توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل مدعیان بابیت در عصر امامت ۴۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل مدعیان بابیت در عصر امامت ۴۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل مدعیان بابیت در عصر امامت ۴۱ اسلاید در PowerPoint :

پاورپوینت کامل مدعیان بابیت در عصر امامت ۴۱ اسلاید در PowerPoint

با ظهور اسلام مکتب انتظار منجی نیز تبیین می‌شود؛ چنانکه در ادیان گذشته مکتب انتظار به عنوان معرفتی نهائی و غائی اعلام می‌شد. با استمرار مکتب اسلام و رسیدن امامت به مهدی(عجّل‌الله‌فرجه‌الشریف) این عقیده وارد مرحله جدیدی در عرصه اجتماع شد. ارتباط آن حضرت با مردم از جمله مسائل مهمی بود که به صورت‌های مختلف انجام می‌پذیرفت؛ اما صورت موثر آن، ارتباط با واسطه وکلائی خاص و تعیین شده از سوی آن حضرت با عموم مردم بود که خلاء نبود ارتباط بی واسطه را پر می‌کرد. اما آسیب‌هائی که عده‌ای بی‌دین به این رویه وارد می‌کردند باعث شد تا آن حضرت به شیعیان هشدار دهد تا از دام گسترده شیادان در این راه مطلع شوند و این آسیب را کنترل کنند. در این مقاله به مدعیان ارتباط و بابیت با آن حضرت اشاره می‌کنیم.

فهرست مندرجات

۱ – بابیت نسبت به ائمه
۲ – مدعیان بابیت در عصر غیبت صغری
۲.۱ – ابومحمد حسن شریعی
۲.۲ – محمد بن نصیر نمیری
۲.۳ – ابوطاهر محمد بن علی بن بلال
۲.۴ – احمد بن هلال کرخی
۲.۵ – حسین بن منصور حلاج
۲.۶ – محمد بن علی شلمغانی
۲.۷ – ابوبکر بغدادی
۲.۸ – ابودلف کاتب مجنون
۳ – پانویس
۴ – منبع

بابیت نسبت به ائمه

ادعای بابیت منحصر به زمان غیبت صغری نسبت به امام زمان(علیه‌السّلام) نیست بلکه بعد از غیبت صغری و قبل از آن نسبت به ائمه(علیه‌السّلام) سابقه داشته و معمولا این افراد از جمله گزافه گویان و غالیان بوده‌اند که معتقد به الوهیت ائمه(علیه‌السّلام) می‌شدند. از جمله این افراد علی بن حسکه است که خود را باب و نائب و فرستاده امام هادی(علیه‌السّلام) معرفی می‌کرد و معتقد به الوهیت آن حضرت بود.

[۱] مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، ج۲۵، ص۳۱۶، بیروت – لبنان، مؤسسه الوفاء، ۱۴۰۴ ه ق.

همچنین حسن بن محمد بابای قمی با نمیری فعالیت‌های خود را انجام می‌داد. به همین دلیل امام هادی(علیه‌السّلام) و امام حسن عسگری(علیه‌السّلام) نمیری و حسن بن محمد بن بابای قمی را لعنت نمودند و به افشای سود جوئی ایشان از نام و مقام اهل بیت(علیه‌السّلام) پرداختند.

[۲] کشی، محمد بن عمر، رجال کشی، ص۵۲۰، مشهد، انتشارات دانشگاه مشهد، ۱۳۴۸ه ش.

او از شاگردان علی بن حسکه است و مدعی بود که باب و نائب امام حسن عسگری (علیه‌السّلام) است.

[۳] کشی، محمد بن عمر، رجال کشی، ص۵۲۰، مشهد، انتشارات دانشگاه مشهد، ۱۳۴۸ه ش.

مدعیان بابیت در عصر غیبت صغری

در زمان غیبت صغری نائبان حضرت ولی عصر (عجّل‌الله‌فرجه‌الشریف) توسط آن حضرت تعیین می‌شدند که در طول این دوران چهار نفر مسئولیت نیابت خاص آن حضرت را به عهده داشتند که عبارتند از: عثمان بن سعید العمری، محمد بن عثمان العمری، حسین بن روح نوبختی، علی بن محمد سمری. وجود نواب خاص قطعا در میان شیعیان باعث خنثی شدن بسیاری از فتنه‌ها و روشن شدن وظیفه شیعیان می‌شد؛ اما مقبولیت نیابت در جامعه شیعه با آسیب‌هایی روبرو بود، به همین دلیل در دوران این نواب عده‌ای سودجو ادعای نیابت از طرف حضرت حجت(عجّل‌الله‌فرجه‌الشریف) داشتند و خود را در ارتباط و ملاقات با امام عصر (عجّل‌الله‌فرجه‌الشریف) معرفی می‌کردند که علاوه بر انحراف مردم از مسیر حقیقی مهدویت و نیابت خاصه باعث خروج مساله مهدویت از یک رکن دینی به یک مساله عرفی شدند تا جائی که حتی برخی صوفیه چون حسین بن منصور حلاج برای پیشبرد اهداف خود ادعای نیابت می‌نمود. وجود نائبان خاص و فقهاء و علماء در این دوران آسیب رسانی مدعیان دروغین را به حداقل می‌رساند و دفع می‌کرد. اکنون به ذکر مدعیان دروغین نیابت خاصه در دوران غیبت می‌پردازیم که عبارتند از :

