توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل مسلم در کوفه ۴۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل مسلم در کوفه ۴۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل مسلم در کوفه ۴۴ اسلاید در PowerPoint :

پاورپوینت کامل مسلم در کوفه ۴۴ اسلاید در PowerPoint

مسلم بن عقیل در روز پنجم شوال وارد شهر کوفه شد.

[۱] مسعودی، مروج الذهب، ج۳، ص۶۴.

اینک وی با شهری حادثه خیز و با گرایش‌ها و افکار مختلف مواجه است؛ شهری که اگرچه به ظاهر آرام است، آرامش قبل از طوفان را می‌گذراند. او پس از ورود به کوفه به خانه مختار بن ابی عبیدثقفی (یکی از کسانی که پنهانی با مسلم بیعت کرد، مختار بود. اما او روز خروج مسلم، در ملکش واقع در خطرنیه در بیرون کوفه بود. و در شهر حضور نداشت)

[۲] بلاذری، انساب الاشراف، ج۶، ص۳۷۶.

وارد شد.

[۳] طبری، ابوجعفر، تاریخ الامم و الملوک، ج۵، ص۳۵۵.

[۴] شیخ مفید، الارشاد، ج۲، ص۴۱.

[۵] بلاذری، انساب الاشراف، ج۲، ص۳۳۴.

[۶] بلاذری، انساب الاشراف، ج۶، ص۳۷۶.

[۷] دینوری، ابو حنیفه، الاخبار الطوال، ص۲۳۰.

[۸] ابن اعثم، کتاب الفتوح، ج۵، ص۳۳.

[۹] سبط بن جوزی، تذکره الخواص، ج۲، ص۱۴۱.

[۱۰] مسعودی، مروج الذهب، ج۳، ص۶۴.

خبر آمدن او به کوفه، شایع شد و شیعیان شروع به رفت و آمد نزد او کردند.

[۱۱] دینوری، ابو حنیفه، الاخبار الطوال، ص۲۳۱.

[۱۲] طبری، ابوجعفر، تاریخ الامم و الملوک، ج۵، ص۳۵۵.

[۱۳] شیخ مفید، الارشاد، ج۲، ص۴۱.

فهرست مندرجات

۱ – اظهار محبت برخی شخصیت‌ها
۲ – نخستین اقدام مسلم
۳ – گزارش مسلم به امام
۴ – موضع گیری نعمان بن بشیر
۴.۱ – سخنان نعمان بن بشیر
۴.۲ – علل مسالمت‌جویی نعمان
۵ – پانویس
۶ – منبع

اظهار محبت برخی شخصیت‌ها

وقتی شیعیان کوفه نزد مسلم جمع شدند، او نامه امام را برای آنان قرائت کرد. آنها با شنیدن محتوای نامه به گریه افتادند. پس از قرائت نامه، عابس بن ابی‌شبیب شاکری (وی از شخصیت‌های بزرگ شیعه دلیر، سخنور، عابد و شب زنده دار بود اصولا بنی شاکر از مخلصان و ارادتمندان به امیرمؤمنان (علیه‌السّلام) بودند به خواست خدا تفصیل زندگانی او در جلد دوم این کتاب در فصل زندگینامه یاران امام حسین (علیه‌السّلام) خواهد آمد.) از جای برخاست و پس از حمد و ثنای الهی گفت:
«من از طرف مردم به شما خبر نمی‌دهم؛ (چون) نمی‌دانم در دلشان چه می‌گذرد؛ (از این رو) شما را از ناحیه آنها فریب نمیدهم؛ ولی قسم به خدا، آنچه می‌گویم قراری است که با خود گذاشته‌ام. به خدا قسم اگر دعوتم کنید به خوبی شما را اجابت می‌کنم و در کنارتان با دشمنان می‌جنگم و همراهتان شمشیر می‌زنم تا به لقای خدا برسم و در این کار جز آنچه را که نزد خداوند است، نمی‌طلبم».
آن گاه حبیب بن مظاهر قفعسی اسدی از جا بلند شد و به عابس گفت: (رحمت خدا بر تو باد؛ با سخنی کوتاه آنچه را در دل داشتی بیان کردی. قسم به خدایی که جز او خدایی نیست، من هم همین قرار را با خود گذاشته‌ام».

[۱۴] طبری، ابوجعفر، تاریخ الامم و الملوک، ج۵، ص۳۵۵.

[۱۵] ابن اعثم، کتاب الفتوح، ج۵، ص۳۴.

[۱۶] خوارزمی، مقتل الحسین، ج۱، ص۱۹۷.

پس از این دو، سعید بن عبدالله حنفی برخاست و همان جملات را تکرار کرد.

[۱۷] طبری، ابوجعفر، تاریخ الامم و الملوک، ج۵، ص۳۵۵.

شیعیان دیگر نیز یکی پس از دیگری، بدین گونه سخن گفتند. سپس همه اموال‌شان را در اختیار مسلم گذاشتند؛ اما او نپذیرفت.

[۱۸] ابن اعثم، کتاب الفتوح، ج۵، ص۳۴.

[۱۹] خوارزمی، مقتل الحسین، ج۱، ص۱۹۷.

