پاورپوینت کامل مکان‌های منسوب به امام مهدی ۸۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل مکان‌های منسوب به امام مهدی ۸۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۸۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل مکان‌های منسوب به امام مهدی ۸۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل مکان‌های منسوب به امام مهدی ۸۰ اسلاید در PowerPoint :

پاورپوینت کامل مکان‌های منسوب به امام مهدی ۸۰ اسلاید در PowerPoint

کلیدواژه: مسجد، ماه مبارک رمضان، امام زمان (علیه‌السّلام)، حسن بن مثله جمکرانی، تحیت مسجد، مسجد کوفه، حضرت ادریس.
پرسش: چه مکانهایی به حضرت مهدی (علیه‌السّلام) منسوب است؟
پاسخ: در ادبیات شیعه، برخی از مکان‌ها به امام زمان منسوب است و شیعیان برایشان احترام ویژه قائل‌اند، مانند: مسجد سهله، مسجد جمکران، مقامی در مسجد کوفه، مکانی در وادی السلام و…از این میان، مسجد سهله و جمکران، از شهرت بیشتری برخوردارند و مستنداتی برای آنها ذکر می‌شود. در این پژوهش، به بررسی اجمالی دو مورد اخیر یعنی مسجد سهله و مسجد جمکران پرداخته می‌شود.

فهرست مندرجات

۱ – مسجد سهله
۱.۱ – ویژگی‌های مسجد
۱.۲ – احادیث در مورد این مسجد
۱.۲.۱ – اقامت‌گاه مهدی
۱.۲.۲ – مکان تپنده قلوب مومنین
۱.۲.۳ – محل سکونت قائمان
۱.۳ – ماثور نبودن عبادتی به نام امام زمان
۱.۴ – مهم‌ترین عمل مسجد سهله
۲ – مسجد جمکران
۲.۱ – ویژگی عبادت در مکان‌های خاص
۲.۲ – نگاه تاریخی به مسجد جمکران
۳ – گزارش آغاز بنا
۳.۱ – مراجعه جماعتی به خانه ابن مثله
۳.۲ – رسیدن به مکان حاضر مسجد
۳.۳ – نشانی دادن امام به ابن مثله
۳.۴ – ذبح حیوانی برای انفاق و شفا
۳.۵ – دعوت سیدابوالحسن از ابن مثله
۳.۶ – شفا یافتن بیماران از قربانی
۳.۷ – منابع گزارش
۳.۸ – نکات مورد توجه از گزارش
۳.۸.۱ – بررسی منابع
۳.۸.۲ – بررسی محتوا
۳.۸.۳ – نکته مبهم داستان
۳.۸.۴ – نبودن اعمال مسجد
۳.۸.۵ – نیاوردن بزرگان نامی از مسجد
۳.۸.۶ – شهرت مسجد به مقام امام زمان
۳.۹ – دعوت به بهره‌برداری از مسجد
۳.۱۰ – دعوت به مراقبت از خرافه‌پردازی
۳.۱۱ – آمد و شد برخی از علمای گذشته
۳.۱۱.۱ – قول فرزند فیض کاشانی
۳.۱۱.۲ – اقوال مرحوم حائری و بروجردی
۳.۱۱.۳ – قول صافی گلپایگانی
۳.۱۱.۴ – قول سیدموسی شبیری
۳.۱۱.۵ – قول مرحوم امام خمینی
۴ – پانویس
۵ – منبع

مسجد سهله

مسجد سهله، کهن‌ترین مکان منسوب به بقیه‌اللَّه (علیه‌السّلام) است. این مسجد، در اطراف کوفه و در دو کیلومتری شمال غربی مسجد کوفه واقع شده است.

ویژگی‌های مسجد

برای مسجد سهله، ویژگی‌ها و امتیازات فراوانی در روایات شیعی نقل شده است، از جمله: اقامتگاه پیامبران و صالحان، اقامتگاه ابراهیم، خضر، و ادریس، محل نزول فرشتگان، آرامگاه صالحان و پیامبران، حشر و نشر همگان به سوی مسجد سهله، آفرینش پیامبران از تربت مسجد سهله و….

