پاورپوینت کامل موانع پالایش عقیده ۴۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل موانع پالایش عقیده ۴۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل موانع پالایش عقیده ۴۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل موانع پالایش عقیده ۴۹ اسلاید در PowerPoint :

پاورپوینت کامل موانع پالایش عقیده ۴۹ اسلاید در PowerPoint

کلیدواژه: عقیده، قرآن، گمان، خداوند.

پرسش: پاورپوینت کامل موانع پالایش عقیده ۴۹ اسلاید در PowerPoint چیست؟ مهم‌ترین پاورپوینت کامل موانع پالایش عقیده ۴۹ اسلاید در PowerPoint بر پایه قرآن و احادیث کدامند؟

فهرست مندرجات

۱ – گمان
۱.۱ – روایت امام صادق
۲ – تمایلات نفسانی
۲.۱ – روایت امام علی
۳ – تعصب
۴ – پیشوای متعصبان
۵ – دست‌آورد تعصب
۵.۱ – چند روایت
۵.۲ – روایت از پیامبر
۶ – تقلید
۷ – استبداد
۷.۱ – کلام معصوم
۸ – لجاجت
۸.۱ – کلام امام علی
۹ – پانویس
۱۰ – منبع

گمان

گمان، از خطرناک‌ترین عواملی است که‌اندیشه بسیاری را در جهان به سمت باورهای باطل و نادرست می‌کشاند. نخستین سفارش قرآن کریم برای پالایش عقیده، پرهیز از اعتماد به گمان است. قرآن به پیروان خود تأکید می‌ورزد که عقاید و آرای خویش را بر ستون گمان و شک بنا نکنند و در برابر آنچه درستی‌اش روشن نیست، تسلیم نگردند. خداوند (عزّوجلّ) به صراحت می‌فرماید:
«وَ لاَ تَقْفُ مَا لَیْسَ لَکَ بِهِ عِلْمٌ؛ و چیزی را که بدان علم نداری، دنبال مکن».
از منظر قرآن، شایسته نیست که مسلمان، چیزی را که به‌طور قطع برایش ثابت نشده است، دنبال کند، یا آن را محور رفتارش قرار دهد.
هم‌چنین قرآن کریم از صاحبان عقاید باطل، انتقاد می‌کند که چرا چیزی را بر زبان می‌رانند که بدان علم ندارند:
«وَ تَقُولُونَ بِاَفْوَاهِکُم مَّا لَیْسَ لَکُم بِهِ عِلْمٌ؛ و با زبان‌های خود، چیزی می‌گویید که بِدان علم ندارید».
قرآن کریم، منکران معاد را مورد انتقاد قرار می‌دهد که آنان می‌باید برای انکار زندگی پس از مرگ، دلیل بیاورند و عقیده آنان (انکار معاد) بر پایه‌ای علمی، استوار نیست؛ بلکه بر حدس و گمان بنا شده است:
«وَ قَالُواْ مَا هِیَ الاَّ حَیَاتُنَا الدُّنْیَا نَمُوتُ وَ نَحْیَا وَ مَا یُهْلِکُنَا الاَّ الدَّهْرُ وَ مَا لَهُم بِذَالِکَ مِنْ عِلْمٍ انْ هُمْ الاَّ یَظُنُّونَ؛ و گفتند: غیر از زندگانی دنیای ما، [چیز دیگری] نیست. می‌میریم و زنده می‌شویم و ما را جز طبیعت، هلاک نمی‌کند؛ و [لی] به این [مطلب]، هیچ دانشی ندارند [و] جز طریق گمان، نمی‌سپرند».
نیز به همین شیوه، به کسانی که گمان می‌کنند هستی هدفی ندارد و خلقت، باطل و عبث است، انتقاد و اعتراض می‌کند که این عقیده آنان از علم برنخاسته است و اگر آنان‌اندکی می‌اندیشیدند، می‌فهمیدند که در باورهایشان، به درکی درست نرسیده‌اند و عقاید آنان تنها بر گمان، استوار است:
«وَ مَا خَلَقْنَا السَّمَاءَ وَ الْاَرْضَ وَ مَا بَیْنَهُمَا بَـاطِلاً ذَالِکَ ظَنُّ الَّذِینَ کَفَرُواْ؛ و آسمان و زمین و آنچه را میان این دو است، به باطل نیافریدیم. این، گمان کسانی است که کافر شده [و حق پوشی کرده]اند».
اگر در باورها و آرای ضد و نقیض مردم در جامعه‌های گوناگون بنگریم و آنها را بر ترازوی نقد و بررسی اساسی عرضه بداریم، بدون دشواری به این نکته خواهیم رسید که بیشتر این باورها پایه علمی ندارند و جز بر گمان و تردید مبتنی نیستند و بیشتر مردمان از گذشته تاکنون، در باورها بویژه در اصول اعتقادات، از گمان پیروی می‌کنند. بدین جهت می‌بینیم که قرآن با صراحت اعلام می‌دارد که هر کس از اکثریت پیروی کند، گم‌راه شده است، از جمله در این آیه:
«وَ ان تُطِعْ اکْثَرَ مَن فِی الْاَرْضِ یُضِلُّوکَ عَن سَبِیلِ اللَّهِ ان یَتَّبِعُونَ الاَّ الظَّنَّ وَ انْ هُمْ الاَّ یَخْرُصُونَ؛ و اگر از بیشتر کسانی که در [این سر] زمین هستند، پیروی کنی، تو را از راه خدا گم‌راه می‌کنند. آنان جز از گمان [خویش]، پیروی نمی‌کنند و جز به حدس و تخمین نمی‌پردازند».
اگر تمامی پیروان مذاهب گوناگون، بر آن شوند که جز از علم پیروی نکنند و به چیزی جز پس از علم، ایمان نیاورند، اختلافات و تناقضات میان همه مذاهب، از میان رخت خواهد بست.

