پاورپوینت کامل سید محمود طالقانی ۷۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل سید محمود طالقانی ۷۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل سید محمود طالقانی ۷۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل سید محمود طالقانی ۷۶ اسلاید در PowerPoint :

محتویات

۱ ولادت
۲ فرزند حوزه
۳ سیر به‌سوى خلق
۴ مجاهدى نستوه
۵ همگام با امام
۶ آرزوى دیرینه
۷ خنجرى در قلب جهان اسلام
۸ در آستانه پیروزى
۹ تا آخرین نفس
۱۰ وفات
۱۱ آثار
۱۲ منابع مقاله
۱۳ وابسته‌ها

ولادت

او فرزند سید ابوالحسن طالقانى در روز شنبه، چهارم ربیع‌الاول ۱۳۲۹ق، دیده به جهان گشود. سید محمود، دوران کودکى را تا ده سالگى در روستاى «گلیرد» طالقان سپرى نمود و همان جا خواندن، نوشتن و مقدمات علوم اسلامى را فراگرفت و در مکتب پدر – که عالمى سیاستمدار بود – مبارزه با استبداد در ذهن او نقش بست.

او سپس همراه خانواده به تهران رفت که همزمان بود با دوران دیکتاتورى رضاخان و مبارزه روحانیون علیه وى و این نقشى بسزا در شکل‌گیرى فکر سیاسى‌اش داشت و از همان هنگام او را وارد میدان مبارزه با ستم کرد.

فرزند حوزه

دانش‌پژوه جوان در نوزده سالگى براى فراگیرى بیشتر و دقیق‌تر علوم اسلامى به قم رفت و از درس استادانى بزرگ چون آیت‌الله حجت و آیت‌الله خوانسارى بهره فراوان برد. مدتى نیز براى بهره‌گیرى از درس علماى برجسته نجف، راهى آن مرکز بزرگ علمى شد؛ اما دوباره به قم و مدرسه فیضیه برگشت.

پرداختن به دانش هیچ‌گاه او را از توجه به مسائل سیاسى – اجتماعى دور نکرد. آرى فضاى پر از معنویت فیضیه به او درس‌ها آموخت و از وى، اندیشمندى مبارز و خستگى‌ناپذیر ساخت.

سیر به‌سوى خلق

آیت‌الله طالقانى پس از سال‌ها تحصیل در قم، از آیت‌الله حائرى یزدى، بنیان‌گذار حوزه علمیه قم، اجازه اجتهاد گرفت و با عزمى راسخ و گامى استوار، راهى تهران شد و در مدرسه عالى شهید مطهرى (سپهسالار سابق) به آموزش علوم اسلامى پرداخت. او که از مدت‌ها پیش درد جامعه و مردم را حس کرده بود و تنها راه نجات را در بازگشت به اسلام و قرآن مى‌دانست، با برقرارى جلسات تفسیر قرآن در راه گام نهاد.

مجاهدى نستوه

روزى در چهار راه «گلوبندک» تهران، بین زنى مسلمان و مأمورى مزدور درگیرى به وجود آمد که مأمور فرومایه سعى داشت چادر را از سر زن مسلمان برگیرد، ولى او مقاومت مى‌کرد. آیت‌الله طالقانى که از آنجا در حال عبور بود با صحنه کشمکش آنان روبه‌رو گشت؛ ازاین‌رو با مأمور گلاویز شد و آن زن را از چنگش رها ساخت. به دنبال این درگیرى، بیگانه‌پرستان، آقاى طالقانى را به جرم اهانت به مقامات بلندپایه کشورى بازداشت و به شش ماه زندان محکوم کردند.

با سقوط رضاخان و بر سر کار آمدن شاه جوان و بى‌تجربه، فضاى فعالیت‌هاى فرهنگى و سیاسى تا اندازه‌اى باز شد، در این هنگام آیت‌الله طالقانى براى آشنایى هرچه بیشتر نوجوانان و جوانان با معارف اسلامى، به تشکیل «کانون اسلام» دست زد و براى فراگیر کردن فعالیت زیربنایى‌اش به انتشار مجله «دانش‌آموز» از طرف کانون، همت گماشت.

