پاورپوینت کامل على نمازى شاهرودى ۲۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل على نمازى شاهرودى ۲۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل على نمازى شاهرودى ۲۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل على نمازى شاهرودى ۲۶ اسلاید در PowerPoint :

محتویات

۱ ولادت
۲ تحصیلات
۳ وفات
۴ آثار

۴.۱ دیگر آثار ایشان عبارتند از

۴.۱.۱ الف) چاپ شده
۴.۱.۲ ب) آثار چاپ‌نشده

۵ منابع مقاله
۶ وابسته‌ها

ولادت

وى در سال ۱۲۹۴ش برابر با ۱۷ رجب‌ سال‌ ۱۳۳۳ق، در شاهرود زاده شد.

پدر وى، آیت‌الله حاج شیخ محمد نمازى شاهرودى (م ۱۳۸۴ق)، از عالمان عامل و فقیهان متقى و بصیر در دین و حافظ اخبار و آثار بود و از عالمان بزرگى مانند سید ابوالحسن اصفهانی و سید محمد فیروزآبادی اجازه اجتهاد داشت و در تقوى و زهد سرآمد بود و اوقات خویش را صرف نشر دین و تعلیم مردم مى‌نمود. وى را علاقه‌اى ویژه به ساحت قدس رضوى(ع) بود؛ چنان‌که بیش از ۴۰ بار از شاهرود پیاده به زیارت آستان رضوى رفت. از آثار ایشان حاشیه‌اى است بر «بحار الأنوار» و حاشیه‌اى توضیحى بر «نهج‌البلاغه».

تحصیلات

وى مقدمات و سطوح عالى را در همان شهر، نزد پدر خود و دیگر عالمان آن سامان، فراگرفت، سپس رهسپار حوزه خراسان گشت تا از حضور عالمان بزرگ آن حوزه قوى بهره‌مند گردد. این عالم فاضل از استعدادى پرتوان برخوردار بود و کوششى پیگیر و پشتکارى خستگى‌ناپذیر داشت؛ ازاین‌رو به مدارج علمى دست یافت و در سن ۲۲ سالگى به نوشتن فقه استدلالى پرداخت.

او مدتى نیز به نجف اشرف رفت و از محضر عالمان آن حوزه استفاده برد. وى در ریاضیات و طب گیاهى صاحب اطلاع و از حافظان قرآن کریم بود. خطى زیبا داشت و تألیفات خود را با خط زیباى خود مى‌نوشت و با زبان فرانسه آشنایى داشت.

این عالم جلیل، در حوزه علمیه مشهد مقدس، همواره مورد تکریم اهل فضل و کمال بود. ایشان عمر شریف خود را در راه تدریس و تربیت و علم و عمل و نشر حقایق اسلام به پایان رسانید.

ایشان در پرتو عنایات و توفیقات، در بحث و مناظره قدرتى شگرف داشت و با فرق مختلف با استناد به کتب معتبر آنان سخن مى‌گفت. بحث‌هاى مستمر ایشان (از جمله در عربستان سعودى، در برخى سال‌ها) با برادران اهل سنت، آثارى ارزنده در پى داشت و ثمره این مباحثات که با حکمت و موعظه حسنه انجام مى‌گرفت، روشن گشتن گروه کثیرى از مسلمانان پاکستان و هندوستان گشت.

فعالیت عمده و مستمر علمى ایشان درباره احادیث و رجال دایرهالمعارف کبیر «بحار الأنوار» بود؛ چنان‌که خود مى‌فرمود: «سه بار دوره کامل بحار، براى احادیث آن و دو مرتبه براى رجال آن مورد مطالعه دقیق قرار گرفت». حاصل این مطالعات وسیع و دقیق و طاقت‌فرسا، همراه با تتبع کامل دوره کتاب عظیم «الغدیر» و کتاب گران‌سنگ «إحقاق الحق» و… تألیف و تدوین دوره کتاب ۱۰ جلدى «مستدرک سفینه البحار» و کتاب ۸ جلدى «مستدرکات علم رجال الحدیث» شد. این عالم متتبع در شناخت حدیث و رجال آن، در شمار نمونگان و برجستگان بود.

استادان ایشان نیز عالمانى چند از بزرگان – در شاهرود، نجف و مشهد – بوده‌اند، لیکن سرآمد استادان ایشان، عالم بزرگ قرآنى، حضرت میرزا مهدى اصفهانى خراسانى (متوفاى ۱۳۶۵ق) است. ایشان شرح حال این استاد بزرگوار خویش را در کتاب «مستدرک سفینه البحار»، ذیل واژه «هدى» آورده و شرحى درباره سیر علمى و مقامات روحى میرزاى اصفهانى و چگونگى انصراف خاطر وى از طلب حقایق از راه فلسفه و عرفان و توجه کلى او به قرآن و باب علوم قرآن، ذکر کرده است. این بخش در مقدمه «مستدرک سفینه» (ص ۹ تا ۱۲) نیز آمده است.

این عالم فاضل و کوشا، به تکالیف دینى و وظایف شرعى با دقت عمل مى‌کرد و بر نوافل یومیه و غسل جمعه مواظبت داشت و از عمل به مستحبات غافل نبود. زاهد و متقى و متواضع بود. براى بزرگ‌ترها احترام قائل مى‌شد و با خردسالان و نوجوانان با محبت بود. وعظ مى‌کرد و خود بدان عمل مى‌نمود و احادیث اهل‌بیت(ع) را براى اهل مجلس خود مى‌خواند.

وى در اثر تربیت و انفاس مربى کبیر، میرزا مهدى اصفهانى، توجهى خاص به قرآن کریم و ارادتى مخصوص به اهل‌بیت رسالت(ع) داشت و تا مراحلى به حقایق فضایل و مقامات علمى آن بزرگواران توجه یافته بود. تتبع سرشار چهل ساله ایشان در احادیث نیز این امر را استوارتر ساخته بود.

وفات

ایشان در دوم ماه ذى‌حجه سال ۱۴۰۵ق برابر با ۲۸ مرداد ۱۳۶۴ش در مشهد مقدس دیده از جهان فروبست و پیکرش در یکى از حجره‌هاى ضلع شمال شرقى صحن آز