پاورپوینت کامل تفسیر طبرسی ۷۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل تفسیر طبرسی ۷۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل تفسیر طبرسی ۷۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل تفسیر طبرسی ۷۱ اسلاید در PowerPoint :

محتویات

۱ ساختار
۲ گزارش محتوا
۳ پانویس
۴ وابسته‌ها

ساختار

کتاب، در ده جلد تنظیم شده است. سوره‌هاى زیر، به ترتیب شماره‌ها، در جلدهاى ده‌گانه، تفسیر گردیده است:

«الحمد و البقره تا آیه ۱۸۲»؛
«البقره از آیه ۱۸۲ تا آخر و آل عمران»؛
«النساء و المائده»؛
«الانعام، الاعراف و الانفال»؛
«التوبه، یونس، هود و یوسف»؛
«الرعد، ابراهیم، الحجر، النحل، الاسراء، الکهف و مریم»؛
«طه، الانبیاء، الحج، المؤمنون، النور، الفرقان، الشعراء، النمل و القصص»؛
«العنکبوت، الروم، لقمان، السجده، الاحزاب، سبأ، فاطر، یس، الصافات، ص، الزمر و غافر»؛
«فصلت، الشورى، الزخرف، الدخان، الجاثیه، الاحقاف، محمد، الفتح، الحجرات، ق، الذاریات، الطور، النجم، القمر، الرحمن، الواقعه، الحدید، المجادله، الحشر، الممتحنه و الصف»؛
«الجمعه، المنافقون، التغابن، الطلاق، التحریم، الملک، القلم، الحاقه، المعارج، نوح، الجن، المزمل، المدثر، القیامه، الانسان، المرسلات، النبأ، النازعات، عبس، التکویر، انفطرت، المطففین، انشقت، البروج، الطارق، الاعلى، الغاشیه، الفجر، البلد، الشمس، اللیل، الضحى، الشرح، التین، العلق، القدر، البینه، الزلزله، العادیات، القارعه، التکاثر، العصر، الهمزه، الفیل، قریش، الماعون، الکوثر، الکافرون، النصر، المسد، الاخلاص، الفلق و الناس».

شیوه‌اى که مرحوم طبرسى، در ترتیب و تشریح مطالب، در پیش گرفته است، این‌گونه مى‌باشد:

اشاره به مکى و مدنى بودن سوره و آیات و موارد اختلاف؛
بیان تعداد آیات سوره و ذکر اقوال در این زمینه؛
وجه تسمیه سوره‌ها و مناسبت آنها با محتوا؛
ذکر فضایل تلاوت سوره و احادیث مربوط به آن؛
بیان اختلاف قرائت، تحت عنوان «القراءه»؛
بحث نحوى و ادبى در مورد آیات، تحت عنوان «الإعراب»؛
ذکر معانى لغات مشکله آیات، تحت عنوان «اللغه»؛
بیان علل و اسباب نزول آیات، تحت عنوان «النزول»؛
تفسیر و تأویلات آیه؛
بیان مناسبت و ارتباط آیه با آیات قبل و بعد، تحت عنوان «النظم»؛
بیان قصص، تحت عنوان «القصه»؛
طرح احکام مربوط به آیه.

گزارش محتوا

مرحوم طبرسى، در مواردى که اقوال مختلف و روایات گوناگون را درباره شأن نزول گزارش مى‌کند، هیچ‌گونه اظهار نظرى نمى‌فرماید؛ آرى، در بحث تفسیرى آیات، آن‌جا که مطلبى به نظر ایشان حق جلوه مى‌کند، روى آن پافشارى مى‌نماید و آیات و روایاتى در تأیید قول منتخب مى‌آورد.