روایت امام صادق

امام صادق (علیه‌السّلام) می‌فرماید:
به راستی که خداوند، این امّت را به دو آیه از کتابش اختصاص داده است: یکی آن‌که جز آنچه می‌دانند، بر زبان نیاورند؛ و دیگر آن‌که آنچه را نمی‌دانند، انکار نکنند.
آن‌گاه امام (علیه‌السّلام) این آیه را قرائت نمود:
«الَمْ یُؤْخَذْ عَلَیْهِم مِّیثَـاقُ الْکِتَـبِ ان لاَّیَقُولُواْ عَلَی اللَّهِ الاَّ الْحَقَّ؛ آیا از آنان، پیمان کتاب [آسمانی] گرفته نشده که درباره خداوند، جز به حق سخن نگویند».
و نیز این آیه را تا پایانش خواند:
«بَلْ کَذَّبُواْ بِمَا لَمْ یُحِیطُواْ بِعِلْمِهِ؛ بلکه چیزی را دروغ شمردند که به دانش آن، احاطه نداشتند».

تمایلات نفسانی

این مانع، دومین لغزشگاه‌اندیشه است و خطرش اگر از «گمان» بیشتر نباشد، کمتر نیست. آن‌گاه که آدمی چیزی را دوست می‌دارد و بدان وابسته می‌شود، بینایی عقلش را از دست می‌دهد و گوش‌های‌اندیشه‌اش کر می‌شود. در نتیجه نمی‌تواند کاستی‌های محبوبش را ببیند. همین حالت در نفرت و دشمنی آدمی نیز وجود دارد.
از‌این‌رو، آدمی اگر می‌خواهد نقطه ضعف یا قوّت یک نظریّه را بشناسد و در آن درست بیندیشد، می‌باید نخست، خود را از تمایلات نفسانی آزاد سازد؛ چرا‌که این تمایلات، خواه ناخواه در باورهای او اثر می‌گذارند.
به عنوان نمونه، چنین شهرت یافته است که علاّمه حلّی، آن‌گاه که خواست درباره امکان تطهیر آب چاهی که نجس شده، فتوا دهد، فرمان داد نخست چاه خانه‌اش را پر کنند و سپس به مطالعه احادیث و متون فقهی پرداخت و آن‌گاه فتوا داد که آب چاه، اگر نجس شود، می‌توان آن را تطهیر کرد.
وی می‌دانست که اگر چاه منزل خود را پر نکند، ممکن است در فتوایش، ناخودآگاه اثر بگذارد و این حقیقتی انکار نشدنی است. از این‌رو، آدمی نمی‌تواند حقایق عقلی را به درستی، ادراک کند و یا رأیی درست اظهار بدارد، مگر آن‌که چاه تمایلاتش را پر سازد و ذهنش را از بند هوس‌ها برهاند. بر این پایه، هر چه ذهن پژوه‌شگر از تمایلات و هوس‌ها وارسته‌تر باشد، به صواب نزدیک‌تر می‌شود،

روایت امام علی

چنان‌که امام علی (علیه‌السّلام) فرمود:
«اقرَبُ الآراءِ مِنَ النُّهی ابعَدُها مِنَ الهَوی؛ نزدیک‌ترین رای‌ها به عقلانیت، دورترینِ آنها از هوس‌هاست.»
و نیز فرمود:
«خَیرُ الآراءِ اَبعَدُها مِنَ الهَوی و اَقرَبُها مِنَ السَّدادِ؛ بهترین آرا، دورترینِ آنها از هوس و نزدیک‌ترینِ آنها به استواری است.»
نیز گزارش شده است که زید بن صوحان عبدی، یکی از یاران امام علی (علیه‌السلام)، از ایشان پرسید: کدام یک از مردم، رأیش استوارتر است؟ و امام (علیه‌السّلام) چنین پاسخ داد:
«مَن لَم یَغُرَّهُ النَّاسُ مِن نَفسِهِ، و لَم تَغُرَّهُ الدُّنیا بِتَشَوُّفِها؛ کسی که نه فریب [وسوسه‌های] مردم را بخورد و نه فریب زیورهای دنیا را.»

تعصب

یکی دیگر از موانع دستیابی به آرای درست و مطابق با واقع، تعصّب است. تعصّب، عبارت است از: اوج‌گیری پیروی فرد از تمایلات نفسانی، تا آن‌جا که به یاری و هوادریِ فرد یا گروه یا‌ اندیشه و سنّتی (با هدفی غیر از رعایت حریم حق)، بینجامد. جانب‌داری از خویشان و قوم و قبیله، هواداری از حزب و گروه و سازمان، حمایت از فرهنگ و آداب و رسوم، طرف‌داری از دین و مذهب، هواخواهی نژاد و زبان و یا مانند آن، اگر بر پایه میل نفس، و نه بر اساس حق و عدالت، بنا شود، تعصّب خواهد بود.

پیشوای متعصبان

طبق تعبیر امام علی (علیه‌السلام)، شیطان پیشوای متعصّبان و اُسوه آنان است، آن‌جا که در توصیف او می‌فرماید:
«اِمامُ المُتَعَصِّبینَ وسَلَفُ المُستَکبِرینَ، الَّذِی وَضَعَ اساسَ العَصَبِیَّهِ؛ پیشوای متعصّبان، پیشینه مستکبران، آن‌که بنیاد تعصّب را نهاد.»
پس، نخستین متعصّب در جهان، شیطان است و تعصّب او ا