به دنبال پایه‌گذارى نهضت ملى نفت به رهبرى آیت‌الله کاشانى و حرکت یکپارچه مردم در پشت سر او، براى ستاندن حق خویش از انگلیس غارتگر، آیت‌الله طالقانى همگام با قهرمان مبارزه، علیه استعمار به قیام پیوست و یکى از یاران نزدیک آقاى کاشانى در این راه شد و با زبان گویا و برنده خود به افشاگرى و روشنگرى پرداخت.

پس از کودتاى ننگین ۲۸ مرداد ۱۳۳۲، آنگاه که رژیم کودتایى جاى پایش را محکم کرد و به انتقام‌جویى از فدائیان اسلام پرداخت، در چنین زمان حساسى، آیت‌الله طالقانى آنها را در خانه‌اش پناه داد، ولى با مشکوک شدن مأموران به منزل وى، شهید نواب و یارانش، آنجا را ترک کردند؛ ازاین‌رو وقتى ساواک به آن خانه هجوم برد، کسى از فدائیان را در آن نیافت؛ بااین‌حال آقاى طالقانى را دستگیر و بازداشت کرد؛ اما چون مدرکى علیه وى به دست نیاورد، پس از مدتى آزادش نمود.

او در سال‌هاى ۱۳۲۴ و ۱۳۲۵ش، نیز وقتى که شهید نواب، مورد تعقیب قرار گرفت، وى را در روستاهاى اطراف طالقان پناه داد.

در محیط خفقان ستم‌شاهى، مسجد هدایت، سنگر مبارزه آیت‌الله طالقانى علیه رژیم پلیسى پهلوى بود و حدود سى سال سخنان آتشین مجاهد نستوه، به اجتماع این مسجد شور و گرمى مى‌بخشید و تشنگان حقیقت را سیراب مى‌کرد.

پس از روى کار آمدن دوباره محمدرضا پهلوى با کودتاى ۲۸ مرداد و به کمک سازمان جاسوسى آمریکا، عده‌اى از مبارزان از جمله آیت‌الله طالقانى با انگیزه مذهبى و ملى، براى ادامه دادن مبارزه، نهضت مقاومت ملى را بنیان نهادند.

نهضت، فعالیت‌هاى پیگیرى داشت؛ تااینکه در سال ۱۳۳۶ش، ساواک با یورشى سنگین، عده‌ زیادى از اعضایش را دستگیر و زندانى کرد و به این ترتیب آقاى طالقانى نیز دستگیر و روانه زندان گردید و بیش از یک سال در زندان به سر برد. او پس از آزادى به‌منظور ایجاد یک کانون مبارزه با هدف مذهبى و براى مخالفت آشکار با شاه و نزدیک کردن دو قشر دانشگاهى و حوزوى به یکدیگر، با همکارى عده‌اى «نهضت آزادى» را تأسیس کرد.

در تابستان ۱۳۳۹ش، رژیم کودتایى براى قانونى جلوه دادن حکومت و سلطه خویش در صدد برگزارى انتخابات دوره بیستم مجلس شوراى ملى به‌صورت فرمایشى بود که مجاهد نستوه در سنگر مسجد هدایت براى رو کردن دست بازیگران صحنه سیاسى کشور به سخنرانى پرداخت.

رژیم براى جلوگیرى از رسوایى بیشتر درب مسجد هدایت را بست؛ ازاین‌رو محل سخنرانی‌ها از مسجد به منزلى منتقل شد و ده روز آخر ماه صفر، آیت‌الله طالقانى و شهید مطهرى به بررسى مسائل سیاسى – اجتماعى و افشاگرى علیه حکومت پرداختند.

سى‌ام تیرماه ۱۳۳۱ یادآور حماسه کم‌نظیر ملت ایران علیه دولت چهار روزه قوام بود که او را مجبور به استعفا کرد. به همین دلیل، پس از کودتاى ۲۸ مرداد، رژیم براى محو آن روز از یادها تلاش بسیار کرد.

نه سال از آن حرکت حماسى آیت‌الله کاشانى و ملت گذشته بود و آقاى طالقانى در نظر داشت، آن شجاعت و فداکارى را در یادها زنده گرداند و سالگردى براى شهداى سى‌ام تیر برپا کند. حکومت پهلوى، نخست با خارجى خواندن برگزارکنندگان آن، قصد جلوگیرى از اجتماع مردم را داشت و چون از این ترفند سودى نبرد، در شب برگزارى مراسم در حرم حضرت عبدالعظیم(ع)، نیروهاى امنیتى به شرکت‌کنندگان حمله برده، عده‌اى را دستگیر کردند و آیت‌الله طالقانى در اعتراض به این حمله، همراه دستگیرشدگان به شهربانى رفت و در آنجا نیز برخلاف نظر رئیس شهربانى، با دیگران وارد زندان شد که پس از دو روز، پلیس با حیله‌اى او را از زندان خارج کرد.