احادیث در مورد این مسجد

همچنین در احادیث فراوانی، مسجد سهله، به عنوان اقامتگاه شخصیِ امام مهدی (علیه‌السّلام) و نیز جانشینان ایشان معرفی شده است که در ذیل به چند حدیث اشاره می‌گردد:

اقامت‌گاه مهدی

از امام صادق (علیه‌السّلام) راجع به مسجد سهله آمده است:
اما انَّهُ مَنزِلُ صاحِبِنا اذا قَدِمَ بِاَهلِهِ.
آن‌جا اقامتگاه مهدی است هنگامی که همراه خانواده‌اش در آن اقامت می‌کند.

مکان تپنده قلوب مومنین

امام صادق (علیه‌السّلام) خطاب به ابوبصیر فرمود:
یا ابا مُحَمَّدٍ، کاَنّی اری نُزولَ القائِمِ فی مَسجِدِ السَّهلَهِ بِاَهلِهِ وعِیالِهِ.قُلتُ: یکونُ مَنزِلَهُ؟ قالَ: نَعَم، هُوَ مَنزِلُ ادریسَ (علیه‌السّلام)، وما بَعَثَ اللّهُ نَبِیا الّا وقَد صَلّی فیهِ، وَالمُقیمُ فیهِ کالمُقیمِ فی فُسطاطِ رَسولِ اللّهِ صلی اللَّه علیه و آله، وما مِن مُؤمِنٍ ولا مُؤمِنَهٍ الّا وقَلبُهُ یحِنُ الَیهِ….
‌ای ابا محمّد! گویا نزول قائم به همراه خانواده‌اش را در مسجد سهله نظاره می‌کنم. ابوبصیر گفت: آیا مسجد سهله، محلّ اقامت ایشان است؟ امام فرمود: «آری آن‌جا منزل حضرت ادریس است. هیچ پیامبری مبعوث نگردیده جز این که در آن‌جا به نماز ایستاده است و هر کس در آن‌جا اقامت نماید، گویا در خیمه پیامبر خدا (صلی‌اللّه‌علیه‌وآله) اقامت نموده و هیچ مرد و زن مؤمنی یافت نمی‌گردد جز این که قلبش برای آن مکان می‌تپد».

محل سکونت قائمان

امام باقر (علیه‌السّلام) فرمود:
وفیها یکونُ قائِمُهُ وَالقُوّامُ مِن بَعدِهِ.
در آن مسجد، قائم و قائمان بعد از وی سکنا دارند.
این احادیث، سبب شده‌اند که در طول قرون متمادی، این مکان، مورد توجه بزرگان شیعه و عموم شیعیان قرار گیرد و نیز آن را نخستین مقام منسوب به قائم (علیه‌السّلام) بدانند.

ماثور نبودن عبادتی به نام امام زمان

البته در منابع حدیثی، دلیلی بر این که در این مکان، به عنوان نام مهدی (علیه‌السّلام) عملی عبادی انجام شود و یا زمان خاصّی به یاد ایشان به این مکان رفت و آمد شود، وجود ندارد.

مهم‌ترین عمل مسجد سهله

مهم‌ترین عمل در مسجد سهله، دو رکعت نماز تحیت میان نماز مغرب و عشاست. گرچه مرسوم است که شیعیان در شب چهارشنبه به آن مسجد می‌روند، و لیکن در این زمینه، دلیل دینی در دست نیست. البته سید بن طاووس گفته است: اگر خواستی به مسجد سهله بروی، آن را در میان مغرب و عشای شب چهارشنبه قرار بده که افضل از دیگر وقت‌هاست.

مسجد جمکران

مسجد در فرهنگ اسلامی، از جایگاه ویژه‌ای برخوردار است و به عنوان «خانه خدا» و «آشیانه مؤمن»، شناخته می‌شود. تکریم و احترام آن، لازم و بی‌ادبی نسبت بدان ناروا و ناپسند است. تنجیس آن حرام است و افراد جُنُب و حائض نمی‌توانند به آن وارد شوند. از این‌رو، ساخت مسجد، و رفت و آمد به آن، مورد تاکید پیشوایان دینی ما قرار گرفته است.

ویژگی عبادت در مکان‌های خاص

عبادت خداوند به هر شکل و قالب، بویژه خواندن نماز و قرائت، قرآن در هر مکان و زمانی مطلوب است و این مطلوبیت، در مکان‌ها و زمان‌های خاص افزایش می‌یابد. عبادت کردن در مساجد، و زمان‌های ویژه مذهبی (مانند جمعه و ماه مبارک رمضان)، ثواب چند برابر پیدا می‌کند.
مکانی که در شهر قم به نام مسجد جمکران و منسوب به امام زمان (علیه‌السّلام) وجود دارد، جدا از مستندات تاریخی و صحّت و سُقم آن بر اساس دو مقدمه یاد شده به عنوان خانه خدا و محلّ انجام دادن عبادات دینی، قابل تکریم و احترام است، و رفت و آمد بدانجا و خواندن نماز و انجام دادن عبادات مذهبی در آن مطلوب است و برای این مقدار، نیازی به داشتن سند موثّق تاریخی نیست.

