پاورپوینت کامل معنای اسماء اللّه ۲۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل معنای اسماء اللّه ۲۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل معنای اسماء اللّه ۲۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل معنای اسماء اللّه ۲۴ اسلاید در PowerPoint :

پاورپوینت کامل معنای اسماء اللّه ۲۴ اسلاید در PowerPoint

کلیدواژه: اسم، اسماء اللّه،

پرسش: معنای «اسماءُ اللّه» چیست؟

فهرست مندرجات

۱ – اشتقاق واژه اسم
۲ – اشتقاق واژه وصف
۳ – روایت امام رضا
۴ – نظر علامه طباطبایی
۴.۱ – منتهی شدن هر چیز به خدا
۵ – پانویس
۶ – منبع

اشتقاق واژه اسم

در باره اشتقاق واژه «اسم»، اختلاف وجود دارد. کوفیان، آن را مشتق از «وَسْم» به معنای «نشان» می‌دانند و بصریان، آن را از «سُمُوّ» به معنای «بلندی» و «رفعت». البته اینان می‌پذیرند که کاربرد لغوی اسم، همان «نشان» است.

اشتقاق واژه وصف

و امّا «صفت»، از «وَصَفَ» است که مانند «عِدَه» از «وَعَدَ» مشتق شده و از این‌رو، به همان معنای مصدری «وصف» است؛ امّا در بسیاری از موارد، به معنای اسم مصدر به کار می‌رود و گاه، از آن، معنای نشان و علامت، اراده می‌شود، جز آن که صفت، نشانی است که یکی از ویژگی‌های موصوف را بیان می‌کند و بنا‌بر‌این، اسم و صفت، هر دو به معنای علامت و نشان مسمّا و موصوف‌اند و اسم، علامت و نشان را در بر می‌گیرد؛ امّا صفت، علامتی تخصیص و تقیید یافته است. نتیجه این‌که نسبت میان اسم و صفت، عموم و خصوصِ مطلق است؛ یعنی هر صفتی اسم است، امّا هر اسمی صفت نیست و اسم‌های عَلَم و خاص (مانند: زید و بَکر)، اسم هستند، ولی صفت نیستند و اسم‌های دلالت‌کننده بر اوصاف (مانند: علم و عالم)، هم اسم هستند و هم صفت.
امّا در علوم ادبی و عرفان و کلام، اسم و صفت، اطلاق‌های دیگری هم دارند که مطابق با یکی از اطلاق‌ها در علوم ادبی، مصادر (مانند: علم و قدرت)، اسم هستند، نه صفت؛ امّا مشتق‌هایی مانند عالم و قادر، صفت‌اند، نه اسم و در عرفان نظری، اسم و صفت، معنایی کاملاً عکس آنچه یاد شده، دارند.
و امّا احادیث، در بیان اسما و صفات خدا، این تفاوت موجود در اصطلاحات مختلف را مدّ نظر قرار نداده‌اند و اسم و صفت، هر دو بر کمالات (مانند: علم) و نیز ذات متّصف به کمالات (مانند: عالم) اطلاق می‌شوند. برای مثال، برخی احادیث، در خصوص «سمیع» و «بصیر»، واژه «صفت» را به‌کار برده‌اند و برخی دیگر، واژه «اسم» را و حتّی این دو معنا بر دو کلمه علم و عالم در یک حدیث، اطلاق شده‌اند و برخی احادیث، تصریح کرده‌اند که اسم و صفت به یک معنا هستند. از امام باقر (علیه‌السّلام) چنین روایت شده است:
نام‌ها، صفاتی هستند که خداوند، خود را بدانها وصف کرده است.

روایت امام رضا

همچنین، محمّد بن سنان از امام رضا (علیه‌السّلام) می‌پرسد: اسم چیست؟
امام (علیه‌السّلام) می‌فرماید:
صفتی است برای موصوفی.
بنا‌بر آنچه یاد شد، همه نام‌های خدا (اسماءُ اللّه)، صفات او هستند و همه صفات او، نام‌های او، و تفاوت قائل شدن میان نام‌ها و صفات، در تقسیمات این هم‌چنین، بر اساس معنای لغوی اسم و صفت و به جهت اتّحاد مصداقی آن دو در مورد خدای متعال و در پرتو احادیثی که در این باره به ما رسیده، نتیجه می‌گیریم که نام‌های خدا، گونه‌ای از صفات اویند و خدای متعال، نامی ندارد، جز آن که صفتی
از صفات او را بر دوش می‌کشد و از همین جاست که خدای سبحان، نام خاصّ جامد و غیر مشتق (که فقط علامت او باشد و هیچ وصفی از اوصاف او را در بر نداشته باشد) ندارد.
کتاب، مقتضای نظم تألیف است و به معنای تفاوت معنایی نیست.
به سخن دیگر، نام خدا، همیشه مقیّد است و علامت بودن نام‌های خدا، از این جهت است که بر وصف خاصّی از او دلالت دارند و به زودی و به هنگام تفسیر واژه جلاله «اللّه» خواهیم دید که این نام نیز مبدأ اشتقاق دارد و احادیث شریف، مصادر (اصل‌های) گوناگونی برای آن ذکر کرده‌اند.

نظر علامه طباطبایی

علّامه سیّد محمّدحسین طباطبایی، در بیان معنای اسمای حُسنا می‌نویسد:
اوّلین باری که ما چشم بدین