همگام با امام

در سال ۱۳۴۱ش، به دنبال حرکت امام خمینى(ره) علیه انقلاب سفید شاه، آیت‌الله طالقانى(ره) نیز براى برداشتن نقاب از چهره نوکران استعمار به افشاگرى دست زد. رژیم سرسپرده که مصمم به اجراى برنامه دیکته‌شده از سوى آمریکا بود، آقاى طالقانى را دستگیر و روانه زندان کرد.

چند ماهى از دستگیرى مجاهد نستوه گذشت، اما رژیم پهلوى در پى دستاویزى بود تا او را مدت طولانى‌ترى در زندان نگه دارد؛ ازاین‌رو پیش از فرارسیدن ماه محرم ۱۳۴۲ش، وى را آزاد کرد تا با توطئه‌اى جدید، دوباره او را راهى زندان کند. نقشه این بود که مقدارى مواد منفجره را در خانه‌اش پنهان نماید، آنگاه او را به جرم تهیه و نگه‌دارى مواد منفجره، به‌عنوان یک شورشى تروریست دستگیر نموده، به‌پاى میز محاکمه بکشاند.

اگرچه آیت‌الله طالقانى پى برده بود که این عمل رژیم باید در راستاى توطئه‌اى باشد، اما بااین‌حال تصمیم گرفت در ماه محرم، یزیدیان زمان را رسوا کند. او در مسجد هدایت به بیان واقعیت‌هاى جارى کشور و آنچه در زندان مى‌گذشت، پرداخت و شاه را با انقلاب سفیدش مورد شدیدترین حملات قرار داد و با استفاده از سخنان سرور شهیدان کربلا، مردم را به قیام علیه حکومت پهلوى فراخواند. سخنرانى او یازده شب ادامه یافت و چون آگاه شد که ساواک، فرداشب تصمیم به دستگیرى‌اش دارد، به لواسانات رفت.

به دنبال دستگیرى امام در شب ۱۵ خرداد ۱۳۴۲ (شب دوازدهم محرم) و قتل عام مردم در روز پانزده خرداد، اعلامیه‌اى با عنوان «دیکتاتور خون مى‌ریزد» در سرتاسر ایران منتشر شد که شاه را بیش از پیش رسوا کرد. ساواک، آیت‌الله طالقانى را سبب انتشار اعلامیه دانست و در تعقیب او به لواسانات هجوم برد و مجاهد نستوه براى در امان ماندن مردم از اعمال جنون‌آمیز ساواک، از اختفا بیرون آمد و خودش را تسلیم کرد و به این ترتیب دوباره در ۲۳ خرداد ۱۳۴۲ دستگیر شد و بعد از چهار ماه بازداشت، در ۱۳۴۲/۷/۳۰ در بیدادگاه نظامى محاکمه گردید و پس از بارها محاکمه در ۱۳۴۲/۱۰/۱۶ به ده سال زندان محکوم شد.

او در زندان با وجود شکنجه‌هاى بى‌رحمانه، به برقرارى جلسات تفسیر قرآن، نهج‌البلاغه و تاریخ اسلام براى زندانیان مسلمان همت گماشت و براى ایجاد وحدت بین مبارزان مسلمان نخستین نماز جماعت را در زندان برپا نمود و استقامت وصف ناپذیرش در برابر شکنجه‌هاى خون‌آشامان ساواک، مایه قوت قلب دیگر زندانیان بود. سرانجام رژیم پلیس پهلوى بر اثر فشار افکار عمومى و واکنش‌هاى بین‌المللى به‌ناچار او را در سال ۱۳۴۶ش آزاد کرد.

وى در سال ۱۳۵۰ نیز دستگیر و به مدت سه سال در شهر زابل تبعید شد و سپس به بافت اعزام و پس از مدتى آزاد شد.

