پاورپوینت کامل هدف‌های قیام امام حسین ۷۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل هدف‌های قیام امام حسین ۷۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل هدف‌های قیام امام حسین ۷۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل هدف‌های قیام امام حسین ۷۵ اسلاید در PowerPoint :

پاورپوینت کامل هدف‌های قیام امام حسین ۷۵ اسلاید در PowerPoint

کلیدواژه: هدف امام حسین (علیه‌السلام)، قیام امام حسین (علیه‌السلام).

پرسش: هدف امام حسین (علیه‌السلام) از قیام چه بود؟

پاسخ: در دوران معاصر، این مسئله که انگیزه قیام حسینی چه بوده به صورت جدی مورد گفت‌وگو و بحث قرار گرفته و نوشته‌های فراوانی در این زمینه، به نگارش درآمده و دیدگاه‌های مختلفی درباره تبیین اهداف قیام امام حسین (علیه‌السلام) ارائه شده که در تقسیم‌بندی اهداف قیام، سه دیدگاه کلی مطرح شده است.

فهرست مندرجات

۱ – انگیزه قیام
۲ – دیدگاه‌ها
۲.۱ – نظریه شهادت‌طلبی
۲.۱.۱ – شهادت تکلیفی
۲.۱.۲ – شهادت فدیه‌ای
۲.۱.۳ – شهادت سیاسی
۲.۱.۴ – شهادت اسطوره‌ای
۲.۲ – نظریه تشکیل حکومت
۲.۳ – نظریه حفظ جان
۲.۴ – نظریه جمع
۲.۴.۱ – قصد مرحله‌ای
۲.۴.۲ – قصد مستقیم
۲.۴.۳ – حکومت و شهادت
۲.۴.۴ – اهداف چند لایه
۲.۴.۴.۱ – لایه اول
۲.۴.۴.۲ – لایه دوم
۳ – نقد دیدگاه‌ها
۴ – اهداف قیام امام حسین از دیدگاه اهل سنت
۴.۱ – کنار گذاشته شدن دین
۴.۲ – تغییر سنت‌های نبوی
۴.۳ – نماز علی یادآور نماز پیامبر
۵ – پانویس
۶ – منبع

انگیزه قیام

در مورد انگیزه امام حسین (علیه‌السلام) از قیام خونین عاشورا از سوی علما و اندیشمندان اسلامی و غیر مسلمان نظریات گوناگونی مطرح شده است که ماحصل دیدگاه‌ها به چهار نظریه برمی‌گردد:
۱. نظریه شهادت‌طلبی؛ ۲. نظریه تشکیل حکومت؛ ۳. نظریه حفظ جان؛ ۴. نظریه جمع بین دو نظریه اول و دوم، یعنی شهادت‌طلبی و تشکیل حکومت.
مفاد سه دیدگاه اول روشن است؛ اما دیدگاه چهارم، با توجه به مبانی کلامی شیعه در اعتقاد به آگاهی امام (علیه‌السلام) از شهادت خویش، از یک‌سو، و سخنان امام (علیه‌السلام) و شواهد تاریخی در کوشش برای براندازی حکومت یزید و تشکیل حکومت اسلامی، از سوی دیگر شکل گرفته است و صاحبان این دیدگاه، خواسته‌اند تا میان این دو حقیقت را جمع کنند. این جمع‌ها در چهار شکل، خود را نشان داده است:
۱. مرحله‌ای کردن قصد: ابتدا، قصد تشکیل حکومت و در ادامه، قصد شهادت (استاد مطهری)؛ ۲. قصد مستقیم و غیر مستقیم (علامه عسکری)؛ ۳. تشکیل حکومت با علم به شهادت (آیه‌الله استادی)؛ ۴. اهداف چند لایه(آیه‌الله فاضل و آیه‌الله اشراقی).

