توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل مسخ‌شدگان از مسیحیان ۴۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل مسخ‌شدگان از مسیحیان ۴۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل مسخ‌شدگان از مسیحیان ۴۵ اسلاید در PowerPoint :

اصحاب سبت

اَصْحاب سَبْت، قومی از بنی اسرائیل ، یاد شده در قرآن کریم که از شریعت الهی روی تافتند و به عذاب خداوند گرفتار شدند.

فهرست مندرجات

۱ – اصحاب سبت در قرآن
۲ – سبت در لغت عربی
۳ – سبت در لغت عبری
۴ – سبت نزد یهودیان
۵ – برخورد قاطع با ناقض احکام
۶ – شرح احکام سبت
۷ – نافرمانی اصحاب سبت
۷.۱ – نقشه نافرمانی
۷.۲ – عکس العمل سبتیان در مقابل نافرمانی
۷.۳ – نزول عذاب الهی
۷.۴ – منطقه رندگی سبتیان
۸ – حفظ حرمت روز جمعه
۹ – اختلاف در باره سبتیان
۱۰ – اختلاف در مورد مسخ سبتیان
۱۱ – رابطه منسوخین باهم
۱۲ – فهرست منابع
۱۳ – پانویس
۱۴ – منبع

اصحاب سبت در قرآن

قصه اصحاب سبت در قرآن به اجمال آمده، و در اخبار و روایات بسط و تفصیل یافته است.
بنابر آنچه در ۴ آیه از قرآن آمده است، اصحاب سبت گروهی از بنی اسرائیل بودند که در شهری ساحلی می‌ زیستند و چون حرمت روز سبت و احکام و شرایع آن را نگاه نداشتند و در آن روز به صید ماهی پرداختند، مورد غضب پروردگار قرار گرفته، مسخ گشتند و به بوزینگان بدل شدند

[۱] بقره /سوره۲، آیه۶۵.

[۲] نساء/سوره۴، آیه۴۷.

[۳] نساء/سوره۴، آیه۱۵۴.

[۴] اعراف /سوره۷، آیه۱۶۳.

[۵] نحل /سوره۱۶، آیه۱۲۴.

سبت در لغت عربی

واژه سبت که در زبان عربی به معنای دست کشیدن از کار و استراحت کردن است، از زبان های کهن سامی وام گرفته شده است.
پژوهشگران در پی جستن ریشه این کلمه ، با توجه به ریشه «شبت»، خاستگاه آن را در زبان های آشوری، آرامی و سریانی و عبری باستان، باز جسته اند.

[۶] مشکور محمد جواد، فرهنگ تطبیقی عربی با زبان های سامی و ایرانی، ج۱، ص۳۵۱، تهران، ۱۳۵۷ش.

سبت در لغت عبری

بر این مبنا و با تحقیقات زبان شناختی و تاریخی ، بیشتر محققان بر آنند که این واژه از زبان آرامی و شاید عبری به زبان عربی وارد شده است.
گفتنی است که واژه سبت از دیرباز در میان عبرانیان، افزون بر استعمال معمول آن به مفهوم لغوی، به معنی روز شنبه ، و با واژه «عِرِب» به معنای شب روز سبت (شب شنبه) به کار می‌ رفته است.

[۷] مشکور محمد جواد، فرهنگ تطبیقی عربی با زبان های سامی و ایرانی، ج۱، ص۳۵۲، تهران، ۱۳۵۷ش.

سبت نزد یهودیان

سبت نزد یهودیان، سبت یکی از روزهای مذهبی یهود است که نزد ایشان قداست و حرمت ویژه ای دارد.
بر اساس آنچه در سفر پیدایش از عهد عتیق آمده است، خداوند پس از خلق جهان در ۶ روز، در هفتمین روز دست از کار کشید و «آرامی گرفت» و به همین دلیل آن روز را مقدس داشت. تقدس روز سبت، در وصیت چهارم از وصایای ده گانه حضرت موسی (علیه‌السلام) آمده، و به عنوان یکی از شرایع دین یهود مطرح گردیده است.
ریشه اهمیت و قداست روز سبت در پیشینه تاریخی اقوام بین النهرین قابل جست و جوست و پژوهشگران آرائی گوناگون در این باره ارائه کرده اند، مثلاً بر اساس نظری که به ویژه بر یافته های باستان شناختی از الواح بابلی مبتنی است، این کلمه از «شبتوم» بابلی اخذ شده که به معنی پانزدهمین روز ماه قمری «هنگام بدر» به کار می‌ رفته است و در دیدگاه آنان از ویژگی خاصی برخوردار بوده، و حتی در یکی از الواح بابلی، از این روز به عنوان «روز آرامش دهنده قلب» یاد شده است.

[۸] بباوی ویلیام وهبه، دائره المعارف الکتابیه، ج۴، ص۳۳۰-۳۳۱، بیروت، دارالثقافه.