وى، در بسیارى از موارد، اسباب نزول را به‌گونه‌اى مستند ثبت کرده است؛ به این معنا که نقل کنندگان سبب نزول را بیان مى‌کند(از ابن عباس، قتاده، ضحاک و مجاهد و…). در مواردى هم غیر مستند بیان مى‌کند؛ یعنى نقل کنندگان اسباب نزول را نمى‌آورد و تنها به ذکر سبب نزول اکتفا مى‌کند، مانند نمونه‌هاى زیر:

«یسئلونک ماذا ینفقون…»[۲]؛ در ذیل این آیه، درباره سبب نزول، چنین مى‌نویسد: «این آیه درباره عمرو بن جموح نازل شده است. وى، پیرمرد بزرگوارى بود و ثروت زیادى داشت، از پیامبر(ص) سؤال نمود: اى رسول خدا! چگونه صدقه بدهم و به چه کسى صدقه بدهم؟ خداوند این آیه را نازل نمود.»[۳]
«أ فمن اتبع رضوان الله…»[۴]؛ در ذیل این آیه چنین مى‌نویسد: «هنگامى که پیامبر(ص)، دستور داد که مردم به سوى اُحد خارج شوند و جماعتى از منافقان مخالفت کرده و از دستور پیامبر(ص) سرپیچى نمودند و عده‌اى از مؤمنان از آنان پیروى کردند و دستور پیامبر(ص) را اطاعت نکردند، خداوند این آیه را نازل کرد.»[۵]
«یا أیها الذین آمنوا ما لکم إذا قیل لکم انفروا…»[۶]؛ در ذیل این آیه مى‌نویسد: «زمانى که رسول خدا(ص) از طائف برگشت، مردم را براى جهاد و پیکار با رومیان آماده نمود. این کار، در شرایطى صورت گرفت که مردم مشغول برداشت محصولات بودند و علاوه بر این، در فصل گرماى تابستان واقع شده بود. این امور، دست به دست هم داده و رفتن به سوى میدان جنگ را براى مسلمانان مشکل ساخته بود؛ تا آن‌جا که بعضى، در اجابت دستور پیامبر(ص) تردید و دودلى نشان مى‌دادند و عده کمى آمادگى براى جهاد را ابراز مى‌داشتند. این آیات، در چنان فضایى نازل شد[۷]

مرحوم طبرسى، اسباب نزول را به‌صورت جداگانه و مستقل مورد بحث و بررسى قرار داده است؛ چنان‌که براى قصه و نظم جایگاه ویژه‌اى را در نظر گرفته است، ولى گاه مشاهده مى‌شود که هر دو یا هر سه عنوان را در یک جا بیان کرده است، مانند:

«و إن خفتم ألاّ تقسطوا فی الیتامى فانکحوا ما طاب لکم…»[۸]؛ در ذیل این آیه مى‌نویسد: «در سبب نزول و کیفیت نظم حاصل از این آیه و اتصال فصل‌هاى آن، اختلاف شده است…»[۹]
«یا أیها الذین آمنوا لا تحرموا طیبات ما أحل الله لکم و لا تعتدوا إن الله لا یحب المعتدین»[۱۰]، در ذیل این آیه شریفه، تحت عنوان «النزول و القصه»، مى‌نویسد: «مفسران گفته‌اند: روزى رسول خدا(ص) درباره رستاخیز و وضع قیامت، با مردم سخن مى‌فرمود. سخنان وى، مردم را تکان داد و به گریستن واداشت. در پى آن، ده نفر از یاران پیامبر(ص) که عبارت بودند از: على(ع)، ابوبکر، عبدالله بن مسعود، ابوذر غفارى، سالم مولى ابى حذیفه، عبدالله بن عمر، مقداد بن اسود کندى، سلمان فارسى و معقل بن مقرن، در منزل عثمان بن مظعون اجتماع کردند و تصمیم گرفتند پاره‌اى از لذایذ دنیا را بر خود حرام کنند و به جاى آن به عبادت بپردازند… على(ع)، سوگند یاد کرد که هیچ شبى را نخوابد مگر اینکه خدا بخواهد؛ بلال، سوگند یاد کرد که هر روز، روزه بگیرد و عثمان بن مظعون، قسم یاد کرد آمیزش جنسى با همسرش را ترک گوید و به عبادت بپردازد. آیه مزبور در چنین وضعیتى نازل شد.»[۱۱]