آرزوى دیرینه

آیت‌الله طالقانى از زمره متفکرانى بود که گام‌هایى براى اتحاد جهان اسلام برداشت. او در کنفرانس‌هاى متعددى، گاه به‌عنوان نماینده شخصیت‌هاى بزرگى چون آیت‌الله کاشانى و بروجردى و گاه به‌طور مستقل، شرکت نمود.

وى در حمایت از تأسیس «دار التقریب بین المذاهب الإسلامیه» که توسط آیت‌الله بروجردى با همکارى اندیشمندان «الأزهر» مصر بود، به‌ویژه «شیخ محمد شلتوت» ایجاد شده بود، نوشت:

«راه تقریب، که جمعى از علماى بیدار و مجاهد پیش گرفته‌اند همین است که با نور تفکر، محیط ارتباط اسلامى را روشن سازند و با نوک قلم، باقی‌مانده ابرهاى تاریک را از افق فکرى مسلمانان زایل گردانند تا وحدت واقعى پایه گیرد، نه اتحاد صورى و قراردادى».

خنجرى در قلب جهان اسلام

در ۱۳۲۷/۲/۲۵ش، هم‌زمان با خروج آخرین سرباز انگلیس از خاک فلسطین، «بن گورین» رئیس یکى از سازمان‌هاى صهیونیستى، خبر شوم تأسیس دولت اشغالگر اسرائیل را اعلام کرد. از آن تاریخ به بعد، تلاش‌هاى گسترده‌اى در ابعاد مختلف براى حمایت از حقوق مردم فلسطین صورت گرفته است.

آیت‌الله طالقانى نیز از مبارزانى بود که هرگز در برابر این تجاوز، سکوت نکرد و در کنفرانس‌هاى متعدد از حق ملت فلسطین دفاع کرد. وى در خطبه نماز عید فطر سال ۱۳۴۸ش، به مسئله فلسطین پرداخت و ضمن آگاه کردن مردم از وضعیت مسلمانان فلسطین و یادآورى مسئولیت آنان در این مبارزه، از آنها خواست تا فطریه خود را براى کمک به مبارزان مسلمان هدیه کنند.

با گسترش این حرکت نو، در سال بعد همگام با نمازگزاران مسجد هدایت، نمازگزاران حسینیه ارشاد و تعدادى از مساجد با راهنمایی‌هاى آیت‌الله مطهرى و عده‌اى دیگر، فطریه خود را به مبارزان فلسطینى هدیه کردند.

در آستانه پیروزى

نفس‌هاى رژیم به شمارش افتاده بود و خزان عمرش فرامى‌رسید. دستگاه حاکم از هیچ جنایتى شرم نداشت؛ ازاین‌رو آیت‌الله طالقانى را در پاییز ۱۳۵۴ براى انتقامى سخت، بار دیگر دستگیر کرد.

آقاى طالقانى دو سال بدون محاکمه، سخت‌ترین شکنجه‌هاى روحى و جسمى را در زندان تحمل نمود و در سال ۱۳۵۶ش، رژیم براى جلوگیرى از فشارهاى بین‌المللى، به جهت مشخص نبودن جرم و مدت محکومیت او، وى را با وجود کهولت سن و ضعف جسمانى به ده سال زندان محکوم کرد.

او سه سال را با بدترین شرایط در زندان گذراند. سلولش یک سلول کوچک و نمور بود که حتى پنجره کوچک آن را با رنگ سیاه آغشته بودند و در طول شبانه‌روز، فقط یک ساعت براى انجام نظافت وى را به حیاط کوچک پشت زندان مى‌بردند.

به دنبال عقب‌نشینى رژیم در مقابل موج اعتراضات مردم مسلمان، در پاییز ۱۳۵۷ش، بسیارى از زندانیان سیاسى آزاد گردیدند که از آن جمله آیت‌الله طالقانى بود.

او در هشتم آبان ۱۳۵۷ آزاد شد و در جمع انقلابیون پرشور مسلمان قرار گرفت و در نخستین پیامش مردم را به وحدت و پیروى از رهبرى یگانه امام فراخواند.

محرم سال ۱۳۵۷ش (آذرماه) براى انقلاب لحظه حساس و سرنوشت‌سازى بود. آیت‌الله طالقانى همگام با امام، براى شدّت بخشیدن به قیام مردم، در اول محرم با بهره‌گیرى از سخن آغازین امام حسین(ع) در نهضتش، پیامى حماسى براى ملت ایران فرستاد که منجر به راه