از سوی دیگر، چون روز استراحت به هنگام آفرینش جهان با هفتمین روز خلقت تقارن یافته است، سبت نیز با عدد نمادین ۷ رابطه ای ویژه پیدا کرده، برخی را بر آن داشته است تا ریشه این اعتقاد را در کواکب هفت گانه نزد بابلیان بدانند

[۹] بباوی ویلیام وهبه، دائره المعارف الکتابیه، ج۴، ص۳۳۰-۳۳۱، بیروت، دارالثقافه.

برخورد قاطع با ناقض احکام

به هر روی، سبت به عنوان نشانه و آیتی الهی، و نوعی رابطه مقدس یهود و بنی اسرائیل تلقی می‌ گردد و به عنوان هفتمین روز هفته ، حفظ احکام شرعی آن نزد یهود از جایگاه ویژه ای برخوردار است. احکام مربوط به این روز در جای جای عهد عتیق آمده است و بر اساس آ‌نها بر هر فردِ بنی اسرائیل فرض است که در این روز که «سبت یهوه» دانسته شده، دست از کارهای روزمره بشوید و تنها به عبادت مشغول شود. این امر دارای چنان اهمیتی است که حتی «چنانکه در سفر اعداد از عهد عتیق آمده» در زمان حضرت موسی (علیه‌السلام) کسی را به سبب نقض احکام آن سنگسار کرده اند.

شرح احکام سبت

احکام سبت به گونه ای روشن تر و با بسط و تفصیلی بیش‌تر درهلاخای یهود نیز وارد گشته است. افزون بر آنکه در جای جای تلمود به موضوع سبت پرداخته شده « احکام اعیاد » (یکی از بخش های ۶گانه تلمود)، رساله ای با عنوان سبت است که به شرح احکام این روز مقدس اختصاص یافته، و در آن قداست سبت و حرمت انجام دادن اعمالی چون تجارت ، صید ماهی و پرندگان و غیره و انواع کارهای غیر عبادی در این روز ، و مجازات نگاه نداشتن این احکام مطرح شده است.

[۱۰] ابن میمون موسی، دلاله الحائرین، ج۲، ص۳۹۱-۳۹۲، به کوشش حسین آتای، آنکارا، ۱۹۷۴م.

[۱۱] ابن میمون موسی، دلاله الحائرین، ج۱، ص۶۵۴، به کوشش حسین آتای، آنکارا، ۱۹۷۴م.

نافرمانی اصحاب سبت

مفسران قرآن کریم در ذیل آیات مربوط به اصحاب سبت به شرح روایاتی از قصص مربوط به آنان پرداخته اند.
بر پایه این روایات، در زمان حضرت داوود (علیه‌السلام) از سوی خداوند به قومی که در کنار دریا می‌ زیستند، فرمان رسید تا از صید و خوردن ماهی در روز سبت خودداری کنند. گروهی از آنان به این امر الهی توجه نکردند و حیله ای اندیشیدند.

[۱۲] طبری، تفسیر، ج۱، ص۲۶۳.

[۱۳] تفسیر القرآن، منسوب به امام حسن عسکری (علیه‌السلام)، ج۱، ص۲۶۸، قم، ۱۴۰۹ق.

نقشه نافرمانی

گویند در ساحل دریا گودال‌هایی کندند و راهی را از دریا به این گودال‌ها تعبیه نمودند تا در روزهای شنبه همراه با امواج دریا، مقداری آب و ماهیان درون آن به این گودال‌ها داخل گردند و دیگر قادر به خارج شدن از آن نباشند.
بدین ترتیب اگر چه آنان در روز شنبه عملاً صید نمی‌کردند، ولی تله ها، به طور طبیعی کار خود را انجام می‌ دادند و ایشان روز یکشنبه بر سر گودال‌ها می ‌آمدند و ماهی های گرفتار را صید می ‌نمودند.

عکس العمل سبتیان در مقابل نافرمانی

پس از مدتی چون این کار بالا گرفت، برخی با آگاهی از خطا بودن این عمل سکوت کردند و گروهی دیگر به نصیحت پرداختند و خطاکاران را از انجام دادن این عمل نهی کردند.

[۱۴] کلینی محمد، الکافی، ج۸، ص۱۵۸، به کوشش علی اکبر غفاری، تهران، ۱۳۹۱ق.

[۱۵] فخرالدین رازی، التفسیر الکبیر، ج۱۵، ص۳۸- ۳۹، قاهره، ۱۳۱۳ق.

[۱۶] ابن طاووس علی، سعد السعود، ج۱، ص۱۱۹، نجف، ۱۳۶۹ق /۱۹۵۰م.

ولی آنان به این نصایح توجهی نکردند. مؤمنان که می‌ دانستند سزای این عمل جز عذاب الهی نیست، تصمیم به جدا شدن از خطاکاران گرفتند، بنا بر قولی از آن شهر خارج شدند و به قریه ای در نزدیکی آن دیار کوچیدند و بر پایه سخنی دیگر، با کشیدن دیواری، بخش خطاکاران را جدا کردند.

نزول عذاب الهی

پس از چندی که ناصحان برای آگاهی یافتن از اوضاع خطاکاران به بخش آنان رفتند، دیدند که تمامی آنان به بوزینگانی