مرحوم طبرسى، در بسیارى از موارد، در تفسیر آیات، از اسباب نزول به‌عنوان شاهد استفاده کرده است. در بحث تفسیرى آیات، ابتدا مطلبى را که مورد نظر ایشان است بیان مى‌کند و براى اثبات مدعاى خویش از آیات و روایات دلیل مى‌آورد و در مواردى اسباب نزول آیات را شاهد بر مدعاى خویش بیان مى‌کند، مانند:

«حافظوا على الصلوات و الصلوه الوسطى…»[۱۲]؛ در تفسیر این آیه شریفه، چنین مى‌نویسد: «در مورد«الصلوه الوسطى»، چند نظریه وجود دارد:
مراد، نماز ظهر است(بعضى از پیشوایان زیدیه گفته‌اند: در روز جمعه، مراد، نماز جمعه و در باقى روزها، مراد، نماز ظهر است.)؛
مراد، نماز عصر است؛
مراد، نماز مغرب است؛
مراد، نماز عشاء است؛
مراد، نماز صبح است.»[۱۳]
طبرسى، ضمن نقل اقوال در این زمینه، براى هر یک از نظریات، دلایلى بیان کرده است. براى نظریه اول، از سبب نزول کمک گرفته است و سبب نزول را چنین نقل نموده است: «از زید بن ثابت نقل شده است که پیامبر(ص) در وسط روز، هنگامى که شدت گرما بود، نماز مى‌خواند و این عمل براى اصحاب گران تمام مى‌شد؛ به‌گونه‌اى که پشت سر پیامبر(ص) افراد کمى در نماز مى‌ایستادند… این آیه در چنین وضعیتى نازل شد.»[۱۴]
«لا إکراه فی‌الدین قد تبین الرشد من الغی…»[۱۵]؛ در تفسیر و معناى این آیه، چند قول را بیان مى‌کند و از سبب نزول، در تأیید نظر خود استفاده مى‌نماید.[۱۶]

همان‌گونه که قبلا یادآورى شد، مرحوم طبرسى، با اسباب نزول، به‌صورت گزارشى عمل کرده است. در اکثر موارد، تنها به نقل اقوال در این باره بسنده کرده، به‌گونه‌اى که از مجموع نقل اسباب نزول، تنها ۵۳ مورد آن، به‌صورت نقد و تحلیل است و ملاک ایشان در نقد و تحلیل، روایات، ضرورت فقهى، ظاهر آیه، سیاق آیه، عمومیت آیه و تاریخ بوده و سبب نزولى که مورد تأیید و یا قبول ایشان نبوده، با این ملاک‌ها رد گردیده است، مانند نمونه‌هاى زیر:

