به سال ۱۳۷ق. وسعت مسجد را به دو برابر افزایش داد و بخش‌هایی فراوان از دار الندوه را درون مسجد کرد.

[۱۱] ازرقی، محمد بن عبد الله، اخبار مکه، ج۲، ص۷۲.

[۱۲] فاکهی، محمد بن إسحاق، اخبار مکه، ج۲، ص۱۵۲.

وی نخستین کسی است که بر چاه زمزم شبکه نهاد و زمینش را با سنگ مرمر فرش کرد.

[۱۳] فاکهی، محمد بن إسحاق، اخبار مکه، ج۲، ص۶۹.

وی این کار را در دوران خلافت خویش آغاز کرد و پس مهدی عباسی آن را به پایان برد.

[۱۴] قاضی عسگر، سید علی، حج در اندیشه اسلامی، ص۱۷۹.

کوشش‌های منصور در سال ۱۴۰ق. به پایان رسید.

۵ – تعمیر مسجدالبیعه

از دیگر خدمات عمرانی منصور، می‌توان تعمیر مسجد البیعه در عَقبه منا

[۱۵] ابن ضیاء، محمد بن احمد، تاریخ مکه المشرفه، ج۱، ص۱۸۱.

[۱۶] صالح کمال سلیمان، اماره الحج فی العصر العباسی، ج۱، ص۱۲۲.

[۱۷] ابن ضیاء، محمد بن احمد، تاریخ مکه المشرفه، ج۲، ص۷۷.

[۱۸] صالح کمال سلیمان، اماره الحج فی العصر العباسی، ص۳۲۳.

[۱۹] ابن احمد الصباغ، محمد، تحصیل المرام، ج۱، ص۵۲۵.

و دستور ساخت مسجد خیف در منا را برشمرد.

[۲۰] یعقوبی، احمد بن اسحاق، تاریخ یعقوبی، ج۲، ص۳۶۹.

۵.۱ – ساختن بغداد

ساختن شهر بغداد از مهم‌ترین کارهای منصور بود. عباسیان قبل از آن و به مدت سیزده سال یعنی از زمان به حکومت رسیدن خود بدون پایتخت بودند تا اینکه بغداد را بنا نهادند. منصور در ساختن این شهر انگیزه‌های سیاسی، نظامی، انتقادی و‌ آب و هوایی داشت.

[۲۱] طقوش، محمد سهیل، دولت عباسیان، ص۵۷.

وی ساختن پایتخت را در سال ۱۴۵ق آغاز کرد و هزاران کارگر، صنعتگر، نجار و آهنگر از شهرهای مختلف را استخدام کرد کار ساختن بغداد چهار سال به طول کشید و در ۱۴۹ق پایان یافت.

[۲۲] طقوش، محمد سهیل، دولت عباسیان، ص۶۲.

منصور پس از پایان بنای شهر بغداد به سال ۱۴۹ق. به حج رفت و در آن جا خطبه‌ای خواند و خود را از بندگان صالح دانست که با وعده قرآن وارث زمین شده‌اند.

[۲۳] ابن اثیر، علی بن ابی الکرم، الکامل فی التاریخ، ج۶، ص۲۸.

۵.۲ – ساختن شهر رصافه

منصور ۱۵۱ق شهر رصافه یا بغداد شرقی را برای فرزندش مهدی، در کنار شرقی دجله ساخت که به نام «عسکر مهدی» معروف شد. ساختن رصافه در سال ۱۵۹ در دوران خلیفه مهدی پایان یافت.

[۲۴] طقوش، محمد سهیل، دولت عباسیان، ص۶۳.

۶ – سیاست امام صادق در قبال حکومت

از نکات قابل توجه در دوران خلافت منصور موضع امام صادق (علیه‌السّلام) در قبال خلافت عباسی و مشروعیت آن است. امام صادق (علیه‌السّلام) با اتخاذ یک سیاست فرهنگی در جهت پرورش فقهی و کلامی پیروان خود برآمد و به اعلام نارضایتی از حکومت موجود عدم مشروعیت آن و ادعای امامت و رهبری اسلام در خانواده رسول خدا پرداخت. از نظر امام صادق (علیه‌السّلام) مقابله نظامی بر ضد حاکمیت بدون فراهم آوردن مقدمات فرهنگی و پس از آن نظامی لازم جز شکست و نابودی نتیجه‌ای ندارد.
چنانکه در جریان حرکتی که زید بن علی و یحیی بن زید در خراسان به آن دست زدند بنی عباس بیشترین بهره را بردند و شیعیان را به قتل رساندند. در نتیجه حرکت فرهنگی امام صادق (علیه‌السّلام) بعدها فقه جعفری روز به روز گسترده‌تر و نیرومندتر شد، اما زیدیه و خوارج که در صدد قیام مسلحانه بودند دچار ضعف فرهنگی و نظامی شدند و رو به افول گذاشتند.