این سخنان مخلصانه، حکایت از صفای باطن و عشق و ارادت عمیق این بزرگواران به اهل بیت عصمت و طهارت (علیهم‌السّلام) داشت. اما آیا این اخلاص و آمادگی برای ایثارگری و دفاع از حریم اهل بیت (علیهم السلام)، در همه آن مردم و کسانی که برای امام نامه نوشته بودند، وجود داشت؟ و آیا آمادگی و توانایی رویارویی با شرایط سخت را داشتند؟ گرچه حوادث آینده جواب این سؤالات را داد، از ورای همان جملات هم می‌توان پاسخ این سؤال را دریافت. راوی (حجاج بن علی) می‌گوید: به محمد بن بشر همدانی (که در آن جلسه حضور داشته و راوی این وقایع بوده است) گفتم: آیا تو نیز، همانند آنان چیزی گفتی؟ او گفت: من دوست میداشتم که خداوند یارانم را با ظفر و پیروزی عزت دهد؛ اما دوست نداشتم که کشته شوم و دروغ گفتن را نیز خوش نداشتم.

[۲۰] طبری، ابوجعفر، تاریخ الامم و الملوک، ج۵، ص۳۵۵.

نخستین اقدام مسلم

به هر حال مسلم با شهری مواجه بود که گرایش‌های مختلف در آن وجود داشت و او مامور بررسی اوضاع بود. نخستین اقدامی که او پس از ورود به کوفه انجام داد، گرفتن بیعت از مردم بود. در نحوه گرفتن بیعت، در منابع تاریخی هیچ سخنی به میان نیامده است. چنان که در شمار بیعت کنندگان نیز مورخان یک گونه گزارش نکرده‌اند. برخی منابع، تعداد آنها را دوازده هزار نفر

[۲۱] طبری، ابوجعفر، تاریخ الامم و الملوک، ج۵، ص۳۴۷-۳۴۸.

[۲۲] مسعودی، مروج الذهب، ج۳، ص۶۴.

و برخی دیگر هجده هزار نفر

[۲۳] ابن سعد، «ترجمه الحسین و مقتله»، فصلنامه تراثنا، ش۱۰، ص۱۷۴.

[۲۴] دینوری، ابوحنیفه، الاخبار الطوال، ص۲۳۵.

[۲۵] دینوری، ابوحنیفه، الاخبار الطوال، ص۲۳۵.

[۲۶] شیخ مفید، الارشاد، ج۲، ص۴۱.

و حتی ۲۵هزار

[۲۷] ابن شهرآشوب، مناقب آل ابی طالب، ج۴، ص۹۹.

[۲۸] ابن اعثم، کتاب الفتوح، ج۵، ص۴۰.

و چهل هزار نفر.

[۲۹] ابن نما، مثیرالاحزان، ص۱۹.

[۳۰] ابن عبد ربه اندلسی، العقد الفرید، ج۴، ص۳۵۴.

گزارش مسلم به امام

جناب مسلم بعد از رسیدن به شهر کوفه و بیعت مردم با او، نامه‌ای مبنی بر بیعت مردم آنجا با وی، به امام نوشت و این نامه را ۲۷ روز پیش از شهادتش، (با توجه به اینکه روز ورود مسلم به کوفه، پنجم شوال و روز شهادتش نهم ذی الحجه بوده است، مدت اقامتش در کوفه حدود ۶۴ روز بوده است. حال اگر این ۲۷ روز را از آن کم کنیم معلوم می‌شود که جناب مسلم بعد از حدود ۳۷ روز تحقیق و تفحص درباره روحیات و صداقت مردم کوفه، در نامه‌ای امام را به کوفه فراخواند.)

[۳۱] شیخ مفید، الارشاد، ج۲، ص۷۱.

[۳۲] بلاذری، انساب الاشراف، ج۳، ص۳۷۸.

توسط عیسی بن ابی‌شبیب شاکری خدمت امام حسین (علیه‌السّلام) در مکه فرستاد. این نامه اواخر ماه ذیقعده به دست امام رسید. در تاریخ طبری متن نامه چنین آمده است:
اما بعد؛ فرستاده قوم، به اهل خود دروغ نمی‌گوید. هجده هزار نفر از اهل کوفه با من بیعت کردند. وقتی که نامه مرا خواندی سریعا به سوی کوفه روانه شو که همه مردم با تو هستند و به خاندان معاویه اعتقاد و تمایلی ندارند. والسلام.

[۳۳] طبری، ابوجعفر، تاریخ الامم و الملوک، ج۵، ص۳۷۵.

[۳۴] دینوری، ابوحنیفه، الاخبار الطوال، ص۳۵۹.

[۳۵] بلاذری، انساب الاشراف، ج۳، ص۳۷۸.

شیخ مفید می‌گوید: مردم کوفه همراه نامه مسلم که ضمن آن خبر بیعت آنان را به اطلاع امام میرساند، نامه‌ای بدین مضمون به امام نوشتند: «اینجا صدهزار شمشیرزن منتظر تو هستند. تاخیر مکن».

[۳۶] شیخ مفید، الارشاد، ج۲، ص۷۱.

[۳۷] ابن اعثم، کتاب الفتوح، ج۵،