«و من أظلم ممن منع مساجد الله أن یذکر فیها اسمه…»[۱۷]؛ در ذیل این آیه مبارکه، مى‌نویسد: «مفسرین، در اینکه این آیه در مورد چه کسانى نازل شده اختلاف نموده‌اند؛ ابن عباس و مجاهد گفته‌اند: مقصود رومیانند که تلاش داشتند بیت‌المقدس را خراب نمایند تا اینکه در زمان عمر، خداوند مسلمانان را بر رومیان غلبه داد. حسن و قتاده گفته‌اند: مقصود، «بخت النصر» است که وى بیت‌المقدس را خراب کرد و در این امر نصارا او را یارى و کمک کردند. از ابى عبدالله(ع) روایت شده که مقصود، مشرکان قریشند، در آن هنگامى که پیامبر(ص) را از داخل شدن به مکه و مسجد الحرام منع کردند؛ طبرى، در تفسیر خود، در رد این قول مى‌گوید: مشرکان قریش مسجد الحرام را خراب نکرده‌اند. این گفتار طبرى، قابل قبول نیست، زیرا عمارت مسجد، در پرتو نمازگزاردن و عبادت در آن است و خراب کردن آن، جلوگیرى از نماز و عبادت در آن مى‌باشد؛ علاوه بر این، روایاتى در این زمینه وارد شده که مشرکان، مساجدى را که یاران رسول خدا(ص) در مکه در آنها نماز مى‌خواند، در زمان هجرت وى خراب کردند…»[۱۸]؛
«و إذا طلقتم النساء فبلغن أجلهن فلا تعضلوهن…»[۱۹]؛ در ذیل این آیه مى‌نویسد: «این آیه، درباره معضل بن یسار نازل شده، وى با ازدواج مجدد خواهرش، جملاء با همسر اولش به نام عاصم بن عدى، مخالفت مى‌کرد، زیرا این زن و شوهر از هم جدا شده بودند و دوباره تمایل داشتند با هم پیمان زناشویى برقرار کنند و نیز گفته شده این آیه هنگامى نازل شد که جابر بن عبدالله با ازدواج مجدد دختر عمویش، با شوهر سابقش، مخالفت مى‌کرد و این هر دو موضوع در مذهب ما (امامیه) صحیح نیست، زیرا برادر و پسر عمو ولایت بر خواهر و دختر عمو ندارند»[۲۰]؛
«لیس لک من الأمر شىء أو یتوب علیهم أو یعذبهم فإنهم ظالمون»[۲۱]؛ در ذیل این آیه مى‌نویسد: «گفته شده این آیه هنگامى نازل شد که پیامبر(ص)، بعد از شکست در جنگ اُحد، تصمیم به نفرین در حق تعدادى از اصحاب خود داشت و خداوند حضرت را از این عمل نهى کرد و نیز نقل کرده‌اند که وقتى کفار، حمزه، عموى پیامبر(ص) را مثله کردند و با اصحاب آن حضرت بسیار برخورد زشتى نمودند، پیامبر(ص) فرمود: «اگر خداوند اجازه مى‌داد چنان مقابله به مثل مى‌کردم که مانند آن در میان عرب اتفاق نیفتاده باشد»، آن‌گاه این آیه، نازل شد. بعضى گفته‌اند: این آیه، درباره اهل بئر معونه نازل شده و آنان هفتاد نفر بودند که پیامبر(ص) آنان را به سرپرستى منذر بن عمرو، به سوى بئر معونه فرستاد تا مردم را قرآن و علم بیاموزند، ولى مشرکان آنان را به قتل رساندند؛ پیامبر(ص) از این کار آنان به شدت خشمگین شده بود و آیه در چنین وضعى نازل شد، لکن صحیح این است که این آیه درباره جنگ اُحد و حوادث آن نازل شده است، زیرا هم اکثر علما بر این عقیده‌اند و هم سیاق آیه این مطلب را مى‌رساند.»[۲۲]

مرحوم طبرسى، در تفسیر آیات و بیان مطالب، به‌ویژه در نقل اسباب نزول، از تعصب‌هاى مذهبى به شدت پرهیز کرده است. ایشان، در تمام موارد، با برهان و استدلال قوى، از نظریات خود دفاع کرده و جانب انصاف و اعتدال را از دست نداده است.

دکتر محمدحسین ذهبى، در این باره مى‌نویسد: «طبرسى، فردى معتدل و میانه‌رو بوده است. در گرایش‌هاى شیعى خود، مانند دیگر شیعیان جانب غلو را در پیش نگرفته است. تا جایى که من تفسیر ایشان را خوانده‌ام، به جایى برنخورده‌ام که وى تعصب قابل ذکرى داشته باشد و موردى نیافته‌ام ک