دیدگاه‌ها

اکنون برخی دیدگاه‌ها بیان می‌شود:

نظریه شهادت‌طلبی

از نظریه شهادت، تا به حال، چند تفسیر شده است که گرچه برخی از آن‌ها ممکن است اکنون قائلی نداشته باشند، ولی توجه اجمالی به آن‌ها مفید است. از شهادت‌طلبی امام (علیه‌السلام)، چهار تفسیر، صورت پذیرفته است و هر کدام، قائلانی دارد. ( علامه سید عبدالحسین شرف الدین عاملی ، در کتاب المجالس الفاخره برای نظریه شهادت‌طلبی، ۳۵ دلیل آورده است. علامه سید محسن امین نیز در جلد اول اعیان الشیعه ، نزدیک به بیست دلیل آورده که امام حسین (علیه‌السلام) گمان می‌کرده و در برخی مراحل، یقین داشته است که به شهادت می‌رسد. هم‌چنین آیه‌الله استادی در کتاب بررسی قسمتی از کتاب شهید جاوید ـ که بعد از آن، در کتاب سرگذشت کتاب شهید جاوید منتشر شد ـ بیست دلیل برای این موضوع آورده است. آیه‌الله لطف‌الله صافی گلپایگانی نیز در کتاب شهید آگاه، ۳۳ دلیل برای نظریه شهادت‌طلبی ارائه کرده است.)

شهادت تکلیفی

منشا این تفسیر، برخی روایات است که از میان آنها، دو روایت از همه مشهورتر است: یکی، روایتی از امام صادق (علیه‌السلام) در الکافی که براساس آن، هر امامی، وظیفه‌ای دارد :
فلما توفی الحسن و مضی فتح الحسین (علیه‌السلام) الخاتم الثالث فوجد فیها ان قاتل فاقتل و تقتل اخرج باقوام للشهاده لا شهاده لهم الا معک. وقتی حسن (علیه‌السلام) در گذشت، حسین (علیه‌السلام)، مهر سوم را باز کرد. دید که در آن، نوشته شده: بجنگ و بکش و کشته می‌شوی. با گروهی برای شهادت، عازم شو. برای آنان، شهادتی جز با تو نیست؛ و دیگری، روایتی است که خواب امام حسین (علیه‌السلام) هنگام حرکت از مکه به کوفه را گزارش می‌کند که در آن آمده : یا حسین! اخرج، فان الله قد شاء ان یراک قتیلا! ‌ای حسین! عازم شو که خداوند، خواسته که تو را کشته ببیند. برخی با استناد به این روایات، قیام امام حسین (علیه‌السلام) را تکلیف شخصی براساس دستوری خصوصی می‌دانند که طبق برنامه‌ای از پیش تعیین شده، امام (علیه‌السلام) مامور به آن بود. به نظر این عده، قیام امام حسین (علیه‌السلام)، طراحی غیبی داشته است؛ یعنی دست غیب ، نمایش نامه عاشورا را نوشته و امام (علیه‌السلام)، آن را اجرا کرده است و پس از او، امکان اقتدا به ایشان، وجود ندارد. براساس این دیدگاه، قیام امام حسین (علیه‌السلام)، استثنا بوده است، نه قاعده، و از استثنا نمی‌توان اصل ساخت. یکی از دانشوران می‌نویسد: در زمینه واقعه کربلا، جز تکلیف شخصی، کلام دیگری نمی‌شود گفت.

شهادت فدیه‌ای

شهادت فدیه‌ای، به نظریه مسیحیان در باره مصلوب شدن حضرت عیسی (علیه‌السلام) بی شباهت نیست، یعنی همان‌گونه که عیسی (علیه‌السلام) تن به صلیب داد تا فدای گناهان انسان‌ها شود، امام حسین (علیه‌السلام) نیز به شهادت رسید تا گناهان امت را بشوید و شفیعشان شود. این تفسیر، تفسیر مسیحی از قیام حسین (علیه‌السلام) است و هیچ مستندی در متون دینی ندارد.