نگاه تاریخی به مسجد جمکران

اینک پس از این مقدّمه، نگاهی تاریخی به این مکان و مستندات آن می‌افکنیم.
در برخی از منابع تاریخی و حدیثی چنین آمده که در سال ۳۹۳ ق، شخصی به نام حسن بن مسلم جمکرانی از جانب امام زمان (علیه‌السّلام) مامور به ساختن این مسجد می‌شود. چنان‌که مامور می‌شود تا مردم را برای رفت و آمد به این مکان، تشویق و ترغیب کند.

گزارش آغاز بنا

تفصیل این داستان بر اساس کتاب جنه الماوی حاجی نوری چنین است:

مراجعه جماعتی به خانه ابن مثله

شیخ فاضل حسن بن محمّد بن حسن قمّی، معاصر صدوق در تاریخ قم نقل کرده از کتاب مونس الحزین فی معرفه الحقّ و الیقین از مصنّفات شیخ ابی‌جعفر محمّد بن بابویه قمی به این عبارت باب «بنای مسجد جمکران از قول حضرت امام محمّدمهدی (علیه‌صلوات‌اللَّه‌الرحمن»، سبب بنای مسجد مقدّس جمکران و عمارت آن به قول امام (علیه‌السّلام) این بوده است که شیخ عفیف صالح حسن بن مثله جمکرانی (رحمه‌اللَّه‌علیه) می‌گوید که: من شب سه‌شنبه هفدهم ماه مبارک رمضان سنه ثلاث و تسعین در سرای خود خفته بودم که ناگاه جماعتی مردم به در سرای من آمدند نصفی از شب گذشته، مرا بیدار کردند گفتند: برخیز و طلب امام محمّدمهدی صاحب‌الزمان (صلوات‌اللَّه‌علیه) را اجابت کن که تو را می‌خواند.
حسن گفت: من برخاستم به هم بر آمدم و آماده شدم گفتم: بگذارید تا پیراهن بپوشم. آواز آمد که: «هو ما کان قمیصک؛ پیراهن به بر مکن که از تو نیست». دست فرا کردم و سراویل خود را برگرفتم، آواز آمد که «لیس ذلک منک فخذ سراویلک؛ یعنی آن سراویل که برگرفتی، از تو نیست؛ از آنِ خود بر گیر». آن را‌ انداختم و از خود برگرفتم و در پوشیدم و طلب کلید در سرای کردم، آواز آمد که: «الباب مفتوح». چون به در سرای آمدم، جماعتی بزرگان را دیدم سلام کردم. جواب دادند و ترحیب کردند (مرحبا گفتند).

رسیدن به مکان حاضر مسجد

مرا بیاوردند تا بدان جایگاه که اکنون مسجد است. چون نیک بنگریدم، تختی دیدم نهاده و فرشی نیکو بر آن تخت گسترده و بالش‌های نیکو نهاده و جوانی سی ساله بر آن تخت تکیه بر چهار بالش کرده و پیری پیش او نشسته و کتابی در دست گرفته و بر آن جوان می‌خواند و فزون از شصت مرد بر این زمین برگرد او نماز می‌کنند. بعضی جامه‌های سفید و بعضی جامه‌های سبز داشتند و آن پیر، حضرت خضر بود پس آن پیر مرا نشاند و امام (علیه‌السّلام) مرا به نام خود خواند و گفت: «برو و حسن مثله را بگو که تو چند سال است که عمارت این زمین می‌کنی و می‌کاری و ما خراب می‌کنیم و پنج سال است که زراعت می‌کنی و امسال دیگر باره باز گرفتی و عمارتش می‌کنی و رخصت نیست که تو در این زمین، دیگر باره زراعت کنی. باید هر انتفاع که از این زمین بر گرفته‌ای، رد کنی تا بدین موضع، مسجد بنا کنند و بگو این حسن مسلم را که این، زمین شریفی است و حق تعالی این زمین را از زمین‌های دیگر برگزیده است و شریف کرده و تو با زمین خود گرفتی و خدای عزّوجلّ دو پسر جوان از تو باز ستد و تو تنبیه نشدی و اگر نه چنین کنی، آزار وی به تو رسد آنچه تو آگاه نباشی».