ابومحمد حسن شریعی

او را از اصحاب امام هادی(علیه‌السّلام) و امام حسن عسگری معرفی کرده‌اند.

[۴] حلی، حسن بن یوسف، رجال العلامه الحلی، ص۲۷۳، قم، دارالذخائر، ۱۴۱۱ هـ ق.

[۵] طوسی، محمد بن حسن، الغیبه، ص۳۹۷، قم، مؤسسه معارف اسلامی، ۱۴۱۱ ه ق.

او اولین کسی است که خود را به دروغ نائب امام عصر (علیه‌السّلام) معرفی کرده. او در این راه به خداوند و اولیاءش دروغ بست و به آنها نسبت‌هائی داد که از آن بیزارند. سپس دچار کفر و الحاد شد.

[۶] طبرسی، ابو منصور احمد بن علی، الاحتجاج، ج۲، ص۴۷۴، مشهد مقدس، نشر مرتضی، ۱۴۰۳ هـ ق.

شیعه بعد از اینکه او چنین مقام و عقایدی را اظهار نمود از او رویگردان شد و توقیعی از جانب امام (عجّل‌الله‌فرجه‌الشریف) در بیزاری از او صادر شد.

محمد بن نصیر نمیری

محمد بن نصیر از اصحاب امام حسن عسگری (علیه‌السّلام) بود و بعد از شهادت آن حضرت و بعد از شریعی ادعای مقام نیابت نمود. ابوجعفرمحمد بن عثمان بعد از ادعای محمد بن نصیر با او به مخالفت پرداخت و نمیری برای عذرخواهی و یا توجیه نزد محمد بن عثمان می‌رود ولی او نمیری را نمی‌پذیرد و نمیری مجبور می‌شود که با ورشکستی بازگردد.

[۷] طوسی، محمد بن حسن، الغیبه، ص۳۹۸.

نمیری بعد از این مدعی نبوت شد و در حق امام هادی(علیه‌السّلام) غلو نمود. او همچنین به اباحه‌گری و فحشاء روی آورد.

ابوطاهر محمد بن علی بن بلال

ابوطاهر نیز در زمان محمد بن عثمان ادعی نیابت نمود و اموالی که شیعیان به عنوان وجوهات برای او فرستاده بودند تا به نزد محمد بن عثمان ببرد را مصادره کرد. عده‌ای چون برادرش ابوطیب و ابن حرز و… همکار و هم‌پیمان او بودند. روزی محمد بن عثمان عمری نزد او و اطرافیانش می‌رود و در حضور آنان می‌گوید: تو را به خدا قسم، آیا امام زمان(عجّل‌الله‌فرجه‌الشریف) به تو دستور نداد اموال را به من تحویل دهی؟ گفت: بله. سپس محمد بن عثمان از نزد او خارج شد در حالی که حاضران همه سکوت کرده بودند. برادر ابوطاهر گفت: کجا امام زمان(عجّل‌الله‌فرجه‌الشریف) را دیدی؟ ابوطاهر گفت: محمد بن عثمان من را به خانه‌ای برد و امام زمان (عجّل‌الله‌فرجه‌الشریف) از بالای آن خانه ظاهر شد و به من امر فرمود که اموال را به محمد بن عثمان تحویل دهم. برادر ابوطاهر گفت: ازکجا فهمیدی او امام زمان (عجّل‌الله‌فرجه‌الشریف) است. گفت: چنان هیبتی از دیدار او بر من واقع شد که ترسیده بودم.

[۸] طوسی، محمد بن حسن، الغیبه، ص۴۰۰.

احمد بن هلال کرخی

احمد بن هلال از اصحاب امام حسن عسگری(علیه‌السّلام) بوده و شیعیان بعد از عثمان بن سعید، به فرزندش محمد بن عثمان رجوع کردند و دلیلشان این بود که امام حسن(علیه‌السّلام) او را به وکالت خودش منصوب نموده (همچنین