شهادت سیاسی

مشهورترین تفسیر از اهداف امام حسین (علیه‌السلام)، شهادت سیاسی است و امروزه، در کتاب‌ها و سخنرانی‌ها همواره این تفسیر، تبیین و تبلیغ می‌شود. تفسیر یاد شده، در واقع، تحلیلی سیاسی از قیام امام حسین (علیه‌السلام) و برخاسته از اسلام سیاسی است. پس از این که مسلمانان در عصر حاضر، به اسلام سیاسی رسیدند و ابعاد سیاسی دین در نگاه آنان برجسته شد، این تفسیر نیز از درون آن، استخراج شد. سید هبه‌الدین شهرستانی، در این باره می‌گوید: امام حسین (علیه‌السلام) می‌دانست که چه بیعت بکند و چه نکند، کشته خواهد شد، با این تفاوت که اگر بیعت نماید، هم او کشته خواهد شد و هم مجد و آثار جد او از بین خواهند رفت؛ ولی اگر بیعت نکند، تنها او کشته می‌شود؛ اما در نتیجه، آرزوهای او برآورده می‌گردد و شعائر دین و شرف همیشگی، به دست خواهد آمد.

شهادت اسطوره‌ای

برخی نویسندگان معاصر، بر این عقیده‌اند که شهادت امام حسین (علیه‌السلام) را نباید امری سیاسی دید و از حالت اسطوره‌ای و راز و رمزداری‌اش خارج کرد تا دایره تأثیرگذاری اش، تنها به گروهی اندک محدود گردد؛ بلکه باید آن را اسطوره‌ای دید تا تأثیرگذاری‌اش از زمان خطی متناهی، به دایره زمان حلقوی نامتناهی، برگردد. اینان، البته شاهدی بر تفسیرشان اقامه نکرده‌اند.

نظریه تشکیل حکومت

برخی عالمان بزرگ شیعه، مانند شیخ مفید و سید مرتضی ، و نیز برخی از عالمان معاصر، بر این عقیده‌اند که امام حسین (علیه‌السلام) برای تشکیل حکومت، قیام کرد. اینان، چنین باور دارند که امام حسین (علیه‌السلام)، نخست برای امتناع از بیعت با یزید بن معاویه، از مدینه به سوی مکه حرکت کرد و آن‌گاه که مسلم بن عقیل، حمایت مردم کوفه را به وی گزارش داد، به قصد تشکیل حکومت و احیای سنت پیامبر خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلم) به سوی کوفه حرکت کرد. شیخ مفید، در المسائل العکبریه، ضمن سؤال و جوابی، هدف امام (علیه‌السلام) را مانند همه مجاهدان، پیروزی و مغلوب ساختن دشمن می‌داند: چرا حسین بن علی (علیه‌السلام) به کوفه رفت، درحالی‌که می‌دانست کوفیان، او را تنها می‌گذارند و کمکش نمی‌کنند، و او در این سفر، کشته می‌شود؟ اما این که حسین (علیه‌السلام) می‌دانست که کوفیان، او را تنها می‌گذارند، علم قطعی به آن نداریم؛ زیرا نه دلیل عقلی، و نه نقلی برای آن هست. گفتنی است در عصر حاضر، تنها کسی که نظریه تشکیل حکومت را پرورد و کوشید تا آن را مستدل کند، آقای صالحی نجف آبادی بود. وی بر آن است که امام (علیه‌السلام) از همان آغاز، هدف از پیش تعیین‌شده‌ای نداشت؛ بلکه به اقتضای شرایط، تصمیم می‌گرفت و هدفی را تعقیب می‌کرد. به نظر او، قیام امام حسین (علیه‌السلام)، چهار مرحله داشته و ایشان در هر مرحله‌ای، هدفی را تعقیب می‌کرده است. یادآوری می‌شود که نظر رایج اهل سنت در تحلیل حادثه عاشورا نیز تشکیل حکومت به وسیله امام (علیه‌السلام) است. ابن‌کثیر، عنوان یک بحث از کتابش را به همین نکته، اختصاص داده است: «حکایت حسین بن علی (علیه‌السلام) و علت هجرتش با خانواده، از مکه به عراق، برای به دست آوردن حکومت». روشن است که صراحت اهل سنت در تبیین هدف امام حسین (علیه‌السلام) و عدم اختلاف آنان در این زمینه، از آن روست که تنها نگاهی تاریخی به این مسئله دارند و بحث‌های کلامی را در آن، دخالت نمی‌دهند.