نشانی دادن امام به ابن مثله

حسن مثله گفت: یا سیدی و مولای! مرا در این نشانی باید که جماعت، سخن بی‌نشان و حجّت نشنوند و قول مرا مصدّق ندارند.
گفت: «علامت ما این جا بکنیم تا تصدیق قول تو باشد. تو برو و رسالت ما بگذار و به نزدیک سیدابوالحسن رو و بگو تا برخیزد و بیاید و آن مرد را حاضر کند و انتفاع چند ساله که گرفته است، از او طلب کند و بستاند و به دیگران دهد تا بنای مسجد بنهند و باقی وجوه از رهق به ناحیه اردهال که ملک ماست بیارد و مسجد را تمام کند و یک نیمه رهق را وقف کردیم بر این مسجد که هر ساله، وجوه آن را بیاورند و صرف عمارت مسجد بکنند. و مردم را بگو تا رغبت بکنند بدین موضع، و عزیز دارند و چهار رکعت نماز این‌جا بگذارند: دو رکعت تحیت مسجد، در هر رکعتی یکبار “الحمد للَّه” و هفت بار “قل هو اللَّه احد” و تسبیح رکوع و سجود هفت بار بگویند و دو رکعت نماز امام صاحب‌الزمان (علیه‌السّلام) بگذارند بر این نسق: چون فاتحه خواند به «ایاک نعبد و ایاک نستعین» رسد، صد بار بگوید و بعد از آن فاتحه را تا آخر بخواند و در رکعت دویم نیز به همین طریق بگذارد و تسبیح در رکوع و سجود، هفت بار بگوید و چون نماز تمام کرده باشد، تهلیل بگوید و تسبیح فاطمه زهرا (علیهاالسّلام) و چون از تسبیح فارغ شود، سر به سجده نهد و صدبار صلوات بر پیغمبر و آلش (صلوات‌اللَّه‌علیهم) بفرستد» و این نقل، از لفظ مبارک امام (علیه‌السّلام) است که: «فمن صلّاهما فکانّما صلّی فی البیت العتیق؛ یعنی هر که این دو رکعت نماز بگذارد، همچنین باشد که دو رکعت نماز در کعبه گذارده باشد».

ذبح حیوانی برای انفاق و شفا

حسن مثله جمکرانی گفت که: من چون این سخن بشنیدم، گفتم با خویشتن که گویا این موضع است که می‌پنداری: «انما هذا المسجد للامام صاحب الزمان» و اشارت بدان جوان کردم که در چهار بالش نشسته بود. پس آن جوان به من اشارت کرد که برو. من بیامدم. چون پاره‌ای راه بیامدم، دیگر باره مرا باز خواندند و گفتند: بُزی در گله جعفر کاشانی راعی است. باید آن بز را بخری. اگر مردم ده بها نهند، بخر و اگر نه، تو از خاصه خود بدهی و آن بز را بیاوری و بدین موضع بکشی فردا شب. آن‌گاه روز هجدهم ماه مبارک رمضان، گوشت آن بز را بر بیماران و کسی که علتی داشته باشد سخت، انفاق کنی که حق تعالی همه را شفا دهد و بُز ابلق [است] و موی‌های بسیار دارد و هفت علامت دارد: سه بر جانی (کذو الدرهم) سیاه و سفید همچون درم‌ها پس رفتم. مرا دیگر باره باز گردانید و گفت: هفتاد روز یا هفت روز ما این جاییم اگر بر هفت روز حمل کنی، دلیل کند بر شب قدر که بیست و سیم است و اگر بر هفتاد حمل کنی، شب بیست و پنجم ذی‌القعده‌الحرام بود و روز بزرگواری است.

دعوت سیدابوالحسن از ابن مثله

پس حسن مثله گفت: من بیامدم و تا خانه آمدم و همه شب در آن‌ اندیشه بودم تا صبح اثر کرد. فرض بگذاردم و نزدیک علی المنذر آمدم و آن احوال با وی بگفتم. او با من بیامد رفتم بدان جایگاه که مرا شب برده بودند. پس گفت باللَّه نشان و علامتی که امام (علیه‌السّلام) مرا گفت، یکی این است که زنجیرها و میخ‌ها اینجا ظاهر است. پس