نظریه حفظ جان

یکی از نویسندگان معاصر، هدف امام حسین (علیه‌السلام) را چنین تشریح می‌کند: بیرون آمدن امام حسین (علیه‌السلام) از مدینه به مکه و از مکه به طرف عراق، برای حفظ جان بوده، نه خروج و قیام، و نه جنگ با دشمن، و نه تشکیل حکومت.

نظریه جمع

چنان که گذشت، نظریه جمع، در صدد سازگاری دادن میان نظریه «شهادت‌طلبی» و نظریه «تشکیل حکومت» است؛ زیرا احادیث فراوانی از پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلم) و ائمه علیهم السلام، نقل شده که بر شهادت‌طلبی دلالت دارند و سخنان، خطابه‌ها و نامه‌های امام حسین (علیه‌السلام) نیز بر تشکیل حکومت، دلالت دارند. این دو حقیقت کلامی و تاریخی، این گروه را وا داشته است تا به گونه‌ای به سازش و توافق میان این دو نظریه، اهتمام ورزند و در نتیجه، چهار صورت و چهار رای، در این زمینه، شکل گرفته است:

قصد مرحله‌ای

از برخی نوشته‌های استاد مطهری بر می‌آید که وی، هدف امام حسین (علیه‌السلام) را «مرحله‌ای» می‌داند که در مرحله نخست، قصد تشکیل حکومت داشت؛ ولی پس از رسیدن خبر کشته شدن مسلم به امام (علیه‌السلام)، قصد او شهادت بود.

قصد مستقیم

علامه سید مرتضی عسکری، در مقدمه مرآه العقول ـ که بعدها با عنوان معالم المدرستین منتشر شد ـ بر این عقیده است که امام حسین (علیه‌السلام)، قصد شهادت کرد؛ اما می‌خواست که مردم علیه حکومت یزید، قیام مسلحانه کنند.

حکومت و شهادت

آیه‌الله رضا استادی می‌نویسد : ما نمی‌گوییم امام (علیه‌السلام) به قصد کشته شدن رفت؛ بلکه می‌گوییم با علم به این‌که کشته می‌شود، رفت؛ اما علی الظاهر، طبق دعوت اهل کوفه برای تشکیل حکومت رفت.

اهداف چند لایه

برای تبیین «نظریه هدفمندی چند لایه»، با اعتقاد و باور به این که «امام حسین (علیه‌السلام) از شهادت خویش آگاه بود؛ ولی شهادت را مقصد می‌دانست، نه مقصود»، هدفمندی حادثه عاشورا را در دو لایه، توضیح می‌دهیم.

لایه اول

در این لایه، مسئله هدف از حادثه عاشورا از نگاه امام حسین (علیه‌السلام) و براساس مبانی کلی امامت ، تحلیل می‌شود. امام حسین (علیه‌السلام)، در سخنان، خطابه‌ها و نامه‌های خود، برای رفتار خویش، اهدافی را بیان می‌دارد. برخی از این اهداف، در مرحله امتناع از بیعت با یزید، بازگو می‌شود و برخی، در مرحله حرکت از مدینه به سمت مکه و برخی، در مرحله حرکت از مکه به سوی کوفه. به سخن دیگر، امام حسین (علیه‌السلام) در سخنان و نامه‌های نسبتا فراوانش، برای امتناع از بیعت با یزید، علل و اهدافی و برای حرکت خود از مدینه به مکه و از آن جا به سمت کوفه، علل و اهداف دیگری مطرح می‌سازد. در بخش نخست، امام حسین (علیه‌السلام)، فسق یزید و استحقاق بیشتر خود برای حکومت را مطرح می‌کند. امام (علیه‌السلام)، خطاب به فرماندار مدینه می‌فرماید :
ایها الامیر! انا اهل بیت النبوه، و معدن الرساله، و مختلف الملائکه، و محل الرحمه، و بنا فتح الله وبنا ختم،